My mamma," reported Morris Mowgelew

My mamma," reported Morris Mowgelewsky, choosing a quiet moment during a writing period to engage his teacher's attention, "my mamma likes you shall come on mine house for see her."

"Very well, dear," answered Miss Bailey with a patience born of many such messages from the parents of her small charges. "I think I shall have time to go this afternoon."

"My mamma," Morris began again, "she says I shall tell you 'scuse how she don't send you no letter. She couldn't to send no letter the while her eyes ain't healthy." "I am sorry to hear that," said Teacher, with a little stab of regret for her prompt acceptance of Mrs. Mowgelewsky's invitation; for of all the ailments which the children shared so generously with their teacher, Miss Bailey had learned to dread most the many and painful disorders of the eye. She knew, however, that Mrs. Mowgelewsky was not one of those who utter unnecessary cries for help, being in this regard, as in many others, a striking contrast to the majority of parents with whom Miss Bailey came in contact.

To begin with, Mrs. Mowgelewsky had but one child—her precious, only Morris. In addition to this singularity she was thrifty and neat, intensely self-respecting and independent of spirit, and astonishingly outspoken of mind. She neither shared nor understood the gregarious spirit which bound her neighbors together and is the lubricant which makes East Side crowding possible without bloodshed. No groups of chattering, gesticulating matrons ever congregated in her Monroe Street apartment. No love of gossip ever held her on street corners or on steps. She nourished few friendships and fewer acquaintanceships, and she welcomed no haphazard visitor. Her hospitalities were as serious as her manner; her invitations as deliberate as her slow English speech. And Miss Bailey, as she and the First Readers followed the order of studies laid down for them, found herself again and again, trying to imagine what the days would be to Mrs. Mowgelewsky if her keen, shrewd eyes were to be darkened and useless.

At three o'clock she set out with Morris, leaving the Board of Monitors[78-1] to set Room 18 to rights with no more direct supervision than an occasional look and word from the stout Miss Blake, whose kingdom lay just across the hall. And as she hurried through the early cold of a November afternoon, her forebodings grew so lugubrious that she was almost relieved at last to learn that Mrs. Mowgelewsky's complaint was a slow-forming cataract, and her supplication, that Miss Bailey would keep a watchful eye upon Morris while his mother was at the hospital undergoing treatment and operation.

"But of course," Miss Bailey agreed, "I shall be delighted to do what I can, Mrs. Mowgelewsky, though it seems to me that one of the neighbors——" "Neighbors!" snorted the matron; "What you think the neighbors make mit mine little boy? They got four, five dozens childrens theirselves. They ain't got no time for look on Morris. They come maybe in mine house und break mine dishes, und rubber on what is here, und set by mine furniture und talks. What do they know over takin' care on mine house? They ain't ladies. They is educated only on the front. Me, I was raised private und expensive in Russia; I was ladies. Und you ist ladies. You ist Krisht[79-1]—that is too bad—but that makes me nothings. I wants you shall look on Morris."

"But I can't come here and take care of him," Miss Bailey pointed out. "You see that for yourself, don't you, Mrs. Mowgelewsky? I am sorry as I can be about your eyes, and I hope with all my heart that the operation will be successful. But I shouldn't have time to come here and take care of things." "That ain't how mine mamma means," Morris explained. He was leaning against Teacher and stroking her muff as he spoke. "Mine mamma means the money." "That ist what I means," said Mrs. Mowgelewsky, nodding her ponderous head until her quite incredible wig slipped back and forth upon it. "Morris needs he shall have money. He could to fix the house so good like I can. He don't needs no neighbors rubberin'. He could to buy what he needs on the store. But ten cents a day he needs. His papa works by Harlem. He is got fine jobs, und he gets fine moneys, but he couldn't to come down here for take care of Morris. Und the doctor he says I shall go now on the hospital. Und any way," she added sadly, "I ain't no good; I couldn't to see things. He says I shall lay in the hospital three weeks, may be—that is twenty-one days—und for Morris it is two dollars und ten cents. I got the money." And she fumbled for her purse in various hiding-places about her ample person.

"And you want me to be banker," cried Miss Bailey; "to keep the money and give Morris ten cents a day—is that it?"

"Sure," answered Mrs. Mowgelewsky.

