The wild animal was strong in Buck,

The wild animal was strong in Buck, and as he travelled across the snow, it grew stronger and stronger. And as Buck grew stronger, he hated Spitz more and more, although he was careful never to start a fight.


But Spitz was always showing his teeth to Buck, trying to start a fight. And Buck knew that if he and Spitz fought, one of them would die.


The fight almost happened one night when they stopped by Lake Laberge. There was heavy snow and it was very cold. The lake was frozen and Francois, Perrault, and the dogs had to spend the night on the ice, under a big rock. Buck had made a warm hole in the snow and was sorry to leave it to get his piece of fish. But when he had eaten, and returned to his hole, he found Spitz in it. Buck had tried not to fight Spitz before, but this was too much. He attacked him angrily. Spitz was surprised. He knew Buck was big, but he didn't know he was so wild. Francois was surprised too, and guessed why Buck was angry.


'Go on Buck!' he shouted. 'Fight him, the dirty thief!'


Spitz was also ready to fight, and the two dogs circled one another, looking for the chance to jump in. But suddenly there was a shout from Perrault, and they saw eighty or a hundred dogs around the sledge. The dogs came from an Indian village, and they were searching for the food that they could smell on the sledge. Perrault and Francois tried to fight them off with their clubs, but the dogs, made crazy by the smell of the food, showed their teeth and fought back.


Buck had never seen dogs like these. They were all skin and bone, but hunger made them fight like wild things. Three of them attacked Buck and in seconds his head and legs were badly bitten. Dave and Sol-leks stood side by side, covered in blood, fighting bravely. Joe and Pike jumped on one dog, and Pike broke its neck with one bite. Buck caught another dog by the neck and tasted blood. He threw himself on the next one, and then felt teeth in his own neck. It was Spitz, attacking him from the side.


Perrault and Francois came to help with clubs, but then they had to run back to save the food. It was safer for the nine sledge-dogs to run away across the lake. Several of them were badly hurt, and they spent an unhappy night hiding among the trees.


At first light they returned to the sledge and found Perrault and Francois tired and angry. Half their food was gone. The Indian dogs had even eaten one of Perrault's shoes. Francois looked at his dogs unhappily.


'Ah, my friends,' he said softly, 'perhaps those bites will make you ill. What do you think, Perrault?'


Perrault said nothing. They still had six hundred kilometres to travel, and he hoped very much that his sledge-dogs had not caught rabies from the Indian dogs.


The harness was torn and damaged and it was two hours before they were moving, travelling slowly and painfully over the most difficult country that they had been in.


The Thirty Mile River was not frozen. It ran too fast to freeze. They spent six days trying to find a place to cross, and every step was dangerous for dogs and men. Twelve times they found ice bridges across the river, and Perrault walked carefully onto them, holding a long piece of wood. And twelve times he fell through a bridge and was saved by the piece of wood, which caught on the sides of the hole. But the temperature was 45° below zero, andeach time Perrault fell into the water, he had to light a fire to dry and warm himself. Once,the sledge fell through the ice, with Dave and Buck, and they were covered in ice by the time Perrault and Francois pulled them out of the river. Again, a fire was needed to save them. Another time, Spitz and the dogs in front fell through the ice - Buck and Dave and Francois at the sledge had to pull backwards. That day they travelled only four hundred metres.



When they got to the Hootalinqua and good ice, Buck and the other dogs were very, very tired. But they were late, so Perrault made them run faster. In three days they went a hundred and eighty kilometres and reached the Five Fingers. The other dogs had hard feet from years of pulling sledges, but Buck's feet were still soft from his easy life down south. All day he ran painfully, and when they camped for the night, he lay down like a dead dog. He was hungry, but he was too tired to walk to the fish, so Francois brought it to him. One day Francois made four little shoes for him, and this made Buck much more comfortable. Francois forgot the shoes one morning, and Buck refused to move. He lay on his back with his feet in the air, until Francois put the shoes on. Later his feet grew harder and the shoes
were not needed.


One morning, at the Pelly River, a dog called Dolly went suddenly mad. She howled long and loud like a wolf and then jumped at Buck. Buck ran, with Dolly one step behind him. She could not catch him, but he could not escape from her. They ran half a kilometre, and then Buck heard Francois call to him. He turned and ran towards the man, sure that Francois would save him. Francois stood, holding his axe, and as Buck passed, the axe crashed down on Dolly's head.


