231IS THERE EVIDENCE OF A EUROPEAN

231
IS THERE EVIDENCE OF A EUROPEAN LIFESTYLE ENTREPRENEUR IN
TOURISM?
Badulescu Alina, Badulescu Daniel
Department of Economics, Faculty of Economic Sciences, University of Oradea
[e-mail]
[e-mail]
Abstract: Entrepreneurship is a very important field for research, due to its contribution to
development and growth. Moreover, investigating particular features of entrepreneurs in
different sectors would be an important point to further policies to fostering
entrepreneurship. This paper investigates the specific traits of entrepreneurship in
tourism, particularly questioning of the evidence of a different type of entrepreneur in
tourism. As literature proposes the model of a “lifestyle entrepreneur” in tourism, we focus
on testing this hypothesis by using the data available in EUROSTAT database on
“Enterprises managed by the founder”. Based on evaluating empirical data that would
support this idea, we find the conclusion that there is not enough evidence to support the
idea of a more family-motivated and not only profit-oriented entrepreneur in tourism.
Key words: tourism entrepreneur; lifestyle entrepreneur; tourism; EU and Romania
JEL Classification: M13, L26
1. Introduction
The nature of entrepreneurship, the entrepreneur’s attributes and personality traits have
been extensively studied in the last century, but the variety of approaches, methods and
influences express a lot about the impossibility of consensus in this regard. Ever since the
first systematic research on entrepreneurship, it has been associated with
development. Thus, the entrepreneur was considered as an intermediary combining
goods and services demanded on the market (Cantillon 1730, 1959), as risk
undertaker (Say 1880, 2001) or capitalist-entrepreneur employing production factors,
assuming risks and carefully analyzing the market developments (Turgot), because
his/her entire business is based on anticipating consumers’ desires to whom the
production results are intended. Classics (e.g. Smith, Ricado or Mill) are more succinct,
they rather see the entrepreneur in terms of "business management", even if Mill shows
that entrepreneurship requires "special qualities". The importance of entrepreneurship
was first officially recognized by Alfred Marshall, who stated that the organization is the
coordinating factor of productive inputs and the entrepreneur is the leading factor within
the organization. Marshall shows that qualities associated with a good entrepreneur are
rare and limited, "so large and numerous that very few people can accumulate in a truly
effective way" (Burnet 2000). This contractor is the employer of human resources, a
leader of others, but their deep business knowledge, to take bold risks, continued to seek
opportunities that lead to lower costs. The economist most associated with
entrepreneurship theory is Joseph Schumpeter (Formaini 2001), who considered that the
entrepreneur does not necessarily discover things or goods, but exploit in an innovative
way things that have already been invented, so he or she makes a “creative destruction”
and brings up new industries, while obsolete industries retire or disappear.
Frank Knight, addressing entrepreneurship theory, makes a clear distinction between risk
and uncertainty, and consider that the role of entrepreneur is to assume uncertainty about
these events and even to protect the other shareholders of firm effects of the event. Later,
Knight insists that entrepreneurs are owners of the company (residual claimants) and thus
they are entitled to profit. For Kirzner, businesses suffer from an "utter ignorance", they
232
simply do not know what useful information are available and the contractor, always alert,
discover and exploit new opportunities and removes a part of its "utter ignorance" (Iversen
et al 2008). For Kirzner, the entrepreneur is a pure governor, who has no property. Gilder
believes that the real economy is the creation of entrepreneur and entrepreneurial activity
and not multinational corporations, economic policy and political compromises, which
suppress simple and creative energy and enthusiasm of individual entrepreneurs. Gilder
calls often irrational entrepreneurship as a process, carried on by "orphans and outcasts"
conducted in a hostile environment. Schultz argues that entrepreneurship is in every
aspect of human existence, and student and housewife are entrepreneurs they reallocate
their time and try to use it better for learning activities or household. Casson tried to meet
the definitions of Schumpeter and Knight by affirming the idea that the entrepreneur is
that person trained to make decisions. Mark Casson defines the entrepreneur as
someone who has different skills that allow him/her to make value judgments for the
intelligent use of scarce resources, make difficult decisions on supply and demand
forecasting under uncertainty, and is able to claim as a reward profit. William Baumol
considers the entrepreneur as assuming two functions: the Schumpeterian innovator and
the modern manager (Aidis 2003). Baumol argues that the entrepreneur does not
disappear and reappear, the number of productive and unproductive entrepreneurs
change if there are some motivational structures. An entrepreneur may own or not a
business, may be employed or not in a productive activity, but the defining factor is the
"innovative behaviour".
