The relation between the ageing pro

The relation between the ageing process and language use has traditionally been analysed
from two points of view: the changing language used during the lifespan of an individual,
and the language of different cohorts of individuals living within a speech community.
Age-specific use of language refers to the first approach, with generation-specific use of
language reserved for the latter. The distinction has been an important one in the analysis
of language change.

Women and men
cannot be categorized in the same way in this society, however, since for women the
relevant age-related social categories involve marital status, with widows who do not
remarry assuming an important role that is otherwise restricted to men (ibid.). This point
is valid generally, because in all societies gender and other relevant social variables
interact with the age variable, however it is defined, making comparisons between
different age groups far from straightforward.
Age may be a more meaningful social category in some cultures than in others. Ota,
Harwood, Williams and Takai (2000, 34) found that for 18-19 year olds a group identity
in terms of age was stronger for Americans than for Japanese. Furthermore, being young.



Eckert (ibid) points out that “only the middle aged are seen as engaging in mature use, as “doing” language rather than learning it or
losing it”.

More commonly, however, the term refers to age specific differences in a more general sense, characterising the language consideredappropriate to and typical of different stages in the life span.



Age-grading may also involve the use of age-preferential features which are used by
speakers of all ages in the community, but more frequently by some age groups than
others. Age-grading is not necessarily associated with language change, since individuals
may change their language during their lifetime, whilst the community as a whole does
not change (Labov 1994, 84). Indeed, one of the greatest challenges in the analysis of
language change in progress is deciding when age differences in language use reflect a
change in community norms, and when they reflect stable age grading (see section 3)



This pattern of age differentiation is assumed to be the normal pattern for stable
sociolinguistic variables, although it cannot be assumed that it will be found universally,
especially, Chambers and Trudgill say (op. cit., 79) if social conditions are different. A
particularly striking recurrent observation is that adolescent speakers from all social
classes in a wide range of urban communities use a significantly higher number of
variants that are socially stigmatized than do speakers of other ages. Figure 3, from
Wolfram and Fasold’s early Detroit study (1974, 91) illustrates this pattern for the use of
multiple negation (where the stigmatized form would be she don’t want nothing, and the
prestige variant she doesn’t want anything). Wolfram and Fasold comment that a similar
distribution could be indicated for “any number of phonological or grammatical features”
(1974, 91). Similar findings have been reported for other languages (see, for example,
Silva-Corvalan (1981) for Spanish).



The study of generation-specific language acquires a special significance for research
into language maintenance, language death, code-switching and borrowing. Language
shift typically takes place over three generations. For example, a migrant group in
London from, say, Turkey, may arrive in London with Turkish as their first language and
will begin to acquire English as a second language. Their children will then be bilingual
in Turkish and English, using each of the languages in different domains (English, for
example, at school and Turkish with their parents) and may also codeswitch between
Turkish and English. Their children may then speak only English. This, of course, is an
idealised model but it indicates the kinds of important differences that may be found
between the different generations in this type of situation.




Research into the language of different generations of bilingual speakers can contribute to important theoretical questions. Budzhak-Jones and Poplack (1997), for example, use data from two generations of Ukrainian –English bilingual speakers to address the vexed question of whether single word items from one language occurring in a stretch of discourse from another language should be considered loan words or single word codeswitches. The first generation speakers in their small study were aged between 57 and 76, had been living in Canada for at least forty years, and used Ukrainian as their primary language in the course of ‘normal daily interaction’ (op.cit., 230). The second- generation speakers were aged between 20 and 31, and used Ukrainian sporadically, mostly in communication with older people. For them English was their primary language of interaction, although like the first generation speakers they said that they had acquired Ukrainian as their first language. Using the stepwise multiple regression procedure incorporated in Goldvarb 2.0 (Rand and Sankoff 1990), Budzhak-Jones and Poplack analysed 399 English-origin nominals and a comparative sample of 481 Ukrainian nominals. Their analysis suggested that the first generation speakers fully controlled the quantitative conditioning of linguistic variation in the marking of nominal inflection, but that the second generation speakers did not. Budzhak-Jones and Poplack were therefore able to argue that it is essential to distinguish ‘native’ speakers from ‘non- native’ speakers in the study of bilingual discourse. The first generation speakers in their sample, they claim, could be considered native speakers whereas the second generation speakers could not. Items borrowed from English, even if only for the nonce, were fully integrated by the first generation speakers into Ukrainian, and should therefore be considered integrated loanwords rather than single-word codeswitches.




