Christopher Marlowe--the name is al

Christopher Marlowe--the name is also spelled Marly and Marlin in the records--was born in 1564, the son of a well-to-do shoemaker and a clergyman's daughter. He was educated at King's School in his native Canterbury and at Corpus Christi College, Cambridge, where he proceeded B.A. in 1584 and M.A. in 1587. The privy council intervened to see that his employment on some confidential mission for the government, in which he had proved "orderly and discreet," should not put him at a disadvantage in the matter of his M.A. degree. For the remaining six years of his life there is evidence of exceptional activity. Apparently he continued to serve as a confidential agent for the government; he engaged in the philosophical or theological speculation of a circle centering around Raleigh; he achieved distinction by his non-dramatic verse, of which the unfinished Hero and Leander is the most important example and he became the outstanding dramatist of London, in association chiefly with the Admiral's Company of players. Many details of his life were a source of scandal to some of his contemporaries, and for us are still shrouded in mystery. In May, 1593, a manuscript was discovered inKyd's possession which he declared to be Marlowe's left' with Kyd in 1591 when he was in the service of a noble lord for whose players Marlowe was writing. The document--merely a copy of part of a theological treatise already published--though unitarian in nature, was atheistic in the eyes of the orthodox. Testimony as to blasphemous conversations on Marlowe's part was also produced. Before the privy council took definite action about the charges, Marlowe was killed. Puritan disapproval of his connection with the stage and of his free-thinking perhaps influenced Meres' statement that he was stabbed "by a bawdy serving-man, a rival of his in his lewd love." Records discovered by Hotson merely show that he was stabbed in a tavern in Deptford by Friser, one of three companions who also were, or had been, in the service of the government. The procedure of the coroner's inquest by which Friser was exonerated is regarded by some modern students as regular, by others as an attempt to cover official secrets or even a political assassination. Marlowe was buried on June 1, 1593.
Tamburlaine, unanimously accepted as Marlowe's first play, was attracting attention by 1588, when Greene in the preface to Perimedes the Blacksmith speaks of "atheist Tamburlaine" in what is pretty clearly an attack on Marlowe. Evidence of his authorship is chiefly to be found in the character of the play, however. The two parts were published together anonymously in 1590, with some omissions, as the printer's preface indicates. Perhaps the success of the first part led Marlowe to write the inferior second part in which Tamburlaine is followed to his boasting and unrepentant end. A Renaissance interest in the oriental conqueror and his barbaric passions and display, surviving no doubt in part from medieval story and drama, and stimulated by new contacts with the East, is reflected by the popularity of the type on the London stage. The story of Tamburlaine apparently held an especial fascination for writers, and had become mythical before Marlowe created his conqueror. Marlowe seems to have consulted a number of historical or pseudo-historical accounts of the East for his material, and even contemporary geographical works for some of his sonorous references to distant places. In this first play Marlowe developed his "mighty line," asJonson calls it, and made it a fit instrument for the intense and passionate characters created by him. While at times, especially in Tamburlaine, his style approaches bombast, his swelling periods and bold figures contributed greatly to the effectiveness of tragic style in his successors.
Doctor Faustus has usually been assigned to the winter of 1588-89, but recent scholars like Tucker Brooke and Boas (in his edition of the play for The Works and Life of Marlowe under the general editorship of Case) argue for the date 1592. The GermanFaustbuch, translated into English, seems to have been the source, and there is evidence that this was not published before 1592. The first certain record of the play is of its being acted for Henslowe in 1594. The problem of the text is a difficult one. The earliest known edition was not published until 1604, and it contains some material which bears evidence of composition after Marlowe's death. Some scholars trace Dekker's hand in this version, possibly through revision for acting in 1594. Apparently the serious parts of the play have been cut, with an enlargement of the spectacular and comic scenes of conjuring and dancing, the sort of thing always loved by the London populace. In 1602 Henslowe paid William Bird and Samuel Rowley for "additions" to the play. Presumably these were included in the enlarged edition which came out in 1616. The new material in this version, though added to the poetic scenes, is still primarily of a spectacular nature, and does not often suggest Marlowe. Boas argues that Rowley collaborated with Marlowe from the beginning, contributing most of the original comic prose as well as many of the later verse additions. Accordingly he constructs a composite text for the play, but one based primarily on the edition of 1616. It is, however, in the tragic portrayal of the scholar who, irked by the limitations of academic studies, purchased supreme knowledge and power with his soul, that the play represents Marlowe at his best, in spite of the imperfections of the surviving texts.
