Sustainable agricultural developmen

Sustainable agricultural development requires a systematic effort towards the
planning of land use activities in the most appropriate way, apart from
several other institutional and policy programmme initiatives. Agro-ecological
zoning (AEZ) is one of the most important bases for agricultural developmental
planning because survival and failure of particular land use or farming system
in a given region heavily relies on careful assessment of agro-climatic resources.
A practical zoning approach thus arises because climate represented by thermal
and moisture regimes forms small geographic areas, resulting in a variable
mosaic of specialized areas, capable of supporting varied land use systems (Troll,
1965). The approach is used to categorize agroclimatically uniform geographical areas for agricultural developmental planning and other
interventions. A framework of agro-ecological zoning describing concepts,
methods and procedures was conceptualized for the first time by FAO (1976).
Agro-ecological zoning refers to the division of an area of land into land
resource mapping units, having unique combination of landform, soil and
climatic characteristics and or land cover having a specific range of potentials
and constraints for land use (FAO, 1996). The particular parameters used in
the definition focus attention on the climatic and edaphic requirements of
crop and on the management systems under which the crops are grown. Each
zone has a similar combination of constraints and potentials for land use and
serves as a focus for the targeting of recommendations designed to improve
the existing land use situation, either through increasing production or by
limiting land degradation. The addition of further layers of information on
such factors as land tenure, land availability, nutritional requirement of human
and livestock populations, infrastructure and costs and prices, has enabled the
development of more advanced applications in natural resource analysis and
land use planning. AEZ can be regarded as a set of core applications, leading
to an assessment of land suitability and potential productivity. An output of
AEZ studies includes maps showing agro-ecological zones and land suitability,
quantitative estimates on potential crop yields and production. Such
information provides the basis for advanced applications such as land
degradation assessment, livestock productivity modeling, population support
capacity assessment and land use optimization modeling

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาเกษตรอย่างยั่งยืนจำเป็นต้องใช้ความพยายามอย่างมีระบบต่อการวางแผนกิจกรรมการใช้ที่ดินในลักษณะที่เหมาะสม ซิงจู้หลายสถาบันและนโยบาย programmme ริเริ่มอื่น ๆ ระบบนิเวศเกษตรกำหนดเขต (AEZ) เป็นหนึ่งในพื้นฐานสำคัญสำหรับการเกษตรพัฒนาการวางแผนเนื่องจากการอยู่รอดและความล้มเหลวของเฉพาะที่ดินใช้หรือระบบการทำฟาร์มในภูมิภาคที่กำหนดอย่างมากอาศัยทรัพยากรเกษตร climatic ระวังประเมินวิธีปฏิบัติโซนเกิดขึ้นเนื่องจากสภาพอากาศแสดง โดยความร้อนและพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ขนาดเล็ก ผลลัพธ์ในตัวแปรรูปแบบระบอบความชื้นโมเสคของพื้นที่เฉพาะ ความสามารถในการสนับสนุนที่ดินแตกต่างกันใช้ระบบ (Trollปี 1965) ใช้วิธีการจัดประเภทพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เป็นรูปแบบ agroclimatically สำหรับการวางแผนพัฒนาด้านการเกษตรและอื่น ๆแทรกแซง กรอบการทำงานของระบบนิเวศเกษตรโซนอธิบายแนวคิดวิธีการและขั้นตอนได้ conceptualized ครั้งแรก โดย FAO (1976)โซนเกษตรระบบนิเวศหมายถึงส่วนของพื้นที่ที่ดินเป็นดินหน่วยแผนที่ทรัพยากร มีชุดเฉพาะของธรณีสัณฐาน ดิน และลักษณะ climatic และหรือที่ดินครอบคลุมมีช่วงเฉพาะของศักยภาพและข้อจำกัดของที่ดินใช้ (FAO, 1996) พารามิเตอร์ใดที่ใช้ในกำหนดจุดสนใจบน climatic และ edaphic ความต้องการของพืช และระบบการจัดการที่ซึ่งพืชจะปลูก แต่ละโซนมีชุดคล้ายกันของข้อจำกัดและศักยภาพการใช้ที่ดิน และทำหน้าที่เป็นเป้าหมายของคำแนะนำในการออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสถานการณ์ ผ่านการเพิ่มผลิต หรือโดยใช้ที่ดินที่มีอยู่จำกัดย่อยสลายที่ดิน การเพิ่มชั้นของข้อมูลเพิ่มเติมปัจจัยดังกล่าวเป็นอายุงานที่ดิน ที่ดินว่าง ความต้องการทางโภชนาการของมนุษย์และมีการเปิดใช้งานประชากรปศุสัตว์ โครงสร้างพื้นฐาน และต้นทุน และ ราคา การการพัฒนาโปรแกรมประยุกต์ขั้นสูงในการวิเคราะห์ทรัพยากรธรรมชาติ และการวางแผนในการใช้ที่ดิน AEZ อาจถือเป็นชุดของโปรแกรมประยุกต์หลัก นำการประเมินประสิทธิภาพความเหมาะสมและศักยภาพของที่ดิน Output ของศึกษา AEZ มีแผนที่แสดงเขตระบบนิเวศเกษตรและความเหมาะสมของดินการประเมินเชิงปริมาณในการผลิตและผลผลิตพืช ดังกล่าวข้อมูลข้อมูลพื้นฐานสำหรับการใช้งานขั้นสูงเช่นที่ดินประเมินผลย่อยสลาย โมเดล ผลิตปศุสัตว์ประชากรสนับสนุนกำลังประเมินและที่ดินใช้ปรับโมเดล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาการเกษตรที่ยั่งยืนต้องมีความพยายามอย่างเป็นระบบต่อ
วางแผนกิจกรรมการใช้ประโยชน์ที่ดินในทางที่เหมาะสมที่สุด นอกจาก
หลาย ๆสถาบันและนโยบายริเริ่ม programmme . เกษตรนิเวศ
เขต ( aez ) เป็นหนึ่งในฐานที่สำคัญที่สุดสำหรับการวางแผนพัฒนาการเกษตรเพราะความอยู่รอด
และความล้มเหลวของการใช้ที่ดินโดยเฉพาะหรือระบบฟาร์ม
ที่ระบุในภูมิภาคต้องอาศัยการประเมินอย่างรอบคอบของเกษตร ภูมิอากาศ ทรัพยากร แนวทางการปฏิบัติจึงเกิดขึ้น