A different example of generation-specific language comes from the research of Dubois and Horvath (1999) on language change in Cajun English. Dubois and Horvath analysed the use of seven phonological variables in the speech of three generations of speakers from rural areas of Louisiana. During the period of history represented by the three generations language shift from French to English has been taking place. The sociolinguistic situation, Dubois and Horvath say, is one of a stable closed community in the process of language shift, such as are found in many urban areas of the world, including, for example, the barrios of Los Angeles and New York City, and the migrant enclaves in Sydney. Dubois and Horvath’s findings force them to question several of the assumptions of variationist research on sound change, such as the principle that women tend to be innovators in change from below, as well as leaders in change from above. Dubois and Horvath show that in Cajun English the distribution of sound changes across the generations is intimately tied to the external events that have shaped the lives of the three generations of speakers. For example, English was made the compulsory language of education during the period when the older generation would have been of school age; for them, therefore, English is a second language, and any social meanings attached to variation are realized in French (op.cit., 304). Their English has little to do with the usual understanding of change except for the important fact that their ways of speaking provided the source for future changes within the community. The middle-aged generation experienced the effects of industrialization and urbanization and the consequent imposition of an external norm for the speaking of English. The younger
generation, on the other hand, lived through a period of Cajun renaissance where a Cajun identity became salient but could be signalled only through English.
Living out a life against the backdrop of these different historical events defined different social and economic roles for men and women at different historical times, so that the effect of the basic social variables of social network and gender on language variation was different for each generation. The inclusion of age as a variable, then, was profoundly important for understanding the effects of these familiar social variables. As Dubois and Horvath point out, age as a measure of an individual’s chronological development was not what was important; instead age “is fundamentally important to identify the generations within the speech community affected by important historical events. The effects of gender are strongly conditioned by generation, and the generations are strongly conditioned by sociohistorical contexts” (op.cit., 311).
4. Social implications
The most obvious social problems concerning age and generation-specific differences in language are connected with education. One such problem resulting from age-grading behaviour could affect children from families that do not expect them to take part in adult conversations (such as the working class Black community referred to as ‘Trackton” by Heath (1983) or those British families where children are expected to speak only when spoken to). Clearly these children will be less forthcoming in oral discussions in the classroom than children from families that have treated as more equal partners in conversation. For discussion of these and other cultural differences, and their educational implications, see Romaine (1984, 159-228).