"It's a awful lot of money," grieved Morris. "Ten cents a day is a awful lot of money for one boy."

"No, no, my golden one," cried his mother. "It is but right that thou shouldst have plenty of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน mamma รายงานมอร์ริ Mowgelewsky เลือกเงียบ ๆ ในช่วงเวลาเขียนให้ความสนใจของครูของเขา "ฉันชอบ mamma ที่คุณจะมาบนเหมืองบ้านดูเธอ""ดีมาก รัก, " ตอบนางสาวเบลีย์มีการเกิดของข้อความดังกล่าวมากจากผู้ปกครองของเธอเล็กค่า "ผมคิดจะมีเวลาไปบ่ายนี้"ฉัน mamma มอร์ริเริ่มอีก, " เธอกล่าวว่า ฉันจะบอกคุณ ' scuse ไรเธอไม่ส่งจดหมายไม่ เธอไม่ส่งไม่มีตัวอักษรในดวงตาของเธอหอมสุขภาพได้ " "ฉันเสียใจที่ได้ยินว่า กล่าวว่า ครู ที่แทงน้อยของเสียใจสำหรับยอมรับพร้อมท์เชิญนาง Mowgelewsky สำหรับของโรคทั้งหมดซึ่งเด็ก ๆ นั้นกว้างร่วมกับครู นางสาวเบลีย์ได้เรียนรู้หลาบส่วนใหญ่ที่เจ็บปวด และหลายความผิดปกติของตา เธอรู้ อย่างไรก็ตาม ว่า นาง Mowgelewsky ไม่คนส่งเสียงร้องไม่จำเป็นสำหรับความช่วยเหลือ การแบ่งแยก เหมือนคนอื่น ๆ ความเปรียบต่างที่โดดเด่นส่วนใหญ่ของผู้ปกครองที่พลาดเบลีย์มาติดต่อจะเริ่มต้นด้วย นาง Mowgelewsky มีแต่เด็กซึ่งมีค่าของเธอ มอร์ริสเท่านั้น นอกจากนี้ภาวะเอกฐาน เธอก็ประหยัด และเรียบร้อย ความเคารพตนเองอย่างเข้มข้น และเป็นอิสระของวิญญาณ และเปิดเผยสมจริงอย่างน่าอัศจรรย์ใจ เธอไม่ใช้ร่วมกัน หรือเข้าใจจิตวิญญาณคอยอยู่เคียงข้างซึ่งผูกพันประเทศเพื่อนบ้านด้วยกัน และเป็นน้ำมันหล่อลื่นซึ่งทำให้สมาชิกฝั่งตะวันออกได้โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ ไม่มีกลุ่มของ chattering, gesticulating matrons เคยชุมนุมในอพาร์ทเมนท์ของเธอมอนโรถนน รักไม่นินทาเคยจัดเธอ บนถนน หรือ ในขั้นตอน เธอหล่อเลี้ยงน้อยมิตรภาพและ acquaintanceships น้อยกว่า และเธอต้อนรับผู้เยี่ยมชมไม่จับจด เธออย่างอบอุ่นได้ร้ายเป็นลักษณะของเธอ เชิญเธอเจตนาเป็นคำภาษาอังกฤษของเธอ และนางสาวเบลีย์ ที่เธอและผู้อ่านแรกตามลำดับของการศึกษาไว้สำหรับพวกเขา พบตัวเองอีก พยายามจินตนาการว่าวันจะให้นาง Mowgelewsky ถ้าดวงตาของเธอแหลม ไหวพริบจะมืด และไร้ประโยชน์ที่สามนาฬิกาเธอไว้กับมอร์ริส ออกจากบอร์ดจอภาพ [78 - 1] การตั้ง 18 ห้องสิทธิ์กับไม่มีการดูแลมากกว่าการดูเป็นครั้งคราวและคำจาก Blake นางสาวอ้วน ราชอาณาจักรที่วางตรงข้ามหอประชุม และเป็นเธอรีบผ่านหนาวช่วงต้นของช่วงพฤศจิกายน forebodings ของเธอเติบโตดังนั้น lugubrious ว่า เธอรู้สึกโล่งใจที่จะเรียนรู้ว่า ร้องเรียนนาง Mowgelewsky เป็นต้อกระจกที่ขึ้นช้า และเธอดุอาอ์ นางสาวเบลีย์จะให้เฝ้าเมื่อมอร์ริสในขณะที่แม่ของเขาที่โรงพยาบาลระหว่างการรักษาและการดำเนินงาน"แต่แน่นอน นางสาวเบลีย์ยอมรับ, " ฉันยินดีที่จะทำอะไรได้ นาง Mowgelewsky แม้ว่ามันดูเหมือนว่าฉันที่หนึ่งของเพื่อนบ้าน — — " snorted "บ้าน "โรงเรียน "สิ่งที่คุณคิดเพื่อนบ้านทำเหมืองชาย mit พวกเขามีสี่ ห้าสิบสำหรับเด็ก theirselves พวกเขาหอมได้ไม่มีเวลาสำหรับดูบนมอร์ริส มาทีในเหมืองบ้าน und อาหารเหมืองแบ่ง und ยางบนอะไรนี่ und โดยเหมืองเฟอร์นิเจอร์ und เจรจา สิ่งที่พวกเขารู้มีมากกว่า takin' ดูแลในเหมืองบ้าน พวกเขาหอมผู้หญิง พวกเขาคือศึกษาเฉพาะด้านหน้า ฉัน ผมยกส่วน und แพงในรัสเซีย ผมสุภาพสตรี Und คุณ ist ผู้หญิง คุณ ist Krisht [79 - 1] — ที่ไม่มากเกินไป — แต่ที่ทำให้ฉัน nothings ฉันต้องการคุณจะดูในมอร์ริส""But I can't come here and take care of him," Miss Bailey pointed out. "You see that for yourself, don't you, Mrs. Mowgelewsky? I am sorry as I can be about your eyes, and I hope with all my heart that the operation will be successful. But I shouldn't have time to come here and take care of things." "That ain't how mine mamma means," Morris explained. He was leaning against Teacher and stroking her muff as he spoke. "Mine mamma means the money." "That ist what I means," said Mrs. Mowgelewsky, nodding her ponderous head until her quite incredible wig slipped back and forth upon it. "Morris needs he shall have money. He could to fix the house so good like I can. He don't needs no neighbors rubberin'. He could to buy what he needs on the store. But ten cents a day he needs. His papa works by Harlem. He is got fine jobs, und he gets fine moneys, but he couldn't to come down here for take care of Morris. Und the doctor he says I shall go now on the hospital. Und any way," she added sadly, "I ain't no good; I couldn't to see things. He says I shall lay in the hospital three weeks, may be—that is twenty-one days—und for Morris it is two dollars und ten cents. I got the money." And she fumbled for her purse in various hiding-places about her ample person."And you want me to be banker," cried Miss Bailey; "to keep the money and give Morris ten cents a day—is that it?""Sure," answered Mrs. Mowgelewsky."It's a awful lot of money," grieved Morris. "Ten cents a day is a awful lot of money for one boy.""No, no, my golden one," cried his mother. "It is but right that thou shouldst have plenty