‘Well, there may be a little proble

‘Well, there may be a little problem,’ Macon said.
Rose looked at him angrily.
‘The vegetables are excellent,’ he said. ‘But the turkey . . .’
‘Is just poison,’ Danny finished for him. At sixteen, he was the oldest of Porter’s children, and already as tall as Porter.
‘It’s been cooked at too low a temperature,’ Macon explained.
‘I think it looks delicious,’ Julian said.
‘Yes,’ Porter told him. ‘But you don’t know about the other times – the chicken salad that was left out all night and . . .’
Rose sat down. Her eyes filled with tears. ‘Oh,’ she said, ‘you’re all so mean! You don’t fool me for a moment. You’re just trying to make me look bad in front of Julian. You know perfectly well there’s nothing wrong with that turkey. You just don’t want me to stop cooking for you and taking care of this house, you don’t want Julian to fall in love with me.’
‘Do what?’
But she pushed her chair back and ran from the room. Julian sat there with his mouth open.
‘Don’t you dare laugh,’ Macon told him. ‘Don’t even think about it.’
Julian swallowed. ‘Do you think I should go after her?’
‘No. she’s fine. Now, who wants a baked potatoes?’
The three children all asked for baked potatoes with vegetables, and Macon then turned to Julian.
‘Julian? Potato?’
‘I’ll take the turkey,’ Julian said firmly.
At that moment Macon almost liked the man.
----------------
‘You want your dog to obey you in every situation,’ Muriel said.
‘You want to leave him outside shops or any public place and come back and find him waiting. Right, here’s a grocery store.’

They climbed out of Muriel’s old gray car and went over to the grocery. Macon tapped his foot twice. Edward looked unhappy, but he lay down. Inside the store Macon and Muriel walked past the fruit and vegetables. Muriel picked up a banana and put it down again. ‘Too green,’ she said. ‘What are you doing for dinner tomorrow night? Come and eat at my house.’
‘Um. . .’
‘Come on. We’ll have fun. Just you and me and Alexander.
He needs to meet more men, it’s good for him.’
‘Um, I don’t know if I’m free tomorrow. . .’
‘Think it over. Six o’clock. Sixteen Singleton Street.’
They went outside. Edward was still there, but standing up and growling at a dog across the street. Muriel sighed.
They tried several more shop, with varying success, then Muriel parked in front of a building in Cold Spring Lane.
‘One more test,’ she said. ‘I’ve got to pick up Alexander at the doctor’s here. It won’t take long. You come in with me.’
They left Edward lying down outside and went in.
‘How old did you say Alexander was?’ Macon asked.
‘He’s seven,’ Muriel said.
Seven. Seven was when Ethan had learned to ride a bicycle.
Alexander was a small, white, sickly boy with short thin hair and light blue eyes behind large watery glasses. Macon shook hands with him. He felt there was nothing on earth he could talk about with this child.
Muriel drove Macon back to his house and as they pulled up outside she said, ‘I’ll see you tomorrow for dinner then.’
Macon didn’t know how to tell her, but he knew he couldn’t go to that dinner. He missed his wife. He missed his son. They were the only people who seemed real to him. There was no point looking for anyone to take their places.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ดีอาจจะมีปัญหาเล็กน้อย' เมคอนกล่าวว่า.
โรสมองไปที่เขาด้วยความโกรธ.
'ผักเป็นอย่างดี "เขากล่าวว่า แต่ไก่งวง . .
'' เป็นเพียงยาพิษ 'แดนนี่เสร็จแล้วสำหรับเขา ที่สิบหกเขาเป็นที่เก่าแก่ที่สุดของเด็กที่พอร์เตอร์และแล้วสูงเท่าพอร์เตอร์.
'มันถูกปรุงสุกที่อุณหภูมิต่ำเกินไป' เมคอนอธิบาย.
"ผมคิดว่ามันดูอร่อย
'จูเลียนกล่าว.' ใช่ 'พอร์เตอร์บอกเขาว่า . 'แต่คุณไม่ทราบเกี่ยวกับครั้งอื่น ๆ - สลัดไก่ที่ถูกปล่อยออกมาตลอดทั้งคืนและ . .
โรสนั่งลง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา 'โอ้' เธอกล่าวว่า 'คุณกำลังทั้งหมดเพื่อให้หมายถึง! คุณไม่หลอกฉันสักครู่ คุณเพียงแค่พยายามที่จะทำให้ผมดูไม่ดีในด้านหน้าของจูเลียน คุณจะรู้ว่าสมบูรณ์ดีไม่มีอะไรผิดปกติกับไก่งวงที่ คุณเพียงแค่ไม่อยากให้ฉันหยุดการปรุงอาหารสำหรับคุณและการดูแลบ้านหลังนี้คุณไม่ต้องการที่จูเลียนจะตกอยู่ในความรักกับฉัน.
'' ทำอะไร?
'แต่เธอผลักดันให้เก้าอี้ของเธอกลับมาและวิ่งออกจากห้องพัก จูเลียนนั่งอยู่ที่นั่นด้วยปากของเขาเปิด.