The pattern of preferential age grading whereby adolescents use a higher proportion of stigmatized variants than speakers of other ages may also impinge on school performance. Teachers and parents may react negatively if they perceive a heavy use of stigmatized features and do not realise that this is likely to be a temporary phase. The association between the use of nonstandard linguistic features and stereotypes of laziness,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีการ analysed ความสัมพันธ์ระหว่างดีกระบวนการและภาษาที่ใช้จากจุดมุมมองที่สอง: การเปลี่ยนภาษาในช่วงอายุของบุคคลและ cohorts แตกต่างกันของบุคคลที่อยู่ภายในชุมชนพูดภาษาใช้ภาษาเฉพาะอายุถึงวิธีแรก มีการใช้เฉพาะรุ่นภาษาที่จองทัน แตกได้เป็นส่วนหนึ่งในการวิเคราะห์ความสำคัญเปลี่ยนภาษา ผู้ชายและผู้หญิงไม่สามารถจำแนกแบบเดียวกับในสมาคมนี้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสตรีประเภทที่เกี่ยวข้องอายุที่เกี่ยวข้องกับสังคมเกี่ยวข้องกับสถานภาพ กับแม่หม้ายที่ไม่remarry สมมุติว่ามีบทบาทสำคัญที่ถูกจำกัดให้ผู้ชาย (ibid) จุดนี้มีผลบังคับใช้ทั่วไป เนื่องจากในสังคมทุกเพศและตัวแปรทางสังคมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องโต้ตอบกับตัวแปรอายุ อย่างไรก็ตาม มีกำหนด การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มอายุที่แตกต่างกันมากตรงไปตรงมาอายุอาจจะประเภทสังคมความหมายมากกว่าในบางวัฒนธรรมมากกว่าคนอื่น โอตะHarwood วิลเลียมส์ และตะไก้ (2000, 34) พบว่าในเด็กอายุ 18-19 ปีตัวกลุ่มในยุคแข็งแกร่งสำหรับชาวอเมริกันกว่าญี่ปุ่น นอกจากนี้ กำลังหนุ่มEckert (ibid) ชี้ให้เห็นที่ " aged กลางเท่านั้นจะเห็นเป็นในผู้ใหญ่ใช้ "ทำ"ภาษา แทนที่เรียนรู้มัน หรือแพ้"มากกว่าปกติ อย่างไรก็ตาม คำอ้างถึงความแตกต่างเฉพาะอายุในความรู้สึกทั่วไป characterising consideredappropriate ภาษาไป และของระยะต่าง ๆ ในช่วงชีวิตจัดเกรดอายุอาจยังเกี่ยวข้องกับอายุต้องคุณลักษณะที่ใช้โดยการใช้ลำโพงทุกเพศทุกวัย ในชุมชน แต่บ่อยบางกลุ่มอายุกว่าผู้อื่น จัดเกรดอายุไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงภาษา ตั้งแต่บุคคลสามารถเปลี่ยนภาษาของพวกเขาในช่วงชีวิตของพวกเขา ในขณะชุมชนไม่ไม่เปลี่ยนแปลง (Labov 1994, 84) แน่นอน หนึ่งในความท้าทายยิ่งใหญ่ที่สุดในการวิเคราะห์ของเปลี่ยนภาษากำลังจะตัดสินใจเมื่ออายุความแตกต่างในการใช้ภาษาสะท้อนความการเปลี่ยนแปลง ในชุมชนบรรทัดฐาน และ เมื่อพวกเขาสะท้อนอายุมั่นคงจัดเกรด (ดูส่วนที่ 3)นี้รูปแบบของการสร้างความแตกต่างของอายุจะถือว่าเป็นรูปแบบปกติสำหรับคอกตัวแปร sociolinguistic แม้ ว่าไม่สามารถสันนิษฐานว่า มันจะพบแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แชมเบอร์สและ Trudgill กล่าวว่า (op. cit., 79) ถ้าสภาพสังคมแตกต่างกัน Aโดดเด่นสังเกตเกิดซ้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นวัยรุ่นที่ลำโพงจากสังคมทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญจำนวนใช้สอนในช่วงกว้างของชุมชนเมืองตัวแปรที่เป็น stigmatized สังคมกว่าทำลำโพงวัยอื่น ๆ รูปที่ 3 จากเรียนดีทรอยต์ต้นของ Fasold และ wolfram (1974, 91) แสดงลวดลายนี้สำหรับการใช้ซ้อน (เธอไม่ต้องการอะไร แบบ stigmatized จะและเพรสทีจตัวแปรเธอไม่ต้องการอะไร) Wolfram และ Fasold แสดงความคิดเห็นที่คล้ายกันสามารถระบุการกระจายสำหรับ "หมายเลขใด ๆ ของคำโครงสร้างประโยค หรือไวยากรณ์"(1974, 91) ผลการวิจัยที่คล้ายกันมีการรายงานสำหรับภาษาอื่น ๆ (ดู เช่นSilva-Corvalan (1981) ในภาษาสเปน)การศึกษาภาษาเฉพาะรุ่นได้ฝึกฝนความสำคัญพิเศษสำหรับการวิจัยในการบำรุงรักษาภาษา ภาษาตาย สลับรหัส และการยืม ภาษากะปกติเกิดกว่าสามรุ่น ตัวอย่าง กลุ่มข้ามชาติในลอนดอนจาก พูด ตุรกี จะมาถึงในลอนดอนกับตุรกีเป็นภาษาแรกของตนเอง และจะเริ่มรับภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง เด็กจะมีสองภาษาในตุรกีและอังกฤษ ใช้ภาษาในโดเมนอื่น (ภาษาอังกฤษอย่าง โรงเรียนและตุรกีกับผู้ปกครอง) และอาจจะ codeswitch ระหว่างตุรกีและอังกฤษ ลูก ๆ แล้วจะพูดภาษาอังกฤษเท่านั้น นี้ แน่นอน เป็นการรุ่น idealised แต่บ่งชี้ว่า ชนิดของความแตกต่างสำคัญที่อาจพบระหว่างรุ่นแตกต่างกันในชนิดของสถานการณ์วิจัยเป็นภาษารุ่นแตกต่างกันของสองภาษาลำโพงสามารถนำไปสู่คำถามทฤษฎีสำคัญ Budzhak-โจนส์และ Poplack (1997), เช่น ใช้ข้อมูลจากรุ่นสองของยูเครน-อังกฤษสองภาษาลำโพงเพื่อคำถาม vexed ที่ว่ารายการเดียวคำจากภาษาหนึ่งที่เกิดขึ้นในการยืดของวาทกรรมจากภาษาอื่นควรคำยืมหรือคำคำเดียว codeswitches ลำโพงรุ่นแรกในการศึกษาขนาดเล็กมีอายุระหว่าง 57 76 อาศัยในแคนาดาสำหรับน้อยกว่าสี่สิบปี และใช้ยูเครนเป็นภาษาหลักในหลักสูตร 'โต้ทุกวันปกติ' (op.cit. 230) ลำโพงรุ่นที่สองมีอายุระหว่าง 20 และ 31 และใช้ยูเครน sporadically ส่วนใหญ่ในการสื่อสารกับคนรุ่นเก่า สำหรับภาษาอังกฤษพวกเขาเป็นภาษาหลักของการโต้ตอบ แม้ว่าลำโพงรุ่นแรกเช่นกล่าวว่า พวกเขาได้มายูเครนเป็นภาษาแรกของพวกเขา ใช้การ stepwise ถดถอยหลายตอนรวมอยู่ใน Goldvarb 2.0 (Rand และ Sankoff 1990), โจนส์ Budzhak และ Poplack analysed 399 nominals จุดเริ่มต้นของภาษาอังกฤษและตัวอย่างเปรียบเทียบของยูเครน nominals 481 นักวิเคราะห์แนะนำว่า