Buck fell down by the sledge, too tired to move. Immediately, Spitz attacked him and bit his helpless enemy twice, as hard as he could. But Francois saw this, and gave Spitz a terrible beating for it.


'He's a wild dog, that Spitz,' said Perrault. 'One day he'll kill Buck.'


'Buck is wilder,' replied Francois. 'I've been watching him. One day he'll get very angry and he'll fight Spitz; and he'll win.'


Francois was right. Buck wanted to be lead-dog. Spitz knew this and hated him. Buckstarted to help the other dogs when Spitz punished them for being lazy. One morning, Pike refused to get up, and Spitz looked for him everywhere. When he found him, he jumped at him. But suddenly, Buck attacked Spitz. The other dogs saw this, and it became more and more difficult for Spitz to lead them. But the days passed without a chance for a fight, and soon they were pulling into Dawson City on a cold grey afternoon.


They stayed in Dawson for seven days. When they left, Perrault was carrying some more very important papers, and he wanted to travel back as fast as possible.


They travelled eighty kilometres the first day, and the same the second. But it was difficult work for Francois. Buck and Spitz hated each other, and the other dogs were not afraid of Spitz any more. One night Pike stole half a fish from Spitz, and ate it standing next to Buck. And every time Buck went near Spitz, he growled and the hair on his back stood up angrily. The other dogs fought in their harnesses and Francois often had to stop the sledge. He knew that Buck was the problem, but Buck was too clever for him and Francois never saw him actually starting a fight.


One night in camp, the dogs saw a snow rabbit and in a second they were all chasing it, with Spitz in front. Nearby was another camp, with fifty dogs, who also joined the chase. The rabbit was running fast on top of the snow, but the snow was soft, and it was more difficult for the dogs. When Spitz caught the rabbit, throwing it in the air with his teeth, Buck was just behind. Spitz stopped, and Buck hit him, very hard. The two dogs fell in the snow. Spitz bit Buck very quickly, twice, and then jumped away, watching carefully.



The time had come, and Buck knew that either he or Spitz must die. They watched one another, circling slowly. The moon was shining brightly on the snow, and in the cold still air not a leaf moved on the trees. The other dogs finished eating the rabbit and then turned to watch.


Spitz was a good fighter. He was full of hate and anger, but he was also intelligent. Everytime Buck tried to bite his throat, he met Spitz's own teeth. Then, each time Buck attacked, Spitz moved and bit him on the side as he passed. After a few minutes, Buck was covered in blood. He attacked again, but this time turned at the last minute and went under Spitz, biting his left front leg. The bone broke, and Spitz was standing on three legs. Buck tried to knock Spitz down, and then repeated his earlier attack, and broke Spitz's right front leg.


There was no hope for Spitz now. Buck got ready for his final attack, while the circle ofsixty dogs watched, and crowded nearer and nearer, waiting for the end. At last Buck jumped, in and out, and Spitz went down in the snow. A second later the waiting pack was on top of him, and Spitz had disappeared. Buck stood and watched. The wild animal had.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัตว์ป่าแข็งแกร่งในบัค และขณะที่เขาเดินทางผ่านหิมะ มันเติบโตแข็งแกร่ง และแข็งแรง และเป็นบัคเติบโตแข็งแกร่ง เขาขี้เกียจชปิทซ์มาก แม้ว่าเขาระวังจะเริ่มต่อสู้กับ


แต่ชปิทซ์ถูกเสมอแสดงฟันของเขาไปบัค พยายามที่จะเริ่มการต่อสู้ และบัครู้ว่า หากเขาและชปิทซ์สู้ หนึ่งในนั้นจะตาย


การต่อสู้เกิดขึ้นคืนหนึ่งเมื่อพวกเขาหยุด โดย Laberge เลเกือบ มีหิมะหนัก และก็เย็นมาก ทะเลสาบถูกแช่แข็ง และรีสฟรนคอยส์ Perrault และสุนัขมีการค้างคืนบนน้ำแข็ง ภายใต้ก้อนหินขนาดใหญ่ บัค มีหลุมอบอุ่นในหิมะ และก็ขอให้ได้ของชิ้นปลา แต่เมื่อเขามีกิน และกลับไปหลุมของเขา เขาพบชปิทซ์ใน บัค พยายามไม่ต่อสู้ชปิทซ์ก่อน แต่นี้มีมากเกินไป เขาโจมตีเขา angrily ชปิทซ์ก็รู้สึกแปลกใจ เขารู้ว่า บัคใหญ่ แต่ไม่ทราบเขาป่าดังนั้น รีสฟรนคอยส์มากเกินไป และเดาทำไมบัคโกรธ


