First of all, although everyone see

First of all, although everyone seems to recite “Thai people’s English is not good enough”, the discussion stops short of explaining what not good enough means and for what. Most academics I speak to suggest that the notion of ‘native-speaker’ is dead in that non-native speakers should be proud of their ‘non-standard variety of English’ (whatever that maybe). However, papers at the conference and discussions I’ve had in Bangkok to date seem to suggest otherwise; these are all about how a Thai accent has to be eliminated or how Thai grammar interferes with standard English grammar, or that Thai people should stop being shy, etc. All of these discourses are evidence for the fact that the native speaker/Western ideal is well and truly alive. This schizophrenic-like approach to assessment of what’s good English is the hidden mechanism that keeps Thai non-native speakers of English forever insecure about their English, and that keeps Western native speaker teachers popular in the job market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกของทั้งหมด แม้ว่าทุกคนดูเหมือนไป "ของคนไทยภาษาอังกฤษไม่ดีพอ" การสนทนาหยุด ขาดการอธิบายหมายถึงอะไรไม่ได้ดีพอ และสำหรับการ นักวิชาการส่วนใหญ่ที่ผมพูดเพื่อแนะนำแนวคิดของ 'เจ้าลำโพง' ว่าตายที่ไม่ใช่เจ้าลำโพงควรภูมิใจของพวกเขา' มาตรฐานอังกฤษ' (สิ่งที่อาจจะ) อย่างไรก็ตาม เอกสารการประชุมและสนทนาที่ผมได้ในวันที่ดูเหมือนจะ แนะนำอย่างอื่น เหล่านี้จะเกี่ยวกับวิธีมีสำเนียงไทยจะตัดออกหรือว่ากกรบกวนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ หรือ ที่คนไทยควรหยุดการอาย ฯลฯ ประการเหล่านี้ทั้งหมดมีหลักฐานจริงว่าเจ้าลำโพง/ตะวันตกเหมาะดี และแท้จริงชีวิต วิธีการนี้เหมือน schizophrenic เพื่อประเมินสิ่งดีซ่อนกลไกที่ช่วยให้ไทยไม่ใช่เจ้าของภาษาอังกฤษตลอดไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และที่ช่วยให้ครูเจ้าของภาษาตะวันตกยอดนิยมในตลาดงานได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกของทั้งหมดแม้ว่าทุกคนน่าจะอ่าน "ภาษาอังกฤษของคนไทยไม่ดีพอ" การอภิปรายหยุดสั้น ๆ ของการอธิบายสิ่งที่ไม่ได้หมายถึงการที่ดีพอและสิ่งที่ นักวิชาการส่วนใหญ่ฉันพูดได้ชี้ให้เห็นว่าแนวความคิดของ 'ลำโพงพื้นเมือง' ตายในลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาที่ควรจะเป็นความภาคภูมิใจของพวกเขา 'ความหลากหลายที่ไม่ได้มาตรฐานของอังกฤษ (สิ่งที่อาจจะ) แต่เอกสารในที่ประชุมและการอภิปรายที่ฉันเคยมีในกรุงเทพฯวันที่ดูเหมือนจะแนะนำเป็นอย่างอื่น เหล่านี้ทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีสำเนียงไทยจะต้องมีการตัดออกหรือว่าไวยากรณ์ไทยรบกวนกับมาตรฐานไวยากรณ์ภาษาอังกฤษหรือว่าคนไทยควรหยุดการขี้อาย, ฯลฯ ทั้งหมดของวาทกรรมเหล่านี้มีหลักฐานความจริงที่ว่าเจ้าของภาษา / เหมาะตะวันตก เป็นอย่างดีและมีชีวิตอยู่อย่างแท้จริง วิธีนี้เหมือนจิตเภทกับการประเมินของสิ่งที่ภาษาอังกฤษได้ดีเป็นกลไกที่ซ่อนอยู่ที่ช่วยให้ลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาไทยภาษาอังกฤษตลอดไปไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับภาษาอังกฤษของพวกเขาและที่ช่วยให้เจ้าของภาษาตะวันตกครูที่เป็นที่นิยมในตลาดงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกของทั้งหมด แต่ดูเหมือนทุกคนจะท่อง " ของคนไทยภาษาอังกฤษไม่ดีพอ " การหยุดสั้น ๆอธิบายอะไรไม่เก่งพอหมายความว่าอย่างไร และเพื่ออะไร มากที่สุดนักวิชาการพูดเพื่อแสดงให้เห็นว่าความคิดของ ' เจ้าของภาษา ' คือตายในที่ที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาลำโพงควรจะภาคภูมิใจของพวกเขา ' มาตรฐานความหลากหลายของภาษาอังกฤษ ( ที่อาจจะ ) อย่างไรก็ตามเอกสารในการประชุมและการอภิปรายได้ในกรุงเทพในวันที่ดูเหมือนจะตรงข้าม เหล่านี้คือทั้งหมดที่เกี่ยวกับสำเนียงไทยต้องตกรอบหรือวิธีไวยากรณ์ภาษาไทยรบกวนด้วยไวยากรณ์ภาษาอังกฤษมาตรฐานหรือที่คนไทยควรเลิกอาย ฯลฯ ทั้งหมดของวาทกรรมเหล่านี้มีหลักฐานข้อเท็จจริงว่า เจ้าของภาษา / ตะวันตกเหมาะดี และชีวิตอย่างแท้จริงนี้เป็นโรคประสาทเหมือนแนวทางการประเมินที่ภาษาอังกฤษดี เป็นกลไกที่ช่วยให้คนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาไทยที่ซ่อนอยู่ของภาษาอังกฤษตลอดไปไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และช่วยให้ครูฝรั่งเจ้าของภาษาเป็นที่นิยมในตลาดงาน