ลำโพงรุ่นแรกควบคุมปรับเชิงปริมาณของความผันแปรภาษาศาสตร์ในการทำเครื่องหมายของการผันคำที่ระบุทั้งหมด แต่ว่า รุ่นที่สองลำโพงไม่ โจนส์ Budzhak และ Poplack ได้ดังนั้นสามารถที่จะโต้แย้งว่า มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อแยกลำโพง 'ดั้งเดิม' จาก 'ไม่ใช่พื้นเมือง' ลำโพงในการศึกษาวาทกรรมสองภาษา ลำโพงรุ่นแรกในตัวอย่างของพวกเขา พวกเขาอ้าง อาจถือว่าภาษาในขณะที่รุ่นที่สองลำโพงไม่ รายการยืมมาจากภาษาอังกฤษ แม้แต่ nonce ครบวงจร โดยลำโพงรุ่นแรกในยูเครน และดังนั้นจึงควรคำนึงถึง loanwords รวมมากกว่าคำเดียว codeswitchesตัวอย่างที่แตกต่างกันของภาษาเฉพาะรุ่นมาจากการวิจัยของ Dubois และ Horvath (1999) การเปลี่ยนแปลงภาษาในการฟิตภาษาอังกฤษ Dubois และ Horvath analysed ใช้ 7 ตัวแปรคำโครงสร้างประโยคในการพูดของ 3 รุ่นของลำโพงจากชนบทของหลุยเซียน่า ช่วงของประวัติศาสตร์ที่แสดง โดยรุ่นสาม กะภาษาจากภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาอังกฤษได้สละตำแหน่ง สถานการณ์ sociolinguistic, Dubois และ Horvath กล่าวว่า เป็นหนึ่งในชุมชนมั่นคงปิดระหว่างภาษากะ เช่นอยู่ในพื้นที่หลายเมืองของโลก รวม เช่น บาริออสของลอสแองเจลิส และนิวยอร์ก และ enclaves แรงในซิดนีย์ ผลการวิจัยของ Horvath และ Dubois บังคับให้ถามหลายสมมติฐานวิจัย variationist ในการเปลี่ยนแปลงเสียง เช่นหลักการที่ผู้หญิงมักจะ เป็น innovators ในการเปลี่ยนแปลงจากด้านล่าง เป็นผู้นำในการเปลี่ยนแปลงจากข้างต้น Dubois และ Horvath แสดงว่า ในการฟิตภาษาอังกฤษ กระจายเสียงเปลี่ยนแปลงข้ามรุ่นนี้จึงเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ภายนอกที่มีรูปชีวิตของรุ่นสามของลำโพง ตัวอย่าง ภาษาอังกฤษทำภาษาภาคบังคับการศึกษาช่วงเมื่อรุ่นเก่ามีอายุโรงเรียน สำหรับพวกเขา ดังนั้น ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง และมีการรับรู้ความหมายใด ๆ ทางสังคมกับการเปลี่ยนแปลงในฝรั่งเศส (op.cit. 304) ภาษาอังกฤษมีน้อยกับความเข้าใจปกติของการเปลี่ยนแปลงยกเว้นความจริงสำคัญที่ว่า วิธีการพูดให้แหล่งที่มาสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคตภายในชุมชน รุ่นวัยกลางคนที่มีประสบการณ์ผลกระทบของความเป็นเมือง และทวีความรุนแรงมากและใช้ผลลัพธ์ผิดปกติภายนอกสำหรับการพูดภาษาอังกฤษ อายุน้อยกว่าบนมืออื่น ๆ รุ่น อาศัยผ่านระยะของเรอเนสซองซ์ฟิตที่ตัวฟิตกลายเป็นเด่น แต่ไม่ signalled ผ่านภาษาอังกฤษเท่านั้นชีวิตออกชีวิตกับฉากหลังของเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ต่าง ๆ เหล่านี้กำหนดบทบาททางสังคม และเศรษฐกิจที่แตกต่างกันสำหรับชายและหญิงในหลายช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ เพื่อให้ผลของตัวแปรทางสังคมพื้นฐานของเครือข่ายทางสังคมและเพศเปลี่ยนแปลงภาษาแตกต่างกันสำหรับแต่ละรุ่น รวมอายุเป็นตัวแปร แล้ว ได้ซึ้งมีความสำคัญต่อการทำความเข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบของตัวแปรทางสังคมเหล่านี้คุ้นเคย เป็น Dubois และ Horvath ชี้ อายุเป็นการพัฒนาตามลำดับเวลาของแต่ละวัดมีไม่อะไรเป็นสิ่งสำคัญ แทน อายุ "เป็นพื้นฐานสำคัญเพื่อระบุรุ่นภายในชุมชนเสียงผลกระทบจากเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์ ผลของเพศจะขอปรับอากาศ โดยสร้าง และรุ่นที่จะขอปรับตามบริบท sociohistorical" (op.cit. 311)4. ผลสังคมปัญหาสังคมที่ชัดเจนที่สุดเกี่ยวกับอายุและเฉพาะสร้างความแตกต่างในภาษาเชื่อมต่อกับการศึกษา ปัญหาดังกล่าวเกิดจากพฤติกรรมที่จัดเกรดอายุหนึ่งอาจมีผลต่อเด็กจากครอบครัวที่คาดหวังให้มีส่วนร่วมในการสนทนาสำหรับผู้ใหญ่ (เช่นคลาสทำงาน ชุมชนสีดำเรียกว่า " Trackton " โดยฮีธ (1983) หรือเหล่าครอบครัวชาวอังกฤษที่คาดว่าเด็กจะพูดเฉพาะเมื่อพูดถึง) ชัดเจนเด็กเหล่านี้จะน้อยลงในการสนทนาปากเปล่าในห้องเรียนมากกว่าเด็กจากครอบครัวที่มีเป็นคู่มากเท่าใน สำหรับการอภิปรายเหล่านี้ และอื่น ๆ ความแตกต่างทางวัฒนธรรม และผลการศึกษา ดูสดกรอบ (1984, 159-228)รูปแบบของอายุต้องจัดเกรดโดยวัยรุ่นใช้สัดส่วนสูงของตัวแปร stigmatized กว่าลำโพงอื่นวัยอาจยัง impinge ในโรงเรียน ครูและผู้ปกครองอาจตอบสนองในเชิงลบถ้าผู้สังเกตใช้ความหนักของ stigmatized และตระหนักว่า เรื่องนี้น่าจะเป็นระยะชั่วคราว ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ลักษณะการทำงานเกือบภาษาศาสตร์และมักของความขี้เกียจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้รูปแบบของความแตกต่างของอายุที่ถือว่าเป็นรูปแบบปกติของตัวแปรภาษาที่มั่นคง
ถึงแม้ว่ามันไม่สามารถจะสรุปได้ว่า จะพบทั่วไป
โดยเฉพาะห้อง trudgill พูด ( เรื่องเดิม , 79 ) ถ้าเงื่อนไขทางสังคมที่แตกต่างกัน เป็นข้อสังเกตที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งงบ

