Beetroot storage tissue that had be

Beetroot storage tissue that had been aged in an aerated solution was particularly suited for studies of solute losses duringanoxia; retention of betacyanin being a good indicator of tonoplast integrity.

During anoxia, loss of K+ was nearly always greater than that of Na+ while Cl– loss was intermediate. Supply of glucoseduring ageing increased the tolerance of beetroot tissue to anoxia. In these tolerant tissues, there were three phases of solute loss.During the first phase, losses of K+ and amino acids were rapid, presumably due to membrane depolarization from –156 to –95 mV. In contrast, losses of Na+ and Cl– were slow. During the second phase, K+ loss had decreased to a low rate, while losses of Na+ and Cl+ remained slow. Furthermore, the membrane potential remained at –95 to –90mV, which was consistent with the diffusion potential estimated from the modified Goldman equation. In the third and final phase, loss of K+ Na+ Cl+,sugars, and amino acids began to increase, soon followed by loss of betacyanin.

Tissues that had lost their betacyanin during anoxia were irreversibly injured, as shown by rapid uptake of Evans Blue and afailure to take up K+ , Na+ and Cl+ during re–aeration. In contrast, tissues which had retained their betacyanin did not take upEvans Blue, but took up substantial amounts of K+ , Na+ , and Cl– after re–aeration. After return to air for 1.5 h, tissue that hadretained its betacyanin had a membrane potential of – 154 mV.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อเยื่อเก็บ beetroot ที่ได้รับอายุในโซลูชันการ aerated ถูกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะสำหรับศึกษาขาดตัว duringanoxia การเก็บรักษาการบ่งชี้ที่ดีของความซื่อสัตย์ tonoplast betacyaninระหว่าง anoxia สูญเสีย K + ได้เกือบจะมากกว่าของ Na + ขณะที่ Cl – ขาดทุนอยู่ในระดับกลาง ของดี glucoseduring เพิ่มค่าเผื่อในการของเนื้อเยื่อ beetroot anoxia ในเนื้อเยื่อเหล่านี้ป้องกันความผิดพลาด มีขั้นตอนที่สามของตัวขาดทุน ระยะแรก ขาดทุนของ K + และกรดอะมิโนได้อย่างรวดเร็ว สันนิษฐานจาก depolarization เยื่อจาก –156 เพื่อ –95 mV ในทางตรงกันข้าม สูญเสีย Na + และ Cl-ไม่ช้า ระยะที่สอง K + ขาดทุนลดลงอัตราที่ต่ำ ในขณะที่ขาดทุนของ Na + และ Cl + ยังคงช้า นอกจากนี้ เยื่ออาจยังคงอยู่ใน –95 ไป – 90mV ซึ่งไม่สอดคล้องกับการแพร่อาจประมาณจากสมการโกลด์แมนปรับเปลี่ยน ในระยะที่สาม และสุดท้าย สูญเสีย K + Na + Cl + น้ำตาล และกรดอะมิโนเริ่มเพิ่ม เร็ว ๆ นี้ ตาม ด้วย betacyanin สูญหายเนื้อเยื่อที่มีเสีย betacyanin ของพวกเขาในระหว่าง anoxia มีการบาดเจ็บ สะท้อนแสดง โดยดูดซับอย่างรวดเร็วของบลูอีวานส์และ afailure จะรับ K + Na + และ Cl + ระหว่าง re – aeration ในทางตรงกันข้าม เนื้อเยื่อที่มีสะสม betacyanin ของพวกเขาไม่ได้ใช้ upEvans สีน้ำเงิน ได้เอาเงินพบ ของ K + Na + Cl-หลัง re – aeration หลังจากกลับไปยังอากาศที่ hadretained สำหรับ 1.5 h เนื้อเยื่อ ของ betacyanin มีศักยภาพเมมเบรนของ – 154 mV

