FEV1/FVC, C-reactive protein (CRP),

FEV1/FVC, C-reactive protein (CRP), blood glucose, serum insulin levels, area under the curve
(AUC) for glucose and insulin in an oral glucose tolerance test (OGTT), and HOMA-IR Index.
The trapezoid technique, the formula for HOMA-IR, and Wilkinson, Mann-Whitney U, and t
tests were used. In the group of patients with asthma, posttreatment values for the HOMA-IR
Index, glucose, and insulin at all time points during OGTT and AUC for glucose and AUC for
insulin were not statistically different compared with pretreatment values. In patients with
COPD who had been given ICS therapy, however, the second hour glucose level during
OGTT increased significantly compared with pretreatment values (P=.46). Pretreatment and
posttreatment second hour insulin values and posttreatment AUC for glucose were significantly
higher in the COPD group than in the asthma group (P=.047, P=.044, and P=.031,
respectively). A moderate positive correlation was noted between the percentage of difference
in FEV1 and the change in HOMA-IR (pretreatment mean value of HOMA-IR±standard deviation
[SD], 2.7±2.6) in asthmatic patients as the result of therapy (r=0.50, P=.138).
Investigators concluded the following: (1) Differences in pathogenesis between asthma and
COPD seem to offer the most plausible explanation for differences in carbohydrate metabolism
achieved through ICS therapy; (2) the effect of an ICS on IS is associated not only with
dose, treatment period, age, and body mass index (BMI) but also with the severity of initial
mucosal inflammation; and (3) as a result of improvements in respiratory function noted after
treatment had been given, IS was increased in asthmatic patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

FEV1 / FVC, C-reactive protein (CRP), น้ำตาลในเลือด, ระดับอินซูลินในเลือดพื้นที่ใต้เส้นโค้ง
(AUC) สำหรับกลูโคสและอินซูลินในการทดสอบความทนทานต่อกลูโคสในช่องปาก (OGTT) และ HOMA-IR ดัชนี.
เทคนิคสี่เหลี่ยมคางหมู สูตรสำหรับ HOMA-IR และวิลกินสัน, Mann-Whitney U, และ T
ทดสอบถูกนำมาใช้ ในกลุ่มของผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดค่า posttreatment สำหรับ HOMA-IR ทำงาน
ดัชนีน้ำตาลกลูโคสและอินซูลินในทุกจุดในช่วงเวลา OGTT และ AUC สำหรับกลูโคสและ AUC สำหรับ
อินซูลินไม่แตกต่างกันทางสถิติเมื่อเทียบกับค่าปรับสภาพ ในผู้ป่วยที่มี
ปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ได้รับการรักษาด้วย ICS แต่ที่สองระดับน้ำตาลในช่วงชั่วโมง
OGTT เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับค่าปรับสภาพ (p = 0.46) การปรับสภาพและ
posttreatment ค่าอินซูลินสองชั่วโมงและ posttreatment AUC กลูโคสอย่างมีนัยสำคัญเป็น
ที่สูงขึ้นในกลุ่มปอดอุดกั้นเรื้อรังกว่ากลุ่มโรคหอบหืด (p = 0.047, P = 0.044 และ p = 0.031,
ตามลำดับ) ความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลางก็สังเกตเห็นระหว่างร้อยละของความแตกต่าง
ใน FEV1 และการเปลี่ยนแปลง HOMA-IR (การปรับสภาพหมายถึงค่าของ HOMA-IR ±ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
[SD] 2.7 ± 2.6) ในผู้ป่วยโรคหืดเป็นผลของการบำบัด (r = . 0.50, P = 0.138)
นักวิจัยสรุปได้ดังต่อไปนี้ (1) ความแตกต่างในการเกิดโรคระหว่างโรคหอบหืดและโรค
ปอดอุดกั้นเรื้อรังดูเหมือนจะมีคำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดสำหรับความแตกต่างในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรต
ประสบความสำเร็จผ่านการบำบัด ICS; (2) ผลกระทบของ ICS บนเป็นมีความเกี่ยวข้องไม่เพียง แต่มี
ปริมาณระยะเวลาการรักษาอายุและดัชนีมวลกาย (BMI) แต่ยังมีความรุนแรงของการเริ่มต้น
การอักเสบเยื่อเมือก; และ (3) เป็นผลมาจากการปรับปรุงในการทำงานของระบบทางเดินหายใจตั้งข้อสังเกตหลัง
การรักษาได้รับเป็นเพิ่มขึ้นในผู้ป่วยโรคหืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

fev1 / FVC C-reactive protein ( ค้นหา ) , เลือด , กลูโคส , อินซูลินระดับซีรั่ม พื้นที่ใต้โค้ง( ยา ) กลูโคสและอินซูลินในช่องปากกลูโคสทดสอบความอดทน ( วิธี ) และดัชนี homa-ir .เทคนิคสี่เหลี่ยมคางหมู , สูตร homa-ir และ Wilkinson , Mann Whitney U และ Tทดสอบการใช้ ในกลุ่มของผู้ป่วยโรคหืด ค่ารักษาให้ homa-irดัชนี , กลูโคส , อินซูลินตลอดเวลาวิธีจุดในช่วงความเข้มข้นกลูโคสและความเข้มข้นสำหรับอินซูลิน ไม่แตกต่างกันทางสถิติเมื่อเทียบกับก่อนค่า ในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ได้รับการบำบัดด้วยไอซี แต่ระดับกลูโคสในช่วงสองชั่วโมงวิธีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับก่อนค่า ( p = . 46 ) ก่อน และอินซูลินรักษาสองชั่วโมงค่ารักษาในพลาสมากลูโคสอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในกลุ่มโรคมากกว่าในกลุ่มโรค ( P = . 047 , p = . 044 และ p = . เลือกตามลำดับ ) มีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลาง คือร้อยละของความแตกต่างที่ระบุไว้ระหว่างใน fev1 และการเปลี่ยนแปลงในการ homa-ir ( ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน± homa-ir[ SD ] ± 2.6 , 2.7 ) ในผู้ป่วยโรคหอบหืด เป็นผลของการรักษา ( r = 0.50 , p = . 138 )นักวิจัยสรุปได้ดังต่อไปนี้ ( 1 ) ความแตกต่างระหว่างโรคหืดและพยาธิสภาพปอดอุดกั้นเรื้อรังเหมือนจะให้คำอธิบายที่น่าเชื่อถือที่สุดสำหรับความแตกต่างในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตความผ่านไอซีบําบัด ( 2 ) ผลกระทบของ ICS จะเกี่ยวข้องไม่เพียง แต่กับปริมาณ ระยะเวลาการรักษาอายุ ดัชนีมวลกาย ( BMI ) แต่ก็มีความรุนแรงของการเริ่มต้นช่องคลอดอักเสบ และ ( 3 ) ผลของการปรับปรุงในการทำงานระบบทางเดินหายใจ กล่าวหลังจากการรักษาได้รับ จะเพิ่มขึ้นในผู้ป่วยหอบหืด