ลำโพงจากสังคมวัยรุ่นความแตกต่างที่ได้รับการสำคัญในการวิเคราะห์
การเปลี่ยนแปลงของภาษา

ผู้หญิงและผู้ชาย
ไม่สามารถจัดหมวดหมู่ในลักษณะเดียวกันในสังคมนี้ได้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับสังคม ประเภท
อายุสถานภาพสมรสกับแม่ม่ายที่ไม่ได้
แต่งงานใหม่สมมติว่าบทบาทที่สำคัญ นั่นคือ มิฉะนั้นต้องผู้ชาย ( อ้างแล้ว ) จุดนี้
ใช้ได้ทั่วไปความสัมพันธ์ระหว่างกระบวนการ ageing และใช้ภาษาได้แบบดั้งเดิมที่ถูกวิเคราะห์
จากมุมมองจุดสอง : การใช้ภาษาในการใช้งานของแต่ละบุคคล
และภาษาสมุน ที่แตกต่างกันของบุคคลที่อาศัยอยู่ภายในชุมชนสุนทรพจน์ .
อายุที่เฉพาะเจาะจงการใช้ภาษา หมายถึง วิธีการแรก กับรุ่นที่เฉพาะเจาะจงใช้
ภาษาสงวนไว้สำหรับหลังในแง่ของอายุที่แข็งแกร่งสำหรับชาวอเมริกันกว่าญี่ปุ่น นอกจากนี้ การที่หนุ่ม