'คุณไม่กล้าหัวเราะ' เมคอนบอกเขาว่า 'อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน.
จูเลียนกลืนกิน 'คุณคิดว่าฉันควรจะไปหลังจากที่เธอ?'
'ฉบับที่ หล่อนสบายดี. ตอนนี้ที่ต้องการมันฝรั่งอบ?
"เด็กทั้งสามคนถามทั้งหมดสำหรับมันฝรั่งอบกับผักและเมคอนนั้นก็หันไปจูเลียน.
'จูเลียน? มันฝรั่ง?
'' ฉันจะใช้ไก่งวง 'จูเลียนกล่าวอย่างมั่นคง.
ในขณะที่เมคอนเกือบชอบผู้ชายคนนั้น.
----------------' คุณต้องการให้สุนัขของคุณที่จะเชื่อฟังคุณ ทุกสถานการณ์ 'มิวเรียลกล่าวว่า.' คุณต้องการที่จะปล่อยให้เขาออกไปข้างนอกร้านค้าหรือสถานที่สาธารณะใด ๆ และกลับมาและพบว่าเขารอ ขวาที่นี่เป็นร้านขายของชำ. พวกเขาปีนออกมาจากรถสีเทามิวเรียลเก่าและเดินไปที่ร้านขายของชำ เมคอนเคาะเท้าของเขาเป็นครั้งที่สอง เอ็ดเวิร์ดดูไม่มีความสุข แต่เขาล้มตัวลงนอน ภายในร้านแมคอนและมิวเรียลเดินผ่านผลไม้และผัก มิวเรียลหยิบกล้วยและวางมันลงอีกครั้ง 'เกินไปสีเขียว' ที่เธอบอกว่า 'สิ่งที่คุณกำลังทำสำหรับอาหารค่ำในคืนวันพรุ่งนี้? มากินที่บ้านของฉัน. '' อืม . . '' มา เราจะมีความสนุกสนาน เพียงแค่คุณและฉันและอเล็กซานเด. เขาต้องการที่จะตอบสนองคนมากขึ้นก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา. '' อืมผมไม่ทราบว่าถ้าผมว่างในวันพรุ่งนี้ . . '' คิดว่ามันมากกว่า หกนาฬิกา. สิบหกซิงเกิลถนน. พวกเขาออกไปข้างนอก เอ็ดเวิร์ดก็ยังคงมี แต่ลุกขึ้นยืนและคำรามที่สุนัขข้ามถนน มิวเรียลถอนหายใจ. พวกเขาพยายามหลายร้านมากขึ้นกับความสำเร็จที่แตกต่างกันแล้วมิวเรียลจอดอยู่หน้าอาคารใน Cold Spring เลน. 'หนึ่งในการทดสอบมากขึ้น "เธอกล่าว "ผมได้มีการรับที่อเล็กซานเดหมอนี่ มันจะใช้เวลาไม่นาน คุณมาอยู่กับฉัน. 'พวกเขาออกจากเอ็ดเวิร์ดนอนลงไปข้างนอกและใน.' อายุเท่าไหร่ที่คุณพูดว่าอเล็กซานเดเป็น? Macon ถาม. เขาเจ็ด 'มิวเรียลกล่าวว่า. เซเว่น เซเว่นอีธานก็คือตอนที่ได้เรียนรู้ที่จะขี่จักรยาน. อเล็กซานเดเป็นขนาดเล็กสีขาวเด็กชายขี้โรคที่มีผมบางสั้นและตาสีฟ้าอ่อนที่อยู่เบื้องหลังแก้วน้ำขนาดใหญ่ Macon จับมือกับเขา เขารู้สึกว่ามีอะไรที่อยู่ในแผ่นดินที่เขาจะได้พูดคุยเกี่ยวกับเด็กคนนี้. มิวเรียลขับรถเมคอนกลับไปที่บ้านของเขาและขณะที่พวกเขาดึงขึ้นนอกเธอกล่าวว่า "ฉันจะเห็นคุณในวันพรุ่งนี้สำหรับอาหารค่ำแล้ว. Macon ไม่ทราบวิธีการ บอกเธอ แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถไปรับประทานอาหารค่ำที่ เขาคิดถึงภรรยาของเขา เขาคิดถึงลูกชายของเขา พวกเขาเป็นคนเท่านั้นที่ดูเหมือนจริงกับเขา มีจุดใดที่กำลังมองหาใครที่จะใช้สถานที่ของพวกเขาคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' อืม อาจจะมีปัญหาเล็กน้อย ' แมคอนกล่าว
โรสมองเขาอย่างโกรธๆ ผักเป็นเลิศ
' ' เขาพูด ' แต่ตุรกี . . . . . . . '
'is แค่พิษ ' แดนนี่ แล้วเขา ที่ 16 เขาเป็นคนโตของเด็กพอตเตอร์ และสูงเท่า Porter .
' มันถูกปรุงสุกที่อุณหภูมิต่ำเกินไป ' แมคอนอธิบาย .
