Abstract The financial crisis of 19

Abstract The financial crisis of 1997/1998 in Southeast Asia triggered institutional
developments inside the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) and
beyond. They deepened intra-regional cooperation in the economic area and laid
down the foundations for the ambition of creating an ASEAN Economic Community
that would allow easier exchanges of productive factors. Concurrently, ASEAN also
widened its response in the financial domain by initiating various “ASEAN plus”
arrangements to pool risks and address volatility in financial markets. The European
Union (EU) was hit by the global financial crisis in 2008 and subsequently by the
sovereign debt crisis. The EU response to this has been a deepening of legally binding
macroeconomic cooperation and the strengthening of the regulatory framework. On
top of this, and contrary to the ASEAN case, the EU 27-Minus initiatives go further
towards closer political coordination. In parallel, the legally binding scheme has been
adopted to strengthen the stability of the Euro Area. This paper analyses the policy
responses in both regions to their respective crises. It aims at understanding the
driving forces behind the different policy responses, looking at both the regionspecific
and the more generic institutional and regulatory responses to the crises.
Introduction
The aim of this article is to analyse the changes in the institutional and regulatory
framework in two regional organisations as a reaction to the financial and economic
crisis. The two regional organisations under scrutiny are the Association of Southeast
Asian Nations (ASEAN) and the European Union (EU). The two events are the Asian
financial crisis in 1997–1998 that affected ASEAN and the 2008 global financial
crisis followed by the sovereign debt crisis in the EU.
Two research questions are being asked. Firstly, what was the role of the pre-crisis
factors, such as existing institutional structure, in determining the policy responses tothe crisis in each of the regions, and secondly, what part of the reaction and responses
is region-specific and what part is more generic?
Literature overview: regions, crisis and linkage
This article will put together the key literature findings concerning three issues: the
nature of regional cooperation in ASEAN and the EU, the characteristics of the crises
under scrutiny and the linkage between the crises and the institutional reaction and
policy responses.
Nature of regional cooperation in ASEAN and EU
Southeast Asian regional cooperation began in 1967 with the founding of the ASEAN
and signing of the ASEAN Declaration by Indonesia, Malaysia, the Philippines,
Singapore and Thailand. Brunei Darussalam joined in 1984, Viet Nam in 1995,
Lao PDR and Myanmar in 1997 and Cambodia in 1999.
There is vast literature on ASEAN’s institutional setup and achievements. The
political rationale behind the creation of ASEAN was to contain intra-regional
conflicts and to accelerate growth (De Flers 2010). ASEAN members are characterised
by high levels of development and welfare disparities, cultural differences and
other differences but at the same time shared a common troubled history and region.
Yeo (2009) refers to the fact that the first decades of ASEAN existence were marked
by deliberate institutional minimalism. It was from its beginning an outward-looking
organisation, whose success is linked to managing power relations in the broader
region and coordinating positions towards common threats (Yeo 2008). The working
method was based on informal dialogue and cooperation (Caballero-Anthony 2009),
and decisions taken by consensus. ASEAN never, or hardly ever, intervened in the
internal affairs of its members, adhering strongly to the principle of non-interference
and preferred to settle disputes peacefully (Lee 2010; Severino 2010). Contrary to the
original expectations that ASEAN would not survive its first year of existence, it has
not only survived but continued to grow (Ba 2009). Before the financial crisis of
1997–1998, we can conclude that it achieved its means in a soft way—pursuing the
modest goals of confidence building characterised by an intergovernmental approach
with low institutional intensity, no sovereignty pooling, no binding rules and no
sanction provisions. Since 2012, there have been no specific rules concerning economic
and monetary policy coordination.
The European Union is a different type of regional organisation where integration
and an “ever closer union” are being pursued. Based on the Treaty of Rome (1957)
and consecutive primary law developments, its main characteristic is that it is based
on the community method, which implies the sharing of sovereignty in defined policy
sectors. The EU issues laws which prevail over the national law of its Member States,
and it possesses strong institutions, including the European Court of Justice, whose
judgements are binding.
The EU has gone through a progressive deepening of policy integration and
coordination. It also went through the process of enlargement from the initial six to
today’s 27 Member States.
92 P. Blizkovsky
For the purpose of this article, the relevant EU policy to be examined is the
economic and monetary policy. As described by Blížkovský (2011), EU economic
governance represents a complex set of rules and procedures. Its aims are to assist
economic growth and provide stability in the EU as a whole. The rationale for
economic governance in the EU is to avoid or minimise negative slipovers among
Member States. The most visible cornerstone of economic coordination in the EU is the
European Economic and Monetary Union, agreed in the Treaty of Maastricht in 1992. The
scope of economic governance in the EU covers necessary support for the well functioning
of the Single Market of 27 and monetary policy for the 17 Euro Zone Member States.
There is also a lot of discussion and coordination (not harmonisation) on both macro- and
microeconomic policies. Macroeconomic policy making, however, remains the responsibility
of Member States, though they are also obliged to coordinate it within the EU.
It is important to note that all Member States subscribe to the Stability and Growth
Pact (SGP), which stipulates that they should aim for a budgetary position close to
balance, or in surplus, over the medium term in a period of normal economic growth.
They are also obliged to avoid deficits above 3% of GDP. In addition, Member States’
government debt to GDP should not be more than 60% according to the SGP.
However, this criterion has not been made operational. The Pact contains a preventive
and a corrective arm, under which sanctions are foreseen.
EU Member States agreed to create a single monetary policy. This policy is
managed by the European Central Bank and the European System of Central Banks.
Meanwhile, the creation of a single currency was conceived without obliging all
Member States to join at the same time. Two countries were granted an “opt-out”
clause from the common policy (the United Kingdom and Denmark).