Eckert ( อ้าง ) ชี้ให้เห็นว่าเพียงวัยกลางคนจะเห็นเป็นเสน่ห์ในการใช้ผู้ใหญ่เป็น " ทำ " ภาษามากกว่าการเรียนรู้หรือ

เสีย " มากกว่าปกติ อย่างไรก็ตาม คำว่า หมายถึงอายุที่เฉพาะเจาะจงแตกต่างในความรู้สึกทั่วไปมากขึ้นcharacterising ภาษา consideredappropriate และโดยทั่วไปของขั้นตอนที่แตกต่างกันในชีวิต



อายุงานยังอาจเกี่ยวข้องกับการใช้คุณลักษณะพิเศษของอายุที่ใช้โดย
ลำโพงทุกเพศทุกวัยในชุมชน แต่บ่อยขึ้น โดยบางกลุ่มอายุกว่า
คนอื่น อายุงานไม่ต้องเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนภาษา เนื่องจากบุคคล
เพราะในสังคมทุกสังคมเพศและตัวแปรอื่น ๆของสังคมที่เกี่ยวข้อง
โต้ตอบกับตัวแปรอายุ แต่มันคือการกำหนดการเปรียบเทียบระหว่าง
ต่างกลุ่มอายุห่างจากตรงไปตรงมา
อายุอาจมีความหมายทางสังคมประเภท ในบางวัฒนธรรม กว่าคนอื่น ๆ Ota
Harwood , วิลเลียมส์ และ Takai ( 2000 , 34 ) พบว่า 18-19 ปี olds กลุ่มเอกลักษณ์
นี้รูปแบบของความแตกต่างของอายุที่ถือว่าเป็นรูปแบบปกติของตัวแปรภาษาที่มั่นคง
ถึงแม้ว่ามันไม่สามารถจะสรุปได้ว่า จะพบทั่วไป
โดยเฉพาะห้อง trudgill พูด ( เรื่องเดิม , 79 ) ถ้าเงื่อนไขทางสังคมที่แตกต่างกัน เป็นข้อสังเกตที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งงบ

ลำโพงจากสังคมวัยรุ่นในชั้นเรียนที่หลากหลายของชุมชน ใช้เบอร์สูงกว่าสายพันธุ์ที่เป็นสังคมของ
stigmatized ทำลำโพงมากกว่าวัยอื่น ๆ รูปที่ 3 จาก
Wolfram fasold เร็วและดีทรอยต์การศึกษา ( 1974 , 91 ) แสดงให้เห็นถึงรูปแบบนี้มาใช้
หลายปฏิเสธ ( ที่ stigmatized ฟอร์มจะเธอไม่ต้องการอะไรและ
ศักดิ์ศรีแตกต่าง เธอไม่ได้ต้องการอะไร )ความคิดเห็นที่กระจายและวุลแฟรม fasold คล้ายกัน
อาจจะแสดง " หมายเลขใด ๆของระบบเสียงหรือไวยากรณ์คุณสมบัติ "
( 1974 , 91 ) ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานสำหรับภาษาอื่น ๆ ( ดูตัวอย่างเช่น
Silva corvalan ( 1981 ) สเปน )



ศึกษารุ่นพิเศษเฉพาะภาษาซึ่งมีความสำคัญสำหรับการวิจัย
เป็นภาษาการบํารุงรักษา ภาษา ความตายอาจจะเปลี่ยนภาษาของพวกเขาในชีวิตของพวกเขา ในขณะที่ทั้งชุมชนไม่ได้
ไม่เปลี่ยน ( ลาบอฟ 1994 , 84 ) แน่นอนหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการวิเคราะห์
เปลี่ยนภาษาในความคืบหน้าจะตัดสินใจเมื่ออายุที่แตกต่างในการใช้ภาษา สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในชุมชน
บรรทัดฐานและเมื่อพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงเสถียรภาพอายุระดับ ( ดูข้อ 3 )