Edward II was entered in the Stationers' Register on July 6, 1593. The first complete edition known was printed in 1594 with the statement that the play had been acted by the Earl of Pembroke's players. The winter of 1592-93 is suggested as the date of composition by indications of maturity in the play and by the fact that Pembroke's Company was prominent in London only at that time. The source is Holinshed'sChronicles. Edward II represents a great advance over the known plays on English history that preceded, and is the best of Marlowe's work in construction, in characterization, and in sustained tone. Against a background of the fierce feudal barons, Marlowe has drawn a very effective picture of the sentimental and weak but stubborn king.
Of the three (remaining) extant plays by Marlowe, the most important is The Jew of Malta, written possibly around 1590. It was being played for Henslowe early in 1592, and was entered in the Stationers' Register early in 1594. The earliest form to survive, however, is an edition by Thomas Heywood in 1633, which has clearly been revamped.The Massacre at Paris was printed without date about 1593. Dido, Queen of Carthage, printed in 1594, was written in collaboration with Thomas Nashe. It has been claimed that Marlowe had a hand in several other extant plays, particularly in the two parts ofThe Contention of York and Lancaster, which are versions of Shakespeare's Second and Third Parts of Henry VI.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สะกดคริสโตเฟอร์มาร์โลว์ - ชื่อยังมาร์และมาร์ลิน - ในเกิด 1564 บุตร well-to-do shoemaker และลูกสาวของ clergyman เขาได้ศึกษา ที่โรงเรียนของพระมหากษัตริย์ในพระเจ้า และ ในคอร์พัสคริสติ วิทยาลัย เคมบริดจ์ ที่เขาครอบครัวบัญชีบัณฑิตทฤษฎีใน 1584 และ M.A. ใน 1587 องคมนตรีเข้าแทรกแซงเพื่อดูว่า งานของเขาในบางภารกิจลับในรัฐบาล ซึ่งเขาได้พิสูจน์ "ระเบียบ และ รอบคอบ ควรใส่เขาเป็นรองเกี่ยวกับปริญญา M.A. ของเขา สำหรับหกปีที่เหลือของชีวิตของเขา มีหลักฐานของกิจกรรมพิเศษ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงทำหน้าที่เป็นตัวแทนความลับราชการ เขาหมั้นในการเก็งกำไรปรัชญา หรือศาสนศาสตร์ของวงการจัดกึ่งกลางรอบราลีห์ เขาได้แยกความแตกต่าง โดยท่อนของเขาไม่ใช่ละคร ซึ่งฮีโร่และ Leander ยังเป็นตัวอย่างสำคัญที่สุด และกลายเป็น dramatist โดดเด่นของลอนดอน ส่วนใหญ่กับบริษัทของพลเรือเอกของผู้เล่น รายละเอียดต่าง ๆ ของชีวิตได้แหล่งของสแกนดัลไป contemporaries ของเขา และเราจะยังคงป่าไม้ลึกลับ ในพฤษภาคม 1593 ฉบับค้นพบความครอบครองของ inKyd ที่เขาประกาศให้ มาร์โลว์ของซ้าย ' กับ Kyd ใน 1591 เมื่อเขาอยู่ในบริการของพระอริยที่สำหรับผู้เล่นที่มีมาร์โลว์เขียน เพียงสำเนาของส่วนหนึ่งของธรรมศาสตร์ศาสนศาสตร์ - เอกสารเผย แพร่ - unitarian ในธรรมชาติแม้ว่า