“My newspaper reaches the whole sol

“My newspaper reaches the whole solar system,” I said to Dr. Calvin. “We have three billion readers, Dr. Calvin. They would like to hear your views on robots.”
Dr. Calvin didn’t smile at me. I don’t think she ever smiled. She was small and thin and her eyes were sharp, though not angry.
“How old are you?” she wanted to knows.
“Thirty-two,” I said.
“Then you don’t remember a world without a robot,” Dr. Calvin began. “There was a time when human beings faced the world alone and without a friend. Now we have robots to help us – stronger, more useful, more capable than we are. Human beings are no longer alone. Have you ever thought of it that way?
“I’m afraid I haven’t.”
“To you, a robot is a robot. Made by humans and, if necessary, destroyed by humans. But you haven’t worked with them, so you don’t know them. They’re cleaner, better creatures than we are. In the beginning, of course, robots couldn’t talk. Afterwards, they became more human. But it took US Robots a long time. If you want to know about the second expedition, young man, I advise you to visit Gregory Powell. He still living in New York – he’s a grandfather now. But in those days, he and Michel Donovan were the engineers who were given our most difficult cases.”
“I can visit Mr. Powell later,” I agreed. “But please tell me what you remember now.”
She spread her thin hands on her desk and looked at them. “There are two or three of their cases that I know about,” she said.
“Start with Mercury,” I suggested.
“Well, I think that the Second Mercury Expedition was sent out in 2015. It consisted of two engineers – Gregory Powell and Michael Donavan – and a new robot, the SPD robot . . .”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"หนังสือพิมพ์ของฉันถึงทั้งระบบสุริยะ กล่าวว่า ที่ดร. Calvin "เราได้อ่านสามพัน ดร.คาลวิน พวกเขาต้องการฟังมุมมองของคุณหุ่นยนต์"ดร. Calvin ไม่ยิ้มที่ฉัน ผมไม่คิดว่า เธอเคยยิ้ม ขนาดเล็ก และบาง และดวงตาของเธอถูกคม ว่าไม่โกรธ"วิธีคุณอายุเท่าไร" เธออยากจะรู้"สามสิบสอง ผมกล่าว"แล้วคุณจำโลก โดยหุ่นยนต์ ดร. Calvin เริ่ม "ได้เวลาเมื่อมนุษย์เผชิญโลกเพียงลำพัง และไม่ มีเพื่อน ตอนนี้เรามีหุ่นยนต์เพื่อช่วยให้เรา – แข็งแกร่ง มีประโยชน์ มีความสามารถมากกว่าเรา มนุษย์จะไม่อยู่คนเดียว คุณเคยคิดอย่างงั้น"ผมกลัวผมไม่ได้""คุณ หุ่นยนต์เป็นหุ่นยนต์ ทำ โดยมนุษย์ และ ถ้าจำเป็น ทำลาย โดยมนุษย์ แต่คุณยังไม่ได้ทำงานกับพวกเขา ดังนั้นคุณไม่รู้จักพวกเขา พวกเขากำลังทำความสะอาด สิ่งมีชีวิตที่ดีกว่าเราอยู่ ในการเริ่มต้น แน่นอน หุ่นยนต์ไม่สามารถพูดคุย หลังจากนั้น พวกเขากลายเป็นมนุษย์มากขึ้น แต่ใช้เวลานานเราหุ่นยนต์ ถ้าคุณต้องการทราบเกี่ยวกับการเดินทางที่สอง ชายหนุ่ม ผมแนะนำให้คุณไปพาวเวลล์เกรกอรี เขายังคงอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก – ปู่ตอนนี้เขาเป็นกัน แต่ในวันนั้น เขาและไมเคิลโดโนแวน วิศวกรผู้ที่ได้รับกรณีที่ยากที่สุดของเรา""ฉันสามารถเยี่ยมนายพาวเวลล์ในภายหลัง" ตกลง "แต่โปรดบอกฉันจำตอนนี้"เธอแพร่กระจายมือบางของเธอบนโต๊ะของเธอ และมองพวกเขา เธอกล่าวว่า "มีสองหรือสามของกรณีของพวกเขาที่ฉันรู้Start ด้วยปรอท ผมแนะนำ"ดี ผมว่า ความรีบเร่งของปรอทที่สองถูกส่งออกในปี 2015 มันประกอบด้วยสองวิศวกร – เกรกอรีพาวเวลล์ และไมเคิล Donavan- และใหม่หุ่น ยนต์ หุ่นยนต์ SPD ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หนังสือพิมพ์ของฉันถึงระบบพลังงานแสงอาทิตย์ทั้ง" ผมพูดกับดร. เคลวิน "เรามีสามพันล้านผู้อ่านดร. เคลวิน พวกเขาต้องการที่จะได้ยินมุมมองของคุณหุ่นยนต์. "
ดร. คาลวินไม่ได้ยิ้มมาที่ผม ฉันไม่คิดว่าเธอไม่เคยยิ้ม เธอเป็นคนที่มีขนาดเล็กและบางและดวงตาของเธอมีความคมชัดแม้ว่าจะไม่โกรธ.
"คุณอายุเท่าไหร่?" เธออยากจะรู้ว่า.
"สามสิบสอง" ฉันกล่าวว่า.