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดเก็บเนื้อเยื่อบีทรูทที่ได้รับการบ่มในการแก้ปัญหาคือมวลเบาเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการศึกษาของการสูญเสียตัวละลาย duringanoxia; การเก็บรักษา betacyanin เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของความซื่อสัตย์ tonoplast. ในระหว่างการล้มเหลวการสูญเสียของ K + เป็นเกือบตลอดเวลามากกว่าที่นา + ในขณะที่การสูญเสียเป็น Cl- กลาง อุปทานของ glucoseduring ริ้วรอยที่เพิ่มขึ้นความอดทนของเนื้อเยื่อบีทรูทที่จะล้มเหลว ในเนื้อเยื่อใจกว้างเหล่านี้มีสามขั้นตอนของตัวถูกละลาย loss.During ระยะแรกการสูญเสียของ K + และกรดอะมิโนได้อย่างรวดเร็วน่าจะเกิดจากการสลับขั้วเมมเบรนจากการ -156 -95 mV ในทางตรงกันข้ามการสูญเสียของนา + และ Cl- ได้ช้า ในช่วงระยะที่สอง, k + การสูญเสียได้ลดลงในอัตราที่ต่ำในขณะที่การสูญเสียของนา + และ Cl + ยังคงช้า นอกจากนี้เมมเบรนที่มีศักยภาพยังคงอยู่ที่ -95 เพื่อ -90mV ซึ่งสอดคล้องกับศักยภาพในการแพร่กระจายประเมินจากสมการแก้ไขโกลด์แมน ในขั้นตอนที่สามและสุดท้ายการสูญเสียของ k + + นา Cl + น้ำตาลและกรดอะมิโนที่เริ่มเพิ่มขึ้นตามมาในเร็ว ๆ นี้จากการสูญเสีย betacyanin. เนื้อเยื่อที่ได้สูญเสีย betacyanin พวกเขาในระหว่างการล้มเหลวได้รับบาดเจ็บถาวรที่แสดงโดยการดูดซึมอย่างรวดเร็วของอีแวนส์สีฟ้าและสี afailure จะใช้ K + + นาและ Cl + อีกครั้งในระหว่างการเติมอากาศ ในทางตรงกันข้ามเนื้อเยื่อซึ่งได้เก็บรักษาไว้ betacyanin ของพวกเขาไม่ได้ใช้เวลา upEvans สีฟ้า แต่เอาขึ้นจำนวนมากของ K + Na + และ Cl- อีกครั้งหลังจากการเติมอากาศ หลังจากกลับไปในอากาศเป็นเวลา 1.5 ชั่วโมงเนื้อเยื่อที่ hadretained betacyanin มีศักยภาพของเมมเบรน - 154 mV

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บีทรูทกระเป๋าเนื้อเยื่อที่มีอายุในการแก้ไขคือ เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการศึกษาของตัวถูกละลายขาดทุน duringanoxia ; การรักษาของเบตาไซอานินเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของโทโนพลาสต์สมบูรณ์

ระหว่างผู้ร่วมอภิปราย การสูญเสียของ K คือเกือบเสมอมากกว่านั้นนา ในขณะที่ CL –การสูญเสียเป็นระดับกลาง อุปทานของ glucoseduring ริ้วรอยเพิ่มความอดทนของบีทรูทเนื้อเยื่อให้ขาดอากาศหายใจในเนื้อเยื่อใจกว้างเหล่านี้ มี สามขั้นตอนของตัวถูกละลาย ขาดทุน ในเฟสแรก ขาดทุนของ K และกรดอะมิโนเป็นอย่างรวดเร็ว , สันนิษฐานว่าเนื่องจากเยื่อเปลี่ยนขั้วจาก 156 ใน–– 95 MV . ในทางตรงกันข้าม , การสูญเสียของ Na และ Cl - ช้ามาก ในช่วงระยะที่สอง , K ขาดทุนลดลงในอัตราต่ำ ในขณะที่การสูญเสียของ Na และ Cl ยังคงช้า นอกจากนี้เมมเบรนที่มีศักยภาพอยู่ที่ 95 - –– 90mv ซึ่งสอดคล้องกับการแพร่กระจายศักยภาพโดยประมาณจากการ Goldman สมการ ในขั้นตอนที่สามและครั้งสุดท้าย , การสูญเสียของ K Na Cl น้ำตาล และกรดอะมิโนที่เริ่มเพิ่มขึ้น แล้วตามมาด้วยการสูญเสียของเบตาไซอานิน

เนื้อเยื่อที่เสียบไซ นินระหว่างผู้ร่วมอภิปรายคือเสียหายบาดเจ็บแสดงโดยการดูดซึมอย่างรวดเร็วของอีแวนส์สีฟ้าและ afailure ใช้ K , Na และ Cl ใน re –อากาศ ในทางตรงกันข้าม เนื้อเยื่อซึ่งมีการสะสมเบตาไซอานิน ไม่ ได้ ใช้ upevans สีฟ้า แต่เอาขึ้นอย่างมากปริมาณของ K , Na และ Cl - หลังจากที่ re –อากาศ หลังจากกลับไปที่อากาศ 1.5 ชั่วโมง เนื้อเยื่อของเยื่อ hadretained บไซ นินมีศักยภาพ ( 154 ) .