Characteristics of the crises under scrutiny and the linkage between the crises
Each crisis is different. However, there are also some common features between the
Asian financial crisis of 1997–1998, the global economic crisis of 2008 and the EU
sovereign debt crisis. According to the IMF (1997), the primary cause of the Asian
financial crisis was a buildup of inflationary pressures, large external deficits, inflated
property and stock market bubbles, and a long maintenance of pegged exchange rate
regimes, which were seen as implicit guarantees of exchange values and thus
promoted borrowing. The crisis started in July 1997 in Thailand, where the peg to
the US dollar was abandoned due to market pressures. The doubts on the stability of
the exchange rate spread to other countries and the crisis hit Indonesia, Malaysia and
the Philippines, with a negative spill-over effect to Hong Kong and Korea. Rajan
(2006) reports a sharp reversal in the net private capital flows in 1997 and 1998 in
emerging Asia, with a drop by more than half in 1997 compared to 1996.
The global financial crisis of 2008 was triggered by the credit deterioration from
the US subprime mortgage market (IMF 2008). This turned into a banking crisis in
the US—the collapse of the Lehman Brothers which then spread to all developed
economies in the form of liquidity crisis. In practically all developed countries, the
public finances were also compromised by the assistance provided to the banking
sector and growth decreased sharply. This eventually triggered a sovereign debt crisis
in the European Union and in the Euro Zone. The sovereign debt crisis is still being
played out due to the increasing uncertainty about the sovereign bond market in some
Two crises, two responses: economic adjustment in ASEAN and EU 93
Member States (European Council 2011). This development was linked to the
existence of the monetary union combined with the sub-optimal implementation of
fiscal rules and macroeconomic differentiation in the monetary union of the Euro
Zone. The important feature of the EU debt crisis for the purpose of this paper is its
internal nature (albeit with global implications), even though it was triggered by
external developments beginning with the subprime crisis in the USA and the
collapse of the Lehman Brothers.
In summary, there are some similarities between the Asian financial crisis and the
sovereign debt crisis, such as the external trigger and the fixed exchange rate element.
But there are differences as well, including the external causes behind the Asian crisis
and internal character of the EU debt crisis, the role of public policies, the role of the
monetary union, the role of the IMF which imposed hard conditionality in the Asian
crisis and softer conditionality in the European crisis, and the regional versus global
character. What is relevant for this paper is, however, the fact that in both cases the
crisis repres

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรมวิกฤตการณ์ทางการเงินของปี 1997/1998 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกทริกเกอร์สถาบันพัฒนาภายในสมาคมของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน) และนอกเหนือจากการ พวกเขารายความร่วมมือระหว่างภูมิภาคในพื้นที่เศรษฐกิจ และวางลงรากฐานสำหรับความใฝ่ฝันของการสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่จะช่วยให้ง่ายขึ้นการแลกเปลี่ยนปัจจัยต่าง ๆ พร้อม อาเซียนยังwidened การตอบสนองในโดเมนการเงิน โดยเริ่มต้นต่าง ๆ "อาเซียนพลัส"จัดไปสระว่ายน้ำอยู่และความเสี่ยงความผันผวนในตลาดการเงิน ที่ยุโรปสหภาพ (EU) ถูกตี โดยวิกฤตการเงินโลก ในปี 