However, the entrepreneurial behaviour is not driven only by rational decision-making
structures, does not aim only development at any price; there are other explanations, noneconomic,
that should be approached to understand the entrepreneurial process, i.e.
those typical characteristics and personality traits, such as creativity, risk undertaking,
innovation and pro-active behaviour that can be observed in different social, political or
economic environment (Timmons, 1994). Thus, according to Morrison (2006), the various
entrepreneurial hypostases such as lifestyle, social and family relationships may indicate
that there is often a clear orientation towards non-economic reasons. There is no doubt
that a positive attitude towards entrepreneurship itself is not sufficient to motivate a person
to develop a business. However, the intention to create a business occurs only when
positive attitude towards entrepreneurship (Koh, 1996).
2. The ”lifestyle entrepreneur”: some literature
The importance of entrepreneurship for tourism and leisure industry is very special, as
revealed by numerous authors, such as: Thomas (1998, 2000), Morrison et al (1998),
Getz (2004), Buhalis and Main (1998). These activities are based on entrepreneurial spirit
and activism of SMEs. Tourism and leisure have always attracted a large number of
various entrepreneurs, but not always growth oriented, both concerning the business
itself, and their own skills and knowledge. Entrepreneurial activity in tourism, hospitality
and leisure has been often perceived more from tourists’ perspective than from a business
perspective. Images of idyllic beaches, spectacular mountain landscapes etc. have often
been identified as one of the main reasons for which future tourism business owners have
left their jobs or residences in cities to set up tourist establishments. The picture of their
existence as entrepreneurs in places they have dreamed before eclipsed the fatigue of
solving current problems, difficulties and required managerial decisions. Often the desire
to enjoy the perceived quality of life, a certain lifestyle and economic status has leaded to
ignore the real business. Thus, the entrepreneurial decision, taken on the basis of
psychological determinants, without any experience or training, quickly led to failure, to
the rapid consumption of savings collected in earlier career of the entrepreneur (Peters,
Frehse, Buhalis 2009).
233
Components often approached in defining the profile of small business owners, managers
and entrepreneurs in tourism are related to age and gender (Ateljevic et al 1999; Szivas,
E. 2001, Ahmad 2005), education (Glancey and Pettigrew 1997; Avcikurt 2003), work
experience (Ateljevic et al 1999; Szivas, E. 2001), marital status (Getz and Carlsen, 2000),
and motivational impulses can be added.
According to the mentioned authors, the dominant small business owners / managers /
entrepreneurs are middle-aged (30-45 years) or more over 45 years. Most are married
(Getz and Carlsen, 2000) and as such, small businesses are majority owned and
managed by men (Morrison, Breen and Ali 2003, Avcikurt 2003), although researchers
like Getz and Carlsen are reluctant to the male domination. However, Ahmad (2005)
believes that male owners and entrepreneurs dominate in net proportion (81%), especially
in small firms. This can be an expression of traditional society influences, where the man
is, at least formally, head of the family and the decision maker (Mastura Jaafar et al 2010).
In terms of formal education of entrepreneurs and business owners, the data are more
inconsistent. In Australia, entrepreneurs with higher education comprise only one third of
total (Getz and Carlsen, 2000), or even less, while in European countries it seems to be
a balance between people with secondary studies and university graduates (Glancey and
Pettigrew, 1997). Both are still haunted by the fact that most types of studies completed
at whatever level, is significantly different from the requirements of the profession
(technical studies, language, etc.) and should be supplemented by further stages of their
studies and training courses in tourism.
