Between 1951 and 1955 only one of w

Between 1951 and 1955 only one of what was to become the G7 countries –
the United States, Canada, Japan, France, Germany, Italy and Britain – ran
a government budget deficit. Between 1961 and 1965 every single one did
so (Mueller 2003: 464–5). Such was the difference made by Keynesianism.
As the economic recession in the 1970s was eventually to prove, the
economic costs of vote-maximizing Keynesianism were severe. For politicians
seeking re-election in the 1960s these costs were, however, beyond their
political horizon. Self-interested politicians have reason to care about what
happens in the next election and, perhaps, the one after that. They have no
self-interested reason to weigh the short-term benefits of more votes against
the long-term costs of eventual recession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระหว่างปี 1951-1955 เท่านั้นอะไรคือการเป็น ประเทศ G7 –สหรัฐอเมริกา แคนาดา ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี และ อังกฤษ – วิ่งรัฐบาลขาดดุลงบประมาณ ระหว่างปี 1961-1965 ทุกหนึ่งเดียวที่ไม่ได้ดังนั้น (เลอร์ 2003:464-5) ดังกล่าวมีความแตกต่างโดย Keynesianismขณะที่เศรษฐกิจถดถอยในปี 1970 ในที่สุดก็คือการ พิสูจน์ การต้นทุนทางเศรษฐกิจการเพิ่ม Keynesianism ออกเสียงได้อย่างรุนแรง สำหรับนักการเมืองต้องเลือกตั้งในปี 1960 ต้นทุนเหล่านี้ได้ อย่างไรก็ตาม เหนือตนขอบเขตทางการเมือง นักการเมืองที่ตนเองสนใจมีเหตุผลดูแลเกี่ยวกับเกิดขึ้นในการเลือกตั้งต่อไปและ บางที หนึ่งหลังจากนั้น ไม่มีพวกเขาเหตุผลที่ตนเองสนใจชั่งน้ำหนักประโยชน์ระยะสั้นของการโหวตกับต้นทุนระยะยาวของภาวะถดถอยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่าง 1951 และ 1955 เพียงหนึ่งในสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นประเทศ G7 -
สหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อิตาลีและสหราชอาณาจักร - วิ่ง
การขาดดุลงบประมาณของรัฐบาล ระหว่างปี 1961 และ 1965 ทุกหนึ่งเดียวได้
ดังนั้น (Mueller 2003: 464-5) ดังกล่าวเป็นความแตกต่างที่ทำโดย Keynesianism.
ในฐานะที่เป็นภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจในปี 1970 ในที่สุดก็จะพิสูจน์ที่
ต้นทุนทางเศรษฐกิจจากการโหวตสูงสุด Keynesianism รุนแรง สำหรับนักการเมือง
ที่กำลังมองหาการเลือกตั้งในปี 1960 ค่าใช้จ่ายเหล่านี้มี แต่ของพวกเขาเกิน
ขอบฟ้าทางการเมือง นักการเมืองตัวเองสนใจมีเหตุผลที่จะดูแลเกี่ยวกับสิ่ง
ที่เกิดขึ้นในการเลือกตั้งครั้งต่อไปและบางทีหนึ่งหลังจากนั้น พวกเขาไม่มี
เหตุผลที่ตัวเองสนใจที่จะชั่งน้ำหนักผลประโยชน์ระยะสั้นของคะแนนโหวตมากขึ้นกับ
ค่าใช้จ่ายในระยะยาวของภาวะเศรษฐกิจถดถอยในที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และระหว่าง 1951 1955 เพียงหนึ่งสิ่งที่เป็น G7 ประเทศจำกัดสหรัฐอเมริกา , แคนาดา , ญี่ปุ่น , ฝรั่งเศส , เยอรมนี , อิตาลี และ อังกฤษ และ รันรัฐบาลขาดดุลงบประมาณ . ระหว่างปี 1961 และ 1965 ทุกๆคนได้ดังนั้น ( Mueller 2003 : 464 ( 5 ) เช่นมีความแตกต่างจาก keynesianism .เป็นภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจในทศวรรษในที่สุดจะพิสูจน์ได้ต้นทุนทางเศรษฐกิจของโหวตเพิ่ม keynesianism เป็นรุนแรง สำหรับนักการเมืองค้นหา - เลือกตั้งใหม่ในปี 1960 ค่าใช้จ่ายเหล่านี้มี แต่นอกเหนือจากเส้นขอบฟ้าเมือง สนใจนักการเมืองที่ดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองเกิดขึ้นในการเลือกตั้งครั้งต่อไป และบางทีหนึ่งหลังจากนั้น พวกเขาไม่มีเหตุผลที่ตนเองสนใจที่จะชั่งน้ำหนักผลประโยชน์ระยะสั้นของการโหวตมากขึ้นกับค่าใช้จ่ายในระยะยาวของเศรษฐกิจในที่สุด