2551 และในเวลาต่อมาโดยการวิกฤติหนี้ การตอบสนองใน EU นี้ได้ความลึกของการผูกมัดตามกฎหมายความร่วมมือเศรษฐกิจมหภาคและแข็งแกร่งในกรอบระเบียบ บนด้านบนนี้ และขัด กับกรณีอาเซียน โครงการ 27 เครื่อง EU ไปอีกต่อการประสานงานทางการเมืองใกล้ชิด ขนาน การบังคับตามกฎหมายได้รับโครงร่างนำมาใช้เพื่อเสริมสร้างเสถียรภาพของเงินยูโร กระดาษนี้วิเคราะห์นโยบายตอบสนองในภูมิภาคทั้งกับวิกฤตแต่ละของพวกเขา มันมีวัตถุประสงค์เพื่อความเข้าใจกองกำลังขับหลังการตอบสนองนโยบายอื่น มองหาที่ทั้งสอง regionspecificและคำตอบทั่วไปของสถาบัน และข้อบังคับกับวิกฤตแนะนำจุดมุ่งหมายของบทความนี้จะวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในสถาบัน และกฎระเบียบกรอบในภูมิภาคองค์กรสองเป็นปฏิกิริยาทางการเงิน และเศรษฐกิจวิกฤต องค์กรระดับภูมิภาคที่สองภายใต้ scrutiny มีการเชื่อมโยงของตะวันออกเฉียงใต้ประชาชาติแห่งเอเชีย (อาเซียน) และสหภาพยุโรป (EU) เหตุการณ์สองคือ เอเชียวิกฤตเศรษฐกิจในปี 1997-1998 ที่อาเซียนและ 2008 โลกทางการเงินวิกฤตตาม ด้วยวิกฤติหนี้ในสหภาพยุโรปจะถูกถามคำถามการวิจัย 2 ประการแรก สิ่งที่เป็นบทบาทของก่อนเกิดวิกฤตหรือไม่ปัจจัย เช่นสถาบันโครงสร้าง ในการกำหนดนโยบายการตอบสนองภาวะวิกฤตในแต่ละภูมิภาค และประการที่ สอง ส่วนของปฏิกิริยาและการตอบสนองคือเฉพาะภูมิภาคและส่วนใดคือทั่วไปภาพรวมวรรณกรรม: ภูมิภาค วิกฤต และความเชื่อมโยงบทความนี้จะรวบรวมวรรณกรรมที่สำคัญผลการวิจัยเกี่ยวกับปัญหาสาม: การลักษณะของความร่วมมือระดับภูมิภาคในอาเซียนและยุโรป ลักษณะของวิกฤตภายใต้ scrutiny และการเชื่อมโยงระหว่างวิกฤตและปฏิกิริยาสถาบัน และตอบสนองนโยบายลักษณะของความร่วมมือระดับภูมิภาคในอาเซียนและ EUความร่วมมือระดับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มต้นขึ้นในค.ศ. 1967 ด้วยการก่อตั้งอาเซียนและลงนามปฏิญญากรุงเทพฯ โดยอินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์สิงคโปร์และประเทศไทย บรูไนดารุสซาลามได้เข้าร่วมในปี 1984 เวียดนามในปี 1995ลาว และพม่าในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999มีวรรณกรรมมากมายตั้งสถาบันและความสำเร็จของอาเซียน ที่เหตุผลทางการเมืองอยู่เบื้องหลังการสร้างอาเซียนที่มีสำนึกความขัดแย้งและ เพื่อเร่งการเจริญเติบโต (เด Flers 2010) สมาชิกอาเซียนจะดำเนินโดยพัฒนาสวัสดิการและความแตกต่าง ความแตกต่างทางวัฒนธรรม และอื่น ๆ ส่วนต่าง แต่ขณะเดียวกันร่วมประวัติปัญหาทั่วไปและภาคYeo (2009) หมายถึงความจริงที่ว่าทศวรรษแรกของการดำรงอยู่ของอาเซียนถูกทำเครื่องหมายโดยเอาเปรียบโดยสถาบัน มันเป็นจากจุดเริ่มต้นของการออกไปด้านนอกดูองค์กร ความสำเร็จจะเชื่อมโยงการจัดการความสัมพันธ์ทางอำนาจในกว้างขึ้นภูมิภาคและประสานงานตำแหน่งต่อภัยคุกคามทั่วไป (Yeo 2008) การทำงานวิธีเป็นไปตามบทสนทนาที่ไม่เป็นทางการและความร่วมมือ (Anthony Caballero, 2009)และตัดสินใจดำเนินการตามมติ อาเซียนบริการเข้าในห้องพักไม่ หรือไม่ เคย แทรกแซงในการกิจการภายในของสมาชิก ยึดมั่นในหลักการไม่รบกวนขอและต้องชำระข้อพิพาทสงบ (ลี 2010 Severino 2010) ทวนเดิมคาดหวังว่า อาเซียนจะไม่รอดเป็นปีแรกของการดำรงอยู่ มีไม่เพียง รอดชีวิตแต่ยังคงเติบโต (บา 2009) ก่อนวิกฤตการเงินของปี 1997-1998 เราสามารถสรุปว่า มันสำเร็จวิธีการแบบนุ่ม — ใฝ่หาการเป้าหมายเจียมเนื้อเจียมตัวของรนีวิธีว่าด้วยการสร้างความมั่นใจมีความเข้มต่ำที่สถาบัน อำนาจอธิปไตยไม่ร่วม ไม่รวมกฎ และไม่อนุมัติข้อบัญญัติ ตั้งแต่ 2012 มีกฎเฉพาะไม่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจและประสานงานนโยบายการเงินสหภาพยุโรปเป็นองค์กรภูมิภาคชนิดอื่นซึ่งรวมและมีการติดตามเป็น "สหภาพเคยใกล้ชิด" ตามสนธิสัญญากรุงโรม (1957)และการพัฒนากฎหมายหลักต่อเนื่อง ลักษณะของหลัก ที่อยู่บนวิธีการชุมชน ซึ่งหมายถึงการร่วมกันของอำนาจอธิปไตยในการกำหนดนโยบายภาค EU ออกกฎหมายซึ่งเหนือชั้นกว่ากฎหมายแห่งชาติของรัฐของสมาชิกและก็มีสถาบันที่แข็งแกร่ง รวมถึงในยุโรปศาลยุติธรรมjudgements จะผูกEU ได้ไปผ่านความก้าวหน้าลึกของนโยบายรวม และประสานงาน มันยังได้ผ่านการขยายจาก 6 เริ่มต้นการวันนี้ 27 รัฐสมาชิกBlizkovsky P. 92เพื่อวัตถุประสงค์ในบทความนี้ EU