Given the ease of entry into this industry, many owners / managers are reported to have
different types of occupations and experience before venturing into the tourism sector
(Ateljevic et al 1999; Szivas, 2001). In New Zealand and the UK prior work experience in
tourism and hospitality industry is not particularly representative, i.e. about one third of
the entrepreneurs said they had previous experience in this f

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

231
มีหลักฐานของผู้ประกอบการที่ไลฟ์สไตล์ยุโรปในการท่องเที่ยว? Badulescu อลีนา, แดเนียล Badulescu ภาควิชาเศรษฐศาสตร์คณะวิทยาการเศรษฐกิจมหาวิทยาลัย Oradea [e-mail] [e-mail] บทคัดย่อ: ผู้ประกอบการเป็นสนามที่สำคัญมากสำหรับการวิจัย เนื่องจากการส่วนร่วมในการพัฒนาและการเจริญเติบโต นอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบคุณสมบัติของผู้ประกอบการโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคต่าง ๆ จะเป็นจุดสำคัญที่จะส่งเสริมนโยบายที่จะสนับสนุนให้เกิดผู้ประกอบการ กระดาษนี้ศึกษาลักษณะเฉพาะของผู้ประกอบการในการท่องเที่ยวโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตั้งคำถามของหลักฐานของชนิดที่แตกต่างของผู้ประกอบการในการท่องเที่ยว ในฐานะที่เป็นวรรณกรรมเสนอรูปแบบของ "ผู้ประกอบการดำเนินชีวิต" ในการท่องเที่ยวที่เรามุ่งเน้นในการทดสอบสมมติฐานนี้โดยใช้ข้อมูลที่มีอยู่ในฐานข้อมูลEUROSTAT ใน"รัฐวิสาหกิจจัดการโดยผู้ก่อตั้ง" ขึ้นอยู่กับการประเมินข้อมูลเชิงประจักษ์ที่จะสนับสนุนความคิดนี้เราพบข้อสรุปว่าไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนในความคิดของครอบครัวที่เป็นแรงบันดาลใจมากขึ้นและไม่เพียงแต่ผู้ประกอบการที่มุ่งเน้นกำไรในการท่องเที่ยว. คำสำคัญ: ผู้ประกอบการท่องเที่ยว ผู้ประกอบการดำเนินชีวิต; การท่องเที่ยว สหภาพยุโรปและโรมาเนียการจำแนกประเภท JEL: M13, L26 1 ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับลักษณะของผู้ประกอบการที่คุณลักษณะของผู้ประกอบการและลักษณะบุคลิกภาพที่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในศตวรรษที่ผ่านมาแต่ความหลากหลายของวิธีการวิธีการและมีอิทธิพลมากเกี่ยวกับการแสดงความเป็นไปไม่ได้ฉันทามติในเรื่องนี้ นับตั้งแต่การวิจัยอย่างเป็นระบบครั้งแรกที่ผู้ประกอบการจะได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา ดังนั้นผู้ประกอบการที่ได้รับการพิจารณาเป็นตัวกลางการรวมสินค้าและบริการเรียกร้องในตลาด (Cantillon 1730, 1959) ในขณะที่ความเสี่ยงสัปเหร่อ(Say 1880, 2001) หรือนายทุนผู้ประกอบการใช้ปัจจัยการผลิต, การสมมติความเสี่ยงและระมัดระวังการวิเคราะห์การพัฒนาตลาด( Turgot) เพราะ/ ธุรกิจทั้งหมดของเขาอยู่บนพื้นฐานการคาดการณ์ความต้องการของผู้บริโภคในการซึ่งผลการผลิตมีวัตถุประสงค์ คลาสสิก (เช่นสมิ ธ Ricado หรือมิลล์) จะรวบรัดมากขึ้นพวกเขาค่อนข้างจะเห็นผู้ประกอบการในแง่ของ"การจัดการธุรกิจ" ถึงแม้ว่ามิลล์แสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบการต้องมี"คุณสมบัติพิเศษ" ความสำคัญของผู้ประกอบการเป็นครั้งแรกที่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยอัลเฟรดมาร์แชลล์ที่ระบุว่าองค์กรเป็นปัจจัยการประสานงานของปัจจัยการผลิตการผลิตและผู้ประกอบการที่เป็นปัจจัยนำภายในองค์กร มาร์แชลล์แสดงให้เห็นว่าคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการที่ดีที่หายากและ จำกัด "เพื่อให้มีขนาดใหญ่และจำนวนมากที่มีคนน้อยมากที่สามารถสะสมในอย่างแท้จริงวิธีที่มีประสิทธิภาพ" (เบอร์เน็ต 2000) ผู้รับเหมานี้เป็นนายจ้างของทรัพยากรมนุษย์ที่เป็นผู้นำของคนอื่น ๆ แต่ความรู้ธุรกิจของพวกเขาลึกที่จะเสี่ยงเป็นตัวหนายังคงที่จะแสวงหาโอกาสที่นำไปสู่การลดค่าใช้จ่าย นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีผู้ประกอบการคือโจเซฟชัม (Formaini 2001) ที่พิจารณาแล้วเห็นว่าผู้ประกอบการไม่จำเป็นต้องค้นพบสิ่งหรือสินค้าแต่ใช้ประโยชน์ในนวัตกรรมทางสิ่งที่ได้รับการคิดค้นเพื่อให้เขาหรือเธอที่ทำให้ "ทำลายความคิดสร้างสรรค์ "และจะทำให้อุตสาหกรรมใหม่ในขณะที่อุตสาหกรรมที่ล้าสมัยออกหรือหายไป. แฟรงก์อัศวินที่อยู่ทฤษฎีผู้ประกอบการทำให้แตกต่างที่ชัดเจนระหว่างความเสี่ยงและความไม่แน่นอนและพิจารณาว่าบทบาทของผู้ประกอบการคือการสมมติไม่แน่นอนเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านี้และแม้กระทั่งการที่จะปกป้องคนอื่นๆ ผู้ถือหุ้นของ บริษัท ผลกระทบของเหตุการณ์ ต่อมาอัศวินยืนยันว่าผู้ประกอบการที่เป็นเจ้าของ บริษัท (อะไรก็ได้ที่เหลือ) และทำให้พวกเขามีสิทธิที่จะทำกำไร สำหรับ Kirzner ธุรกิจทุกข์ทรมานจากการเป็น "ความโง่เขลาที่สุด" พวกเขา232 ก็ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่มีอยู่และผู้รับเหมาแจ้งเตือนเสมอค้นพบและใช้ประโยชน์จากโอกาสใหม่ ๆ และเอาส่วนหนึ่งของ "ความโง่เขลาที่สุด" (ที่ Iversen et al, 2008 ) สำหรับ Kirzner ผู้ประกอบการเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดบริสุทธิ์ที่มีคุณสมบัติที่ไม่มี เซนต์เชื่อว่าเศรษฐกิจที่แท้จริงคือการสร้างผู้ประกอบการและผู้ประกอบการกิจกรรมและไม่ใช่บริษัท ข้ามชาตินโยบายเศรษฐกิจและการประนีประนอมทางการเมืองซึ่งปราบปรามพลังงานที่เรียบง่ายและความคิดสร้างสรรค์และความกระตือรือร้นของผู้ประกอบการแต่ละ Gilder