"จากนั้นคุณจำไม่ได้โลกที่ไม่มีหุ่นยนต์" ดร. เคลวินเริ่ม "มีเวลาเมื่อมนุษย์ต้องเผชิญกับโลกเพียงอย่างเดียวและไม่มีเพื่อน ตอนนี้เรามีหุ่นยนต์ที่จะช่วยให้เรา - แข็งแรงมีประโยชน์มากขึ้นความสามารถมากขึ้นกว่าที่เรามี มนุษย์จะไม่ได้อยู่คนเดียว คุณเคยคิดว่ามันเป็นอย่างนั้น?
"ฉันกลัวฉันไม่ได้."
"เพื่อให้คุณหุ่นยนต์เป็นหุ่นยนต์ ทำโดยมนุษย์และถ้าจำเป็นทำลายโดยมนุษย์ แต่คุณไม่ได้ทำงานกับพวกเขาเพื่อให้คุณไม่รู้จักพวกเขา พวกเขากำลังทำความสะอาดสิ่งมีชีวิตที่ดีกว่าที่เรามี ในการเริ่มต้นของหลักสูตรหุ่นยนต์ไม่สามารถพูดคุย หลังจากนั้นพวกเขากลายเป็นมนุษย์มากขึ้น แต่มันเอาเราหุ่นยนต์มาเป็นเวลานาน หากคุณต้องการทราบเกี่ยวกับการเดินทางที่สองชายหนุ่มผมแนะนำให้ท่านไปที่เกรกอรี่เวลล์ เขายังคงอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก - เขาปู่ในขณะนี้ แต่ในวันนั้นเขาและมิเชลโดโนแวนเป็นวิศวกรที่ได้รับกรณีที่ยากที่สุดของเรา. "
" ผมสามารถเยี่ยมชมนายพาวเวลต่อมา "ผมเห็นด้วย " แต่โปรดบอกฉันว่าคุณจำได้ว่าตอนนี้".
เธอแพร่กระจายมือบางของเธอบนโต๊ะทำงานของเธอและมองไปที่พวกเขา "มีสองหรือสามของกรณีของพวกเขาที่ฉันรู้เกี่ยวกับ" เธอกล่าว.
"เริ่มต้นด้วยปรอท" ผมแนะนำ.
"ดีฉันคิดว่าสองปรอทเดินทางถูกส่งออกในปี 2015 มันมีสองวิศวกร - เกรกอรี่ พาวเวลและไมเคิล Donavan - และหุ่นยนต์ตัวใหม่, หุ่นยนต์เมจิ . . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หนังสือพิมพ์ของฉันถึงระบบสุริยะทั้งหมด " ผมพูดกับ ดร. เคลวิน " เรามีสามล้านผู้อ่าน ดร. เคลวิน พวกเขาต้องการที่จะได้ยินความคิดเห็นของคุณเกี่ยวกับหุ่นยนต์ .ดร. เควินไม่ได้ยิ้มให้ผม ฉันไม่คิดว่าเธอเคยยิ้ม เธอมีขนาดเล็กและบาง และดวงตาก็คม แต่ไม่ได้โกรธ" นายอายุเท่าไร ? " เธออยากจะรู้" สามสิบสอง "" แล้วคุณจำไม่ได้ว่า โลกนี้ไม่มีหุ่นยนต์ " ดร. เควินเริ่ม " มีเวลาเมื่อมนุษย์เผชิญโลกคนเดียวโดยไม่มีเพื่อน ตอนนี้เรามีหุ่นยนต์เพื่อช่วยเราทีแข็งแกร่ง มีประโยชน์มากกว่า มีความสามารถมากกว่าเรา มนุษย์จะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป . คุณเคยคิดอย่างนั้น" ผมไม่ได้ "" คุณ หุ่นยนต์เป็นหุ่นยนต์ สร้างโดยมนุษย์ และถ้าจำเป็น ถูกทำลายโดยมนุษย์ แต่คุณไม่ได้ทำงานกับพวกเขา ดังนั้นคุณไม่ต้องรู้ว่าพวกเขา พวกเขากำลังทำความสะอาดสิ่งมีชีวิตได้ดีกว่าเรา ในการเริ่มต้น แน่นอน หุ่นยนต์ไม่สามารถพูดคุยได้ หลังจากนั้น พวกเขาก็เป็นมนุษย์มากขึ้น แต่มันเอาหุ่นยนต์นาน ถ้าคุณต้องการทราบเกี่ยวกับการเดินทาง สองหนุ่ม ผมแนะนำให้คุณเยี่ยมชม เกรกอรี่ พาวล์ เขายังอาศัยอยู่ในนิวยอร์กซึ่งเขาเป็นปู่แล้ว แต่ในวันเหล่านั้น เขา และ มิเชล โดโนแวน เป็นวิศวกรที่ได้รับกรณียากที่สุดของเรา" ฉันสามารถเยี่ยมชมคุณพาวเวลล์ในภายหลัง " ผมเห็นด้วย " แต่กรุณาบอกสิ่งที่คุณจำได้แล้ว "เธอกางมือบางของเธอลงบนโต๊ะและมองไปที่พวกเขา " มี สอง หรือ สามกรณีของที่ผมรู้เกี่ยวกับ " เธอกล่าว" เริ่มด้วยปรอท " ผมแนะนำ" อืม ฉันคิดว่าการเดินทางปรอทที่สองถูกส่งออกในปี 2015 มันประกอบด้วยสองวิศวกร - เกรกอรี่ พาวเวลล์ และไมเคิล donavan –และหุ่นยนต์ใหม่ , SPD หุ่นยนต์ . . . . . . . "