atheistic ในสายตาของวออโธดอกซ์ถูกแล้ว นอกจากนี้ยังมีผลิตพยานเป็นสนทนาทะมึนในส่วนของมาร์โลว์ ก่อนที่องคมนตรีใช้เวลาดำเนินการที่แน่นอนเกี่ยวกับค่า มาร์โลว์ถูกฆ่า Puritan กล่าวเขาเชื่อมต่อกับขั้นตอน และงบเขาคิดฟรีทีเชื Meres' ที่เขาแทง "โดย bawdy เสิร์ฟชาย คู่แข่งของเขาของเขาในการสอนรัก" ค้นพบ โดย Hotson เพียงระเบียนแสดงว่า เขาถูกแทงในทาเวิร์นใน Deptford โดย Friser หนึ่งสามสหาย ที่ยังมี ได้ ในการบริการของรัฐบาล Inquest ของ coroner ที่ถูก exonerated Friser ซึ่งกระบวนการจะถือว่านักเรียนบางทันสมัยเป็นประจำ ผู้อื่นเป็นความพยายามที่จะครอบคลุมความลับอย่างเป็นทางการหรือแม้แต่การลอบสังหารทางการเมือง มาร์โลว์ถูกฝังบน 1 มิถุนายน 1593Tamburlaine มีมติเป็นเอกฉันท์ยอมรับเป็นเล่นแรกของมาร์โลว์ ถูกดึงดูดความสนใจ โดย 1588 เมื่อ Greene ใน preface เพื่อ Perimedes ลานประลองพูดถึง "atheist Tamburlaine" ในสวยชัดเจนโจมตีมาร์โลว์ หลักฐานของเขาเสียเป็นส่วนใหญ่จะพบในตัวของเล่น อย่างไรก็ตาม สองส่วนเผยแพร่กันใน 1590 กับบางละเลย ไม่ระบุชื่อเป็น preface ของเครื่องพิมพ์ที่ระบุ บางทีความสำเร็จของส่วนแรกนำมาร์โลว์เขียนส่วนที่สองน้อยซึ่งตาม Tamburlaine ของเขาสิ้นสุดที่แห่งนี้ และ unrepentant สนใจเรเนซองส์ conqueror โอเรียนเต็ล และเขาหลงใหลเถื่อน และจอแสดง ผล รอดข้อสงสัยบางส่วนจากยุคกลางเรื่องและละคร และถูกกระตุ้น โดยติดต่อใหม่กับตะวันออก อยู่เป็นประจำ โดยความนิยมชนิดบนเวทีลอนดอน เรื่องราวของ Tamburlaine เห็นได้ชัดมีเสน่ห์เฉพาะกระทู้ที่จัดขึ้นสำหรับนักเขียน และกลายเป็นตำนานก่อนมาร์โลว์สร้าง conqueror ของเขา มาร์โลว์น่าจะ ได้รับคำแนะนำหมายเลขบัญชี pseudo-อดีต หรือประวัติศาสตร์ของตะวันออกสำหรับวัสดุของเขา และทำงานร่วมสมัยแม้ทางภูมิศาสตร์ของเขาอ้างอิง sonorous สถานที่ห่างไกล ในนี้เล่นแรกมาร์โลว์พัฒนาสายของเขา"อันยิ่งใหญ่ asJonson เรียกมัน และทำเครื่องมือที่พอดีสำหรับตัวรุนแรง และหลงใหลสร้างขึ้นเขามา ในขณะที่เวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Tamburlaine ลักษณะของเขาใกล้ bombast ระยะเวลาบวม และเลขตัวหนาส่วนมากประสิทธิภาพของโศกนาฏกรรมในผู้สืบทอดของเขาของเขาโดยปกติถูกกำหนดแพทย์ Faustus หนาว 1588-89 แต่ล่าสุดนักวิชาการเช่นบรูคทักเกอร์และ Boas (ในรุ่นของเขาเล่นในทำงานและชีวิตของมาร์โลว์ภายใต้ editorship ทั่วไปของกรณีและปัญหา) ทะเลาะวัน 1592 GermanFaustbuch แปลอังกฤษ ดูเหมือนว่าจะ มีแหล่งที่มา และมีหลักฐานที่ว่า นี้ถูกไม่เผยแพร่ก่อน 1592 แรก ของการดำเนินการ Henslowe ใน 1594 เป็นบางคอร์ดเล่น ปัญหาข้อหนึ่งที่ยากได้ รุ่นทราบเร็วที่สุดไม่ได้ถูกเผยแพร่จน 1604 และประกอบด้วยบางเนื้อหาที่หมีหลักฐานของส่วนประกอบหลังความตายของมาร์โลว์ นักวิชาการบางคนติดตามของ Dekker มือในรุ่นนี้ อาจจะผ่านการปรับปรุงการทำหน้าที่ใน 1594 เห็นได้ชัดส่วนอย่างจริงจังของเล่นได้ถูกตัด ด้วยการขยายฉากอันงดงาม และการ์ตูนปลุกผี และการเต้น รำ การเรียงลำดับของสิ่งที่รักเสมอ โดยประชาชนลอนดอน ใน 1602 Henslowe ชำระเงินนก William และ Samuel มี่โรว์เลย์สำหรับ "เพิ่มเติม" สำหรับการแสดง สันนิษฐานว่าเหล่านี้ถูกรวมในรุ่นขนาดใหญ่ซึ่งออกมาในค.