'ไปบัค "เขาตะโกน 'สู้ ขโมยสกปรก'


ชปิทซ์ถูกยังพร้อมที่จะต่อสู้ และสุนัขสองจัดกัน มองหาโอกาสที่จะกระโดดในการ แต่ก็มี shout จาก Perrault และพวกเขาเห็นแปดสิบ หรือร้อยสุนัขสถานสเลดจ์ สุนัขมาจากหมู่บ้านอินเดีย และพวกเขาก็มองหาอาหารที่พวกเขาได้กลิ่นในสเลดจ์ Perrault และรีสฟรนคอยส์พยายามต่อสู้ให้กับสโมสรของพวกเขา แต่สุนัข ทำบ้ากลิ่นอาหาร พบฟันของพวกเขา และกลับมาสู้


บัค ไม่เคยเห็นสุนัขดังนั้น พวกผิวหนังและกระดูกทั้งหมด แต่ความหิวทำให้พวกเขาต่อสู้ชอบสิ่งที่ป่า สามของพวกเขาโจมตีบัค และในวินาทีที่ หัวและขาของเขาได้ไม่กัด เดฟและโซล leks ยืนเคียงข้าง ครอบคลุมในเลือด ต่อสู้อย่างกล้าหาญ โจและจนไปในสุนัขหนึ่ง และคอของมันกับหนึ่งยากจนจน บัค จับสุนัขอีก โดยคอ และลิ้มรสเลือด เขาโยนตัวเองในถัดไป แล้ว รู้สึกฟันในคอของเขาเอง ก็ชปิทซ์ โจมตีเขาจากด้าน


Perrault และรีสฟรนคอยส์มาช่วยสโมสร แต่แล้ว พวกเขามีการเรียกกลับการบันทึกอาหาร ปลอดภัยสำหรับสเลดจ์เก้าสุนัขวิ่งหนีข้ามทะเลสาปได้ หลายของพวกเขาถูกไม่เจ็บ และพวกเขาใช้การคืนความสุขที่ซ่อนระหว่างต้นไม้


แสงแรกพวกเขาจึงกลับไปสเลดจ์ และพบ Perrault และรีสฟรนคอยส์โกรธ และเหนื่อย อาหารครึ่งหายไป สุนัขอินเดียได้แม้กินของ Perrault รองเท้าอย่างใดอย่างหนึ่ง รีสฟรนคอยส์มองสุนัขของเขา unhappily.


'Ah เพื่อน เขาพูดเบา ๆ, ' บางทีกัดนั้นจะทำให้คุณป่วย สิ่งที่คุณคิดว่า Perrault หรือไม่ '


Perrault กล่าวว่า ไม่ พวกเขายังมีหกร้อยกิโลเมตรการเดินทาง และเขาหวังมากที่สเลดจ์สุนัขของเขาก็ติดโรคจากอินเดียสุนัข


เทียมเสียหาย และเสียหาย และเป็นสองชั่วโมงก่อนที่พวกเขาเคลื่อน เดินช้า และเจ็บปวดทั่วประเทศยากที่สุดที่พวกเขาได้ค่ะ


30 กิโลเมตรแม่น้ำเจ้าพระยาถูกแช่แข็งไม่ มันวิ่งไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรึง พวกเขาใช้เวลาหกวันพยายามหาข้าม และทุกขั้นตอนเป็นอันตรายต่อสุนัขและคน ครั้งที่ 12 จะพบน้ำแข็งสะพานข้ามแม่น้ำ และ Perrault เดินอย่างระมัดระวัง ไปเก็บชิ้นส่วนยาวของไม้ และสิบสองเจ้าไทเขาตกผ่านสะพาน และถูกบันทึกไว้ โดยชิ้นส่วนของไม้ ที่จับด้านของหลุม แต่อุณหภูมิ 45 องศาด้านล่างเป็นศูนย์ andeach เวลา Perrault ตกในน้ำ เขาไฟแห้ง และอบอุ่นเอง ครั้ง สเลดจ์ตกผ่านน้ำแข็ง กับเดฟและบัค และพวกเขาได้ครอบคลุมในน้ำแข็ง โดยเวลา Perrault และรีสฟรนคอยส์ดึงพวกเขาออกจากแม่น้ำ อีก ไฟถูกต้องบันทึก เวลาอื่น ชปิทซ์ และสุนัขหน้าตกผ่านน้ำแข็ง - บัค และเดฟ และรีสฟรนคอยส์ที่สเลดจ์ที่มีการดึงถอยหลัง วันที่พวกเขาเดินทางเพียงสี่ร้อยเมตร


