Beside cereals and cereal products,

Beside cereals and cereal products, legumes are also traditionally
important part of everyday diet in Serbia. Legumes are well
known for their high protein content and in spite of the limited
protein quality they are commonly used as protein-rich foods of
plant origin. Less known is a fact that legumes can be valuable
sources of fibre. Legumes are consumed after thermal processing,
and in Serbian cuisine they are usually cooked with other vegetables.
Four types of legumes – kidney beans, lentils, peas and string
beans, have been chosen as the most frequently used legumes in
Serbian diet and were cooked and analysed for total dietary fibre
and fibre fraction content (Table 2). The results showed that there
was no significant difference in total fibre content among kidney
beans, peas and string beans (19.6–24.48 g/100 g), while lentils
had significantly lower total fibre content (9.01 g/100 g). Cellulose
was the major fibre component in all examined legumes comprising
30–43% of total fibre. Resistant starch was also an important
part of legumies’ fibre: in peas and kidney beans this fraction comprised 30.3% and 24.2% of total fibre, respectively. During cooking
of vegetables retrogradation process evolves and resistant starch
is formed, therefore boiled vegetables have usually significantly
more resistant starch than raw vegetables (Sajilata et al., 2006).
Arabinoxylans and fructans were not present in legumes in appreciable
amounts. The best arabinoxylan sources among legumes
were kidney beans (2.21 g/100 g), while lentils were the best
sources of fructans (1.49 g/100 g). In all analysed types of legumes
no b-glucan was detected. Costa de Almeida, Monici Queiros, Reis,
and Costa de Oliveira (2006) have found that crude fibre content in
four different freeze-dried and cooked legumes was 5.69–8.98 g/
100 g, while Li, Andrews, and Pehrsson (2002) in their paper
reported total dietary fibre content of different canned legumes
to be 4.5–10.6 g/100 as eaten Although comparison of data obtained
in our study with the results of other authors is difficult because
of the different way of expressing the results, the content of
total fibre in our study is comparable with the results of Li et al.
(2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านข้างของธัญพืชและผลิตภัณฑ์จากธัญพืช กินยังมีประเพณี
ส่วนสำคัญของอาหารประจำวันในเซอร์เบีย กินอยู่
เนื้อหาของโปรตีนสูงและแม้ ว่าการจำกัด
คุณภาพโปรตีนที่พวกเขามักจะใช้เป็นอาหารอุดมไปด้วยโปรตีนของ
จุดเริ่มต้นของพืช รู้จักกันน้อยเป็นความจริงที่ว่า กินได้อย่างมีคุณค่า
แหล่งของเส้นใย มีใช้กินหลังจากประมวลผลความร้อน,
และเซอร์เบียอาหารที่พวกเขามักจะต้มกับผักอื่น ๆ
4 ประเภทของกินโรคไตถั่ว lentils ถั่ว และสตริ
ถั่ว ได้รับเลือกเป็นบ่อยที่สุดกินใช้ใน
อาหารเซอร์เบีย และถูกต้ม และ analysed สำหรับเส้นใยอาหารรวม
และเนื้อหาเศษเส้นใย (ตารางที่ 2) ผลพบว่ามี
ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเส้นใยรวมเนื้อหาระหว่างไต
ถั่ว ถั่วลันเตาและถั่ว (19.6–24.48 g/100 g), ในขณะที่ lentils
มีเนื้อหารวมเส้นใยต่ำ (9.01 g/100 g) เซลลูโลส
ส่วนประกอบเส้นใยหลักในกินกล่าวถึงทั้งหมดประกอบด้วย
30–43% ของเส้นใยรวมกัน แป้งทนได้ยังมีความสำคัญ
เป็นส่วนหนึ่งของเส้นใยของ legumies: ถั่วลันเตาและถั่วไต ส่วนนี้ประกอบด้วย 30.3% และ 24.2% ของเส้นใยรวม ตามลำดับ ระหว่างทำอาหาร
ผัก retrogradation กระบวนการวิวัฒนาการและแป้งทน
คือถูกต้อง จึงต้มผักได้มักมาก
แป้งทนยิ่งกว่าผักดิบ (Sajilata และ al., 2006) .
