Scary Story I looked up at the blac

Scary Story

I looked up at the black sky. I hadn't intended to be out this late. The sun had set, and the empty road ahead had no streetlights. I knew I was in for a dark journey home. I had decided that by traveling through the forest would be the quickest way home. Minutes passed, yet it seemed like hours and days. The farther I traveled into the forest, the darker it seemed to get. I was very had to even take a breath due to the stifling air. The only sound familiar to me was the quickening beat of my own heart, which felt as though it was about to come through my chest. I began to whistled to take my mind off the eerie noises I was hearing. In this kind of darkness I was in, it was hard for me to believe that I could be seeing these long finger shaped shadows that stretched out to me. I had this gut feeling as though something was following me, but I assured myself that I was the only one in the forest. At least I had hoped that I was.

As the bushes and brush grew more solid I began to ponder. Will I make it through this forest tonight or will I be taken in by the thick of the mystery? Sounds from sluggish foot steps caused a vibration around me that lead me to stop in my place and listen closely. Could this forest be haunted or was I just over exaggerating? I started to get very nervous by this time. “It will be just fine,” I told myself. I am just imagining things. I continued my journey through the forest but negative thoughts were running through my l...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องน่ากลัว ผมมองขึ้นท้องฟ้าสีดำ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะออกนี้ล่าช้า มีตั้งดวงอาทิตย์ และว่างอยู่ข้างหน้าริมถนนไม่ได้ ผมรู้ว่า ผมอยู่ในบ้านเดินทางมืด ฉันได้ตัดสินใจว่า โดยเดินทางผ่านป่าจะเป็นแบบบ้าน นาทีผ่านไป แต่มันเหมือนชั่วโมงและวันที่ ฉันเดินเข้าไปในป่าที่ไกลออกไป ที่เข้มมันดูเหมือนจะได้รับ ผมมากแม้แต่ระวังลมหายใจเพราะการยับยั้งการ คุ้นเคยเฉพาะเสียงฉันชนะ quickening ของหัวใจตัวเอง ซึ่งรู้สึกว่ามันจะมาถึงหน้าอกของฉัน ได้ เริ่ม whistled จะคิดปิดเสียงประหลาดที่ฉันไม่ได้ยิน ในชนิดของผมในความมืด ได้ยากสำหรับฉันเชื่อว่า ฉันสามารถเห็นเงาเหล่านี้รูปนิ้วยาวที่ยืดออกให้ฉัน ผมนี้ไส้รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างต่อผม แต่ผมมั่นใจตัวเองว่า ผมเป็นเพียงหนึ่งในป่า ที่ ฉันได้หวังที่ได้ เป็นพุ่มไม้และแปรง เติบโตแข็งแกร่งมากขึ้น ผมเริ่มครุ่นคิด ฉันแปลกใจผ่านป่านี้คืนนี้ หรือจะผมนำใน โดยหนาของลึกลับ เสียงจากเท้าซบเซาตอนเกิดสั่นสะเทือนรอบตัวที่ทำให้ฉันจะหยุดฉันเพล และฟังอย่างใกล้ชิด สามารถป่านี้มีผีสิง หรือฉันถูกเพียงกว่า exaggerating ผมเริ่มจะประสาทมาก โดยขณะนี้ บอกตัวเอง "มันจะเป็นได้ นอกจากนี้ฉันเพียงฉัน imagining สิ่ง ผมต่อของฉันเดินทางผ่านป่า แต่คิดลบเรียกใช้ผ่าน l ของฉัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น่ากลัวเรื่อง

ผมมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าสีดำ ฉันไม่ตั้งใจที่จะออกปลายเดือนนี้ ดวงอาทิตย์ตกและถนนว่างเปล่าข้างหน้าได้ไม่ติดไฟที่ถนน . ฉันรู้ว่าฉันอยู่เพื่อเดินทางกลับบ้านมืด ผมได้ตัดสินใจแล้วว่า โดยเดินทางผ่านป่าจะกลับบ้านที่เร็วที่สุด นาทีผ่านไป ยังดูเหมือนชั่วโมงวัน ยิ่งผมได้เดินทางเข้าไปในป่ามืด มันดูเหมือนจะได้รับผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจ เนื่องจากถูกปิดกั้นอากาศ แต่เสียงคุ้นๆ คือปลุกเร้าจังหวะการเต้นของหัวใจของตัวเองที่รู้สึกเหมือนว่ามันกำลังจะผ่านเข้ามาในอก ผมเริ่มทำเสียงเพื่อใช้ใจของฉันออกจากขนลุกเสียงที่ผมได้ยิน ในประเภทนี้ของความมืดที่ผมเป็นมันยากสำหรับฉันที่จะเชื่อว่าฉันสามารถเห็นเหล่านี้ยาวนิ้วรูปร่างเงาที่ยืดออกจากตัวฉัน ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรตามมา แต่ฉันมั่นใจว่าฉันเป็นคนเดียวในป่า อย่างน้อยฉันก็หวังว่าฉันคือ .

เป็นพุ่มไม้และแปรงก็แข็งมากขึ้น ผมเริ่มครุ่นคิดข้าจะทำให้มันผ่านป่าคืนนี้ผมจะถ่ายใน โดยความหนาของปริศนา เสียงก้าวเท้าขึ้นทำให้เกิดการสั่นสะเทือนรอบฉัน ทำให้ฉันหยุดในสถานที่ของฉันและฟังอย่างใกล้ชิด จะป่าจะหลอนหรือแค่พูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ ? ผมเริ่มที่จะได้รับประสาทมาก โดยในครั้งนี้ " มันจะดี " ผมบอกกับตัวเอง ฉันแค่คิดไปเองฉันยังคงเดินทางผ่านป่า แต่ลบความคิดกำลังวิ่งผ่าน . . . . . . ของฉัน