ที่โรงเรียน และ ตุรกี กับพ่อแม่ของพวกเขา ) และยังอาจ codeswitch ระหว่าง
ตุรกีและภาษาอังกฤษ เด็กอาจจะพูดแต่ภาษาอังกฤษ นี้แน่นอนเป็น
idealised รูปแบบแต่มันบ่งบอกถึงชนิดของความแตกต่างที่สำคัญที่อาจพบ
ระหว่างรุ่นที่แตกต่างกันในชนิดของสถานการณ์นี้




การวิจัยในภาษาของรุ่นที่แตกต่างกันของลำโพงสองภาษาสามารถสนับสนุนคำถามเชิงทฤษฎีสำคัญ budzhak โจนส์ และ poplack ( 1997 ) , ตัวอย่างใช้ข้อมูลจากสองรุ่นของยูเครนภาษาอังกฤษสำหรับลำโพงที่อยู่รำคาญถามว่าคำเดียวรายการจากภาษาหนึ่งที่เกิดขึ้นในการยืดของวาทกรรมจากภาษาอื่นควรพิจารณาเงินกู้หรือ codeswitches คำคำเดียว รุ่นแรก ลำโพงในการศึกษาขนาดเล็กของพวกเขามีอายุระหว่าง 57 และ 76เคยอยู่ในแคนาดาอย่างน้อยสี่สิบปี และใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักของพวกเขาในหลักสูตรปกติ ' ทุกวัน ' ( op.cit. ปฏิสัมพันธ์ , 230 ) ลำโพงรุ่นที่ 2 อายุระหว่าง 20 และ 31 และใช้ภาษาอังกฤษเฉพาะส่วนใหญ่ในการสื่อสารกับคนรุ่นเก่า สำหรับภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักของการโต้ตอบถึงจะเป็นรุ่นแรก โดยพวกเขากล่าวว่า พวกเขาได้รับ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของพวกเขา โดยใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน กระบวนการจดทะเบียนใน goldvarb 2.0 ( แรนด์ กับ sankoff 1990 ) , budzhak โจนส์และวิเคราะห์ลักษณะ poplack 399 ที่มาภาษาอังกฤษ และตัวอย่างเปรียบเทียบลักษณะ 481 ยูเครน .การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่าลำโพงรุ่นแรกพร้อมควบคุมปรับปริมาณการเปลี่ยนแปลงภาษาในการสลักชื่อแฟรนไชส์ แต่ลำโพงรุ่นที่สองไม่ได้ budzhak โจนส์ และ poplack ดังนั้นสามารถที่จะโต้แย้งว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแยกแยะ ' ดั้งเดิม ' ลำโพง ' ' ไม่ใช่เจ้าของภาษา ' ลำโพงในการศึกษาวาทกรรมสองภาษารุ่นแรก ลำโพงในตัวอย่างของพวกเขา , พวกเขาเรียกร้อง อาจจะถือว่าเจ้าของภาษาและลำโพงรุ่นที่สองได้ รายการที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษ แม้เพียงสำหรับฉัน เป็นแบบครบวงจร โดยรุ่นแรก ลำโพงในยูเครน และดังนั้นจึงควรพิจารณายืมรวมมากกว่า codeswitches