Arabinoxylans และ fructans ไม่อยู่ในกินในเห็น
ยอด แหล่ง arabinoxylan สุดระหว่างกิน
ถูกไตถั่ว (2.21 g/100 g), ขณะส่วนที่ lentils
แหล่ง fructans (1.49 g/100 g) ในทุก analysed ของกิน
b-glucan ไม่พบ คอสตา de Almeida, Monici Queiros ใส่,
และคอสตา de Oliveira (2006) ได้พบว่าเส้นใยหยาบเนื้อหา
สี่ต่าง ๆ อบแห้ง และสุกกินได้ 5.69–8.98 g /
100 กรัม ในขณะที่หลี่ แอนดรูวส์ และ Pehrsson (2002) ในกระดาษของตน
รายงานเนื้อหาไฟเบอร์รวมอาหารของกินต่าง ๆ กระป๋อง
จะ 4.5–10.6 g/100 เป็นกินแม้ว่าจะได้รับการเปรียบเทียบข้อมูล
ในการศึกษาของเรามีผลของคนเป็นเรื่องยากเนื่องจาก
ของวิธีต่าง ๆ ของการแสดงผล เนื้อหาของ
ไฟเบอร์รวมในการศึกษาของเราจะเปรียบเทียบกับผลลัพธ์ของ Li et al.
(2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากธัญพืชและผลิตภัณฑ์จากธัญพืชพืชตระกูลถั่วนอกจากนี้ยังมีประเพณีที่
เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของอาหารประจำวันในประเทศเซอร์เบีย พืชตระกูลถั่วเป็นอย่างดี
เป็นที่รู้จักกันสำหรับเนื้อหาที่มีโปรตีนสูงของพวกเขาและแม้ในที่ จำกัด
โปรตีนที่มีคุณภาพที่พวกเขาจะนิยมใช้เป็นอาหารที่อุดมด้วยโปรตีนของ
พืช ที่รู้จักกันน้อยเป็นความจริงที่ว่าพืชตระกูลถั่วสามารถมีค่า
แหล่งที่มาของเส้นใย พืชตระกูลถั่วที่มีการบริโภคหลังจากการประมวลผลความร้อน
และอาหารในเซอร์เบียพวกเขามักจะปรุงด้วยผักอื่น ๆ
สี่ประเภทของพืชตระกูลถั่ว - ถั่ว, ถั่ว, ถั่วและสตริง
ถั่วได้รับเลือกให้เป็นพืชตระกูลถั่วที่ใช้บ่อยที่สุดใน
เซอร์เบียและอาหารที่ถูกปรุงสุกและ วิเคราะห์หาปริมาณใยอาหารทั้งหมด
และเนื้อหาเศษใย (ตารางที่ 2) ผลการศึกษาพบว่ามี
ก็ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณใยรวมหมู่ไต
ถั่ว, ถั่วและถั่วสตริง (19.6-24.48 กรัมต่อ 100 กรัม) ในขณะที่ถั่ว
มีปริมาณใยรวมอย่างมีนัยสำคัญต่ำ (9.01 กรัมต่อ 100 กรัม) เซลลูโลส
เป็นส่วนประกอบของเส้นใยที่สำคัญในการตรวจสอบพืชตระกูลถั่วทั้งหมดประกอบด้วย
30-43% ของเส้นใยรวม แป้งทนยังเป็นสิ่งสำคัญที่
เป็นส่วนหนึ่งของเส้นใย legumies ': ในถั่วและถั่วส่วนนี้ประกอบด้วย 30.3% และ 24.2% ของเส้นใยทั้งหมดตามลำดับ ระหว่างการปรุงอาหาร
ของผักกระบวนการชันวิวัฒนาการและแป้งทน
เป็นรูปผักต้มจึงมักจะมีอย่างมีนัยสำคัญ
แป้งทนกว่าผักดิบ (Sajilata และคณะ. 2006)
และ Arabinoxylans fructans ไม่ได้มีอยู่ในพืชตระกูลถั่วในที่เห็น
จำนวนเงินที่ แหล่งที่ดีที่สุดในหมู่ arabinoxylan พืชตระกูลถั่ว
เป็นถั่ว (2.21 กรัมต่อ 100 กรัม) ในขณะที่ถั่วเป็นที่ดีที่สุด
แหล่งที่มาของ fructans (1.49 กรัมต่อ 100 กรัม) ในทุกประเภทการวิเคราะห์ของพืชตระกูลถั่ว
ไม่มี b-glucan ถูกตรวจพบ คอสตาเดอไมย์, Monici Queiros, Reis,