ฉันคิดว่ามันดูอร่อย '
" จูเลียน กล่าว' พอร์เตอร์บอกเขา ' แต่คุณไม่รู้เกี่ยวกับครั้งอื่น ๆและสลัดไก่ที่ถูกทิ้งไว้ทั้งคืนและ . . . . . . . '
โรสนั่งลง ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ' โอ้ ' เธอกล่าวว่า ' คุณหมายถึง ! เธออย่ามาหลอกฉันสักครู่ เธอพยายามจะทำให้ฉันดูแย่ในด้านหน้าของจูเลียน คุณรู้ดี ไม่มีอะไรผิดปกติกับที่ตุรกีคุณไม่ต้องการให้ผมหยุดการปรุงอาหารสำหรับคุณและดูแลบ้านหลังนี้ เธอไม่อยากให้จูเลียน ตกหลุมรักฉัน . '
' อะไร ? '
แต่เธอผลักเก้าอี้ของเธอกลับและวิ่งออกมาจากห้อง จูเลียนนั่งเขาเปิดปาก
ห้ามบังอาจหัวเราะ ' แมคอนบอก " อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน . '
จูเลียน กลืนกิน คุณคิดว่าฉันควรจะตามเธอไป ? '
'no. เธอสบายดี ตอนนี้ใครอยากเผามัน ? '
3 เด็กขออบมันฝรั่งกับผัก และ แมคอน แล้วหันกับจูเลียน
'julian ? มันฝรั่ง ? '
" ฉันจะใช้ตุรกี ' จูเลียนพูดอย่างหนักแน่น .
ที่ แมคอน ช่วงเวลาเกือบชอบผู้ชาย ----------------

คุณต้องการให้สุนัขของคุณจะเชื่อฟังคุณในทุกสถานการณ์ , Muriel
' กล่าวว่าคุณต้องการที่จะปล่อยให้เขาร้านค้าภายนอก หรือสถานที่ สาธารณะ และกลับมาหาเขารอ ใช่ ที่นี่คือร้าน "

เขาปีนออกไปของ Muriel เก่าสีเทารถและไปที่ร้านขายของชำ แมคอนเคาะเท้าของเขาเป็นครั้งที่สอง เอ็ดเวิร์ด ไม่มีความสุข แต่เขานอน ภายในร้าน แมคอน และมิวเรียลเดินผ่านผักและผลไม้ มิวเรียล หยิบกล้วย แล้ววางมันลงอีกครั้ง' สีเขียว ' เธอพูด ' คุณกำลังทำอะไรสำหรับมื้อเย็นคืนพรุ่งนี้ มาทานข้าวที่บ้านค่ะ
'um . . . . . . . . '
มาต่อ เราจะสนุกกัน แค่คุณและฉัน และ อเล็กซานเดอร์
เขาต้องได้ผู้ชาย มันเป็นเรื่องดีสำหรับเขา '
'um ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันพรุ่งนี้ฟรี . . . . . . . '
'think มันมากกว่า หกโมง ถนนสิบหก Singleton '
พวกเขาออกไป เอ็ดเวิร์ดยังคงมีแต่ลุกขึ้นมาคำรามใส่หมาข้ามถนน มิวเรียลถอนใจ
พวกเขาพยายามหลายร้านมาก แตกต่างกับความสำเร็จแล้ว Muriel จอดอยู่ด้านหน้าของอาคารในซอยเย็นฤดูใบไม้ผลิ
'one ทดสอบ , ' เธอกล่าว ' ผมต้องไปรับ อเล็กซานเดอร์ ที่หมออยู่นี่แล้ว มันไม่ใช้เวลานาน คุณมากับฉัน . '
พวกเขาทิ้งเอ็ดเวิร์ดนอนข้างนอกเข้าไป
วิธีการเก่าคุณพูดว่า อเล็กซานเดอร์ คือ ? ' แมคอนถาม
เขาเจ็ด ' มิวเรียลพูด .
7 7 เมื่ออีธานได้เรียนรู้ที่จะขี่จักรยาน
อเล็กซานเดอร์ ตัวเล็ก ขาว ขี้โรค เด็กชายผมสั้นบาง และสีฟ้าอ่อน ดวงตาหลังแว่นใสขนาดใหญ่ แมคอนจับมือกับเขา เขารู้สึกว่าไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่เขาจะพูดกับลูก . . .
Muriel ขับรถแมคอนกลับไปบ้านเขาและพวกเขาดึงขึ้นข้างนอก เธอกล่าวว่า " เจอกันพรุ่งนี้เย็นแล้ว . . . '
แมคอน ไม่รู้ว่าจะบอกเธอ แต่เขารู้ว่าเขาไม่ได้ไปดินเนอร์ เขาคิดถึงภรรยาของเขา เขาคิดถึงลูกชายของเขา พวกเขาเป็นคนที่ดูเหมือนจริงกับเขา ไม่มีจุดมองหาใครที่จะใช้สถานที่ของพวกเขา