Giacoma Balla painted Rhythm of the

Giacoma Balla painted Rhythm of the Violinist in 1912 at the height of the Futurist movement. During this time period, Balla was experimenting with how to make a painting that seemed to move. Balla’s idea behind the painting was that everything is always in motion and therefore a painting needs to depict movement. The idea that a painting could move went along with the ideals of the futurist movement.

Rhythm of the Violinist was painted with oil on canvas. The painting is of a hand as it plays a violin and it shows how both the hand and the violin move through space and time. This painting was part of Balla’s analytical study on movement. In one of his letters Balla wrote that motion was “the necessary starting point for the discovery of the lines of abstract speed.”[1] He viewed his paintings as almost a scientific and mathematical study on motion. His objective in painting Rhythm of the Violinist was to explore “movement in both its physical reality and optical appearance.”[2] He explores these ideas using just the hand, arm, and violin but he leaves out the rest of the body of the violinist. He focuses on these parts, because that’s the part of the body that is moving and he’s what he’s focusing on. His subject matter shows that what Balla was most interested in was not the artist himself, but the way the hand moved as it played the instrument.

In this particular painting he used lines to construct the hand of the violinist. Even at a single instant in time the hand seems to be vibrating, because of the way he blurs the lines. The lines of the painting almost seem to chase one another.[3] It is this way that he captures the movement of the hand at a different moments. Then as the hand and the violin move, the lines between the two points of time blur. It’s almost as if you can see the hand moving from one point in space to another. As the objects move the colors fade until the hand is almost indistinguishable. His use of color in this case helps to give the picture the illusion of movement.

Balla also uses the background of the painting to give the hand the illusion of movement. For the most part the background is relatively plain. The hand and the violin are definitely the most striking thing about the painting. However the bright background is encroached upon by black space. It is done in such a way that the colored part of the painting forms almost an upside down triangle against a black background. This forces the eye of the viewer downward, which helps give the hand a sense of movement.

