In the Asia-Pacific region the amoun

In the Asia-Pacific region the amount of solid waste generated is about 700 million tons yr−1 and industrial activities contribute nearly 1900 million tons of waste yr−1 (ESCAP, 1995). The entire waste produced in the region accounts to 2.6 billion tons yr−1 . It
is also estimated that about 30–50% of this waste is not collected (ESCAP, 1995). In India, urban solid waste management (SWM) is one of the largely neglected areas. The urban population generated about 114,576 tons day−1 of MSW in 1996, which predicted to amplify fourfold in future and could reach 440,460 tons day−1 by the year 2026 (Hoornweg and Laura, 1999). The gross domestic product (GDP), reflecting the level of country’s economy, specifies the characteristics as well as quantity of the waste generated. The accelerated development of China has resulted in enormous growth in MSW generation within a period of five years of 1998–2002. This significant rise in waste production is attributed to the increase in its GDP (World Bank, 2003). The rise in GDP affects the consumption pattern of less productive rural communities, which eventually
leads to production of more waste. Among different countries Japan and South Korea generates around 0.4 tons/capita MSW, while countries like the Philippines and India generate slightly more than 0.1 tons/capita/year (Lacoste and Chalmin, 2007). The per capita waste production of selected countries is indicated in Table 2, which clearly distinguish the difference between the waste generation rates among different countries. The amount of waste produced varies among the different countries and also amid regions of same country (Table 2). This variation of waste generation rates may be due to dissimilar consumption patterns, and different systems for
MSW collection and disposal. Throughout the dry season in south Asia and China, MSW contains vast components of sand and dust from street sweepings. Similarly, in southern India and other tropical coastal regions, a large quantity of waste in the form of raw coconut shells is produced (Ramachandra et al., 2004). The European Union produces about 1.43 billion tons wastes per year. This accounts to about 3.5 metric ton of solid waste per capita per year
(ACRR, 2005). The industrial wastes are markedly different and specific to each serving industry. The situation over the last two decades has been aggravated due to the unabated increase in solid waste from different urban sources. An additional source of waste
that finds their way to MSW is the waste from hospitals and clinics. In the majority of countries most of the smaller units does not have any specific technique of managing these waste. When these wastes are mixed with MSW, they pose threat for health and also they may have long term effect on environment (Dwivedi et al., 2009; Pattnaik and Reddy, 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในภูมิภาคเอเชีย-Pacific จำนวนสร้างขยะเป็นประมาณ 700 ล้านตัน yr−1 และอุตสาหกรรมสนับสนุนเกือบ 1900 ล้านตันของเสีย yr−1 (เอสแคป 1995) เสียทั้งหมดผลิตในภูมิภาคบัญชี yr−1 2.6 พันล้านตัน มันนอกจากนี้ยังคาดว่า ประมาณ 30 – 50% ของเสียนี้ไม่ได้เก็บรวบรวม (เอสแคป 1995) ในอินเดีย เมืองแข็งจัดการของเสีย (SWM) เป็นหนึ่งในพื้นที่ส่วนใหญ่ที่ถูกละเลย ประชากรเมืองสร้างขึ้นประมาณ 114,576 ตัน day−1 ของมูลฝอยในปี 1996 ซึ่งคาดว่า จะขยาย fourfold ในอนาคต และสามารถเข้าถึง day−1 ตัน 440,460 ปี 2026 (Hoornweg และลอร่า 1999) ในผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP), reflecting ระดับประเทศเศรษฐกิจ specifies ลักษณะ ตลอดจนปริมาณของขยะที่สร้างขึ้น การพัฒนาที่รวดเร็วของจีนมีผลในการเจริญเติบโตมหาศาลในการสร้างมูลฝอยภายในระยะเวลาของปี 1998 – 2002 five เพิ่มขึ้นในการผลิตเสีย significant นี้เป็นบันทึกการเพิ่มขึ้นของ GDP (ธนาคารโลก 2003) การเพิ่มขึ้นของ GDP มีผลต่อการใช้รูปแบบของชุมชนชนบทมีประสิทธิผลน้อย ซึ่งในที่สุดเป้าหมายการผลิตของเสียมากขึ้น ในต่างประเทศ ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้สร้างประมาณ 