เมื่อพวกเขามี Hootalinqua และน้ำแข็งที่ดี บัคและสุนัขอื่น ๆ ถูกมาก มากเบื่อ แต่พวกเขานำสาย Perrault ทำให้พวกเขาทำงานได้เร็ว ในสามวัน จะไปเป็นร้อย และ 80 กิโลเมตร และถึงนิ้วทั้งห้า สุนัขที่มีเท้าหนักจากปีของการดึง sledges แต่เท้าของบัคก็ยังนุ่มจากชีวิตของเขาง่ายลงใต้ ทุกวันเขาวิ่งอย่างเจ็บปวด และเมื่อพวกเขา camped สำหรับกลางคืน เขาวางไว้เช่นสุนัขตาย กำลังหิว แต่เขากับเดินปลา เพื่อรีสฟรนคอยส์นำเขา วันหนึ่งรีสฟรนคอยส์ทำรองเท้าสี่เล็กน้อยสำหรับเขา และนี้ทำบัคสบายมาก รีสฟรนคอยส์ลืมรองเท้าเที่ยว และบัคปฏิเสธที่จะย้าย เขาวางบนหลังของเขา มีเท้าในอากาศ จนกว่ารีสฟรนคอยส์ใส่รองเท้า หลังเท้าของเขาเติบโตยาก และรองเท้า
ไม่จำเป็น


เช้าวันหนึ่ง ในแม่น้ำ Pelly ดอลลี่ในปัจจุบันเรียกว่าสุนัขไปก็บ้า เธอเห่าหอนเสียงดัง และยาวนานเช่นหมาป่า และจากนั้น ไปที่บัค บัค วิ่ง ดอลลี่ในปัจจุบันขั้นตอนหนึ่งหลังเขา เธอไม่สามารถจับเขา แต่เขาไม่สามารถหนีจากเธอ พวกเขาวิ่งครึ่งกิโลเมตร แล้ว บัคได้ยินรีสฟรนคอยส์เรียกเขา เขาเปิด และวิ่งไปทางชายคนนั้น แน่นอน ที่รีสฟรนคอยส์จะขยะแขยง รีสฟรนคอยส์ ยืน ถือขวานของเขา และเป็นบัคผ่าน ขวานที่ล้มลงบนตุ๊กตาหัว


บัคล้มลง โดยสเตอร์สเลดจ์ กับย้าย ทันที ชปิทซ์โจมตีเขา และบิตศัตรูของพระองค์กำพร้าสอง เป็นยากที่เขาสามารถ แต่เห็นรีสฟรนคอยส์นี้ ให้ชปิทซ์เต้นน่ากลัวสำหรับมัน


'เขาคือสุนัขป่า ที่ชปิทซ์ กล่าวว่า Perrault 'หนึ่งวันที่เขาจะฆ่าบัค'


'บัคเป็น wilder ตอบกลับรีสฟรนคอยส์ "ผมเคยดูเขา วันหนึ่งเขาจะได้รับโกรธมาก และเขาจะต่อสู้ชปิทซ์ และเขาจะชนะ "


รีสฟรนคอยส์ถูก บัค อยากนำสุนัข ชปิทซ์รู้นี้ และเกลียดชังท่าน Buckstarted เพื่อช่วยสุนัขอื่น ๆ เมื่อชปิทซ์โทษเหล่านั้นเกียจคร้าน เช้าวันหนึ่ง จนปฏิเสธที่จะรับค่า และชปิทซ์มองเขา เมื่อเขาพบเขา เขาไปที่เขา แต่ทันใดนั้น บัคโจมตีชปิทซ์ สุนัขเห็นนี้ และเป็นมากขึ้นยากชปิทซ์เพื่อนำพวกเขา แต่วันผ่านไป โดยไม่มีโอกาสในการต่อสู้ และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาถูกดึงเข้าเมืองดอว์สันในหวัดสีเทาช่วงบ่าย


