As a secondary objective, the impor

As a secondary objective, the importance of pre-injury coagulopathy in elderly patients was confirmed in this study.
Oral anticoagulant therapy is used in many comorbid conditions affecting elderly trauma patients.
The literature surrounding pre-injury anticoagulation use in trauma patients has so far demonstrated mixed results.
Wojcik and colleagues retrospectively reviewed 2942 trauma patients, of which 1916 patients had pre-injury condition of anticoagulant therapy [16].
Their results demonstrated no difference in mortality between patients who did and did not receive anticoagulant therapy. Similarly, Fortuna and colleagues retrospectively assessed 416 patients with hemorrhagic brain injury and found no increased mortality amongst the 40% of patients in their cohort receiving pre-injury warfarin, clopidogrel, or aspirin [17].
In contrast, Franko and colleagues retrospectively reviewed adult 1493 patients with traumatic brain injury, of which 159 were anticoagulated with warfarin at the time of trauma [18].
The mortality amongst warfarin-anticoagulated patients was 6 times higher than that of non-anticoagulated patients (23.9 % vs 4.9%).
The therapeutic effect of warfarin, as measured by an elevation in the INR, is likely the mechanism of effect of any observed mortality increase.
It is estimated that up to 40% of patients taking warfarin have sub-therapeutic anticoagulation, as measured by INR [19], and therefore we would argue that therapeutic INR should be assessed instead of just warfarin use.
Pieracci and colleagues assessed this in 225 elderly trauma patients admitted to a Level I trauma centre [20]. Of the 40 warfarin users identified, only 22 (55%) had therapeutic INR (INR ≥ 2) at the time of their trauma, and an odds ratio for mortality of 4.48 was found for those with therapeutic INR.
Similarly, Williams and colleagues retrospectively assessed 3242 trauma patients over 50 years of age, of which an INR on admission was obtained in 1251 patients, and was found to be elevated (> 1.5) in 102 patients [21].
Regression analysis demonstrated an age and ISS adjusted odds ratio of death of 2.5 for patients with an elevated INR, and the authors argue that INR should therefore be assessed early in all elderly patients presenting after trauma.
In the current study, we used INR as a marker, and found anticoagulation to be an independent risk factor for mortality.
These results highlight the need to address this early in trauma management, and suggest a potential avenue for mortality reduction worthy of further investigation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นวัตถุประสงค์รองสำคัญของการแข็งตัวก่อนได้รับบาดเจ็บในผู้ป่วยสูงอายุได้รับการยืนยันในการศึกษานี้.
การรักษาด้วยสารกันเลือดแข็งในช่องปากที่ใช้ในเงื่อนไข comorbid หลายผลกระทบต่อผู้ป่วยผู้สูงอายุบาดเจ็บ.
วรรณกรรมรอบ anticoagulation ใช้ก่อนได้รับบาดเจ็บในผู้ป่วยที่มีการบาดเจ็บเพื่อแสดงให้เห็นถึงไกล ผลการผสม.
Wojcik และเพื่อนร่วมงานการตรวจสอบย้อนหลัง 2942 ผู้ป่วยบาดเจ็บที่ 1916 ผู้ป่วยมีสภาพที่ได้รับบาดเจ็บของการรักษาด้วยสารกันเลือดแข็ง [16].
ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในการตายระหว่างผู้ป่วยที่ได้และไม่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านการแข็งตัว ในทำนองเดียวกัน Fortuna และเพื่อนร่วมงานย้อนหลัง 416 การประเมินผู้ป่วยที่มีการบาดเจ็บของสมองโรคและไม่พบการตายที่เพิ่มขึ้นในหมู่ 40% ของผู้ป่วยในการศึกษาของพวกเขาได้รับ warfarin ก่อนได้รับบาดเจ็บ clopidogrel หรือแอสไพริน [17].
ในทางตรงกันข้าม Franko และเพื่อนร่วมงานการตรวจสอบย้อนหลังผู้ใหญ่ 1493 ผู้ป่วยที่มีแผลบาดเจ็บที่สมองของที่ 159 ถูก anticoagulated กับ warfarin ในช่วงเวลาของการบาดเจ็บ [18].
การตายในหมู่ผู้ป่วย warfarin-anticoagulated 6 ครั้งสูงกว่าผู้ป่วยที่ไม่ anticoagulated (23.9% เทียบกับ 4.9%).