นโยบายที่เกี่ยวข้องเพื่อสามารถตรวจสอบได้นโยบายเศรษฐกิจ และการเงิน ตามที่อธิบายไว้ โดย Blížkovský (2011), เศรษฐกิจ EUภิบาลแทนชุดของกฎและขั้นตอนที่ซับซ้อน จุดมุ่งหมายจะให้ความช่วยเหลือเติบโตทางเศรษฐกิจ และความมั่นคงในสหภาพยุโรปทั้งหมดให้ เหตุผลสำหรับกำกับดูแลเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปคือการ หลีกเลี่ยง หรือลด slipovers ลบระหว่างรัฐสมาชิก เป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดเห็นประสานงานเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปเศรษฐกิจยุโรปและสหภาพทางการเงิน ตกลงในสนธิสัญญามาสทริชต์ใน 1992 ที่ขอบเขตการกำกับดูแลเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปครอบคลุมการสนับสนุนที่จำเป็นสำหรับการทำงานดีของตลาดเดียวของนโยบาย 27 และเงินสำหรับสมาชิก 17 ยูโร โซนอเมริกามีการสนทนาและการประสานงาน (ไม่ harmonisation) ในแมโครทั้ง - และนโยบาย microeconomic ทำ นโยบายเศรษฐกิจมหภาคยังคง ความรับผิดชอบอย่างไรก็ตามสมาชิกรัฐ แม้ว่าเขายังมีหน้าที่ประสานงานภายใน EUสิ่งสำคัญคือต้องทราบว่า รัฐสมาชิกทั้งหมดสมัครสมาชิกเพื่อความมั่นคงและเจริญเติบโตสนธิสัญญา (SGP), ซึ่งสถานภาพที่ พวกเขาควรเล็งตำแหน่งงบประมาณใกล้เคียงกับดุล ส่วน เกิน เกินระยะปานกลางในช่วงเศรษฐกิจปกติหรือการนอกจากนี้พวกเขายังมี obliged เพื่อหลีกเลี่ยงการขาดดุลสูงกว่า 3% ของ GDP นอกจากนี้ รัฐสมาชิกของหนี้สินรัฐบาล GDP ควรจะมากกว่า 60% ตาม SGPอย่างไรก็ตาม เกณฑ์นี้ไม่ได้ดำเนินการ สนธิสัญญาประกอบด้วยการป้องกันและ แขนแก้ไข ที่ foreseen ลงโทษรัฐสมาชิกของ EU ตกลงที่จะสร้างนโยบายการเงินเดียว นโยบายนี้บริหารจัดการ โดยธนาคารกลางยุโรปและยุโรประบบของธนาคารกลางในขณะเดียวกัน การสร้างสกุลเงินเดียวถูกรู้สึก โดย obliging ทั้งหมดรัฐสมาชิกให้เข้าร่วมในเวลาเดียวกัน ทั้งสองประเทศได้รับการ "คัดออก"ประโยคจากนโยบายทั่วไป (สหราชอาณาจักรและเดนมาร์ก)ลักษณะของวิกฤต scrutiny และการเชื่อมโยงระหว่างวิกฤตวิกฤตแต่ละแตกต่างกันได้ อย่างไรก็ตาม ยังมีคุณลักษณะบางอย่างทั่วไประหว่างวิกฤตการเงินเอเชียของปี 1997-1998 วิกฤตเศรษฐกิจโลกของปี 2008 และ EUวิกฤติหนี้ ตาม IMF (1997), สาเหตุหลักของเอเชียวิกฤตการณ์ทางการเงินถูกโลหิตของแรงกดดัน ขาดดุลภายนอกขนาดใหญ่ สูงเกินจริงคุณสมบัติและตลาดหุ้นฟอง และการบำรุงรักษาอัตราแลกเปลี่ยนที่ pegged ยาวระบอบ ซึ่งถูกมองว่าเป็นนัยประกันค่าแลกเปลี่ยนและส่งเสริมการกู้ยืม วิกฤตเริ่มต้นในเดือนกรกฎาคมปี 1997 ในประเทศไทย ที่ตรึงให้ดอลลาร์ สหรัฐฯ ถูกยกเลิกเนื่องจากแรงกดดันตลาด ความสงสัยในความมั่นคงของอัตราแลกเปลี่ยนที่แพร่กระจายไปยังประเทศอื่น ๆ และวิกฤตตีอินโดนีเซีย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ มีผลกระทบมากกว่าหก Hong Kong และเกาหลี ระจัน(2006) รายงานย้อนกลับคมชัดในส่วนตัวทุนสุทธิในปี 1997 และ 1998 ในเกิดใหม่เอเชีย กับหล่นโดยมากกว่าครึ่งหนึ่งในปี 1997 เมื่อเทียบกับปี 1996วิกฤตการเงินโลก 2008 ถูกทริกเกอร์ โดยเสื่อมสภาพเครดิตจากsubprime สหรัฐจำนองตลาด (IMF 2008) นี้เป็นวิกฤตธนาคารในสหรัฐอเมริกาซึ่งการล่มสลายของ Lehman Brothers ซึ่งเผยแพร่แล้ว ทั้งหมดได้รับการพัฒนาเศรษฐกิจในรูปแบบของวิกฤตสภาพคล่อง ในประเทศพัฒนาแล้วทั้งหมดในทางปฏิบัติ การเงินสาธารณะยังถูกทำลาย โดยความช่วยเหลือแก่ลูกค้าที่ภาคและเจริญเติบโตลดลงอย่างรวดเร็ว นี้ทริกเกอร์วิกฤติหนี้ในที่สุดในสหภาพยุโรป และ ในยูโรโซน ยังคงเป็นวิกฤติหนี้เล่นออกเนื่องจากความไม่แน่นอนเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับตลาดตราสารหนี้อธิปไตยในบางส่วนสองวิกฤต คำตอบที่ 2: การปรับปรุงเศรษฐกิจในอาเซียนและ EU 93รัฐสมาชิก (ยุโรปสภา 2011) การพัฒนานี้ถูกเชื่อมโยงกับการสหภาพทางการเงินที่มีอยู่รวมกับการใช้ย่อยเหมาะสมกฎทางการเงินและเศรษฐกิจมหภาคสร้างความแตกต่างในสหภาพทางการเงินของยูโรโซน คุณลักษณะสำคัญของวิกฤตหนี้ใน EU เพื่อเอกสารนี้เป็นของธรรมชาติภายใน (แม้ว่า มีผลส่วนกลาง), แม้ ว่าจะถูกทริกเกอร์โดยพัฒนาภายนอกเริ่มต้น ด้วยวิกฤตฤตในสหรัฐอเมริกาและการล่มสลายของ Lehman Brothersสรุป มีความคล้ายคลึงบางอย่างระหว่างวิกฤตการณ์การเงินเอเชียและวิกฤติหนี้ ทริกเกอร์ภายนอกและองค์ประกอบของอัตราแลกเปลี่ยนคงแต่มีความแตกต่างที่ดี รวมทั้งสาเหตุภายนอกหลังวิกฤติเอเชียลักษณะภายในของวิกฤตหนี้ยุโรป บทบาท บทบาทของนโยบายสาธารณะและการสหภาพทางการเงิน บทบาทของ IMF ซึ่งบังคับ conditionality ยากในเอเชียวิกฤตและ conditionality นุ่มในวิกฤตยุโรป และภูมิภาคกับส่วนกลางอักขระ เกี่ยวข้องกับกระดาษนี้คือ อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าทั้งสองกรณีrepres วิกฤต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อวิกฤตทางการเงินของ 1997/1998 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เรียกสถาบัน
พัฒนาภายในสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) และ
เกิน พวกเขาลึกความร่วมมือภายในภูมิภาคในพื้นที่เศรษฐกิจและวาง
ลงรากฐานสำหรับความใฝ่ฝันของการสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน
ที่จะช่วยให้การแลกเปลี่ยนได้ง่ายขึ้นของปัจจัยการผลิต ขณะเดียวกันอาเซียนยัง
ขยายการตอบสนองในโดเมนทางการเงินโดยมีแนวคิดริเริ่มต่างๆ "อาเซียนบวก"
การจัดสระว่ายน้ำความเสี่ยงและความผันผวนอยู่ในตลาดการเงิน ยุโรป
ยูเนี่ยน (อียู) ได้รับผลกระทบจากวิกฤตการเงินโลกในปี 2008 และต่อมาโดย
วิกฤตหนี้สาธารณะ การตอบสนองของสหภาพยุโรปในการนี้ได้รับลึกของผลผูกพันตามกฎหมาย
ความร่วมมือทางเศรษฐกิจมหภาคและการเสริมสร้างความเข้มแข็งของกรอบการกำกับดูแล ใน
ด้านบนของนี้และตรงกันข้ามกับกรณีอาเซียนสหภาพยุโรปคิดริเริ่มที่ 27 ลบไปไกล
ต่อการประสานงานทางการเมืองอย่างใกล้ชิด ในแบบคู่ขนานโครงการที่มีผลผูกพันตามกฎหมายที่ได้รับ
นำมาใช้ในการเสริมสร้างความมั่นคงของประเทศยูโร บทความนี้วิเคราะห์นโยบาย
การตอบสนองในภูมิภาคทั้งวิกฤตของตน มันมีจุดมุ่งหมายที่การทำความเข้าใจ
แรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังการตอบสนองนโยบายที่แตกต่างกันมองไปที่ทั้งสอง regionspecific
และการตอบสนองทั่วไปมากขึ้นสถาบันและกฎระเบียบที่จะวิกฤต.
บทนำ
จุดประสงค์ของบทความนี้คือการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในสถาบันและกฎระเบียบ
กรอบในสองภูมิภาค เป็นองค์กรที่ตอบสนองต่อการทางการเงินและเศรษฐกิจ
วิกฤต สององค์กรระดับภูมิภาคภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงเป็นสมาคมตะวันออกเฉียงใต้
เอเชีย (ASEAN) และสหภาพยุโรป (EU) สองเหตุการณ์เป็นเอเชีย
วิกฤตการณ์ทางการเงินใน 1997-1998 ที่ได้รับผลกระทบอาเซียนและการเงินทั่วโลก 2008
วิกฤตตามมาด้วยวิกฤตหนี้สาธารณะในสหภาพยุโรป.
สองคำถามการวิจัยที่ถูกถาม ประการแรกสิ่งที่เป็นบทบาทของก่อนวิกฤต
ปัจจัยหลายประการเช่นโครงสร้างที่มีอยู่ของสถาบันในการพิจารณาการตอบสนองนโยบาย tothe วิกฤตในแต่ละภูมิภาคและประการที่สองสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของปฏิกิริยาและการตอบสนอง
เป็นพื้นที่เฉพาะและสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่ง ทั่วไปมากขึ้น?
ภาพรวมวรรณกรรม: ภูมิภาคภาวะวิกฤตและการเชื่อมโยง
บทความนี้จะใส่กันผลการวิจัยวรรณคดีที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับสามประเด็น:
ธรรมชาติของความร่วมมือในภูมิภาคอาเซียนและสหภาพยุโรปลักษณะของวิกฤต
ภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงและเชื่อมโยงระหว่างวิกฤตและ ปฏิกิริยาสถาบันและ
การตอบสนองนโยบาย.
ธรรมชาติของความร่วมมือในภูมิภาคอาเซียนและสหภาพยุโรป
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ความร่วมมือระดับภูมิภาคเริ่มในปี 1967 ที่มีการก่อตั้งอาเซียน
และการลงนามในปฏิญญาอาเซียนอินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์,
สิงคโปร์และไทย บรูไนเข้าร่วมในปี 1984 เวียดนามในปี 1995
ลาวและพม่าในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999.
มีวรรณกรรมมากมายในการติดตั้งสถาบันของอาเซียนและความสำเร็จคือ
เหตุผลทางการเมืองอยู่เบื้องหลังการสร้างของอาเซียนก็จะมีภายในภูมิภาค
ความขัดแย้งและการเร่งการเจริญเติบโต (เดอเฟลอร์ 2010) สมาชิกอาเซียนมีความโดดเด่น
โดยในระดับสูงของการพัฒนาและความไม่เสมอภาคสวัสดิการแตกต่างทางวัฒนธรรมและ
ความแตกต่างอื่น ๆ แต่ในเวลาเดียวกันที่ใช้ร่วมกันมีประวัติมีปัญหาที่พบบ่อยและภูมิภาค.