เพราะอากาศแสดงโดยความร้อน และระบอบความชื้นรูปแบบขนาดเล็กพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่เกิดในตัวแปร
กระเบื้องโมเสคของพื้นที่เฉพาะ สามารถรองรับหลากหลายที่ดินใช้ระบบ ( Troll ,
1965 )วิธีการคือใช้แบ่งพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ agroclimatically เครื่องแบบสำหรับการเกษตร การพัฒนาการวางแผนและการแทรกแซงอื่น ๆ

กรอบการศึกษานิเวศวิทยาการอธิบายแนวคิด
วิธีการและขั้นตอนเป็น conceptualized เป็นครั้งแรกโดยองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ( 2519 ) .
เกษตรระบบนิเวศเขตหมายถึงการแบ่งพื้นที่ของที่ดินในที่ดิน
ทรัพยากรการทำแผนที่หน่วยมีการผสมผสานเอกลักษณ์ของพื้นที่และลักษณะภูมิอากาศ และดิน
หรือที่ดินครอบคลุมมีช่วงที่เฉพาะเจาะจงของศักยภาพและข้อจำกัดสำหรับการใช้ที่ดิน
( FAO , 1996 ) เฉพาะค่าพารามิเตอร์ที่ใช้ใน
ความหมายมุ่งความสนใจในสภาพภูมิอากาศและความต้องการของพืช และครั้งนี้
บนระบบการจัดการภายใต้ซึ่งพืชจะโต แต่ละ
โซนมีคล้ายการรวมกันของข้อจำกัดและศักยภาพในการใช้ประโยชน์ที่ดินและ
ทำหน้าที่เป็นจุดเน้นที่เป้าหมายของข้อเสนอแนะที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุง
ที่ดินที่มีอยู่ ใช้สถานการณ์ ผ่านการผลิตที่เพิ่มขึ้นหรือโดยการย่อยสลาย
จำกัดที่ดิน นอกจากนี้ของเพิ่มเติมชั้นของข้อมูลบน
ปัจจัยเช่นการถือครองที่ดินว่างที่ดิน , ความต้องการทางโภชนาการของมนุษย์