ผลการรักษาของ warfarin ที่วัดจากระดับความสูงใน INR มีแนวโน้มกลไกของผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นของอัตราการตายสังเกตใด ๆ .
มันเป็นที่คาดว่าสูงถึง 40% ของผู้ป่วยที่ใช้ warfarin มี anticoagulation ย่อยการรักษาเป็นวัดโดย INR [19 ] และดังนั้นเราจะยืนยันว่า INR การรักษาควรมีการประเมินแทนเพียงใช้ warfarin.
Pieracci และเพื่อนร่วมงานนี้ในการประเมินผู้ป่วยบาดเจ็บ 225 ผู้สูงอายุเข้ารับการรักษาระดับ I ศูนย์อุบัติเหตุ [20] ของผู้ใช้ 40 คน warfarin ระบุเพียง 22 (55%) มีการรักษา INR (INR ≥ 2) ในช่วงเวลาของการบาดเจ็บของพวกเขาและอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับการตายของ 4.48 ก็พบว่าสำหรับผู้ที่มีการรักษา INR.
ในทำนองเดียวกันวิลเลียมส์และเพื่อนร่วมงานย้อนหลัง การประเมินผู้ป่วยบาดเจ็บ 3242 กว่า 50 ปีซึ่งเข้ารับการรักษาใน INR ได้ในผู้ป่วยที่ 1251 และได้พบว่ามีการยกระดับ (> 1.5) ในผู้ป่วย 102 [21].
การวิเคราะห์การถดถอยแสดงให้เห็นถึงอายุและนางสาวปรับอัตราส่วนราคาต่อรองของ 2.5 การตายของผู้ป่วยที่มีการยกระดับ INR และผู้เขียนยืนยันว่า INR ดังนั้นจึงควรได้รับการประเมินในช่วงต้นของผู้ป่วยสูงอายุที่นำเสนอทั้งหมดหลังจากการบาดเจ็บ.
ในการศึกษาในปัจจุบันเราใช้ INR เป็นเครื่องหมายและพบ anticoagulation จะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระ การเสียชีวิต.
ผลลัพธ์เหล่านี้เน้นถึงความจำเป็นที่จะแก้ไขนี้ในช่วงต้นในการบริหารจัดการการบาดเจ็บและแนะนำให้เป็นถนนที่มีศักยภาพสำหรับการลดอัตราการเสียชีวิตคุ้มค่าของการตรวจสอบต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นวัตถุประสงค์รอง ความสำคัญของเลือดก่อนการบาดเจ็บในผู้ป่วยสูงอายุที่ได้รับการยืนยันในการศึกษานี้
ช่องปากทุนิยมใช้ในเงื่อนไข comorbid มากมีผลต่อผู้ป่วยอุบัติเหตุในผู้สูงอายุ
วรรณกรรมรอบก่อนใช้ยาต้านการแข็งตัวของเลือดในผู้ป่วยอุบัติเหตุบาดเจ็บได้แสดงผลผสม
wojcik และเพื่อนร่วมงานตรวจสอบย้อนหลัง 2942 บาดแผลผู้ป่วย ซึ่งผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บจนก่อนสภาพทุนิยม [ 16 ]
ผลของพวกเขาแสดงความแตกต่างในการตายระหว่างผู้ป่วยที่ไม่ได้ และไม่ได้รับเลือด การรักษาด้วย ในทํานองเดียวกันฟอร์ทูน่า และเพื่อนร่วมงานประเมินย้อนหลังแต่ผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองและเลือด ไม่พบการตายหมู่เพิ่มขึ้น 40 % ของผู้ป่วยที่ได้รับยาในการติดตามผลก่อนการบาดเจ็บหรือแอสไพริน [ 17 ]
ในทางตรงกันข้าม ฟรานโก้ และเพื่อนร่วมงานย้อนหลังดูผู้ใหญ่ฝ่ายผู้ป่วยสมองได้รับบาดเจ็บซึ่งเป็น anticoagulated 159 กับยาในเวลาของการบาดเจ็บ [ 18 ]
ตายในหมู่ผู้ป่วย anticoagulated วาร์ฟารินคือ 6 ครั้งสูงกว่าของผู้ป่วย anticoagulated โนน ( 23.9 % vs 4.9% )
ผลการรักษาของผู้ป่วยซึ่งวัดโดยการยกระดับใน INR มีโอกาสกลไกของผลใด ๆ สังเกตอัตราการตายเพิ่มขึ้น