Balla’s study of motion in this painting shows the ideals of the Futurist movement and also how Balla viewed art. This painting shows that Balla wanted a painting that showed how things move. The different technique that he uses shows his dedication to making a painting move.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Giacoma Balla ทาสีจังหวะ Violinist ที่ซาวน่าที่ความสูงของการเคลื่อนไหว Futurist ในระหว่างช่วงเวลานี้ Balla ถูกทดลอง ด้วยวิธีการทำภาพวาดที่ดูเหมือนจะย้าย ความคิดของ Balla ข้างหลังภาพถูกว่า ทุกอย่างจะอยู่ในการเคลื่อนไหว และดังนั้น ต้องแสดงถึงความเคลื่อนไหวของภาพวาด ความคิดที่จิตรกรรมสามารถย้ายไปกับอุดมคติของการเคลื่อนไหว futuristจังหวะ Violinist ที่ถูกวาด ด้วยสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ ภาพเป็นของมือมันเล่นไวโอลินเป็น และแสดงวิธีย้ายมือทั้งไวโอลินผ่านอวกาศและเวลา ภาพนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิเคราะห์ของ Balla เคลื่อนไหว ในจดหมายของเขา Balla เขียนว่า เคลื่อนไหวอยู่ "จำเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นพบของเส้นความเร็วนามธรรม" [1] เขาดูภาพวาดของเขาเป็นเกือบเป็นทางวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ศึกษาการเคลื่อนไหว วัตถุประสงค์ของเขาในภาพเขียนจังหวะ Violinist ที่ถูกการ "เคลื่อนไหวทั้งความเป็นจริงทางกายภาพและลักษณะแสง" [2] เขาสำรวจความคิดเหล่านี้ใช้เพียงมือ แขน และไวโอลิน แต่เขาละเว้นส่วนเหลือของการ violinist เขาเน้นส่วนประกอบเหล่านี้ เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีการเคลื่อนไหว และเขาคือเขาจะเน้นใน เรื่องของเขาแสดงว่า อะไร Balla น่าสนใจไม่ใช่ศิลปินตัวเอง แต่แบบมือย้ายเนื่องจากจะเล่นเครื่องมือIn this particular painting he used lines to construct the hand of the violinist. Even at a single instant in time the hand seems to be vibrating, because of the way he blurs the lines. The lines of the painting almost seem to chase one another.[3] It is this way that he captures the movement of the hand at a different moments. Then as the hand and the violin move, the lines between the two points of time blur. It’s almost as if you can see the hand moving from one point in space to another. As the objects move the colors fade until the hand is almost indistinguishable. His use of color in this case helps to give the picture the illusion of movement.Balla also uses the background of the painting to give the hand the illusion of movement. For the most part the background is relatively plain. The hand and the violin are definitely the most striking thing about the painting. However the bright background is encroached upon by black space. It is done in such a way that the colored part of the painting forms almost an upside down triangle against a black background. This forces the eye of the viewer downward, which helps give the hand a sense of movement.Balla’s study of motion in this painting shows the ideals of the Futurist movement and also how Balla viewed art. This painting shows that Balla wanted a painting that showed how things move. The different technique that he uses shows his dedication to making a painting move.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Giacoma Balla ทาสีจังหวะของไวโอลินใน 1912 ที่ความสูงของการเคลื่อนไหวลัทธิ ในระหว่างช่วงเวลานี้ Balla ถูกทดสอบด้วยวิธีการทำภาพวาดที่ดูเหมือนจะย้าย ความคิดที่อยู่เบื้องหลัง Balla ภาพวาดเป็นว่าทุกอย่างอยู่เสมอในการเคลื่อนไหวและภาพวาดจึงต้องการที่จะแสดงให้เห็นถึงการเคลื่อนไหว ความคิดที่ว่าภาพอาจย้ายไปพร้อมกับอุดมคติของการเคลื่อนไหวลัทธิได้. จังหวะของไวโอลินที่ถูกวาดด้วยสีน้ำมันบนผ้าใบ ภาพวาดที่เป็นของมือในขณะที่มันเล่นไวโอลินและมันแสดงให้เห็นว่าทั้งสองมือและไวโอลินย้ายผ่านพื้นที่และเวลา ภาพนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเชิงวิเคราะห์ Balla ในการเคลื่อนไหว ในจดหมายฉบับหนึ่งของ Balla เขียนว่าการเคลื่อนไหวเป็น "จุดเริ่มต้นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการค้นพบสายความเร็วนามธรรม." [1] เขาดูภาพวาดของเขาเกือบศึกษาทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ในการเคลื่อนไหว วัตถุประสงค์ของเขาในการวาดภาพจังหวะของไวโอลินคือการสำรวจ "การเคลื่อนไหวทั้งในความเป็นจริงทางกายภาพและลักษณะแสง." [2] เขาสำรวจความคิดเหล่านี้โดยใช้เพียงมือแขนและไวโอลิน แต่เขาออกจากส่วนที่เหลือของร่างกายของที่ นักเล่นเครื่องไวโอลิน เขามุ่งเน้นไปที่ชิ้นส่วนเหล่านี้เนื่องจากว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีการเคลื่อนไหวและเขาเป็นสิ่งที่เขามุ่งเน้นไปที่ เรื่องของเขาแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ Balla สนใจมากที่สุดในการไม่ได้เป็นศิลปินตัวเอง แต่ทางมือย้ายในขณะที่มันเล่นเครื่องดนตรี. ในภาพนี้โดยเฉพาะที่เขาใช้เส้นที่จะสร้างมือของนักไวโอลินที่ แม้ในทันทีเดียวในเวลามือดูเหมือนจะสั่นเพราะวิธีที่เขาพร่าเลือนริ้วรอย เส้นของภาพวาดเกือบดูเหมือนจะไล่ล่าอีกคนหนึ่ง. [3] มันเป็นวิธีที่เขาจับการเคลื่อนไหวของมือในช่วงเวลาที่แตกต่างกันที่ จากนั้นก็เป็นมือและไวโอลินย้ายเส้นระหว่างจุดสองจุดเบลอเวลา มันเกือบจะเป็นถ้าคุณสามารถดูมือย้ายจากจุดหนึ่งในพื้นที่ไปยังอีก ในฐานะที่เป็นวัตถุย้ายสีจางหายไปจนมือเกือบจะแยกไม่ออก เขาใช้สีในกรณีนี้จะช่วยให้ภาพภาพลวงตาของการเคลื่อนไหว. Balla ยังใช้พื้นหลังของภาพวาดที่จะให้มือภาพลวงตาของการเคลื่อนไหว ส่วนพื้นหลังเป็นธรรมดาที่ค่อนข้าง มือและไวโอลินที่แน่นอนสิ่งที่โดดเด่นมากที่สุดเกี่ยวกับการวาดภาพ แต่พื้นหลังสดใสล้ำโดยพื้นที่สีดำ มีการกระทำในลักษณะที่ว่าส่วนสีในรูปแบบภาพวาดเกือบสามเหลี่ยมคว่ำลงกับพื้นหลังสีดำ กองกำลังนี้ตาของผู้ชมที่ลดลงซึ่งจะช่วยให้มือรู้สึกของการเคลื่อนไหว. การศึกษา Balla ของการเคลื่อนไหวในภาพนี้แสดงให้เห็นถึงอุดมการณ์ของขบวนการลัทธิและยังเป็นวิธีที่ Balla ดูงานศิลปะ ภาพนี้แสดงให้เห็นว่า Balla ต้องการภาพวาดที่แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ย้าย เทคนิคที่แตกต่างกันที่เขาใช้แสดงให้เห็นถึงการอุทิศตนเพื่อการย้ายภาพวาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาสี giacoma บัลลาจังหวะของนักไวโอลินใน 1912 ที่ความสูงของลัทธิการเคลื่อนไหว ในระหว่างช่วงเวลานี้ บัลลาได้ทดลองกับวิธีการทำภาพวาดที่ดูเหมือนจะย้าย บัลลาคิดข้างหลังภาพนั้นทุกอย่างอยู่เสมอในการเคลื่อนไหว และดังนั้นจึง มีการวาดภาพต้องแสดงถึงการเคลื่อนไหวความคิดที่เป็นภาพวาดสามารถย้ายไปตามอุดมการณ์ของลัทธิเคลื่อนไหว

จังหวะของนักไวโอลินถูกวาดด้วยสีน้ำมันบนผ้าใบ ภาพวาดจากมือมันเล่นไวโอลินและมันแสดงให้เห็นว่าทั้งสองมือและไวโอลินย้ายผ่านพื้นที่และเวลา ภาพนี้เป็นส่วนหนึ่งของบัลลาของการศึกษาวิเคราะห์การเคลื่อนไหวหนึ่งในจดหมายเขียนว่า " บัลลาการเคลื่อนไหวเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการค้นพบสายความเร็วนามธรรม " [ 1 ] เขาดูภาพเขียนของเขาเกือบจะเป็นทางวิทยาศาสตร์และการศึกษาคณิตศาสตร์ในการเคลื่อนไหว เป้าหมายของเขาในการวาดภาพจังหวะของนักไวโอลินเพื่อสำรวจ " การเคลื่อนไหวทั้งของความเป็นจริงทางกายภาพและลักษณะแสง . " [ 2 ] เขาสำรวจความคิดเหล่านี้ใช้เพียงมือแขนและไวโอลินแต่เขาออกจากส่วนที่เหลือของร่างกายของนักไวโอลิน เขาเน้นในส่วนนี้อยู่ เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่เคลื่อนไหว และเขาเป็นสิ่งที่เขาเน้น เรื่องของเขา แสดงให้เห็นว่า สิ่งที่สนใจมากที่สุดคือบัลลาเป็นศิลปินเอง แต่ทางมือย้ายมันเล่นเครื่องดนตรี .

ภาพนี้โดยเฉพาะ เขาใช้เส้นเพื่อสร้างมือของนักไวโอลิน แม้ที่ทันทีเดียวในเวลามือจะสั่น เพราะทางเขา blurs เส้น เส้นของภาพแทบจะไล่ตามกัน [ 3 ] เป็นวิธีนี้ที่เขาจับการเคลื่อนไหวของมือ ที่แตกต่างกัน ช่วงเวลา แล้วเป็นมือไวโอลินไปเส้นระหว่างจุดสองจุดเบลอเวลา มันเกือบจะเป็นถ้าคุณสามารถเห็นมือย้ายจากจุดหนึ่งในพื้นที่อื่น เป็นวัตถุย้ายสีเลือนจนมือเกือบอก เขาใช้สีในกรณีนี้ช่วยให้ภาพภาพลวงตาของการเคลื่อนไหว

บัลลายังใช้พื้นหลังของภาพ เพื่อให้มือภาพลวงตาของการเคลื่อนไหวสำหรับส่วนใหญ่พื้นจะค่อนข้างธรรมดา มือ และไวโอลิน เป็นสิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุดเกี่ยวกับภาพวาด แต่พื้นหลังสดใสคือการบุกรุกตามด้วยช่องว่างสีดำ ทำในลักษณะที่เป็นส่วนหนึ่งของภาพเขียนสีรูปเกือบกลับหัวสามเหลี่ยมกับพื้นหลังสีดำ นี้บังคับให้สายตาของผู้ชมลงซึ่งจะช่วยให้มือรู้สึกเคลื่อนไหว

บัลลาเรียนของการเคลื่อนไหวในรูปนี้แสดงให้เห็นถึงอุดมการณ์ของลัทธิการเคลื่อนไหวและยังวิธีบัลลาดูศิลปะ ภาพนี้แสดงให้เห็นว่าบัลลาต้องการภาพวาดที่แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ย้าย เทคนิคต่าง ๆที่เขาใช้แสดงการอุทิศตนของเขาที่จะทำภาพขยับ