ศ. 1616 วัสดุใหม่ในรุ่นนี้ แต่ เพิ่มฉากบทกวี ยังคงเป็นหลักของธรรมชาติที่งดงาม และไม่บ่อยแนะนำมาร์โลว์ Boas จนว่า มี่โรว์เลย์ได้ร่วมมือกับมาร์โลว์จากต้น สนับสนุนทั้งร้อยแก้วการ์ตูนต้นฉบับและเพิ่มข้อต่อมากมาย ดังนั้น เขาสร้างข้อความโดยรวมเล่น แต่ส่วนใหญ่ตามรุ่น 1616 ได้ อย่างไรก็ตาม ในการวาดภาพโศกนาฏกรรมของนักวิชาการที่ irked โดยข้อจำกัดของการศึกษาวิชาการ ซื้อความรู้สูงสุดและพลังกับจิตวิญญาณของเขา ที่เล่นแทนมาร์โลว์ดีที่สุด แม้ว่าข้อบกพร่องของข้อความรอดตายเอ็ดเวิร์ดทูถูกป้อนลงในทะเบียนของ Stationers บน 6 กรกฎาคม 1593 พิมพ์ฉบับสมบูรณ์ครั้งแรกรู้จักกันใน 1594 กับงบที่มีการดำเนินเล่น โดยผู้เล่นเอิร์ลของเพมโบของ ฤดูหนาวของ 1592-93 จะแนะนำเป็นวันที่ขององค์ประกอบ โดยบ่งชี้วันครบกำหนดในการเล่น และความจริง ของเพมโบที่บริษัทถูกเด่นในลอนดอนเท่านั้นในขณะนั้น ต้นทางเป็น Holinshed'sChronicles เอ็ดเวิร์ด II แทนล่วงหน้าดีกว่าบทละครชื่อดังในประวัติศาสตร์อังกฤษที่หน้า และ ส่วนของการทำงานของมาร์โลว์ ในการก่อสร้าง จำแนก และเสียง sustained กับพื้นหลังของขุนนางครั้งศักดินารุนแรง มาร์โลว์ได้วาดรูปมีประสิทธิภาพมากอันอ่อนหวาน และอ่อนแต่ปากแข็งคิงสาม (ที่เหลือ) ยังเล่นโดยมาร์โลว์ สำคัญสุดเป็นเดอะรอดมอลตา เขียนอาจประมาณ 1590 มันมีการเล่นสำหรับ Henslowe ใน 1592 ช่วง และใส่ในทะเบียนของ Stationers ในช่วง 1594 แบบเร็วที่สุดเพื่อความอยู่รอด อย่างไรก็ตาม เป็นที่รุ่น โดย Thomas Heywood ใน 1633 ซึ่งปรับปรุงใหม่อย่างชัดเจนการสังหารหมู่ที่ปารีสถูกพิมพ์ โดยไม่มีวันที่เกี่ยวกับ 1593 กิว ราชินีของคาร์เธจ 1594 พิมพ์ที่เขียนร่วมกับ Thomas Nashe มีการอ้างว่า มาร์โลว์มีมือ ในบทละครยังหลายอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในชิ้นส่วนสอง ofThe ช่วงชิงงานบนยอร์คและแลงคาสเตอร์ ซึ่งเป็นรุ่นที่สองและส่วนที่สามของ Henry VI ของเชกสเปียร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ริสโตเฟอร์มาร์โลว์ - ชื่อที่ยังสะกด Marly และมาร์ลินในบันทึก - เกิดใน 1564 ลูกชายของดีที่ต้องทำรองเท้าและลูกสาวของนักบวช เขาได้รับการศึกษาที่โรงเรียนของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในแคนเทอร์บ้านเกิดของเขาและใน Corpus Christi วิทยาลัยเคมบริดจ์ที่เขาดำเนินการต่อปริญญาตรีใน 1584 และปริญญาโทใน 1587. คณะองคมนตรีแทรกแซงที่จะเห็นว่าการจ้างงานของเขาในบางภารกิจที่เป็นความลับของรัฐบาลในการที่เขามี พิสูจน์แล้วว่า "เป็นระเบียบและรอบคอบ" ไม่ควรทำให้เขาเสียเปรียบในเรื่องของการศึกษาระดับปริญญาโท สำหรับส่วนที่เหลืออีกหกปีของชีวิตของเขามีหลักฐานของกิจกรรมพิเศษ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงทำหน้าที่เป็นตัวแทนที่เป็นความลับของรัฐบาล; เขามีส่วนร่วมในการเก็งกำไรปรัชญาหรือศาสนศาสตร์ของวงกลมตรงกลางรอบรา; เขาประสบความสำเร็จแตกต่างจากบทกวีที่ไม่ใช่ละครของเขาซึ่งพระเอกยังไม่เสร็จและ Leander เป็นตัวอย่างที่สำคัญที่สุดและเขาก็กลายเป็นนักเขียนบทละครที่โดดเด่นของกรุงลอนดอนในการเชื่อมโยงกับส่วนใหญ่ของ บริษัท ฯ พลเรือเอกของผู้เล่น รายละเอียดมากในชีวิตของเขาเป็นแหล่งที่มาของเรื่องอื้อฉาวกับบางส่วนของโคตรของเขาและสำหรับพวกเราจะยังคงปกคลุมไปด้วยความลึกลับ ในเดือนพฤษภาคม 1593, ต้นฉบับถูกค้นพบความครอบครอง inKyd ซึ่งเขาประกาศว่าจะเป็นมาร์โลว์ซ้ายกับ Kyd ใน 1591 เมื่อเขาอยู่ในการให้บริการของเจ้านายขุนนางสำหรับผู้เล่นที่มีมาร์โลว์เขียน เอกสาร - สำเนาเพียงส่วนหนึ่งของตำราเทววิทยาเผยแพร่แล้ว - แม้ว่าหัวแข็งในธรรมชาติเป็นตำราในสายตาของดั้งเดิม พยานหลักฐานที่จะสนทนาดูหมิ่นในส่วนของมาร์โลว์ยังถูกผลิต ก่อนที่คณะองคมนตรีเอาการกระทำที่ชัดเจนเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย, มาร์โลว์ถูกฆ่าตาย ไม่เห็นด้วยที่เคร่งครัดของการเชื่อมต่อของเขากับเวทีและของเขาคิดฟรีอาจจะได้รับอิทธิพลคำสั่ง Meres ว่าเขาถูกแทง "โดยความชั่วให้บริการคนคู่แข่งของเขาในความรักของเขาลามก." ประวัติค้นพบโดย Hotson เพียงแสดงให้เห็นว่าเขาถูกแทงในโรงเตี๊ยมในปท์โดย Friser หนึ่งในสามสหายที่ยังมีหรือได้รับในการให้บริการของภาครัฐ ขั้นตอนของการพิจารณาคดีของเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพโดยที่ Friser ถูกโต้แย้งได้รับการยกย่องนักเรียนที่ทันสมัยบางอย่างเป็นปกติโดยคนอื่น ๆ เป็นความพยายามที่จะครอบคลุมความลับอย่างเป็นทางการหรือแม้กระทั่งการลอบสังหารทางการเมือง มาร์โลว์ถูกฝังอยู่ 1 มิถุนายน 1593.
มูร์ได้รับการยอมรับเป็นเอกฉันท์เล่นคนแรกของมาร์โลว์ได้รับการดึงดูดความสนใจโดย 1588 เมื่อกรีนในคำนำของ Perimedes ช่างตีเหล็กพูดถึง "พระเจ้ามู" ในสิ่งที่สวยอย่างชัดเจนโจมตีมาร์โลว์ หลักฐานการประพันธ์ของเขาเป็นส่วนใหญ่จะพบในลักษณะของการเล่นอย่างไร สองส่วนถูกตีพิมพ์ร่วมกันโดยไม่ระบุชื่อใน 1590 ด้วยการละเว้นการกระทำบางอย่างเป็นคำนำของเครื่องพิมพ์บ่งชี้ว่า บางทีอาจจะเป็นความสำเร็จของส่วนแรกนำมาร์โลว์ในการเขียนส่วนที่สองที่ด้อยกว่าในการที่มูจะปฏิบัติตามเพื่อโอ้อวดและสิ้นสุดไม่สำนึกผิดของเขา ที่น่าสนใจในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาพิชิตตะวันออกและกิเลสตัณหาป่าเถื่อนของเขาและการแสดงผลที่หลงเหลืออยู่ในข้อสงสัยในส่วนหนึ่งจากเรื่องราวยุคกลางและละครและกระตุ้นโดยรายชื่อใหม่กับตะวันออกจะเห็นได้จากความนิยมของชนิดบนเวทีลอนดอน เรื่องราวของมูชัดจัดเสน่ห์โดยเฉพาะสำหรับนักเขียนและได้กลายเป็นตำนานก่อนที่มาร์โลว์สร้างพิชิตเขา มาร์โลว์ดูเหมือนว่าจะได้รับการพิจารณาจำนวนของประวัติศาสตร์หรือบัญชีหลอกประวัติศาสตร์แห่งตะวันออกสำหรับวัสดุของเขาและร่วมสมัยแม้ผลงานทางภูมิศาสตร์สำหรับบางส่วนของการอ้างอิงดังสนั่นของเขาไปยังสถานที่ห่างไกล ในการเล่นครั้งแรกนี้มาร์โลว์พัฒนาของเขา "สายอันยิ่งใหญ่" asJonson เรียกมันและทำให้มันเป็นเครื่องมือที่เหมาะสำหรับตัวละครที่รุนแรงและความรักที่สร้างขึ้นโดยเขา ในขณะที่ในบางครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในมูร์, สไตล์ของเขาวิธีโวช่วงเวลาของเขาบวมและตัวเลขตัวหนาส่วนอย่างมากต่อประสิทธิภาพของรูปแบบที่น่าเศร้าในผู้สืบทอดของเขา.
