The most common insulin secretagogu

The most common insulin secretagogues used in pregnancy include sulfonylureas. The mode of action of sulfonylureas is through binding of sulfonylurea receptors in the β-cells in the pancreas, which in turn stimulate insulin secretion. Sulfonylureas act by suppressing hepatic glucose production and improving insulin secretion after meals. First-generation sulfonylureas include tolbutamide, chlorpropamide, and tolazamide. Second-generation sulfonylureas include glipizide (Glucotrol), glyburide (Diabeta, Micronase), and glimepiride (Amaryl). In general, sulfonylureas lower glucose by approximately 20% and hypoglycemia is a serious side effect. The preferred insulin secretagogue to use in pregnancy is glyburide because it crosses the placenta at a very low rate and benefits the mother directly and fetus indirectly. Langer et al38 compared insulin and glyburide in women with gestational diabetes and found that glyburide was a clinically acceptable alternative to insulin. Of note, one study demonstrated that cord blood levels were approximately 70% of maternal levels. To date, no longitudinal studies have examined adverse effects on infants

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่ secretagogues อินซูลินทั่วไปที่ใช้ในการตั้งครรภ์รวมถึง sulfonylureas โหมดของการกระทำของ sulfonylureas ผ่านผูกพันของตัวรับ sulfonylurea ในβ-เซลล์ในตับอ่อนซึ่งจะกระตุ้นการหลั่งอินซูลิน sulfonylureas ทำหน้าที่ด้วยความแค้นการผลิตน้ำตาลในตับและการปรับปรุงการหลั่งอินซูลินหลังมื้ออาหาร sulfonylureas รุ่นแรก ได้แก่ tolbutamide, chlorpropamide และ tolazamide sulfonylureas รุ่นที่สอง ได้แก่ glipizide (Glucotrol) glyburide (Diabeta, Micronase) และ glimepiride (Amaryl) โดยทั่วไป sulfonylureas ลดน้ำตาลกลูโคสโดยประมาณ 20% และภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นผลข้างเคียงที่รุนแรง หลั่งอินซูลินที่ต้องการเพื่อใช้ในการตั้งครรภ์เป็น glyburide เพราะมันข้ามรกในอัตราที่ต่ำมากและได้รับประโยชน์โดยตรงแม่และทารกในครรภ์ทางอ้อม แลงเกอร์ et al38 เทียบอินซูลินและ glyburide ในสตรีที่มีเบาหวานขณะตั้งครรภ์และพบ glyburide ว่าเป็นทางเลือกที่ได้รับการยอมรับทางการแพทย์เพื่ออินซูลิน โน้ตการศึกษาหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าระดับเลือดจากสายสะดือประมาณ 70% ของระดับของมารดา ในวันที่ไม่มีการศึกษาระยะยาวมีการตรวจสอบผลกระทบต่อทารก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินซูลินที่พบมากที่สุดที่ใช้ในการตั้งครรภ์รวมถึง sulfonylureas. โหมดของการกระทำของ sulfonylureas คือการมีผลผูกพันของตัวรับ sulfonylureas ในβ-เซลล์ในตับอ่อนซึ่งจะช่วยกระตุ้นการหลั่งอินซูลิน ทำหน้าที่ sulfonylureas โดยการปราบปรามการผลิตกลูโคสในตับและการปรับปรุงการหลั่งอินซูลินหลังอาหาร. เป็นครั้งแรกรุ่น sulfonylureas รวมถึง tolbutamide, คลอไรและ tolazamide รุ่นที่สอง sulfonylureas รวมถึง glipizide (Glucotrol), glyburide (Diabeta, Micronase), และ glimepiride (Amaryl). โดยทั่วไป, sulfonyที่ต่ำกว่าน้ำตาลกลูโคสโดยประมาณ20% และภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นผลข้างเคียงที่รุนแรง. อินซูลินที่ต้องการที่จะใช้ในการตั้งครรภ์เป็น glyburide เพราะมันข้ามรกในอัตราที่ต่ำมากและผลประโยชน์แม่โดยตรงและทารกในครรภ์โดยอ้อม. Langer et al38 เมื่อเทียบกับอินซูลินและ glyburide ในผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานครรภ์และพบว่า glyburide เป็นทางเลือกที่ยอมรับได้ทางคลินิกเพื่ออินซูลิน. หมายเหตุ, หนึ่งการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสายเลือดอยู่ประมาณ๗๐% ของระดับมารดา. ในวันที่ไม่มีการศึกษาตามยาวได้ตรวจสอบผลกระทบต่อทารก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใช้บ่อยที่สุดในการหลั่งอินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์ได้แก่ซัลฟายูเรีย ซัลฟายูเรียเป็นวิธีที่ใช้ในการกระตุ้นการหลั่งอินซูลินโดยผูกพันกับตัวรับซัลฟายูเรียในเซลล์เบต้าของตับอ่อน ซัลโฟนิลยูเรียยาออกฤทธิ์โดยยับยั้งการผลิตกลูโคสในตับและปรับปรุงการหลั่งอินซูลินหลังอาหาร รุ่นแรกของซัลโฟนิลยูเรียได้แก่โทลูอีนซัลโฟนิลยูเรีย chloropropylamide และโทลูอีนซัลโฟนิลยูเรีย รุ่นที่สองของซัลโฟนิลยูเรียได้แก่กลูโคไซด์กลูโคไซด์กลูโคไซด์กลีเซอไรด์ยูเรียและกลีเซอไรด์ โดยทั่วไปซัลฟายูเรียยาลดระดับน้ำตาลในเลือดเกี่ยวกับ 20 เปอร์เซ็นต์และระดับน้ำตาลในเลือดต่ำเป็นผลข้างเคียงที่ร้ายแรง อินซูลินโปรโมเตอร์ที่ต้องการใช้ในระหว่างการตั้งครรภ์คือกลีเบนยูเรียเพราะมันผ่านรกแกะในอัตราที่ต่ำมากและเป็นประโยชน์โดยตรงต่อแม่และลูก เมื่อเทียบกับอินซูลินในผู้หญิงที่เป็นเบาหวานในหญิงตั้งครรภ์พบว่ากลีเซอไรด์เป็นทางคลินิกที่ยอมรับได้ทดแทนอินซูลิน เป็นมูลค่า noting ว่าการศึกษาพบว่าระดับเลือดสายสะดือประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ของมารดา ดังนั้นไกลยังไม่มีการศึกษาระยะยาวของผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อทารก