The main thing I learned through re

The main thing I learned through reading is that I needed to stop stressing about documenting every place I visit on my travels in chronological order. I used to rip my hair out over trying to blog about every single place I visited. It’s just not going to happen. I still need to write about my trip trekking through Tibet, that one time I lost my passport in Nepal (sorry mom), hiking the rice terraces in Guilin and renting a motorcycle in Taiwan, to name a few.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งสำคัญที่ฉันได้เรียนรู้ผ่านการอ่านได้ว่า ฉันจำเป็นต้องหยุดย้ำเกี่ยวกับเอกสารทุกสถานที่เยี่ยมชมในการเดินทางของฉันในลำดับ เคยกระชากผมออกไปพยายามบล็อกเกี่ยวกับทุกที่เยี่ยม มันไม่เพียงจะเกิดขึ้น ฉันยังคงจำเป็นต้องเขียนเกี่ยวกับเดินป่าผ่านทิเบต ว่า ครั้งเดียวหายหนังสือเดินทางในประเทศเนปาล (ขอแม่), เดินป่าระเบียงข้าวในกุ้ยหลิน และเช่ารถจักรยานยนต์ในไต้หวัน เพื่อชื่อไม่กี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้ผ่านการอ่านคือการที่ฉันต้องการที่จะหยุดการเน้นหนักเกี่ยวกับการบันทึกข้อมูลสถานที่ทุกครั้งที่ผมเข้าชมในการเดินทางของฉันในลำดับ ผมเคยฉีกผมออกไปพยายามที่จะบล็อกเกี่ยวกับทุกสถานที่เดียวที่ผมเข้าเยี่ยมชม มันเป็นเพียงแค่จะไม่เกิดขึ้น ฉันยังคงต้องเขียนเกี่ยวกับการเดินทางของฉันเดินผ่านทิเบตที่ครั้งหนึ่งฉันหายไปพาสปอร์ตของฉันในเนปาล (แม่ขออภัย) เดินป่าลานข้าวในกุ้ยหลินและการให้เช่ารถจักรยานยนต์ในไต้หวันเพื่อชื่อไม่กี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ผ่านการอ่านคือว่าผมต้องการที่จะหยุดการเน้นหนักเกี่ยวกับเอกสารทุกสถานที่ที่ผมเข้าชมในการเดินทางของฉันในลำดับ . ผมเคยตัดผมออกมากกว่าการพยายามที่จะบล็อกเกี่ยวกับทุกสถานที่ที่ผมเข้าเยี่ยมชม มันก็จะไม่เกิดขึ้น ฉันยังต้องการที่จะเขียนเกี่ยวกับการเดินทางเดินป่าผ่านทิเบต ครั้งนึง ผมลืมพาสปอร์ตในเนปาล ( ขอโทษนะแม่ )ไต่เขาข้าว Terraces ในกุ้ยหลิน และเช่ารถจักรยานยนต์ในไต้หวันเพื่อชื่อไม่กี่