เรียกผู้ประกอบการที่ไม่มีเหตุผลมักจะเป็นกระบวนการที่ดำเนินการโดย "เด็กกำพร้าและจัณฑาล" ดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่เป็นมิตร ชูลทซ์ระบุว่าผู้ประกอบการที่อยู่ในทุกแง่มุมของการดำรงอยู่ของมนุษย์และนักเรียนและแม่บ้านที่พวกเขาเป็นผู้ประกอบการจัดสรรเวลาของพวกเขาและพยายามที่จะใช้งานได้ดีกว่าสำหรับกิจกรรมการเรียนรู้หรือของใช้ในครัวเรือน แคสสันพยายามที่จะตอบสนองคำจำกัดความของชัมและอัศวินโดยยืนยันความคิดที่ว่าผู้ประกอบการที่เป็นคนที่ได้รับการฝึกฝนในการตัดสินใจ มาร์คแคสสันกำหนดผู้ประกอบการที่เป็นคนที่มีทักษะที่แตกต่างที่ช่วยให้เขา / เธอที่จะทำให้การตัดสินค่าสำหรับการใช้งานที่ชาญฉลาดของทรัพยากรที่ขาดแคลนในการตัดสินใจที่ยากลำบากกับอุปสงค์และอุปทานการคาดการณ์ภายใต้ความไม่แน่นอนและสามารถที่จะอ้างว่าเป็นผลกำไรที่ได้รับรางวัล วิลเลียม Baumol พิจารณาผู้ประกอบการที่เป็นสมมติสองฟังก์ชั่น: ผู้ริเริ่ม Schumpeterian และผู้จัดการที่ทันสมัย​​(Aidis 2003) Baumol ระบุว่าผู้ประกอบการที่ไม่ได้หายไปและเกิดขึ้นอีกครั้งจำนวนของผู้ประกอบการผลิตและไม่ก่อผลเปลี่ยนแปลงหากมีบางโครงสร้างสร้างแรงบันดาลใจ ผู้ประกอบการอาจจะเป็นเจ้าของหรือไม่ได้เป็นธุรกิจที่อาจจะต้องใช้หรือไม่ในกิจกรรมการผลิต แต่ปัจจัยที่กำหนดเป็น "พฤติกรรมที่เป็นนวัตกรรมใหม่." แต่พฤติกรรมของผู้ประกอบการไม่ได้รับการขับเคลื่อนโดยเฉพาะเหตุผลในการตัดสินใจโครงสร้างไม่ได้มุ่งหวังเพียงการพัฒนาที่ราคาใด ๆ ; มีคำอธิบายอื่น ๆ noneconomic, ที่ควรได้รับการทาบทามที่จะเข้าใจกระบวนการของผู้ประกอบการคือลักษณะทั่วไปเหล่านั้นและลักษณะบุคลิกภาพเช่นความคิดสร้างสรรค์การดำเนินความเสี่ยงนวัตกรรมและพฤติกรรมเชิงรุกที่สามารถสังเกตได้ในที่แตกต่างกันทางสังคมการเมืองหรือสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ(Timmons, 1994) ดังนั้นตามมอร์ริสัน (2006) ที่ต่างๆhypostases ผู้ประกอบการเช่นการดำเนินชีวิตทางสังคมและความสัมพันธ์ในครอบครัวอาจบ่งชี้ว่ามักจะมีการวางแนวทางที่ชัดเจนต่อเหตุผลที่ไม่ใช่ทางเศรษฐกิจ มีข้อสงสัยว่าทัศนคติที่ดีต่อผู้ประกอบการเองไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นให้คนในการพัฒนาธุรกิจ แต่ความตั้งใจที่จะสร้างธุรกิจเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อทัศนคติที่ดีต่อผู้ประกอบการ (เกาะ, 1996). 