หมอเฟาสตุสได้รับมอบหมายโดยปกติในช่วงฤดูหนาวของ 1588-1589 แต่นักวิชาการที่ผ่านมาเช่นเดียวกับทักเคอร์ บรู๊คและงูเหลือม (ในฉบับการเล่นของเขาสำหรับการทำงานและชีวิตของมาร์โลว์ภายใต้บรรณาธิการทั่วไปของกรณี) เถียงสำหรับวันที่ 1,592 GermanFaustbuch แปลเป็นภาษาอังกฤษดูเหมือนว่าจะได้รับแหล่งที่มาและมีหลักฐานที่ว่านี้ ไม่ได้รับการตีพิมพ์ก่อน 1,592 บันทึกบางอย่างแรกของการเล่นเป็นของการเป็นของตนทำหน้าที่สำหรับสโลว์ใน 1594. ปัญหาของข้อความเป็นเรื่องยาก ฉบับแรกที่รู้จักก็ไม่ได้ตีพิมพ์จนกระทั่ง 1604 และจะมีเนื้อหาบางส่วนที่หมีหลักฐานขององค์ประกอบหลังจากการตายของมาร์โลว์ นักวิชาการบางคนติดตามมือ Dekker ในรุ่นนี้อาจจะผ่านการแก้ไขสำหรับการแสดงใน 1594. เห็นได้ชัดในส่วนที่ร้ายแรงของการเล่นที่ได้รับการตัดที่มีการขยายตัวของฉากที่งดงามและการ์ตูนปลุกผีและการเต้น, การเรียงลำดับของสิ่งที่รักเสมอโดย ลอนดอนประชาชน ในการจ่ายเงิน 1,602 สโลว์วิลเลียมเบิร์ดและซามูเอลลีย์สำหรับ "ภาพ" ที่จะเล่น สันนิษฐานเหล่านี้ถูกรวมอยู่ในรุ่นที่ขยายซึ่งออกมาในปี 1616 วัสดุใหม่ในรุ่นนี้แม้ว่าจะเข้ามาอยู่ในฉากบทกวียังคงเป็นส่วนใหญ่ของธรรมชาติที่งดงามและไม่ได้มักจะแนะนำมาร์โลว์ ฟูฟ่าระบุว่าลีย์ร่วมงานกับมาร์โลว์จากจุดเริ่มต้นการบริจาคส่วนใหญ่ของร้อยแก้วการ์ตูนเดิมเป็นจำนวนมากในการเพิ่มบทกวีในภายหลัง ดังนั้นเขาสร้างข้อความคอมโพสิตสำหรับการเล่น แต่อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นอยู่กับรุ่นของ 1616 มันเป็นอย่างไรในการวาดภาพที่น่าเศร้าของนักวิชาการที่เป็นอันมากโดยข้อ จำกัด ของการศึกษาทางวิชาการที่ซื้อความรู้สูงสุดและอำนาจที่มีจิตวิญญาณของเขา ที่แสดงให้เห็นถึงการเล่นมาร์โลว์ที่ดีที่สุดของเขาทั้งๆที่ไม่สมบูรณ์ของตำราที่รอดตาย.
เอ็ดเวิร์ดที่สองถูกป้อนใน Stationers 'ลงทะเบียนในวันที่ 6 กรกฏาคม 1593. ฉบับพิมพ์ครั้งแรกที่รู้จักกันที่สมบูรณ์ได้รับการตีพิมพ์ใน 1594 ที่มีคำว่าเล่น ได้รับการดำเนินการโดยเอิร์ลของผู้เล่นของเพมโบร ฤดูหนาวปี 1592-1593 มีการแนะนำให้เป็นวันขององค์ประกอบโดยตัวชี้วัดของการกำหนดในการเล่นและความจริงที่ว่า บริษัท เพมโบรกก็ประสบความสำเร็จในลอนดอนเท่านั้นในช่วงเวลานั้น แหล่งที่มาเป็น Holinshed'sChronicles เอ็ดเวิร์ดที่สองแสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าที่ดีกว่าการเล่นที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์อังกฤษที่นำและเป็นที่ดีที่สุดของการทำงานของมาร์โลว์ในการก่อสร้างในลักษณะและในน้ำเสียงที่ยั่งยืน กับพื้นหลังของยักษ์ใหญ่เกี่ยวกับระบบศักดินาที่รุนแรงมาร์โลว์ได้วาดภาพที่มีประสิทธิภาพมากของกษัตริย์ซาบซึ้งและอ่อนแอ แต่ปากแข็ง.