พวกเขาอยู่ในดอว์สัน 7 วัน เมื่อเขา Perrault ถูกถือครองเอกสารสำคัญบางอย่าง และจะต้องเดินทางกลับรวดเร็วที่สุด


เดินทางแปดกิโลเมตรวันแรก และเหมือนกันที่สอง แต่มันเป็นงานยากสำหรับรีสฟรนคอยส์ บัค และชปิทซ์เกลียดชังกัน และสุนัขไม่กลัวชปิทซ์อีก จนคืนหนึ่งขโมยปลาครึ่งจากชปิทซ์ และกินมันยืนติดบัค และทุกครั้งที่บัคไปใกล้ชปิทซ์ เขา growled และผมด้านหลังของเขายืนขึ้น angrily สุนัขอื่น ๆ สู้ในการ harnesses และรีสฟรนคอยส์มักจะมีการหยุดสเลดจ์ เขารู้ว่า บัคมีปัญหา แต่บัคฉลาดเกินไปสำหรับเขา และรีสฟรนคอยส์ไม่เคยเห็นเขาจริง เริ่มต้นต่อสู้กับ


หนึ่งคืนในค่าย สุนัขเห็นกระต่ายหิมะ และที่สอง พวกเขาได้ทั้งหมดไล่ กับชปิทซ์หน้า อยู่ใกล้กับค่ายอื่น มีสุนัข 50 ที่ยัง เข้าร่วมการไล่ล่าได้ กระต่ายกำลังวิ่งบนหิมะ อย่างรวดเร็ว แต่หิมะนุ่ม และก็ยากสำหรับสุนัข เมื่อชปิทซ์จับกระต่าย ทิ้งในอากาศกับฟันของเขา บัคอยู่ข้างหลัง ชปิทซ์หยุด และบัคตีเขา ยากมาก สุนัขสองตกหิมะ ชปิทซ์บิตบัคอย่างรวดเร็ว สอง และจากนั้น ไปเก็บ ดูอย่างระมัดระวัง


เวลามา และบัครู้ว่า เขาหรือชปิทซ์ต้องตาย พวกเขาดูกัน circling ช้า ดวงจันทร์ส่องแสงสดใสของหิมะ และอากาศยังเย็น ไม่ใบย้ายบนต้นไม้ สุนัขอื่น ๆ เสร็จกินกระต่าย และเปิดให้ชมแล้ว


ชปิทซ์ถูกเครื่องบินรบที่ดี เขาเต็มไปด้วยความเกลียดและความโกรธ แต่เขายังมีความฉลาด บัค ทุกครั้งพยายามจะกัดคอเขา เขาได้พบฟันของชปิทซ์ แล้ว กันบัคโจมตี ชปิทซ์ย้าย และบิตเขาบนฝั่งเป็นเขา หลังจากไม่กี่นาที บัคถูกครอบคลุมอยู่ในเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่ขณะนี้เปิดนาทีสุดท้าย และเข้าไปใต้ชปิทซ์ เสียดสีขาหน้าซ้ายของเขา ยากจนกระดูก และชปิทซ์ยืนบนสามขา บัค พยายามเคาะชปิทซ์ลง แล้วซ้ำโจมตีเขาก่อน และขาขวาหน้าของชปิทซ์ยากจน


มีความหวังไม่ชปิทซ์ขณะนี้ บัค มีพร้อมสำหรับการโจมตีของเขาสุดท้าย ในขณะที่สุนัข ofsixty วงกลมดู และแออัดชนิด และ ชนิด รอสิ้น ในที่สุด บัค ไป ออก และชปิทซ์ลงไปในหิมะ ที่สองหลังจากแพ็ครอบนเขา และชปิทซ์หาย บัค ยืน และเฝ้าดู สัตว์ป่าได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัตว์ป่าที่แข็งแกร่งใน บัค และในขณะที่เขาเดินทางข้ามหิมะ มันเติบโตแข็งแรงและแข็งแกร่ง และบัคเติบโตแข็งแกร่ง เขาเกลียดสเปชมากขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะระวังไม่ให้เริ่มการต่อสู้


แต่สเปชคือฟันของเขามักจะแสดงอาการเจ้าชู้ , พยายามที่จะเริ่มต้นการต่อสู้ และบัครู้ว่าถ้าเขาและสเปชต่อสู้ หนึ่งในนั้นจะตาย