of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ของฉัน "รายงานมอร์ริส Mowgelewsky เลือกช่วงเวลาที่เงียบสงบในช่วงระยะเวลาการเขียนจะมีส่วนร่วมความสนใจของครู" Mamma ฉันชอบคุณจะมาอยู่ในบ้านเหมืองเห็นเธอ. " " ดีมากที่รัก "ตอบมิสเบลีย์ที่มีความอดทน เกิดจากข้อความดังกล่าวจำนวนมากจากพ่อแม่ของค่าใช้จ่ายเล็ก ๆ ของเธอ. "ผมคิดว่าผมจะมีเวลาไปช่วงบ่ายวันนี้." "Mamma ของฉัน" มอร์ริสเริ่มอีกครั้ง "เธอบอกว่าฉันจะบอกคุณ 'scuse ว่าเธอไม่ได้ส่ง คุณไม่มีตัวอักษร . เธอไม่สามารถที่จะส่งไม่มีตัวอักษรในขณะที่ดวงตาของเธอไม่ดีต่อสุขภาพ "" ผมเสียใจที่ทราบว่า "อาจารย์พูดพร้อมกับแทงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความเสียใจสำหรับการยอมรับพรอมต์เธอเชิญนาง Mowgelewsky ของสำหรับของทุก โรคภัยไข้เจ็บที่เด็กที่ใช้ร่วมกันเพื่อเห็นแก่กับครูของพวกเขานางสาวเบลีย์ได้เรียนรู้ที่จะกลัวความผิดปกติมากที่สุดจำนวนมากและความเจ็บปวดของตา. เธอรู้ได้อย่างไรว่านาง Mowgelewsky ไม่ได้เป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่เปล่งเสียงร้องที่ไม่จำเป็นสำหรับความช่วยเหลืออยู่ใน เรื่องนี้ในขณะที่คนอื่น ๆ โดดเด่นแตกต่างกับส่วนใหญ่ของผู้ปกครองกับผู้ที่นางสาวเบลีย์เข้ามาติดต่อ. เพื่อเริ่มต้นกับนาง Mowgelewsky มี แต่เด็กของเธอหนึ่งอันมีค่าเพียงมอร์ริส. นอกจากความแปลกประหลาดนี้เธอเป็นตระหนี่ และเรียบร้อยอย่างเข้มข้นเคารพตัวเองและเป็นอิสระของจิตวิญญาณและน่าอัศจรรย์ปากกล้าของจิตใจ. เธอไม่ใช้ร่วมกันไม่เข้าใจจิตวิญญาณของสังคมที่ผูกพันเพื่อนบ้านด้วยกันและเป็นน้ำมันหล่อลื่นซึ่งจะทำให้ฝั่งตะวันออกเบียดเสียดไปได้โดยไม่มีการนองเลือด. ไม่มีกลุ่มของการพูดพล่อย, gesticulating matrons เคยชุมนุมในอพาร์ทเม้นถนนมอนโรเธอ ไม่มีความรักของซุบซิบเท่าที่เคยจัดของเธอบนมุมถนนหรือในขั้นตอน เธอเลี้ยงดูมิตรภาพน้อยและ acquaintanceships น้อยลงและเธอยินดีไม่มีผู้เข้าชมจับจด การต้อนรับของเธอเป็นที่ร้ายแรงเป็นลักษณะของเธอ คำเชิญของเธอเป็นเจตนาเป็นคำพูดภาษาอังกฤษของเธอช้า และนางสาวเบลีย์ขณะที่เธอและผู้อ่านแรกตามคำสั่งของการศึกษาวางไว้สำหรับพวกเขาพบว่าตัวเองอีกครั้งและอีกครั้งพยายามที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่วันนั้นน่าจะเป็นนาง Mowgelewsky ถ้าแหลมตาฉลาดของเธอกำลังจะมืดและไม่มีประโยชน์ . ที่ 03:00 เธอตั้งออกมาพร้อมกับมอร์ริสออกจากคณะกรรมการของจอภาพ [78-1] เพื่อตั้งค่าห้องพัก 18 ถึงสิทธิที่ไม่มีการกำกับดูแลโดยตรงมากกว่าดูเป็นครั้งคราวและคำแปลจากอ้วนนางสาวเบลซึ่งราชอาณาจักรวางเพียงข้าม ฮอลล์ และขณะที่เธอรีบผ่านความหนาวเย็นในช่วงต้นของช่วงบ่ายพฤศจิกายน