2 "การที่ผู้ประกอบการดำเนินชีวิต" วรรณกรรมบางความสำคัญของผู้ประกอบการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมบันเทิงเป็นพิเศษมากที่เปิดเผยโดยนักเขียนจำนวนมากเช่น: โทมัส (1998, 2000), มอร์ริสัน, et al (1998), เก็ตซ์ (2004), Buhalis และหลัก (1998) กิจกรรมเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณผู้ประกอบและการเคลื่อนไหวของ SMEs การท่องเที่ยวและการพักผ่อนที่มีความสนใจเสมอเป็นจำนวนมากของผู้ประกอบการต่าง ๆ แต่ไม่เสมอไปการเจริญเติบโตที่มุ่งเน้นทั้งเกี่ยวข้องกับธุรกิจของตัวเองและทักษะของตัวเองและความรู้ กิจกรรมของผู้ประกอบการในการท่องเที่ยวการต้อนรับและการพักผ่อนที่ได้รับการรับรู้มักจะมากขึ้นจากมุมมองของนักท่องเที่ยวกว่าจากธุรกิจมุมมอง ภาพของชายหาดที่งดงามทิวทัศน์ภูเขาที่งดงาม ฯลฯ มักจะถูกระบุว่าเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ผู้ประกอบการธุรกิจการท่องเที่ยวในอนาคตได้ออกจากงานหรือที่อยู่อาศัยของพวกเขาในเมืองที่จะตั้งค่าสถานประกอบการท่องเที่ยว ภาพของการมีชีวิตอยู่เป็นผู้ประกอบการในสถานที่ที่พวกเขามีความฝันก่อนที่จะบดบังความเมื่อยล้าของการแก้ปัญหาในปัจจุบันปัญหาและจำเป็นต้องมีการตัดสินใจในการบริหารจัดการ บ่อยครั้งที่ความปรารถนาที่จะเพลิดเพลินไปกับการรับรู้คุณภาพชีวิตการดำเนินชีวิตบางอย่างและสถานะทางเศรษฐกิจได้นำไปสนใจธุรกิจจริง ดังนั้นการตัดสินใจของผู้ประกอบการดำเนินการบนพื้นฐานของปัจจัยทางจิตวิทยาที่ไม่มีประสบการณ์ใด ๆ หรือการฝึกอบรมได้อย่างรวดเร็วนำไปสู่ความล้มเหลวในการบริโภคอย่างรวดเร็วของเงินฝากออมทรัพย์ที่เก็บรวบรวมในอาชีพการงานก่อนหน้านี้ของผู้ประกอบการ(ปีเตอร์สFrehse, Buhalis 2009). 233 ส่วนประกอบมักจะ เดินเข้ามาในการกำหนดรายละเอียดของเจ้าของธุรกิจขนาดเล็กผู้จัดการและผู้ประกอบการในการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับอายุและเพศ(Ateljevic et al, 1999; Szivas, อีปี 2001 อาหมัด 2005) การศึกษา (Glancey และ Pettigrew 1997; Avcikurt 2003) งานประสบการณ์(Ateljevic et al, 1999; Szivas อี 2001) สถานภาพสมรส (เก็ตซ์และ Carlsen, 2000). แรงกระตุ้นและสร้างแรงบันดาลใจสามารถเพิ่มตามที่ผู้เขียนกล่าวถึงการที่โดดเด่นเจ้าของธุรกิจขนาดเล็ก / ผู้จัดการ / ผู้ประกอบการมีวัยกลางคน ( 30-45 ปี) หรือมากกว่า 45 ปี ส่วนใหญ่จะแต่งงาน(เก็ตซ์และ Carlsen, 2000) และเป็นเช่นนี้ธุรกิจขนาดเล็กส่วนใหญ่ที่เป็นเจ้าของและบริหารงานโดยคน(มอร์ริสัน, บรีนและอาลี 2003 Avcikurt 2003) แม้ว่านักวิจัยเช่นเก็ตซ์และCarlsen ไม่เต็มใจที่จะปกครองชาย อย่างไรก็ตามอาหมัด (2005) เชื่อว่าชายเจ้าของและผู้ประกอบการในสัดส่วนครองสุทธิ (81%) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริษัท ขนาดเล็ก นี้จะมีการแสดงออกของอิทธิพลของสังคมแบบดั้งเดิมที่ชายคนนั้นเป็นอย่างน้อยอย่างเป็นทางการหัวหน้าครอบครัวและตัดสินใจ (mastura จา et al, 2010). ในแง่ของการศึกษาอย่างเป็นทางการของผู้ประกอบการและเจ้าของธุรกิจข้อมูลที่มีมากขึ้นที่ไม่สอดคล้องกัน