และ Costa de Oliveira (2006) ได้พบว่าเนื้อหาเยื่อใยใน
สี่พืชตระกูลถั่วแห้งและปรุงสุกที่แตกต่างกันเป็น 5.69-8.98 กรัม /
100 กรัมในขณะที่หลี่, แอนดรูและ Pehrsson (2002) ในกระดาษของพวกเขา
รายงานปริมาณใยอาหารรวมของพืชตระกูลถั่วกระป๋องที่แตกต่างกัน
จะเป็น 4.5-10.6 g/100 กินแม้ว่าการเปรียบเทียบข้อมูลที่ได้รับ
ในการศึกษาของเรากับผลของผู้เขียนอื่น ๆ เป็นเรื่องยากเพราะ
ในวิธีที่แตกต่างกันของการแสดงผลเนื้อหา ของ
เส้นใยรวมในการศึกษาของเราเทียบได้กับผลของ Li et al,
(2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากธัญพืชและผลิตภัณฑ์จากธัญพืช , ถั่วยังมีประเพณีสำคัญส่วนหนึ่งของทุกวัน
อาหารในเซอร์เบีย ถั่วดี
รู้จักโปรตีนของพวกเขาสูงและแม้ว่าของจำกัด
โปรตีนคุณภาพ พวกเขามักใช้เป็นอาหารประเภทโปรตีนที่อุดมไปด้วย
พืช . น้อยรู้จักเป็นความจริงที่ถั่วสามารถเป็นแหล่งที่มีคุณค่า
ของไฟเบอร์ พืชตระกูลถั่วใช้หลังจากการประมวลผลความร้อน
ในเซอร์เบียและอาหารพวกเขามักจะปรุงด้วยผักอื่น ๆ .
4 ชนิดของพืชตระกูลถั่วและถั่วไต , ถั่ว , ถั่วและถั่วสตริง
, ได้รับเลือกเป็นพืชตระกูลถั่วที่ใช้บ่อยที่สุดในเซอร์เบียและปรุงสุกและอาหาร

เส้นใยอาหารทั้งหมดและจำนวนเนื้อหาเศษส่วนเส้นใย ( ตารางที่ 2 ) ผลการวิจัยพบว่ามี
ไม่แตกต่างกันในเนื้อหาทั้งหมดของไต
ไฟเบอร์ถั่ว , ถั่วและถั่วสตริง ( 19.6 – 24.78 กรัม / 100 กรัม ) ในขณะที่ถั่ว
ได้ลดลงรวมเส้นใยเนื้อหา ( 9.01 กรัม / 100 กรัม ) เส้นใยเซลลูโลสเป็นองค์ประกอบสําคัญใน

ตรวจสอบถั่วทั้งหมดประกอบด้วย 30 – 43 % ของเส้นใยทั้งหมด แป้งทนเป็นส่วนสำคัญของ legumies
' เส้นใยในถั่วและถั่วไตส่วนนี้ประกอบด้วย 30.3 % และ 40 % ของเส้นใยทั้งหมด ตามลำดับในระหว่างการปรุงอาหาร
กระบวนการวิวัฒนาการถอยหลังและผัก
แป้งทนขึ้น ดังนั้น ผักต้ม มีปกติอย่างมีนัยสำคัญ
แป้งทนกว่าผักดิบ ( sajilata et al . , 2006 ) และ ฟรุคแทน .
ราบิโนไซแลนไม่ปรากฏในพืชตระกูลถั่วในชดช้อย
จํานวนเงิน ที่ดีที่สุด arabinoxylan แหล่งของพืชตระกูลถั่ว
เป็นถั่วแดง ( 2.21 กรัม / 100 กรัม )ในขณะที่ถั่วเป็นแหล่งดีที่สุด
ของฟรุกแทน ( 1.49 กรัม / 100 กรัม ) ในการวิเคราะห์ชนิดของพืชตระกูลถั่ว
ไม่ b-glucan ถูกตรวจพบ คอสต้า เดอ อัลเมด้า monici queiros และข้าว ,
, Costa de Oliveira ( 2006 ) พบว่า เส้นใยหยาบ )
4 แห้งและถั่วสุก 5.69 – 8.98 g /
100 กรัม ขณะที่หลี่ แอนดรูวส์ และ pehrsson ( 2002 ) ในกระดาษ
รายงานรวมใยอาหารเนื้อหาของถั่วกระป๋องแตกต่างกัน
เป็น 4.5 – 10.6 กรัม / 100 เป็นกินแม้ว่าการเปรียบเทียบข้อมูล
ในการศึกษาของเรากับผลลัพธ์ของผู้เขียนอื่น ๆเป็นเรื่องยากเพราะ
ของวิธีที่แตกต่างของการแสดงผล เนื้อหาของเส้นใยรวมในการศึกษาของเรา
เทียบได้กับผลลัพธ์ของหลี่ et al .
( 2002 )