The latter part of the 11th century

The latter part of the 11th century was a period of transition from Late Old English to Early Middle English.

The influence of Old Norse certainly helped move English from a synthetic language towards a more analytic or isolating word order, a deep change at the grammatical level.[2][6] The eagerness of Vikings in the Danelaw to communicate with their southern Anglo-Saxon neighbors produced a friction that led to the erosion of the complicated inflectional word-endings;[6][7] Old Norse likely had a greater impact on this deep change to Middle and Modern English than any other language.[8][9][10] Simeon Potter notes: "No less far-reaching was the influence of Scandinavian upon the inflexional endings of English in hastening that wearing away and leveling of grammatical forms which gradually spread from north to south. It was, after all, a salutary influence. The gain was greater than the loss. There was a gain in directness, in clarity, and in strength".[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนหลังของศตวรรษที่ 11 เป็นระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงจากอังกฤษสายเก่าอังกฤษกลางต้นอิทธิพลของนอร์สแน่นอนช่วยย้ายภาษาอังกฤษจากภาษาสังเคราะห์ต่อมากขึ้นวิเคราะห์ หรือแยกคำสั่ง การเปลี่ยนแปลงที่ลึกในระดับไวยากรณ์ [2] [6]ความกระตือรือร้นของไวกิ้งในบริเวณเดนลอว์สื่อสารกับเพื่อนบ้านใกล้เคียงแองโกล-แซ็กซอนใต้ผลิตแรงเสียดทานที่นำไปสู่การพังทลายของความซับซ้อน inflectional-ลงท้ายคำ [6] [7] นอร์สอาจมีผลกระทบที่มากกว่านี้เปลี่ยนแปลงลึกกลางและสมัยใหม่ภาษาอังกฤษมากกว่าภาษาอื่น ๆ [8] [9] [10] พอตเตอร์ Simeon หมายเหตุ: "บทสรุปไม่เป็นอิทธิพลของสแกนดิเนเวียเมื่อตอนจบ inflexional ภาษาอังกฤษเร่งว่าสวมใส่ออกไป และปรับระดับรูปแบบไวยากรณ์ซึ่งค่อย ๆ แพร่กระจายจากเหนือใต้ ได้ หลังจากที่ทุก อิทธิพล salutary กำไรมากกว่าขาดทุนได้ ได้กำไร ในเด็ดขาด ความชัดเจน และ ความแข็งแรง" [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนหลังของศตวรรษที่ 11 เป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงจากปลายภาษาอังกฤษต้นกลางภาษาอังกฤษ.

อิทธิพลของนอร์สแน่นอนช่วยย้ายภาษาอังกฤษจากภาษาสังเคราะห์ต่อคำสั่งการวิเคราะห์มากขึ้นหรือการแยกการเปลี่ยนแปลงลึกในระดับไวยากรณ์ . [2] [6] ความกระตือรือร้นของพวกไวกิ้งใน Danelaw ในการสื่อสารกับเพื่อนบ้านของพวกเขาทางตอนใต้ของแองโกลแซกซอนผลิตแรงเสียดทานที่นำไปสู่การพังทลายของความซับซ้อน inflectional คำตอนจบ; [6] [7] อร์สโบราณน่าจะมีผลกระทบมากขึ้นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงลึกนี้ กลางและภาษาอังกฤษสมัยใหม่กว่าภาษาอื่น ๆ . [8] [9] [10] ไซเมียนพอตเตอร์หมายเหตุ: "ไม่น้อยไกลถึงอิทธิพลของสแกนดิเนเวีเมื่อปลาย inflexional ของภาษาอังกฤษในการเร่งว่าการสวมใส่ออกไปและการปรับระดับในรูปแบบไวยากรณ์ซึ่งค่อยๆแพร่กระจายจากเหนือจรดใต้มันเป็นหลังจากทั้งหมดมีอิทธิพลต่อสุขภาพได้.. กำไรมากกว่าการสูญเสีย. มีกำไรในตรงไปตรงมาในความชัดเจนได้และในความแข็งแรง ". [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนหลังของศตวรรษที่ 11 เป็นช่วงของการเปลี่ยนจากสายภาษาอังกฤษ เก่าเร็ว กลาง ภาษาอังกฤษอิทธิพลของภาษานอร์สโบราณช่วยย้ายภาษาอังกฤษจากภาษาสังเคราะห์ต่อเพิ่มเติมหรือการแยกวิเคราะห์คำสั่ง เปลี่ยนแปลง ลึกในระดับไวยากรณ์ [ 2 ] [ 6 ] ความกระตือรือร้นของไวกิ้งในบริเวณเดนลอว์สื่อสารกับประเทศเพื่อนบ้าน แองโกลแซ็กซอนใต้ผลิตแรงเสียดทานที่นำไปสู่การพังทลายของซับซ้อน ท.ร. คำ ตอนจบ ; [ 6 ] [ 7 ] ภาษานอร์สโบราณอาจได้ผลกระทบมากกว่าการเปลี่ยนแปลงลึกนี้ภาษาอังกฤษยุคกลางและทันสมัยกว่าภาษาอื่น ๆ . [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] สิ พอตเตอร์ หมายเหตุ : " ไม่กว้างขวางน้อยถูกอิทธิพลของสแกนดิเนเวียเมื่อตอนจบ inflexional ภาษาอังกฤษไปเร่งที่ใส่ไป และปรับระดับ รูปแบบของไวยากรณ์ที่ค่อย ๆแพร่กระจายจากเหนือไปใต้ มันเป็น , หลังจากทั้งหมด , อิทธิพลซึ่งมีประโยชน์ต่อสุขภาพ . ได้รับมากกว่าการสูญเสีย มีการเพิ่มคำสั่งในความชัดเจนและความแข็งแรง " [ 11 ]