การต่อสู้เกือบเกิดขึ้นในคืนหนึ่งเมื่อพวกเขาแวะทะเลสาบ LaBerge . มีหิมะหนักและหนาวมาก ทะเลสาบแช่แข็งและฟรานซัวส์แปร์โร , และสุนัขมีการใช้จ่ายคืนบนน้ำแข็งใต้ก้อนหินใหญ่ บัคทำให้หลุมอบอุ่นในหิมะ และก็เสียใจที่ปล่อยให้มันได้รับชิ้นส่วนของปลา แต่เมื่อเขาได้กินและกลับไปที่หลุมของเขาเขาพบสเปชแล้วบัคได้พยายามที่จะไม่ต่อสู้ด้วยก่อน แต่นี่มันเกินไป เขาโจมตีเขาอย่างโกรธเคือง ด้วยประหลาดใจ เขารู้ว่าบัคก็ใหญ่ แต่เขาคงไม่รู้ว่าเขาป่าเถื่อนมาก ฟร ซัวส์ แปลกใจเหมือนกัน ว่าทำไม บักโกรธ


จงใน บัค ! เขาตะโกน . สู้เขา ขโมยสกปรก !


ขนาดก็ยังพร้อมที่จะต่อสู้ และสุนัขสองตัวที่วงกลมไว้อีกแบบหนึ่ง ที่มองหาโอกาสที่จะกระโดดในแต่ก็มีตะโกนจากแปร์โร และ เห็นแปดสิบหรือร้อยสุนัขรอบ สเลด สุนัขมาจากหมู่บ้านอินเดียน และพวกเขากำลังค้นหาสำหรับอาหารที่พวกเขาได้กลิ่นที่เลื่อนมา แปร์โร และ ฟรังซัวส์ พยายามสู้กับพวกมันให้กับสโมสรของพวกเขา แต่สุนัข ทำบ้า โดยกลิ่นของอาหาร พบฟัน

และสู้กลับเจ้าชู้ ไม่เคยเห็นหมาแบบนี้ พวกเขาทั้งหมดถูกผิวหนังและกระดูก แต่ความหิวทำให้เขาต่อสู้ เหมือนอย่าง สามของพวกเขาโจมตี บัค และในวินาทีที่หัวและขาไม่ดีโดนกัด เดฟ และ โซล leks ยืนอยู่เคียงข้างกันครอบคลุมในเลือดการต่อสู้อย่างกล้าหาญ โจและหอกกระโดดในสุนัข และหอกหักคอของมันด้วยคำเดียว บัคจับหมาตัวอื่น โดยคอและลิ้มรสเลือดเขาโยนตัวเองบนหน้าแล้วรู้สึกว่าฟันในลำคอของเขาเอง มันคือสเปช , โจมตีเขาจากด้านข้าง


และ แปโร Francois มาช่วยกับสโมสร แต่พวกเขาก็ต้องวิ่งกลับไปเก็บอาหาร มันปลอดภัยสำหรับเก้าเลื่อนสุนัขวิ่งหนีทั่วทะเลสาบ หลายของพวกเขาได้รับบาดเจ็บ , และพวกเขาใช้เวลากลางคืนไม่ดีซ่อนอยู่ท่ามกลางต้นไม้


ในตอนเช้าพวกเขากลับมาและเลื่อนและพบ แปร์โรลต์ Francois เหนื่อยและโกรธ ครึ่งหนึ่งของอาหารของพวกเขาหายไป สุนัขอินเดียเคยกินรองเท้า แปร์โรลต์ ) ฟร ซัวส์ มองของเขาสุนัขไม่มีความสุข


'ah , เพื่อนของฉัน " เขากล่าวเบาๆ บางทีกัดนั้น จะทำให้คุณป่วย แล้วคุณคิดว่า แปร์โร ?


แปร์โรกล่าวว่าไม่มีอะไร พวกเขายังได้หกร้อยกิโลเมตรการเดินทางและเขาหวังไว้มากว่า สุนัขเลื่อนของเขาไม่ได้จับโรคพิษสุนัขบ้าจากสุนัขอินเดีย


เทียมคือขาดและเสียหาย และมันสองชั่วโมงก่อนที่จะย้าย เดินทาง อย่างช้าๆ และเจ็บปวดกว่าประเทศที่ยากที่สุดที่พวกเขาได้รับใน