ในประเทศออสเตรเลียผู้ประกอบการที่มีการศึกษาที่สูงขึ้นประกอบด้วยเพียงหนึ่งในสามของการรวม (เก็ตซ์และ Carlsen, 2000), หรือแม้แต่น้อยในขณะที่ประเทศในยุโรปก็น่าจะเป็นความสมดุลระหว่างคนที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษาและผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัย(Glancey และPettigrew, 1997) . ทั้งสองจะยังคงตามหลอกหลอนความจริงที่ว่าเกือบทุกประเภทของการศึกษาเสร็จสมบูรณ์ในระดับใดอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากความต้องการของวิชาชีพ(การศึกษาทางด้านเทคนิคภาษาอื่น ๆ ) และควรจะเสริมด้วยขั้นตอนต่อไปของพวกเขาการศึกษาและหลักสูตรการฝึกอบรมในการท่องเที่ยว. ได้รับความสะดวกในการเข้าสู่อุตสาหกรรมนี้หลายเจ้าของ / ผู้จัดการจะรายงานว่าจะมีรูปแบบที่แตกต่างกันของการประกอบอาชีพและประสบการณ์ก่อนที่จะเข้าไปในภาคการท่องเที่ยว(Ateljevic et al, 1999; Szivas, 2001) ในนิวซีแลนด์และประสบการณ์ในการทำงานในสหราชอาณาจักรก่อนการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมการบริการไม่ได้เป็นตัวแทนโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือประมาณหนึ่งในสามของผู้ประกอบการกล่าวว่าพวกเขามีประสบการณ์ก่อนหน้านี้ในเอฟนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

231
มีหลักฐานของผู้ประกอบการไลฟ์สไตล์ยุโรป
การท่องเที่ยว ?

badulescu อลีนา badulescu , แดเนียล ภาควิชาเศรษฐศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย Oradea abadulescu @

@ uoradea dbadulescu uoradea Roman Roman
บทคัดย่อ : การเป็นเขตที่สำคัญสำหรับการวิจัย เนื่องจากการบริจาคเพื่อการพัฒนาและการเจริญเติบโต นอกจากนี้ตรวจสอบคุณลักษณะเฉพาะของผู้ประกอบการในภาคส่วนที่แตกต่างกันจะเป็น
จุดที่สำคัญนโยบายเพิ่มเติมเพื่อเสริมสร้าง
ผู้ประกอบการ บทความนี้ศึกษาคุณลักษณะเฉพาะของผู้ประกอบการใน
การท่องเที่ยวโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตั้งคำถามของหลักฐานของประเภทที่แตกต่างกันของผู้ประกอบการใน
การท่องเที่ยว เป็นวรรณคดี นำเสนอรูปแบบของ “วิถีชีวิตผู้ประกอบการการท่องเที่ยวเราเน้น
ในการทดสอบสมมติฐานนี้ โดยใช้ข้อมูลที่มีอยู่ในฐานข้อมูลของ
" องค์กรจัดการโดยผู้ก่อตั้ง " จากการประเมินข้อมูลเชิงประจักษ์ที่
สนับสนุนความคิดนี้ เราจะหาข้อสรุปว่า หลักฐานไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนความคิดของครอบครัว
แรงจูงใจมากขึ้นและไม่เพียง แต่ผลกำไรที่มุ่งเน้นผู้ประกอบการการท่องเที่ยว
คำสำคัญ : ผู้ประกอบการท่องเที่ยวผู้ประกอบการวิถีชีวิต ; การท่องเที่ยว ; EU และโรมาเนีย
เจลหมวดหมู่ : M13 l26 ,
1 บทนำ
ธรรมชาติของผู้ประกอบการ ลักษณะของผู้ประกอบการ และบุคลิกภาพมี