ของทั้งสาม (ที่เหลือ) บทละครที่ยังหลงเหลืออยู่โดยมาร์โลว์ที่สำคัญที่สุดคือชาวยิวแห่งมอลตาเขียนอาจจะเป็นรอบ 1590 มันถูกเล่นสโลว์ในช่วงต้น 1592 และได้รับการป้อนใน Stationers 'ลงทะเบียนในช่วงต้น 1594. รูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดที่จะอยู่รอด แต่เป็นฉบับโดยโทมัสเฮย์วู้ดใน 1633 ที่ได้รับอย่างชัดเจน revamped.The การสังหารหมู่ที่ปารีส พิมพ์โดยไม่ต้องเกี่ยวกับวันที่ 1593. โด้สมเด็จพระราชินีแห่งคาร์เธจพิมพ์ใน 1594 ถูกเขียนขึ้นในการทำงานร่วมกันกับโทมัส Nashe มันได้รับการอ้างว่ามาร์โลว์มีมือในละครที่ยังหลงเหลืออยู่อีกหลายคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสองส่วน ofthe แข่งขันของนิวยอร์กและแลงคาสเตอร์ซึ่งเป็นรุ่นที่สองของเช็คสเปียร์และอะไหล่ที่สามของเฮนรี่วี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คริสโตเฟอร์มาร์โลว์ - ชื่อก็สะกดมาร์ลและปลากระโทงในระเบียน -- เกิดในเกมส์ ลูกชายของช่างทำรองเท้าที่ร่ำรวย และเป็นลูกสาวของนักบวช เขาได้รับการศึกษาที่โรงเรียนของกษัตริย์ในอังกฤษบ้านเกิดของเขาและใน Corpus Christi College , Cambridge , ที่ซึ่งเขาสอนสาขาวิชา และสาขา 1587 1584 .องคมนตรีแทรกแซงเพื่อดูว่า การจ้างงานของเขาในบางภารกิจที่เป็นความลับของรัฐบาล ซึ่งเขาได้พิสูจน์ " เรียบร้อย และรอบคอบ , " ไม่ควรทำให้เขาเสียเปรียบในเรื่องของเขา . . . แล้วที่เหลืออีก 6 ปีของชีวิตของเขามีหลักฐานของกิจกรรมพิเศษ เขายังคงทำหน้าที่เป็นตัวแทนที่เป็นความลับสำหรับรัฐบาลเขาหมั้นในการเก็งกำไรปรัชญาหรือทฤษฎีเป็นวงกลมตรงกลางรอบๆ Raleigh ; เขาบรรลุความแตกต่าง โดยเขาไม่เร้าใจข้อที่ยังไม่เสร็จและ Leander พระเอกคือตัวอย่างที่สำคัญที่สุด และเขาเป็นนักเขียนบทละครที่โดดเด่นของกรุงลอนดอน ในสมาคม ส่วนใหญ่ กับ บริษัท ของพลเรือเอกของผู้เล่นรายละเอียดมากมายในชีวิตของเขาเป็นแหล่งที่มาของข่าวบางส่วนของโคตรของเขาและเรายังเป็น shrouded ในความลึกลับ ในเดือนพฤษภาคม , 1551 , ต้นฉบับถูกค้นพบ inkyd เป็นกรรมสิทธิ์ซึ่งเขาประกาศว่าเป็น มาร์โลว์ซ้ายกับช่างคิดในตอนที่เขาอยู่ในบริการของ ลอร์ด โนเบิล ใครเล่นมาร์โลว์คือการเขียนเอกสาร -- เพียงแค่คัดลอกส่วนหนึ่งของศาสนศาสตร์บทความตีพิมพ์แล้ว -- แต่หัวแข็งในธรรมชาติ เป็นตำรา ใน สายตา ของ ดั้งเดิม พยานเป็นบทสนทนาที่ดูหมิ่นเหยียดหยามในส่วนมาร์โลว์ก็ผลิต ก่อนที่องคมนตรีเอาแน่นอนการกระทำเกี่ยวกับข้อกล่าวหา มาร์โลว์ ถูกฆ่าตายในความไม่เห็นด้วยของความสัมพันธ์ของเขากับเวทีและคิดเขาอาจมีผลต่อ meres ' แถลงว่า เขาถูกแทง " โดยตลกลามกให้ผู้ชายเป็นคู่แข่งของเขาในความรักลามกของเขา " บันทึกที่ค้นพบโดย hotson เพียงแสดงให้เห็นว่าเขาถูกแทงตายในโรงแรม friser เดพฟอร์ด โดยหนึ่งในสามสหายที่ยังหรือที่ได้รับในการให้บริการของรัฐขั้นตอนของการสอบสวนโดยเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพซึ่ง friser พ้นข้อหาแล้ว ถือโดยบางทันสมัยนักเรียนปกติ โดยผู้อื่นเป็นความพยายามที่จะปกปิดความลับทางราชการหรือแม้แต่การลอบสังหารทางการเมือง มาร์โลว์ ถูกฝังไว้ตั้งแต่วันที่ 1 มิถุนายน 1551 .