สามสิบไมล์แม่น้ำไม่แช่แข็ง มันวิ่งเร็วจะแข็ง พวกเขาใช้เวลาหกวัน พยายามหาที่ข้ามทุกก้าวที่เป็นอันตรายสำหรับสุนัขและคน ครั้งที่สิบสอง พวกเขาพบว่าสะพานข้ามแม่น้ำน้ำแข็ง และ แปร์โรลต์เดินอย่างระมัดระวังไปยังพวกเขาถือชิ้นยาวของไม้ และสิบสองครั้งเขาหล่นจากสะพานและถูกช่วยชีวิตโดยชิ้นส่วนของไม้ ซึ่งถูกจับที่ด้านข้างของหลุม แต่อุณหภูมิ 45 องศาด้านล่างเป็นศูนย์ทักษะเวลา แปร์โรลต์ล้มลงไปในน้ำเขาต้องจุดไฟให้แห้งและอบอุ่นในตัวเอง เมื่อเลื่อนล้มผ่านน้ำแข็ง กับ เดฟ และ เจ้าชู้ และถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง โดยเวลา แปโร Francois และดึงพวกเขาออกไปจากแม่น้ำ อีกครั้ง ไฟก็ต้องช่วยพวกเขา เวลาอื่น สเปชและสุนัขอยู่ด้านหน้าล้มผ่านน้ำแข็ง - บัค และ เดฟ และ ฟรังซัวส์ ที่เลื่อนได้เพื่อดึงถอยหลังวันนั้นเขาเดินทางเพียงสี่ร้อยเมตร .



เมื่อพวกเขามาถึง hootalinqua และน้ำแข็ง เจ้าชู้และสุนัขอื่น ๆ มาก ๆเหนื่อย แต่มันดึกแล้ว แปร์โร ให้ทำงานได้เร็วขึ้น ในวันที่สามเขาก็หนึ่งร้อยแปดสิบกิโลเมตร และถึงห้านิ้ว ตัวอื่นได้ยาก จากปีของการเลื่อนเท้า ,แต่เท้าบัคก็ยังนุ่ม จากชีวิตของเขาง่ายลงใต้ ทั้งวัน เขาวิ่งอย่างเจ็บปวด และเมื่อพวกเขาได้ตั้งค่ายพักแรมสำหรับคืนนี้ เขานอนเหมือนหมาตาย เขาหิว แต่เขาเหนื่อยเกินไปที่จะเดินกับปลา ดังนั้น เขาเอาให้เขา วันหนึ่งเขาได้สี่รองเท้าน้อยสำหรับเขา และทำเจ้าชู้มากสะดวกสบายมากขึ้น ฟร ซัวส์ ลืมรองเท้า เช้าวันหนึ่ง บัคไม่ยอมย้ายเขานอนบนหลังของเขาด้วยขาของเขาในอากาศ จนเขาใส่รองเท้า . หลังเท้าโตยาก และรองเท้า



ไม่ต้อง เช้าวันหนึ่ง ที่ริเวอร์ เพลลี่ สุนัขชื่อ ดอลลี่ ก็โมโหทันที เธอหอนยาวและดังเหมือนหมาป่า แล้วกระโดด ที่บัค บัควิ่ง Dolly หนึ่งก้าวตามหลังเขา เธอจะไม่จับเขา แต่เขาไม่อาจหนีจากเธอพวกเขาวิ่งครึ่งกิโลเมตร แล้ว บัค ได้ยินเขาเรียกเขา เขาหันมาและวิ่งเข้าหาผู้ชาย แน่ใจว่าเขาจะช่วยเขา ฟร ซัวส์ ยืนถือขวาน และ เป็นเหรียญที่ผ่าน ขวานกระแทกลงบนหัวของดอลลี่


กวางล้มลงโดยเลื่อน , เหนื่อยเกินไปที่จะย้าย ทันที สเปชโจมตีเขาและกัดศัตรูหมดหนทางของเขาสองครั้ง เท่าที่เขาทำได้ แต่ เขา เห็น นี้และให้สเปชเต้นแย่เลย


เขาเป็นหมาป่าที่สเปช ' แปร์โร . วันหนึ่งเขาจะฆ่าบัค '


'buck เป็น Wilder ' ฟร . ฉันเฝ้ามองเขา วันนึง เขาจะโกรธมาก และเขาจะต่อสู้ด้วย และเขาจะชนะ '


