Even though trade preferences are o

Even though trade preferences are offered as a way to increase the value of developing countries’ exports and make them more diversified, there is widespread scepticism about whether they in general have succeeded in achieving this stated goal. A common argument is that the share of imports to, for example, the EU from preference-receiving countries has decreased over time. As discussed in Persson and Wilhelmsson (2007), this may not be a very good argument, since trade could very well have developed slowly due to other factors so that the situation would have been even worse without preferences. A bigger concern is perhaps reports that traders do not even request preferential treatment, but instead export under MFN tariffs, to the extent that they export at all. For example, Inama (2003) and Brenton (2003) both note that preferential treatment under the Everything But Arms initiative was requested for less than 50 percent of exports from non-ACP LDCs in 2001, even though this offers duty-free access for practically all goods and is the best system on offer for these countries. Such low utilization rates may be a strong indicator that preferences are either very hard to use in practice, or that the extra value they could transfer is not big enough to make it worthwhile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการกำหนดลักษณะการค้านำเสนอเป็นวิธีการเพิ่มมูลค่าของการส่งออกของประเทศกำลังพัฒนา และทำให้มีความหลากหลายมากขึ้น มี scepticism อย่างกว้างขวางเกี่ยวกับว่าพวกเขาโดยทั่วไปประสบความสำเร็จในการบรรลุเป้าหมายตามที่ระบุไว้นี้ อาร์กิวเมนต์ทั่วไปเป็นว่า ส่วนแบ่งของการนำเข้าไป เช่น สหภาพยุโรปจากประเทศต้องรับได้ลดลงตลอดเวลา ตามที่กล่าวไว้ใน Persson และ Wilhelmsson (2007), นี้อาจไม่มีอาร์กิวเมนต์ดีมาก เนื่องจากการค้าจะดีได้พัฒนาช้าเนื่องจากปัจจัยอื่น ๆ เพื่อที่จะได้รับสถานการณ์ยิ่งแย่ลง โดยไม่มีการตั้งค่า ความกังวลที่ใหญ่กว่าคือบางที รายงานว่า ผู้ค้าขอรักษาสิทธิไม่ได้ แต่แทน การส่งออกภายใต้อัตราภาษี MFN เท่าที่พวกเขาส่งออกทั้งหมด ตัวอย่างเช่น Inama (2003) และ Brenton (2003) ทั้งสองทราบว่า รักษาสิทธิภายใต้การริเริ่มทุกอย่างแต่แขนคือน้อยกว่าร้อยละ 50 ของการส่งออกจากห้อง - ACP หลวม ๆ ในปี 2001 แม้ว่านี้สะดวกปลอดภาษีสำหรับสินค้าเกือบทั้งหมด และเป็นระบบที่ดีสุดสำหรับประเทศเหล่านี้ อัตราต่ำเช่นอาจเป็นตัวบ่งชี้ที่แข็งค่ามีทั้งยากมากที่จะใช้ในการปฏิบัติ หรือการที่ เสริมคุณค่าที่พวกเขาสามารถโอนไม่ใหญ่พอที่จะทำให้มันคุ้มค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าค่าการค้ามีการเสนอเป็นวิธีที่จะเพิ่มมูลค่าการส่งออกของประเทศกำลังพัฒนาและทำให้พวกเขามีความหลากหลายมากขึ้นมีความสงสัยอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับว่าพวกเขาโดยทั่วไปได้ประสบความสำเร็จในการบรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้นี้ อาร์กิวเมนต์ที่พบบ่อยคือการที่หุ้นของการนำเข้าเพื่อยกตัวอย่างเช่นสหภาพยุโรปจากประเทศการตั้งค่าการรับได้ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ตามที่กล่าวไว้ในเพอร์สันและ Wilhelmsson (2007) นี้อาจจะไม่เป็นข้อโต้แย้งที่ดีมากเนื่องจากการค้าได้เป็นอย่างดีมีการพัฒนาอย่างช้า ๆ เนื่องจากปัจจัยอื่น ๆ เพื่อให้สถานการณ์ที่จะได้รับยิ่งเลวร้ายลงโดยไม่ต้องตั้งค่า ความกังวลที่ใหญ่กว่าอาจจะเป็นที่รายงานว่าผู้ค้าไม่ได้ขอการรักษาสิทธิ แต่แทนที่จะส่งออกภายใต้อัตราภาษี MFN เท่าที่พวกเขาส่งออกที่ทั้งหมด ยกตัวอย่างเช่น Inama (2003) และ Brenton (2003) ทั้งสองทราบว่าการรักษาสิทธิภายใต้ทุกอย่าง แต่แขนความคิดริเริ่มที่ได้รับการร้องขอน้อยกว่าร้อยละ 50 ของการส่งออกจากการไม่ ACP-ประเทศพัฒนาน้อยที่สุดในปี 2001 แม้ว่าจะมีทางเข้าปลอดภาษีสำหรับการปฏิบัติจริง สินค้าทั้งหมดและเป็นระบบที่ดีที่สุดที่นำเสนอสำหรับประเทศเหล่านี้ เช่นอัตราการใช้ต่ำอาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่แข็งแกร่งที่การตั้งค่ามีทั้งยากมากที่จะใช้ในการปฏิบัติหรือว่าค่าพิเศษที่พวกเขาสามารถโอนไม่ใหญ่พอที่จะทำให้มันคุ้มค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าการตั้งค่าการค้าจะเสนอเป็นวิธีที่จะเพิ่มมูลค่าของการพัฒนาประเทศและส่งออกให้หลากหลายมากขึ้น มีความสงสัยว่าแพร่หลายทั่วไป ประสบความสำเร็จในการบรรลุซึ่งเป้าหมายที่ระบุไว้ . อาร์กิวเมนต์ทั่วไปที่ใช้นำเข้าไปตัวอย่างเช่นสหภาพยุโรปจากการรับประเทศได้ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ตามที่กล่าวไว้ใน persson wilhelmsson ( 2007 ) , และนี้อาจไม่ได้เป็นอาร์กิวเมนต์ที่ดีมาก เนื่องจากการค้าก็มีการพัฒนาช้าเนื่องจากปัจจัยอื่น ๆ เพื่อให้สถานการณ์จะได้รับแม้แต่เลวโดยไม่ต้องตั้งค่า ปัญหาใหญ่คือบางที รายงานว่า ผู้ค้าที่ไม่ได้ร้องขอการรักษาสิทธิพิเศษ แต่การส่งออกภายใต้อัตราภาษี MFN ในขอบเขตที่พวกเขาส่งออกทั้งหมด ตัวอย่างเช่น inama ( 2003 ) และเบรนตัน ( 2003 ) ทั้งสองทราบว่า การรักษาสิทธิพิเศษภายใต้แต่แขนความคิดริเริ่มที่ถูกร้องขอให้น้อยกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ของการส่งออกจากโนน ACP ldcs 2001 ถึงแม้ว่านี้มีการเข้าถึงปลอดภาษี สินค้าเกือบทั้งหมด และเป็นระบบที่เสนอที่ดีที่สุดสำหรับประเทศเหล่านี้ เช่นอัตราการใช้ต่ำ อาจเป็นตัวบ่งชี้ที่แข็งแกร่งที่ลักษณะจะเหมือนกันมากยากที่จะใช้ในการปฏิบัติงาน หรือค่าพิเศษที่พวกเขาสามารถโอนไม่ใหญ่พอที่จะทำให้มันคุ้มค่า