0.4 ตัน / มูลฝอย ในขณะที่ประเทศเช่นฟิลิปปินส์และอินเดียเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงสร้างขนาดเล็กกว่า 0.1 ตันเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึง/ปี (Lacoste และ Chalmin, 2007) การผลิตขยะต่อ capita เลือกประเทศจะแสดงในตารางที่ 2 ที่ชัดเจนแยกความแตกต่างระหว่างราคารุ่นเสียระหว่างประเทศต่าง ๆ จำนวนของเสียที่ผลิตแตกต่างกันไป ในต่างประเทศ และ ท่ามกลางภูมิภาคของประเทศเดียวกัน (ตาราง 2) การเปลี่ยนแปลงของราคารุ่นเสียอาจจะไม่เหมือนการใช้รูปแบบ และระบบต่าง ๆเก็บรวบรวมมูลฝอยและกำจัด ตลอดฤดูแล้งในภูมิภาคเอเชียใต้และจีน มูลฝอยประกอบด้วยส่วนประกอบใหญ่ของทรายและฝุ่นจากถนน sweepings ในทำนองเดียวกัน ในอินเดียภาคใต้และพื้นที่ชายฝั่งเขตร้อนอื่น ๆ ขนาดใหญ่ปริมาณของเสียในรูปของวัตถุดิบมะพร้าวจะผลิต (Ramachandra et al., 2004) ผลผลิตของสหภาพยุโรปขยะประมาณ 1.43 ล้านตันต่อปี นี้บัญชีไปประมาณ 3.5 วัดตันของขยะต่อหัวต่อปี(ACRR, 2005) อุตสาหกรรมเปลืองจะแตกต่างกันอย่างเด่นชัดและ specific แต่ละอุตสาหกรรมให้บริการ สถานการณ์สองทศวรรษมีการ aggravated เพิ่มรุนแรงในขยะจากแหล่งต่างเมือง มีแหล่งเพิ่มเติมของเสียfinds ที่ทางการมูลฝอยเป็นขยะจากโรงพยาบาลและคลินิก ส่วนใหญ่ของประเทศห้องเล็กไม่มีเทคนิคใด ๆ specific ของการจัดการขยะเหล่านี้ เมื่อขยะเหล่านี้ผสมกับมูลฝอย พวกเขาก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อสุขภาพ และอาจมีผลระยะยาวในสภาพแวดล้อม (Dwivedi et al., 2009 Pattnaik และเรดดี 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเอเชีย Paci fi ของภูมิภาคคปริมาณของขยะที่สร้างขึ้นเป็นประมาณ 700 ล้านตันในปีที่ 1 และกิจกรรมที่มีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมเกือบ 1900000000 ตันของเสียปี-1 (ESCAP, 1995) ของเสียทั้งหมดที่เกิดขึ้นในภูมิภาคบัญชี 2.6 พันล้านตันปีที่ 1 มัน
ยังเป็นที่คาดว่าประมาณ 30-50% ของเสียนี้ไม่ได้เก็บรวบรวม (ESCAP, 1995) ในประเทศอินเดีย, การจัดการขยะมูลฝอยในเขตเมือง (SWM) เป็นหนึ่งในพื้นที่ส่วนใหญ่ถูกทอดทิ้ง ประชากรในเมืองที่สร้างเกี่ยวกับ 114,576 ตันวัน 1 จากขยะในปี 1996 ซึ่งคาดว่าจะขยายเท่าในอนาคตและสามารถเข้าถึง 440,460 ตันในวันที่ 1 ปี 2026 (Hoornweg และลอร่า, 1999) ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) อีกชั้น ecting ระดับของเศรษฐกิจของประเทศ, ไฟ speci es ลักษณะเช่นเดียวกับปริมาณของเสียที่เกิดขึ้น เร่งการพัฒนาของจีนมีผลในการเติบโตอย่างมากในการผลิตขยะภายในระยะเวลาไฟได้ปี 1998-2002 ของ สายนี้เพิ่มขึ้นลาดเทนัยสำคัญในการผลิตของเสียที่มีสาเหตุมาจากการเพิ่มขึ้นของจีดีพี (World Bank, 2003) การเพิ่มขึ้นของจีดีพีส่งผลกระทบต่อรูปแบบการบริโภคของชุมชนในชนบทมีประสิทธิภาพน้อยลงซึ่งในที่สุดก็
จะนำไปสู่การผลิตของเสียมากขึ้น ในบรรดาประเทศที่แตกต่างกันญี่ปุ่นและเกาหลีใต้จะสร้างรอบ 0.4 ตัน / คนขยะในขณะที่ประเทศเช่นฟิลิปปินส์และอินเดียสร้างน้อยกว่า 0.1 ตัน ​​/ คน / ปี (Lacoste และ Chalmin 2007) ต่อการผลิตของเสียหัวของประเทศที่เลือกจะแสดงในตารางที่ 2 ที่ชัดเจนแยกแยะความแตกต่างระหว่างอัตราการเกิดของเสียในกลุ่มประเทศที่แตกต่างกัน ปริมาณของเสียที่ผลิตแตกต่างกันไปในกลุ่มประเทศที่แตกต่างกันและยังอยู่ท่ามกลางภูมิภาคของประเทศเดียวกัน (ตารางที่ 2) การเปลี่ยนแปลงของอัตราการเกิดของเสียนี้อาจจะเป็นเพราะรูปแบบการบริโภคที่แตกต่างกันและระบบที่แตกต่างกันสำหรับ
คอลเลกชันและการกำจัดขยะ ตลอดฤดูแล้งในเอเชียใต้และจีนมีขยะชิ้นส่วนใหญ่ของทรายและฝุ่นจากขยะมูลฝอยถนน ในทำนองเดียวกันในทางตอนใต้ของอินเดียและอื่น ๆ ที่บริเวณชายฝั่งทะเลเขตร้อนขนาดใหญ่ปริมาณของเสียในรูปแบบของกะลามะพร้าวดิบที่ผลิต (Ramachandra et al., 2004) สหภาพยุโรปผลิตประมาณ 1430000000 เสียตันต่อปี บัญชีนี้ไปประมาณ 3.5 ตันของขยะมูลฝอยต่อหัวต่อปี
(ACRR 2005) กากอุตสาหกรรมมีความโดดเด่นแตกต่างและ speci สายคในแต่ละอุตสาหกรรมที่ให้บริการ สถานการณ์ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาได้รับการกำเริบเนื่องจากการเพิ่มขึ้นคงที่ในขยะมูลฝอยจากแหล่งที่มาที่แตกต่างกันในเมือง แหล่งที่มาของเสีย
ที่สาย nds ทางของพวกเขาเป็นขยะของเสียออกจากโรงพยาบาลและคลินิก ในส่วนใหญ่ของประเทศส่วนใหญ่ของหน่วยงานที่มีขนาดเล็กไม่ได้มีเทคนิคคไฟ speci ใด ๆ ในการจัดการของเสียเหล่านี้ เมื่อเสียเหล่านี้จะผสมกับขยะพวกเขาเป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพของพวกเขาและยังอาจมีผลระยะยาวต่อสิ่งแวดล้อม (Dwivedi et al, 2009;. Pattnaik และเรดดี้ 2009)