ยีโอ (2009) หมายถึงความจริงที่ว่าทศวรรษแรกของการดำรงอยู่ของอาเซียนถูกทำเครื่องหมาย
โดยเจตนา สถาบันศิลปะ มันมาจากจุดเริ่มต้นที่มองออกไปด้านนอก
องค์กรที่มีความสำเร็จในการเชื่อมโยงกับการจัดการความสัมพันธ์เชิงอำนาจในวงกว้าง
ในภูมิภาคและการประสานงานในตำแหน่งต่อภัยคุกคามที่พบบ่อย (Yeo 2008) การทำงาน
วิธีการก็ขึ้นอยู่กับการเจรจาและความร่วมมือทางการ (แอนโธนีบาล-2009)
และการตัดสินใจดำเนินการโดยฉันทามติ อาเซียนไม่เคยหรือแทบจะไม่เคยแทรกแซงใน
กิจการภายในของสมาชิกยึดมั่นมั่นในหลักการของการไม่แทรกแซง
และต้องการที่จะระงับข้อพิพาทอย่างสันติ (ลี 2010; เว 2010) ตรงกันข้ามกับ
ความคาดหวังของเดิมที่อาเซียนจะไม่รอดปีแรกของการดำรงอยู่ของมันได้
ไม่เพียง แต่รอดชีวิตมาได้ แต่ยังคงเติบโต (Ba 2009) ก่อนที่จะเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินของ
1997-1998 เราสามารถสรุปได้ว่ามันประสบความสำเร็จหมายถึงในทางอ่อนใฝ่หา
เป้าหมายเจียมเนื้อเจียมตัวของอาคารที่โดดเด่นด้วยความเชื่อมั่นในวิธีการที่รัฐบาล
มีความรุนแรงสถาบันต่ำไม่รวมกำไรอธิปไตยไม่มีกฎผูกพันและไม่มี
บทบัญญัติลงโทษ . ตั้งแต่ 2012, มีการไม่มีกฎที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับเศรษฐกิจ
การประสานงานนโยบายและการเงิน.
สหภาพยุโรปเป็นชนิดที่แตกต่างกันขององค์กรระดับภูมิภาคที่บูรณาการ
และ "ยูเนี่ยนเคยใกล้ชิด" มีการติดตาม บนพื้นฐานของสนธิสัญญากรุงโรม (1957)
และการพัฒนากฎหมายหลักติดต่อกันลักษณะหลักของมันก็คือว่ามันจะขึ้นอยู่
กับวิธีการของชุมชนซึ่งหมายถึงการแบ่งปันอำนาจอธิปไตยในการกำหนดนโยบายของ
ภาค สหภาพยุโรปออกกฎหมายที่เหนือกว่ากฎหมายแห่งชาติของประเทศสมาชิกของมัน
และมันมีสถาบันที่แข็งแกร่งรวมถึงยุโรปศาลยุติธรรมที่มี
การตัดสินมีผลผูกพัน.
สหภาพยุโรปได้ผ่านลึกความก้าวหน้าของการบูรณาการนโยบายและการ
ประสานงาน นอกจากนี้ยังไปผ่านกระบวนการของการขยายตัวจากเริ่มต้นหกถึง
วันนี้ 27 ประเทศสมาชิก.
92 P. Blizkovsky
สำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้นโยบายของสหภาพยุโรปที่เกี่ยวข้องกับการตรวจสอบเป็น
นโยบายเศรษฐกิจและการเงิน ตามที่อธิบายไว้โดยBlížkovský (2011), สหภาพยุโรปเศรษฐกิจ
การกำกับดูแลหมายถึงชุดที่ซับซ้อนของกฎระเบียบและขั้นตอน จุดมุ่งหมายของมันคือการให้ความช่วยเหลือ
และการเติบโตทางเศรษฐกิจให้มีเสถียรภาพในสหภาพยุโรปโดยรวม เหตุผลสำหรับ
การกำกับดูแลเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปคือการหลีกเลี่ยงหรือลด slipovers เชิงลบในหมู่
ประเทศสมาชิก รากฐานที่สำคัญที่มองเห็นได้มากที่สุดของการประสานงานทางเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปเป็น
ยุโรปสหภาพเศรษฐกิจและการเงินตกลงในสนธิสัญญา Maastricht ในปี 1992
ขอบเขตของการกำกับดูแลเศรษฐกิจในสหภาพยุโรปครอบคลุมการสนับสนุนที่จำเป็นสำหรับการทำงานที่ดี
ของตลาดเดียวของ 27 และการเงิน นโยบาย 17 ยูโรโซนประเทศสมาชิก.
นอกจากนี้ยังมีจำนวนมากของการอภิปรายและการประสานงาน (ไม่ประสานกัน) ทั้งแมโครและ
นโยบายเศรษฐศาสตร์จุลภาค การกำหนดนโยบายเศรษฐกิจมหภาค แต่ยังคงอยู่ในความรับผิดชอบ
ของสมาชิกแม้ว่าพวกเขาจะยังจำเป็นต้องประสานงานภายในสหภาพยุโรป.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าทุกประเทศสมาชิกสมัครสมาชิกเพื่อความเสถียรและการเจริญเติบโตของ
สนธิสัญญา (SGP) ซึ่งระบุว่าพวกเขาควรจะ จุดมุ่งหมายสำหรับตำแหน่งที่ใกล้กับงบประมาณ
สมดุลหรือเกินกว่าระยะกลางในช่วงของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจตามปกติ.
พวกเขายังจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงการขาดดุลดังกล่าวข้างต้น 3% ของจีดีพี นอกจากนี้ประเทศสมาชิก '
หนี้ภาครัฐต่อ GDP ไม่ควรเกิน 60% ตาม SGP.
อย่างไรก็ตามเกณฑ์นี้ยังไม่ได้รับการทำในการดำเนินงาน มีสนธิสัญญาป้องกัน
และแขนแก้ไขภายใต้ซึ่งการลงโทษจะมองเห็น.