tamburlaine , มีมติเป็นเอกฉันท์ยอมรับเป็นเล่นแรกมาร์โลว์ , คือการดึงดูดความสนใจจาก 1287 ,เมื่อกรีนในคำนำ perimedes ช่างตีเหล็ก พูดถึง " พระเจ้า tamburlaine " ในสิ่งที่ค่อนข้างชัดเจนโจมตีมาร์โลว์ . หลักฐานของการประพันธ์ของเขา ส่วนใหญ่จะพบในลักษณะของการเล่นอย่างไร ส่วนสองตีพิมพ์ร่วมกันไม่ระบุชื่อในฝรั่งมีการละเว้น , เป็นคำนำของเครื่องพิมพ์ที่ระบุ .บางทีความสำเร็จของส่วนแรก LED Marlowe เขียนด้านล่างส่วนที่สองซึ่ง tamburlaine ตามราคาคุยไม่กลับใจของเขาและจบ การฟื้นฟูความสนใจในผู้พิชิตตะวันออกและอารมณ์ป่าเถื่อนของเขา และแสดงการไม่สงสัยในส่วนหนึ่งจากเรื่องราวในยุคกลางและการละคร และกระตุ้นโดยติดต่อกับตะวันออกจะสะท้อนให้เห็นโดยความนิยมของประเภทบนเวทีลอนดอน เรื่องราวของ tamburlaine เห็นได้ชัดจัดเป็นเสน่ห์พิเศษสำหรับนักเขียน และได้กลายเป็นตำนานที่สร้างขึ้นก่อนที่มาร์โลว์ผู้พิชิตของเขา มาร์โลว์ ดูเหมือนว่าจะใช้หมายเลขของประวัติศาสตร์หรือปลอมบัญชีทางประวัติศาสตร์ของตะวันออกสำหรับวัสดุของเขาและแม้ในปัจจุบันทางภูมิศาสตร์สำหรับงานบางส่วนของการอ้างอิงซึ่งก้องกังวานของเขาไปยังสถานที่ห่างไกล ในการเล่นครั้งแรกนี้มาร์โลว์พัฒนาเส้นอันยิ่งใหญ่ของเขา " , " asjonson เรียกมัน และทำให้มันพอดีกับที่รุนแรงและหลงใหลในตัวละครที่สร้างขึ้นโดยเขา ขณะที่ในเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน tamburlaine สไตล์ของเขาวิธีค่อยลื่นหูหน่อย , ,ระยะเวลาบวมของเขา และร่างหนามีส่วนร่วมอย่างมากต่อประสิทธิผลของรูปแบบที่น่าเศร้าในผู้สืบทอดของเขา .
ด็ เตอร์ ฟาวตัสได้มักจะได้รับมอบหมายให้ฤดูหนาวของ 1588-89 แต่นักวิชาการสมัยใหม่ เช่น ทัคเกอร์ บรูค และ งูเหลือม ( ในรุ่นของเขาของเล่นสำหรับชีวิตและงานของมาร์โลว์ในตำแหน่งบรรณาธิการทั่วไปของกรณี ) เถียงสำหรับวันที่ 1205 . germanfaustbuch ที่ ,แปลเป็นภาษาอังกฤษ น่าจะมีแหล่งที่มาและมีหลักฐานว่า นี้ไม่ได้ถูกตีพิมพ์ก่อนที่ 1205 . บันทึกแรกของการเล่นบางอย่างของการทำเพื่อ henslowe ในนั้น . ปัญหาของข้อความเป็นหนึ่งยาก รุ่นที่รู้จักกันเร็วไม่เผยแพร่จนกระทั่ง 1604 และประกอบด้วยวัสดุบางอย่างซึ่งมีหลักฐานประกอบ หลังจาก มาร์โลว์ ตายนักวิชาการบางคนติดตามเดกเกอร์ไว้ในรุ่นนี้ จะผ่านการแก้ไขที่แสดงในนั้น . เห็นได้ชัดว่าส่วนที่ร้ายแรงของการเล่นที่ได้รับการตัด มีการขยายของฉากที่งดงามของการ์ตูนและศิลปะและการเต้นรำเรียงลำดับของสิ่งที่ชอบโดยประชาชนลอนดอน ในปี 1602 henslowe จ่าย วิลเลียม นก และ ซามูเอล โรว์ " เพิ่ม " เพื่อเล่นสันนิษฐานว่า เหล่านี้ถูกรวมอยู่ในรุ่นที่ขยายซึ่งออกมาใน 1616 . วัสดุใหม่ในรุ่นนี้ แต่เพิ่มฉากการยังคงเป็นหลักของธรรมชาติที่งดงาม และไม่ได้มักจะแนะนำให้มาร์โลว์ . งูเหลือมแย้งว่า Rowley ร่วมมือกับมาร์โลว์ตั้งแต่แรก สาเหตุส่วนใหญ่ของร้อยแก้วการ์ตูนต้นฉบับเช่นเดียวกับหลายของการเพิ่มวรรคหลัง