Monocular cuesMonocular cues provid

Monocular cues

Monocular cues provide depth information when viewing a scene with one eye.
Motion parallax – When an observer moves, the apparent relative motion of several stationary objects against a background gives hints about their relative distance. If information about the direction and velocity of movement is known, motion parallax can provide absolute depth information.[5] This effect can be seen clearly when driving in a car. Nearby things pass quickly, while far off objects appear stationary. Some animals that lack binocular vision due to wide placement of the eyes employ parallax more explicitly than humans for depth cueing (e.g. some types of birds, which bob their heads to achieve motion parallax, and squirrels, which move in lines orthogonal to an object of interest to do the same)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาข้างเดียวตัวชี้นำชี้นำตาข้างเดียวให้ข้อมูลเชิงลึกเมื่อดูที่เกิดเหตุด้วยตาข้างเดียว. เคลื่อนไหวรัลแลกซ์ - เมื่อย้ายสังเกตการณ์เคลื่อนไหวที่ชัดเจนของวัตถุหลายนิ่งกับพื้นหลังให้คำแนะนำเกี่ยวกับระยะทางญาติของพวกเขา หากข้อมูลเกี่ยวกับทิศทางและความเร็วของการเคลื่อนไหวเป็นที่รู้จักกันพารัลแลกเคลื่อนไหวสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่แน่นอน. [5] ผลกระทบนี้จะเห็นได้ชัดเมื่อขับรถในรถ สิ่งที่อยู่บริเวณใกล้เคียงผ่านไปอย่างรวดเร็วในขณะที่ไกลวัตถุปรากฏนิ่ง สัตว์บางชนิดที่ขาดตาวิสัยทัศน์เนื่องจากตำแหน่งกว้างของดวงตาจ้างรัลแลกซ์มากขึ้นอย่างชัดเจนกว่ามนุษย์สำหรับความลึก cueing (เช่นบางชนิดของนกซึ่ง bob หัวของพวกเขาเพื่อให้บรรลุพารัลแลกเคลื่อนไหวและกระรอกซึ่งย้ายไปในเส้นตั้งฉากกับเป้าหมายของ ความสนใจที่จะทำเช่นเดียวกัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาตาคิวคิวให้ข้อมูลเชิงลึกเมื่อดูฉากกับตา .
เคลื่อนไหว parallax –เมื่อสังเกตการณ์การเคลื่อนไหว , การเคลื่อนไหวของวัตถุที่ปรากฏญาติหลายนิ่งกับพื้นหลังให้คําแนะนําเกี่ยวกับญาติห่างๆของพวกเขา ถ้าข้อมูลเกี่ยวกับทิศทางและความเร็วของการเคลื่อนไหวจะรู้จักการเคลื่อนไหวพาราแลกซ์สามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่แน่นอน[ 5 ] ผลกระทบนี้สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนเมื่อขับรถในรถ เรื่องที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่วัตถุไกลปรากฏเครื่องเขียน สัตว์บางชนิดที่ขาดวิสัยทัศน์กล้องสองตาเนื่องจากตำแหน่งความกว้างของตาจ้างพาราแลกซ์มากขึ้นอย่างชัดเจนกว่ามนุษย์ลึกแบบ ( เช่นบางชนิดของนก ซึ่งบ๊อบหัวของพวกเขาเพื่อให้บรรลุการเคลื่อนไหวพาราแลกซ์ และกระรอกซึ่งย้ายเส้นตั้งฉากกับวัตถุของความสนใจที่จะทำแบบนั้น )