เขาพูดถูก บัคต้องการนำสุนัข สเปชรู้และเกลียดเขาbuckstarted ช่วยสุนัขอื่น ๆ เมื่อสเปชลงโทษเขาขี้เกียจจะตาย เช้าวันหนึ่ง ไพค์ ไม่ยอมลุกขึ้น และสเปชตามหาเขาทุกที่แล้ว เมื่อเขาได้พบเขา เขากระโดดใส่เขา แต่ทันใดนั้น บัค โจมตี สเปช ตัวอื่นเห็นนี้และมันจะกลายเป็นมากขึ้นและยากสำหรับสเปชเพื่อนำทางพวกเขา แต่เวลาผ่านไป โดยไม่มีโอกาสต่อสู้และเร็ว ๆนี้พวกเขาถูกดึงเข้าไปใน เมือง ดอว์สัน ในเย็นสีเทาบ่าย


พวกเขาอยู่ในดอว์สันสำหรับเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้าย แปร์โรลต์ถือเอกสารบางอย่างเพิ่มเติมที่สำคัญมาก และเขาต้องการที่จะเดินทางกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้


ได้เดินทาง 80 กิโลเมตรในวันแรก และแบบที่สอง แต่มันเป็นงานที่ยากสำหรับเขา . เจ้าชู้และสเปชเกลียดกันและสุนัขตัวอื่น ๆยังไม่กลัวขนาดใด ๆเพิ่มเติม ไพค์คืนเดียวขโมยครึ่งปลาจากสเปช และกินมันมายืนข้างๆ บัค และทุกครั้งที่เจ้าชู้ไปใกล้ สเปช เขาคำรามและเส้นผมของเขากลับลุกขึ้นอย่างโกรธๆ สุนัขอื่น ๆต่อสู้ใน harnesses และ Francois มักจะต้องหยุดเลื่อนมา เขารู้ว่าบัคคือปัญหาแต่บัคมันฉลาดเกินไปสำหรับเขา และเขาก็ไม่เคยเห็นเขาเริ่มต่อสู้


1 คืนในค่าย หมาเห็นหิมะกระต่าย และในวินาทีที่พวกเขาไล่ตามมัน กับเจดีย์ด้านหน้า เป็นค่ายอื่นที่ใกล้เคียงกับสุนัขห้าสิบที่ร่วมไล่ล่า กระต่ายวิ่งเร็วบนหิมะ แต่หิมะนุ่มและมันก็ยากสำหรับสุนัขเมื่อสเปชจับกระต่ายโยนมันในอากาศกับฟันของเขา เจ้าชู้แค่ข้างหลัง สเปช หยุด และ บัคตีเขาอย่างหนัก สุนัขสองตัวตกลงไปในหิมะ สเปชนะเจ้าชู้อย่างรวดเร็ว สองครั้ง แล้วกระโดดหนี ดูให้ดีๆ นะ



เวลามา และรู้ว่าเขาเจ้าชู้เหมือนกันหรือสเปชต้องตาย พวกเขามองกันและกัน บินวนไปมาช้าๆพระจันทร์ส่องแสงสว่างบนหิมะ และในเย็นอากาศยังคงไม่ขยับใบไม้บนต้นไม้ สุนัขอื่นๆ กินกระต่าย แล้วหันไปดู


ขนาดเป็นนักรบที่ดี เขาเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกียจชัง แต่เขาก็ยังฉลาด ทุกครั้งที่บัคพยายามจะกัดคอของเขา เขาได้พบกับ ฟันเองด้วยค่ะ แล้ว แต่ละเวลา บัค โจมตีขนาดย้ายและกัดเขาอยู่ข้างๆ เขาผ่าน ไม่กี่นาทีต่อมา บัค เต็มไปด้วยเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เปลี่ยนในนาทีสุดท้ายและล้มละลาย สปิตซ์ กัดขาซ้ายของเขา . กระดูกแตก และสเปชยืน 3 ขา บัคพยายามเคาะสเปชลงแล้วซ้ำการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขาและทำให้ขนาดของขาขวา

.ไม่มีความหวังสำหรับสเปชแล้ว บัคมีพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขา ในขณะที่วง ofsixty สุนัขเฝ้าดู และแออัด ใกล้และใกล้ รอตอนจบ ในที่สุดบัคกระโดดในและนอกและสเปชลงไปในหิมะ วินาทีต่อมา รอเก็บของถูก บนเขา และสเปชได้หายไป บัคยืนและมองดู สัตว์ในป่าได้