สมาชิกสหภาพยุโรปตกลงที่จะสร้างนโยบายการเงินเดียว นโยบายนี้ถูก
จัดการโดยธนาคารกลางยุโรปและระบบของยุโรปของธนาคารกลาง.
ในขณะที่การสร้างสกุลเงินเดียวกำลังตั้งท้องโดยไม่ต้องมีน้ำใจทุก
ประเทศสมาชิกที่จะเข้าร่วมในเวลาเดียวกัน ทั้งสองประเทศได้รับ "เลือกออก"
ข้อจากนโยบายทั่วไป (สหราชอาณาจักรและเดนมาร์ก).
ลักษณะของวิกฤตภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงและเชื่อมโยงระหว่างวิกฤต
วิกฤตแต่ละที่แตกต่างกัน แต่ยังมีคุณสมบัติบางอย่างร่วมกันระหว่าง
วิกฤตทางการเงินในเอเชียของ 1997-1998, วิกฤตเศรษฐกิจโลกปี 2008 และสหภาพยุโรป
วิกฤตหนี้สาธารณะ ตามที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (1997), สาเหตุหลักของเอเชีย
วิกฤตการณ์ทางการเงินคือการเริ่มต้นของแรงกดดันเงินเฟ้อ, การขาดดุลภายนอกขนาดใหญ่ที่สูงเกินจริง
ทรัพย์สินและฟองตลาดหุ้นและการบำรุงรักษาที่ยาวนานของอัตราแลกเปลี่ยนตรึง
ระบอบการปกครองซึ่งถูกมองว่าเป็นหนังสือค้ำประกันโดยปริยาย ของค่าแลกเปลี่ยนและทำให้
การกู้ยืมการเลื่อนตำแหน่ง วิกฤตเริ่มต้นในเดือนกรกฎาคมปี 1997 ในประเทศไทยที่หมุดเพื่อ
เงินดอลลาร์สหรัฐที่ถูกทิ้งร้างเนื่องจากแรงกดดันตลาด ข้อสงสัยเกี่ยวกับความมั่นคงของ
อัตราแลกเปลี่ยนการแพร่กระจายไปยังประเทศอื่น ๆ และวิกฤตตีอินโดนีเซียมาเลเซียและ
ฟิลิปปินส์ที่มีผลการรั่วไหลมากกว่าเชิงลบไปยังฮ่องกงและเกาหลี Rajan
(2006) รายงานการกลับรายการคมชัดในกระแสเงินทุนภาคเอกชนสุทธิในปี 1997 และปี 1998 ใน
เอเชียเกิดใหม่ที่มีการลดลงโดยมากกว่าครึ่งหนึ่งในปี 1997 เทียบกับ 1996.
วิกฤตการเงินทั่วโลกของปี 2008 ถูกเรียกโดยการเสื่อมสภาพเครดิตจาก
สหรัฐอเมริกา ตลาดจำนองซับไพรม์ (IMF 2008) นี้กลายเป็นวิกฤตการธนาคารใน
สหรัฐล่มสลายของเลห์แมนบราเธอร์สซึ่งจะแพร่กระจายไปยังการพัฒนาทั้งหมด
เศรษฐกิจในรูปแบบของวิกฤตสภาพคล่อง ในประเทศที่พัฒนาแล้วในทางปฏิบัติที่ทุก
ทางการเงินของประชาชนยังถูกทำลายโดยความช่วยเหลือที่ให้แก่ธนาคาร
ภาคและการเจริญเติบโตลดลงอย่างรวดเร็ว การหารือเรื่องนี้ในที่สุดวิกฤตหนี้สาธารณะ
ในสหภาพยุโรปและในยูโรโซน วิกฤตหนี้สาธารณะยังคงถูก
เล่นออกเนื่องจากความไม่แน่นอนที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับตลาดตราสารหนี้สาธารณะในบาง
สองวิกฤตการณ์สองคำตอบ: การปรับตัวทางเศรษฐกิจในภูมิภาคอาเซียนและสหภาพยุโรป 93
ประเทศสมาชิก (สภายุโรป 2011) การพัฒนานี้ได้รับการเชื่อมโยงกับ
การดำรงอยู่ของสหภาพการเงินรวมกับการดำเนินการย่อยที่ดีที่สุดของ
กฎระเบียบทางการคลังและความแตกต่างทางเศรษฐกิจมหภาคในสหภาพการเงินของยูโร
โซน คุณลักษณะที่สำคัญของวิกฤตหนี้สาธารณะในยุโรปเพื่อวัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้เป็นของ
ธรรมชาติภายใน (แม้จะมีผลกระทบทั่วโลก) แม้ว่ามันจะถูกเรียกโดย
การพัฒนาภายนอกเริ่มต้นด้วยวิกฤตซับไพรม์ในสหรัฐอเมริกาและ
การล่มสลายของ Lehman Brothers.
ใน สรุปมีความคล้ายคลึงกันบางอย่างระหว่างวิกฤตทางการเงินในเอเชียและ
วิกฤตหนี้สาธารณะเช่นทริกเกอร์ภายนอกและองค์ประกอบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่.