forebodings เธอเติบโตดังนั้นโศกเศร้าว่าเธอเกือบจะโล่งใจที่สุดท้ายที่จะเรียนรู้ว่าการร้องเรียนนาง Mowgelewsky เป็นต้อกระจกช้าขึ้นรูปและคำวิงวอนของเธอว่ามิสเบลีย์จะให้ตื่นตัว ตาเมื่อมอร์ริสในขณะที่แม่ของเขาที่โรงพยาบาลระหว่างการรักษาและการดำเนินงาน. " แต่แน่นอน" มิสเบลีย์ที่ตกลงกันไว้ "ฉันจะมีความยินดีที่จะทำในสิ่งที่ฉันสามารถทำได้นาง Mowgelewsky แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่าฉันที่หนึ่งในประเทศเพื่อนบ้าน - "" เพื่อนบ้าน " snorted หญิงวัยกลางคนนั้น "สิ่งที่คุณคิดว่าเพื่อนบ้านทำให้เหมือง mit เด็กน้อย? พวกเขาได้สี่ห้าหลายสิบเด็ก theirselves. พวกเขาจะไม่ได้มีเวลาสำหรับการดูในมอร์ริสไม่มี. บางทีพวกเขามาในบ้านและอาหารเหมืองแบ่งเหมืองยางคาดไม่ถึงกับสิ่งที่อยู่ที่นี่ . และกำหนดโดยการเจรจาและการเหมืองแร่เฟอร์นิเจอร์ทำในสิ่งที่พวกเขารู้มากกว่ารับดูแลในบ้านของข้าพวกเขาไม่ได้เป็นผู้หญิงที่พวกเขามีการศึกษาเท่านั้นที่ด้านหน้า Me, I ได้รับการเลี้ยงดูและเอกชนที่มีราคาแพงในรัสเซีย;?.. ฉันเป็นผู้หญิง และคุณผู้หญิง ist. คุณ ist Krisht [79-1] ใช่หรือไม่เพราะมากเกินไปไม่ดี แต่ที่ทำให้ผม nothings. ฉันอยากให้คุณต้องมองในมอร์ริส. " " แต่ฉันไม่สามารถมาที่นี่และดูแลเขา "นางสาว เบลีย์ชี้ให้เห็น "คุณจะเห็นว่าตัวเองไม่ได้คุณนาง Mowgelewsky? ฉันขอโทษที่ฉันสามารถจะเกี่ยวกับดวงตาของคุณและฉันหวังว่าด้วยหัวใจทั้งหมดของฉันว่าการดำเนินการจะประสบความสำเร็จ. แต่ฉันไม่ควรจะมีเวลาที่จะมา นี่และดูแลสิ่ง. " "นั่นไม่ได้เป็นวิธี Mamma เหมืองหมายความว่า" มอร์ริสอธิบาย เขาได้รับการยืนพิงครูและลูบซุ่มซ่ามของเธอในฐานะที่เขาพูด "Mamma เหมืองแร่หมายความว่าเงิน." "นั่นคือสิ่งที่ฉัน ist หมายถึง" นาง Mowgelewsky กล่าวว่าพยักหน้าเธอจนน่าเบื่อวิกผมที่น่าทึ่งของเธอค่อนข้างลื่นไปมากับมัน "มอร์ริสต้องการเขาจะมีเงิน. เขาสามารถที่จะแก้ไขบ้านให้ดีเหมือนฉันสามารถ. เขาไม่จำเป็นต้องเพื่อนบ้าน rubberin '. เขาสามารถที่จะซื้อสิ่งที่เขาต้องการในร้าน. แต่สิบเซ็นต์วันที่เขาต้องการ. ของเขา พ่อทำงานโดยฮาร์เล็ม. เขาจะได้งานที่ดีและเขาจะได้รับเงินดี แต่เขาไม่สามารถที่จะลงมาที่นี่เพื่อดูแลมอร์ริส. Und หมอเขาบอกว่าฉันจะไปตอนนี้ในโรงพยาบาล. Und ทางใดทางหนึ่ง " เธอเข้ามาเศร้า "ฉันไม่ได้ไม่ดี. ฉันไม่สามารถจะเห็นสิ่งที่เขาบอกว่าฉันจะนอนอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาสามสัปดาห์อาจจะเป็นที่ยี่สิบเอ็ดวันคาดไม่ถึงสำหรับมอร์ริสมันเป็นสองเหรียญคาดไม่ถึงสิบ เซนต์. ฉันมีเงิน. " . และเธอล้วงสำหรับกระเป๋าถือของเธอในหลายสถานที่หลบซ่อนตัวอยู่-เกี่ยวกับบุคคลที่กว้างขวางของเธอ"และคุณต้องการให้ผมเป็นนายธนาคาร" ร้องไห้มิสเบลีย์; "การเก็บรักษาเงินและให้มอร์ริสสิบเซ็นต์วันก็คือว่ามัน?" "แน่นอน" นางตอบ Mowgelewsky. "มันแย่มากของเงิน" เสียใจมอร์ริส "สิบเซ็นต์ต่อวันเป็นจำนวนมากอันยิ่งใหญ่ของเงินสำหรับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง." "ไม่ไม่หนึ่งทองของฉัน" ร้องไห้แม่ของเขา "มันเป็น แต่ตอนที่เจ้าจะมีความอุดมสมบูรณ์ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่ของฉัน " รายงาน มอร์ริส mowgelewsky เลือกช่วงเวลาเงียบในระหว่างการเขียนระยะเวลาจ้างครูของเขาความสนใจ " แม่ของฉันชอบคุณจะมาถึงบ้าน ผมเห็นเธอ "" ดีมากจ้ะ " ตอบคุณเบลลี่ ด้วยความอดทน เกิดข้อความดังกล่าวมากจากพ่อแม่ของค่าใช้จ่ายเล็ก ๆของเธอ " . ฉันคิดว่าฉันจะมีเวลาที่จะไปเย็นนี้ "" แม่ของฉัน " มอร์ริสเริ่มอีกครั้ง , " เธอกล่าวว่า ฉันจะบอกคุณโทษว่าเธอไม่ส่งคุณไม่มีจดหมาย เธอไม่สามารถไปส่งไม่มีจดหมายในขณะที่ตาของเธอไม่แข็งแรง . " " ผมเสียใจที่ , " กล่าวว่าครูมีน้อยแทงเสียใจ เธอพร้อมยอมรับนาง mowgelewsky เชิญ เพราะทุกโรคที่เด็กใช้ร่วมกันอย่างมากมายกับครูของพวกเขา คุณเบลีย์ มี เรียนรู้ กลัวมากผิดปกติมากและเจ็บปวดของตา แม่รู้ แต่คุณนาย mowgelewsky คือหนึ่งคนที่เปล่งเสียงร้องที่ไม่จำเป็นเพื่อขอความช่วยเหลือในเรื่องนี้ เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ความคมชัด ตื่นตาตื่นใจ กับ ส่วนใหญ่ของผู้ปกครองกับผู้ที่คุณเบลีย์เข้ามาติดต่อเพื่อเริ่มต้นกับ , คุณ mowgelewsky ได้แต่เด็กที่มีค่าของเธอเท่านั้น มอร์ริส นอกจากเอกนี้เธอถูกประหยัด และประณีต การเคารพในอิสระของตนเองและจิตวิญญาณและอย่างน่าอัศจรรย์ด้วยจิต เธอไม่ใช้หรือเข้าใจ ชอบอยู่เป็นฝูงวิญญาณซึ่งผูกพันประเทศเพื่อนบ้านด้วยกัน และเป็นสารหล่อลื่นที่ทำให้ฝั่งตะวันออกกันเป็นไปโดยไม่มีการนองเลือด ไม่มีกลุ่ม , แสดงท่าทาง , ที่ปรึกษาหัวหน้าบาทหลวงเคยชุมนุมในอพาร์ทเม้นท์ มอนโรถนนของเธอ ไม่ชอบนินทาเคยอุ้มเธอที่มุมถนน หรือขั้นตอน เธอทั้งหลายไม่ตึงและ acquaintanceships น้อยลง และนางยินดี ไม่จับจดเยี่ยมชม การต้อนรับของเธอร้ายแรงเป็นลักษณะของเธอ เธอจงใจพูดภาษาอังกฤษเชิญเป็นอย่างช้า เธอ และ คุณเบล์ลี่ย์ ขณะที่เธอและผู้อ่านก่อน ตามคำสั่งของการศึกษาที่วางไว้สำหรับพวกเขาพบตัวเองอีกครั้ง และอีกครั้ง พยายามนึกสิ่งที่วันจะเป็นคุณนาย mowgelewsky ถ้าเธอแหลมหัวแหลมดวงตาจะมืดและไร้ประโยชน์เวลาบ่าย 3 โมง เธอตั้งมอร์ริสออกจากคณะกรรมการตรวจสอบ [ 78-1 ] ตั้งห้อง 18 ไม่มีสิทธิโดยตรงมากขึ้นกว่าการดูจากพลังเป็นครั้งคราวและคำคิดถึง เบลค ที่อาณาจักรวางทั่วฮอลล์ และขณะที่เธอรีบผ่านหนาวแรกของเดือนพฤศจิกายน บ่าย forebodings ของเธอเติบโตจึงโศกเศร้าที่เธอเกือบจะถูกปลดในที่สุด เพื่อเรียนรู้ว่าคุณ mowgelewsky ร้องเรียนเป็นช้าเป็นต้อกระจก และคำวิงวอนของเธอ คุณเบลีย์จะเก็บตาตื่นตัวกับมอร์ริส ในขณะที่แม่ของเขาอยู่ในโรงพยาบาลระหว่างการรักษาและการผ่าตัด" แต่แน่นอน " คุณเบลลี่ ตกลง ผมจะยินดีที่จะทำสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ คุณนาย mowgelewsky แม้ว่าดูเหมือนว่าหนึ่งในเพื่อนบ้าน . . . " " เพื่อนบ้าน " ได้กลิ่นผู้ดูแลหญิงของ " สิ่งที่คุณคิดว่าเพื่อนบ้านให้มิตรของฉัน เด็กน้อย ? พวกเขาได้สี่ ห้าโหลเด็กตัวเอง พวกเขาไม่มีเวลาดูใน มอร์ริส พวกเขามา บางทีในบ้านเหมืองและแบ่งอาหารของฉัน และ ยาง อะไรนี่ และชุดเฟอร์นิเจอร์ของฉันและพูด พวกเขารู้อะไรมากกว่าอยู่ในบ้านการดูแลของฉัน เขาไม่ใช่ผู้หญิง พวกเขาจะศึกษาเฉพาะด้านหน้า ผมก็เลี้ยงส่วนตัวและแพงในรัสเซีย ฉันเป็นผู้หญิง และคุณคือผู้หญิง คุณคือ krisht [ 79-1 ] - มันแย่มาก แต่ที่ทำให้ฉันได้มา . ฉันต้องการจะดูใน มอร์ริส "" แต่ฉันไม่สามารถมาที่นี่ และดูแลเขา " คุณเบลีย์ ชี้ " . คุณเห็นมันด้วยตัวคุณเอง คุณไม่ คุณ mowgelewsky ? ฉันขอโทษที่ฉันสามารถเกี่ยวกับดวงตาของคุณและฉันหวังว่าด้วยทั้งหมดหัวใจของฉันว่า การผ่าตัดจะประสบความสำเร็จ แต่ผมคงไม่มีเวลามาจัดการเรื่อง " " ไม่ได้ว่าแม่ของผมหมายถึง " มอร์ริสกล่าวว่า เขาพิงกับครูและลูบความผิดพลาดของเธอที่เขาพูด " แม่ของผม หมายถึง เงิน " " คือสิ่งที่ฉันหมายถึง " คุณนาย mowgelewsky nodding เทอะทะของเธอจนหัววิกค่อนข้างเหลือเชื่อของเธอลื่นไปมาบนมัน . " มอร์ริสต้องการเขาจะได้รับเงิน เขาจะซ่อมแซมบ้านดีเหมือนฉัน เขาไม่ได้ต้องการเพื่อนบ้านไม่มี rubberin " เขาสามารถที่จะซื้อสิ่งที่เขาต้องการในร้าน แต่สิบเซนต์วันที่เขาต้องการ พ่อทำงานโดยฮาร์เล็ม เขาได้งานที่ดี และเขาก็ได้เงิน แต่เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูแล มอร์ริส และหมอเขาบอกว่า ผมจะเข้าไปในโรงพยาบาล และทางใด " เธอกล่าวอย่างเศร้า " ผมไม่มีดี ผมไม่สามารถที่จะเห็นสิ่ง เขาบอกว่าผมจะนอนอยู่โรงพยาบาลสามสัปดาห์ อาจจะเป็นที่ 21 วันและสำหรับมอร์ริสเป็นสองดอลลาร์และสิบเซนต์ ผมมีเงิน และเธอคลำหากระเป๋าของเธอในสถานที่หลบซ่อนต่างๆเกี่ยวกับบุคคลกว้างขวางของเธอ" และคุณต้องการให้ผมเป็นเจ้ามือ " ร้องไห้คิดถึงเบลี่ย์ ; " การเก็บรักษาเงินและให้มอริสวันที่สิบเซ็นต์ใช่ไหม ? "" แน่ใจ " ตอบคุณนาย mowgelewsky ." มันเยอะไปนะ " " เสียใจ มอร์ริส วันที่สิบเซ็นต์เป็นเงินมากมายสำหรับเด็ก 1 ." ไม่ ไม่ ผมสีทองคนหนึ่ง " ร้องไห้ " แม่ของเขา แต่มันเป็นสิทธิที่ท่าน shoulds