ได้รับอย่างกว้างขวางใช้ในศตวรรษสุดท้าย แต่ความหลากหลายของแนวทาง วิธีการ และบริการมากมายเกี่ยวกับ
อิทธิพลเป็นไปไม่ได้ของฉันทามติในเรื่องนี้ ตั้งแต่
การวิจัยระบบแรกที่ผู้ประกอบการจะได้รับ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา . ดังนั้น ผู้ประกอบการจึงถือว่าเป็นคนกลางรวม
สินค้าและบริการที่ต้องการในตลาด ( cantillon 1730 1959 ) เป็นผู้รับผิดชอบความเสี่ยง
( พูด 1880 , 2001 ) หรือนายทุนผู้ประกอบการใช้ปัจจัยการผลิต
สมมติว่าความเสี่ยงและอย่างระมัดระวังวิเคราะห์พัฒนาการตลาด ( turgot ) เพราะ
ของธุรกิจทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับการคาดการณ์ความต้องการของผู้บริโภคซึ่ง
ผลผลิตไว้ คลาสสิก ( เช่น สมิธ ริคาโด้ หรือ โรงสีจะรวบรัดมากขึ้น
พวกเขาค่อนข้างเห็นผู้ประกอบการในแง่ของ " การจัดการธุรกิจ " แม้ว่าโรงงาน
ที่ผู้ประกอบการต้องแสดง " คุณสมบัติ " พิเศษ ความสำคัญของผู้ประกอบการ
เป็นครั้งแรกที่การยอมรับอย่างเป็นทางการโดยอัลเฟรด มาร์แชลที่ระบุว่าองค์กรเป็นปัจจัยของกระผม
ประสานงานและผู้ประกอบการเป็นปัจจัยนําภายใน
องค์กรมีประสิทธิภาพ มาร์แชลแสดงให้เห็นว่าคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการที่ดี
หายากและจำกัด " ขนาดใหญ่มากและมากมายที่คนน้อยมากที่สามารถสะสมในวิธีที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง
" ( Burnet 2000 ) ท่อประปาเป็นนายจ้างของทรัพยากรมนุษย์ ,
ผู้นำคนอื่น ๆแต่พวกเขาลึกความรู้ทางธุรกิจ เพื่อดูแลความเสี่ยงหนายังคงแสวงหา
โอกาสที่นำไปสู่การลดต้นทุน นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีการเป็นผู้ประกอบการคือ โจเซฟ ชุมปีเตอร์ (
formaini 2001 ) ซึ่งถือว่า
ผู้ประกอบการไม่จำเป็นต้องค้นพบสิ่งของหรือสินค้า แต่ใช้ประโยชน์ในการสร้างสรรค์
อย่างที่ได้ถูกคิดค้นขึ้นดังนั้นเขาหรือเธอจะ " ทำลาย " สร้างสรรค์
มาอัพใหม่และอุตสาหกรรม ในขณะที่อุตสาหกรรมล้าสมัยออกหรือหายไป
แฟรงค์อัศวิน กับทฤษฎีการทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างความเสี่ยง
และความไม่แน่นอน และพิจารณาว่าบทบาทของผู้ประกอบการ คือ ถือว่า ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ
เหตุการณ์เหล่านี้และเพื่อปกป้องผู้ถือหุ้นอื่น ๆ ผลของบริษัทเหตุการณ์ ต่อมา
อัศวิน ยืนยันว่า ผู้ประกอบการเจ้าของบริษัท ( ตกค้าง claimants ) จึง
พวกเขามีสิทธิกำไร สำหรับ kirzner ธุรกิจประสบจาก " อวิชชา " กล่าว พวกเขา

ถ้าเพียงแค่ไม่ทราบว่าข้อมูลที่เป็นประโยชน์ พร้อมผู้รับเหมา เตือนเสมอ และใช้ประโยชน์จากโอกาสใหม่
ค้นพบ และเอาส่วนหนึ่งของ " การไม่รู้ " ( อีเวอร์เซิ่น
et al 2008 ) สำหรับ kirzner ,