แต่มีความแตกต่างเช่นกันรวมทั้งสาเหตุภายนอกที่อยู่เบื้องหลังวิกฤติเอเชีย
และตัวอักษรภายในของสหภาพยุโรป วิกฤตหนี้บทบาทของนโยบายสาธารณะบทบาทของ
สหภาพการเงินบทบาทของ IMF ซึ่งกำหนด conditionality อย่างหนักในเอเชีย
ภาวะวิกฤตและ conditionality นุ่มในวิกฤตยุโรปและภูมิภาคทั่วโลกเมื่อเทียบกับ
ตัวละคร อะไรคือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้เป็น แต่ความจริงที่ว่าในทั้งสองกรณี
วิกฤต Repres

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อของ 1997 / 1998 วิกฤตการณ์ทางการเงินในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กระตุ้นการพัฒนาสถาบัน
ภายในสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) และ
เกิน พวกเขา deepened ความร่วมมือภายในภูมิภาคในพื้นที่เศรษฐกิจและการวาง
ลงฐานสำหรับความทะเยอทะยานของการสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน
ที่จะอนุญาตให้แลกเปลี่ยนง่ายของปัจจัยการผลิต นอกจากนี้ อาเซียนยัง
ระยะของการตอบสนองในด้านต่าง ๆโดยการโดเมน " อาเซียนบวก "
จัดเรียงสระที่อยู่ในความเสี่ยงและความผันผวนตลาดการเงิน . สหภาพยุโรป ( อียู )
โดนวิกฤตการเงินโลกในปี 2551 และต่อมาโดย
วิกฤตหนี้อธิปไตย สหภาพยุโรปการตอบสนองนี้ได้จะมีผลผูกพันตามกฎหมาย
ความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการสร้างความเข้มแข็งของกรอบกฎระเบียบ บน
ด้านบนของนี้และต่ออาเซียนกรณีสหภาพยุโรป 27 ลบริเริ่มต่อไป
ต่อประสานงานการเมืองใกล้ชิด ในแบบคู่ขนานโครงการผูกพันตามกฎหมายได้
ประกาศใช้เพื่อเสริมสร้างเสถียรภาพของพื้นที่ยูโร บทความนี้วิเคราะห์นโยบาย
คำตอบในภูมิภาคทั้งสอง ดับวิกฤติมันมีจุดมุ่งหมายเพื่อความเข้าใจ
แรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังการตอบสนองนโยบายที่แตกต่าง มองทั้ง regionspecific
และเพิ่มเติมทั่วไปสถาบันและกฎระเบียบการตอบสนองต่อวิกฤตการณ์ า

จุดประสงค์ของบทความนี้ คือ เพื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในสถาบันและกฎระเบียบ
กรอบสององค์กรภูมิภาคเป็นปฏิกิริยาการทางการเงินและเศรษฐกิจ
วิกฤติทั้งสองภูมิภาค องค์กรภายใต้การพิจารณาเป็นสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
อาเซียนและสหภาพยุโรป ( EU ) สองเหตุการณ์จะวิกฤตการเงินเอเชียในปี 1997 และ 1998
ต่ออาเซียนและทั่วโลก 2008 วิกฤติการเงิน
ตามด้วยวิกฤติหนี้ในอียู .
2 คำถามการวิจัยที่ถูกถาม ประการแรก อะไรคือบทบาทของก่อนวิกฤต
ปัจจัยเช่นโครงสร้างสถาบันที่มีอยู่ในการตอบสนองนโยบายต่อวิกฤตในแต่ละภูมิภาค และประการที่สอง สิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของปฏิกิริยาและการตอบสนองเป็นเขตเฉพาะ
และอีกส่วนหนึ่งเป็นทั่วไปมากขึ้น ?
รวมวรรณกรรม : ภูมิภาค วิกฤตและเชื่อมโยง
บทความนี้จะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับวรรณคดีที่สำคัญ 3 ประเด็น :
ลักษณะของความร่วมมือในภูมิภาคอาเซียนและสหภาพยุโรป ลักษณะของวิกฤต
ภายใต้การตรวจสอบและเชื่อมโยงระหว่างวิกฤติและปฏิกิริยาตอบสนองนโยบายสถาบันและ
.
ธรรมชาติของความร่วมมือในภูมิภาคอาเซียนและสหภาพยุโรป
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความร่วมมือระดับภูมิภาคใน 2510 เริ่มด้วยการก่อตั้งของอาเซียน และการลงนามในปฏิญญาอาเซียน
โดย อินโดนีเซีย , มาเลเซีย , ฟิลิปปินส์ ,
สิงคโปร์ และ ไทย บรูไนดารุสซาลามเข้าร่วมในปี 1984 เวียดนามในปี 1995
ลาวและพม่าในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999
มีวรรณกรรมมากมายในอาเซียนสถาบันการติดตั้งและความสําเร็จ
ทางการเมือง เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการสร้างของอาเซียนที่จะมีความขัดแย้งในภูมิภาค
ภายในและเพื่อเร่งการเจริญเติบโต ( เดอ flers 2010 ) สมาชิกอาเซียนมีลักษณะ
โดยระดับของการพัฒนาและความไม่เสมอภาคสงเคราะห์ ความแตกต่างทางวัฒนธรรมและ
อื่น ๆแตกต่าง แต่ในเวลาเดียวกันที่แบ่งปันประวัติปัญหาทั่วไปและเขต .
โย ( 2009 ) หมายถึงความจริงที่ว่า ทศวรรษแรกของการดำรงอยู่ของอาเซียนมีเครื่องหมาย
โดยสุขุมสถาบันศิลปะ . มันเป็นจากจุดเริ่มต้นที่ภายนอกดู
องค์กรที่มีความเชื่อมโยงกับการจัดการความสัมพันธ์เชิงอำนาจในภูมิภาคที่กว้างขึ้น
และประสานงานตำแหน่งต่อภัยคุกคามที่พบบ่อย ( โย 2008 ) การทำงาน
ดำเนินการตามความร่วมมือและการเจรจาอย่างไม่เป็นทางการ ( เซนต์แอนโทนี่ 2009 ) ,
และการตัดสินใจถ่ายโดยฉันทามติ อาเซียนไม่เคยหรือแทบไม่เคยแทรกแซงในกิจการภายในของสมาชิก
, การยึดมั่นและหลักการไม่แทรกแซง