As the linguistic repertoire of the

As the linguistic repertoire of the child increases, it is often assumed that the child is,in some sence, being"taught"
the language. This idea is not really supported by what the child actually does. For the vast majority of children, no one provides any instruction on how to speak the language. Nor should we picture a little empty head gradually being filled with words and phrases. A more accurate view would have the children actively constructing, from what is said to them, possible ways of using the language. The child's linguistic production appears to be mostly a matter of trying out constructions and testing whether they work or not.
It is simply not possible that child is acquiring the language principally through a process of imitating adult speech. Certainly, children can be heard to repeat versions of what adults say on occasion and they are clearly in the process of adopting a lot of vocabulary from the speech they hear. However, adults simply do not produce many of the expressions that turn up in children's speech. Notice how,in the following extract (from clark, 1993), the child creats a totally new verb(to Woodstock) in the context

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อละครภาษาศาสตร์ของเด็กมากขึ้น มันมักจะสันนิษฐานว่า เด็กเป็น ใน sence บาง "นักเรียน"ภาษา จริง ๆ ไม่มีสนับสนุนความคิดนี้ โดยเด็กจริงอะไร สำหรับส่วนใหญ่ของเด็ก ไม่มีใครให้คำแนะนำใด ๆ เกี่ยวกับวิธีการพูดภาษา หรือเราควรรูปหัวว่างน้อยค่อย ๆ ถูกเติมเต็ม ด้วยคำและวลี มุมมองที่ถูกต้องมากขึ้นจะมีเด็กที่กำลังสร้าง จากพูดกับพวกเขา ได้วิธีในการใช้ภาษา ผลิตภาษาศาสตร์ของเด็กดูเหมือนจะ เป็นส่วนใหญ่เป็นเรื่องของการพยายามออกมาก่อสร้าง และทดสอบว่าทำงาน หรือไม่มันก็ไม่ได้ที่เด็กจะได้ภาษาหลักตลอดกระบวนการของการเลียนแบบคำพูดผู้ใหญ่ แน่นอน เด็กสามารถได้ยินซ้ำรุ่นอะไรผู้ใหญ่พูดในบางโอกาส และจะชัดเจนใช้จำนวนมากของคำศัพท์จากคำพูดที่ได้ยิน อย่างไรก็ตาม ผู้ใหญ่ก็ไม่ผลิตหลายนิพจน์ที่เปิดขึ้นในการพูดของเด็ก ประกาศวิธีการ ในต่อไปนี้แยก (จากคลาร์ก 1993), creats เด็กกริยาใหม่ทั้งหมด (การ Woodstock) ในบริบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นเพลงภาษาของการเพิ่มขึ้นของเด็กมันก็มักจะคิดว่าเด็กอยู่ในความรู้สึกบางอย่างที่เป็น "สอน"
ภาษา ความคิดนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนโดยจริงๆสิ่งที่เด็กไม่จริง สำหรับส่วนใหญ่ของเด็กที่ไม่มีใครให้คำแนะนำใด ๆ เกี่ยวกับวิธีการพูดภาษา หรือเราควรภาพหัวว่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่อยๆถูกเต็มไปด้วยคำและวลี มุมมองที่ถูกต้องมากขึ้นจะมีลูกแข็งขันสร้างจากสิ่งที่มีการกล่าวถึงพวกเขาวิธีที่เป็นไปได้ของการใช้ภาษา การผลิตทางภาษาของเด็กที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนใหญ่เรื่องของการพยายามออกการก่อสร้างและการทดสอบไม่ว่าจะทำงานได้หรือไม่.
มันเป็นเพียงไปไม่ได้ที่เด็กจะได้มาซึ่งภาษาหลักผ่านกระบวนการของการเลียนแบบคำพูดของผู้ใหญ่ แน่นอนว่าเด็กจะสามารถได้ยินเสียงที่จะทำซ้ำรุ่นของสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดในโอกาสและพวกเขาจะเห็นได้อย่างชัดเจนในกระบวนการของการใช้จำนวนมากของคำศัพท์จากคำพูดที่พวกเขาได้ยิน แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ผลิตหลายของการแสดงออกที่เปิดขึ้นในคำพูดของเด็ก แจ้งให้ทราบว่าในสารสกัดจากต่อไปนี้ (จาก clark, 1993) เด็ก creats กริยาใหม่ทั้งหมด (เพื่อสต๊อค) ในบริบท