LanguageThe Vietnamese language whi

Language
The Vietnamese language which is spoken by the majority Viet population has regional accents (Northern, Central, and Southern). All are generally understood by most Vietnamese speakers. Vietnamese is a tonal language with six basic vowel tones. It is very different from English; verbs do not change forms, articles are not used, nouns do not have plural endings, there are no prefixes, suffixes, or infinitives and no distinction among pronouns. Honorific pronouns are used to address people of different status or age.

Vietnamese immigrants who had higher education in Vietnam are more likely to be fluent in English.

Many of the country's 54 ethnic groups have their own distinct languages, though only a few of the ethnic minority languages have their own script (Visiting Arts Vietnam Cultural Profile, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาภาษาเวียดนามซึ่งเป็นที่พูด โดยประชากรเวียดนามส่วนใหญ่มีการเน้นระดับภูมิภาค (ภาคเหนือ กลาง และภาคใต้) นอกจากนี้ทั้งหมดโดยทั่วไปมีความเข้าใจ โดยส่วนใหญ่ลำโพงที่เวียดนาม ภาษาเวียดนามเป็นภาษาวรรณยุกต์กับสระพื้นฐานหกเสียง จะแตกต่างจากภาษาอังกฤษ คำกริยาไม่เปลี่ยนรูป ไม่ใช้บทความ คำนามไม่มีรูปพหูพจน์ลงท้าย มีไม่มีคำนำหน้า ส่วนต่อ ท้าย หรือ infinitives และไม่แบ่งแยกระหว่างสรรพนาม คำสรรพนามจะใช้ที่อยู่ของสถานะที่แตกต่างกันหรืออายุอพยพชาวเวียดนามที่มีการศึกษาในเวียดนามมีแนวโน้มจะชำนาญในภาษาอังกฤษหลายประเทศ 54 กลุ่มชาติพันธุ์มีภาษาของตนเองแตกต่างกัน แต่เพียงไม่กี่ภาษาที่ชนกลุ่มน้อยมีสคริปต์ของตัวเอง (ชมศิลปะเวียดนามวัฒนธรรมโปรไฟล์ 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษา
ภาษาเวียดนามซึ่งเป็นที่พูดโดยประชากรส่วนใหญ่เวียดมีสำเนียงในระดับภูมิภาค (ภาคเหนือภาคกลางและภาคใต้) ทั้งหมดมีความเข้าใจโดยลำโพงเวียดนามส่วนใหญ่โดยทั่วไป เวียดนามเป็นภาษาวรรณยุกต์หกพื้นฐานเสียงเสียงสระ มันเป็นความแตกต่างจากภาษาอังกฤษ คำกริยาไม่เปลี่ยนรูปแบบบทความไม่ได้ใช้คำนามที่ไม่ได้มีตอนจบพหูพจน์มีคำนำหน้าไม่มีคำต่อท้ายหรือ infinitives และความแตกต่างในหมู่สรรพนามไม่มี สรรพนามฝันถูกนำมาใช้เพื่อรับมือกับผู้ที่มีสถานภาพแตกต่างกันหรืออายุ.

ผู้อพยพชาวเวียดนามที่มีการศึกษาสูงในเวียดนามมีแนวโน้มที่จะมีความชำนาญในภาษาอังกฤษ.

หลายแห่งของประเทศ 54 กลุ่มชาติพันธุ์ที่มีภาษาที่แตกต่างกันของตัวเองแม้เพียงไม่กี่ของชาติพันธุ์ ภาษาชนกลุ่มน้อยมีสคริปต์ของตัวเอง (รายละเอียดเยี่ยมชมศิลปวัฒนธรรมเวียดนาม, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาภาษาซึ่งเป็นภาษาพูดโดยส่วนใหญ่ชาวเวียดนามมีประชากรเน้นภูมิภาค ( ภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคใต้ ) ทั้งหมดโดยทั่วไปจะเข้าใจ โดยลำโพงเวียดนามมากที่สุด ภาษาเวียดนามเป็นภาษาวรรณยุกต์ 6 เสียงสระพื้นฐาน ต่างจากภาษาอังกฤษ กริยาที่ไม่เปลี่ยนรูป บทความจะไม่ใช้คำนามพหูพจน์ไม่มีจุดจบ ไม่มีคำนำหน้าต่อท้ายหรือ split infinitives และไม่มีความแตกต่างระหว่างสรรพนาม สรรพนามที่ใช้เรียกยกย่องคนสถานะที่แตกต่างกันหรืออายุญวนอพยพที่อุดมศึกษาในเวียดนามมีแนวโน้มที่จะมีความเชี่ยวชาญในภาษาอังกฤษหลายประเทศของ 54 กลุ่มชาติพันธุ์มีภาษาของตัวเองที่แตกต่างกัน แต่เพียงไม่กี่ของภาษาชนกลุ่มน้อยมีสคริปต์ของพวกเขาเอง ( เยี่ยมชมศิลปะวัฒนธรรมเวียดนามโปรไฟล์ , 2006 )