คำเดียวตัวอย่างที่แตกต่างกันของภาษารุ่นที่เฉพาะเจาะจงมา จากการวิจัยของบัวและฮอร์วาธ ( 1999 ) ในการเปลี่ยนภาษาใน Cajun ภาษาอังกฤษ ดูบัวส์และฮอร์วาธ วิเคราะห์การใช้ตัวแปร 7 ระบบเสียงในภาษาของทั้งสามรุ่นของลำโพงจากชนบทของหลุยเซียน่าในช่วงระยะเวลาของประวัติศาสตร์ที่แสดงโดยสามรุ่นภาษาเปลี่ยนจากภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาอังกฤษได้รับการวาง และ sociolinguistic สถานการณ์ ดูบอยส์และฮอร์วาธกล่าวว่าเป็นหนึ่งในชุมชนปิดมีเสถียรภาพในกระบวนการของการเปลี่ยนภาษา เช่นที่พบในเขตเมือง ของโลก รวมถึง ตัวอย่างเช่น บาร์ริออส ของลอสแอนเจลิส และนิวยอร์กและผู้อพยพ enclaves ในซิดนีย์ ดูบัวส์และฮอร์วาธค้นพบบังคับให้ถามหลายสมมติฐานของการวิจัย variationist บนเปลี่ยนเสียง เช่น หลักการที่ว่า ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะเป็นนวัตกรรมในการเปลี่ยนแปลงจากด้านล่าง เป็นผู้นำในการเปลี่ยนแปลงจากข้างบนดูบัวส์และฮอร์วาธแสดงให้เห็นว่าใน Cajun ภาษาอังกฤษกระจายเสียงเปลี่ยนแปลงในรุ่นจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของทั้งสามรุ่นของลำโพง ตัวอย่างเช่น , ภาษาอังกฤษเป็นภาษาภาคบังคับ การศึกษาในช่วงระยะเวลาเมื่อรุ่นเก่าจะได้รับอายุของโรงเรียน ; สำหรับพวกเขา ดังนั้นภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง และความหมายทางสังคมที่แนบมากับการเปลี่ยนแปลงจะรับรู้ในฝรั่งเศส ( op.cit. , 304 ) ภาษาอังกฤษได้น้อยจะทำอย่างไรกับความเข้าใจของการเปลี่ยนแปลงปกติ ยกเว้น สำคัญที่ว่าทางพูดให้แหล่งที่มาสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคต ภายในชุมชนรุ่นวัยกลางคนประสบผลของอุตสาหกรรมและเศรษฐกิจและการจัดเก็บผลของบรรทัดฐานภายนอกสำหรับการพูดภาษาอังกฤษ น้อง
รุ่นบนมืออื่น ๆที่เคยผ่านช่วงเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่ตนกลายเป็นซุปซุปเด่นแต่อาจเป็นสัญญาณเท่านั้น
ผ่านภาษาอังกฤษอยู่ในชีวิตกับฉากหลังของเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันเหล่านี้กำหนดบทบาททางสังคมและเศรษฐกิจที่แตกต่างกันสำหรับชายและหญิงในช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน ดังนั้นผลของการวิเคราะห์พื้นฐานของเครือข่ายทางสังคมและเพศต่อการแปรของภาษาแตกต่างกันในแต่ละรุ่น รวมอายุเป็นตัวแปรแล้วคือ profoundly สำคัญให้เข้าใจผลกระทบของเหล่านี้คุ้นเคยของสังคม ตัวแปร เป็นบัวและฮอร์วาธชี้ให้เห็น อายุเป็นตัวชี้วัดการพัฒนาตามลำดับของแต่ละคนก็ไม่ได้ว่าอะไรที่สำคัญ แทนอายุ " เป็นพื้นฐานที่สำคัญที่จะระบุรุ่นภายในชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์การพูดที่สำคัญผลของเพศขอเว็บไซด์โดยรุ่นและรุ่นขอเว็บไซด์โดยบริบท sociohistorical " ( op.cit. 311 )
4 ผลกระทบทางสังคม
ชัดเจนที่สุดปัญหาทางสังคมเกี่ยวกับอายุ และสร้างความแตกต่างเฉพาะในภาษา ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเช่นปัญหาที่เกิดจากพฤติกรรมการอายุอาจมีผลต่อเด็กจากครอบครัวที่ไม่ได้คาดหวังให้พวกเขามีส่วนร่วมในการสนทนาของผู้ใหญ่ ( เช่นชนชั้นดำชุมชนเรียกว่า ' trackton " โดย ฮีธ ( 1983 ) หรือครอบครัวที่เด็กอังกฤษที่คาดว่าจะพูดเฉพาะตอนพูดด้วย )ชัดเจนว่าเด็กเหล่านี้จะเป็นหน้าน้อยกว่าในช่องปากการอภิปรายในชั้นเรียนมากกว่าเด็กที่มาจากครอบครัวที่ได้รับเท่ากับคู่ค้ามากขึ้นในการสนทนา . สำหรับการอภิปรายของเหล่านี้และความแตกต่างทางวัฒนธรรมอื่น ๆ และผลการศึกษาของพวกเขา ดูโรแมน ( 1984 ,
159-228 )รูปแบบพิเศษโดยวัยรุ่นอายุการใช้สูงกว่าสัดส่วนของตัวแปรมากกว่า stigmatized เป็นวัยอื่น ๆยังอาจกระทบต่อการปฏิบัติงานในโรงเรียน ครูและผู้ปกครองอาจจะตอกกลับไปทางซ้ายถ้าพวกเขารับรู้การใช้งานหนักของ stigmatized คุณสมบัติและไม่ได้ตระหนักว่า นี้น่าจะเป็นเฟส ชั่วคราวความสัมพันธ์ระหว่างการใช้คุณสมบัติทางภาษาศาสตร์ที่ไม่เป็นมาตรฐานและแบบแผนของการเกียจคร้าน