in the realm of ethics, politics, a

in the realm of ethics, politics, aesthetics it was the authenticity and sincerity of the pursuit of inner goals that mattered; this applied equally to individuals and groups – states, nations, movements. This is most evident in the aesthetics of romanticism, where the notion of eternal models, a Platonic vision of ideal beauty, which the artist seeks to convey, however imperfectly, on canvas or in sound, is replaced by a passionate belief in spiritual freedom, individual creativity. The painter, the poet, the composer do not hold up a mirror to nature, however ideal, but invent; they do not imitate (the doctrine of mimesis), but create not merely the means but the goals that they pursue; these goals represent the self-expression of the artist's own unique, inner vision, to set aside which in response to the demands of some "external" voice – church, state, public opinion, family friends, arbiters of taste – is an act of betrayal of what alone justifies their existence for those who are in any sense creative.[32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขอบเขตของจริยธรรม การเมือง ความสวยงาม มันเป็นความถูกต้องและความจริงใจของการแสวงหาภายในเป้าหมายที่เพลง นี้อย่างเท่าเทียมกันกับบุคคลและกลุ่มอเมริกา ประเทศ เคลื่อนไหว ได้ชัดเจนที่สุดความงามของศิลปะจินตนิยม ที่ของรุ่นนิรันดร์ วิสัยทัศน์ Platonic ของความงามที่ดีเยี่ยม ที่ศิลปินพยายามถ่ายทอด อย่างไรก็ตามไม่ บนผืนผ้าใบ หรือเสียง ถูกแทนที่ ด้วยความเชื่อความรักในเสรีภาพทางจิตวิญญาณ ความคิดสร้างสรรค์แต่ละบุคคล จิตรกร กวี ผู้ประพันธ์ได้ถือกระจกเพื่อธรรมชาติ ดีอย่างไรก็ตาม แต่คิด ค้น พวกเขาไม่ได้เลียนแบบ (หลักคำสอนของ mimesis), แต่สร้างพาหนะที่ไม่เพียงแต่เป้าหมายที่พวกเขาไล่ตาม เป้าหมายเหล่านี้แสดงถึงการแสดงออกของศิลปินเองเฉพาะ ภายในนิมิต ดองซึ่งตอบสนองความต้องการของเสียง "ภายนอก" บาง –โบสถ์ สถานะ ความคิดเห็นสาธารณะ ครอบครัวเพื่อน arbiters รส – คือการกระทำของการทรยศของสิ่งเดียวจัดชิดตนดำรงอยู่สำหรับผู้ที่อยู่ในความคิดสร้างสรรค์ความรู้สึกใด ๆ [32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขอบเขตของจริยธรรมการเมืองความงามมันเป็นความถูกต้องและความจริงใจของการแสวงหาเป้าหมายภายในที่สำคัญนั้น นี้นำไปใช้อย่างเท่าเทียมกันให้กับประชาชนและกลุ่ม - รัฐประชาชาติเคลื่อนไหว นี้เห็นได้ชัดมากที่สุดในความสวยงามของยวนใจที่ความคิดของรุ่นนิรันดร์, วิสัยทัศน์สงบของความงามในอุดมคติที่ศิลปินพยายามที่จะถ่ายทอด แต่ไม่สมบูรณ์บนผืนผ้าใบหรือเสียงจะถูกแทนที่ด้วยความเชื่อที่หลงใหลในเสรีภาพทางจิตวิญญาณ ความคิดสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคล จิตรกรกวีนักแต่งเพลงไม่ถือขึ้นกระจกธรรมชาติ แต่เหมาะ แต่คิดค้น; พวกเขาไม่ได้เลียนแบบ (หลักคำสอนของสำเนา) แต่สร้างไม่เพียง แต่หมายถึงเป้าหมายที่พวกเขาไล่ตาม; เป้าหมายเหล่านี้เป็นตัวแทนของการแสดงออกของตัวเองที่ไม่ซ้ำกันและการมองเห็นภายในของศิลปินในการตั้งสำรองซึ่งในการตอบสนองความต้องการของบางคน "ภายนอก" เสียงดัง - คริสตจักรของรัฐที่ความคิดเห็นของประชาชนเพื่อนครอบครัวมักรสชาติ - คือการกระทำของ การทรยศของสิ่งที่อยู่คนเดียว justifies การดำรงอยู่ของพวกเขาสำหรับผู้ที่อยู่ในความรู้สึกใด ๆ ความคิดสร้างสรรค์. [32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขอบเขตของจริยธรรมการเมือง ความสวยมันคือความถูกต้อง และความจริงใจของการแสวงหาภายใน เป้าหมายที่สำคัญ นี้ใช้อย่างเท่าเทียมกันกับบุคคลและรัฐกลุ่ม–ประชาชาติ การเคลื่อนไหว นี้เห็นได้ชัดที่สุดในสุนทรียศาสตร์ของความโรแมนติกที่ความคิดของรูปแบบนิรันดร์วิสัยทัศน์สงบงามเหมาะ ซึ่งศิลปินที่พยายามจะสื่อ แต่ไม่สมบูรณ์ บนผ้าใบ หรือ เสียง ถูกแทนที่ด้วยความหลงใหลในจิตวิญญาณอิสระ ความคิดสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคล จิตรกร , กวี , เพลงไม่ถือกระจกกับธรรมชาติ แต่ในอุดมคติ แต่คิดค้น ; พวกเขาไม่ได้เลียนแบบ ( ลัทธิของการทำสำเนา ) แต่สร้างไม่เพียงวิธีการ แต่เป้าหมายที่พวกเขาไล่ตาม เป้าหมายเหล่านี้เป็นตัวแทนของการแสดงออกของศิลปินเองที่ไม่ซ้ำกันเพื่อกำหนดวิสัยทัศน์ภายใน กัน ซึ่งในการตอบสนองต่อความต้องการของบางอย่าง " ภายนอก " ( เสียงโบสถ์ , รัฐ , มติมหาชน เพื่อน ครอบครัว arbiters รส–คือการกระทำของการทรยศของอะไรคนเดียว justifies การดํารงอยู่ของพวกเขาสำหรับผู้ที่อยู่ในความรู้สึกใด ๆสร้างสรรค์ [ 32 ]