portfolio. Tying that compensation

portfolio. Tying that compensation to the firm's earnings (versus paying salary) increases the variance of the returns on the manager's portfolio. Given that top managers are risk averse and not well diversified, they require (and are apparently paid) greater compensation on average when their firm has a bonus plan.2 This increased cost accompanying the small tax benefits suggests that additional benefits are necessary to explain the existence of bonus plans (e.g., incentive benefits).

The fact that division managers’ bonuses depend on division earnings reinforces the foregoing conclusion. The variance of the division managers’ portfolio returns increases less if the bonus is tied to the firm's earnings than if it is tied to the division's earnings (diversification reduces risk). Hence, if tax benefits are the sole reason for bonus plans, we would not expect division managers' bonuses to be tied to their divisions' performances. However, under the incentive hypothesis, we expect division managers' compensations to depend on their divisions' performances.

Which Firms Use Accounting Earnings-Based Plans?
Research explaining why some firms use earnings-based plans and others do not is sparse. We know from Conference Board studies (e.g., Conference Board, 1979) that the frequency of use of such plans varies by industry. For example, a greater proportion of manufacturing firms than retail firms use bonus plans. However, we do not have a theory to explain why manufacturing firms are more likely to use a bonus plan than retail firms. Nevertheless, we can think of intuitively plausible hypotheses about which firms use earnings-based plans. One such hypothesis is suggested by the analysis in the preceding section and Chapter 8. V
For bonus plans to provide the manager with an incentive to maximize firm value, the performance index in the bonus calculation (earnings) must be correlated with the effect of the manager's actions on the value of the firm. Ceteris paribus, the greater the correlation between earnings and the effect of a given manager's actions on the value of the firm, the more likely an earnings-based bonus plan will be used to reward the manager. For example, one would not expect a high correlation between the accounting earnings of a research and development firm and the manager's effect on its market value! So we would expect bonus plans to be less frequently used by such firms (see Smith and Watts, 1984).

See conference board (1979) for evidence that managers of firms with bonus plans are paid more. An alternative hypothesis is that managers’ marginal products are higher in industries that have bonus plans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลงาน ผูกแทนที่กำไรของบริษัท (เมื่อเทียบกับเงินเดือนชำระเงิน) เพิ่มส่วนต่างแทนในผลงานของผู้จัดการ ระบุว่าผู้บริหารสูงสุดมีความเสี่ยง averse และหลากหลายดีไม่ พวกเขาต้อง (และเห็นได้ชัดว่าชำระ) ค่าตอบแทนมากขึ้นโดยเฉลี่ยเมื่อบริษัทของพวกเขามีแผนโบนัส2 ต้นทุนเพิ่มขึ้นนี้มาพร้อมกับสิทธิประโยชน์ภาษีเล็กแนะนำเพิ่มเติมจำเป็นต้องอธิบายการดำรงอยู่ของแผนโบนัส (เช่น แผนงานสิทธิประโยชน์)

ข้อเท็จจริงที่ว่า โบนัสของผู้จัดการฝ่ายขึ้นอยู่กับกำไรส่วน reinforces ข้อสรุปเหล่านี้ ความแปรปรวนของผลตอบแทนผลงานของผู้จัดการฝ่ายเพิ่มน้อยถ้าโบนัสเชื่อมโยงกับกำไรของบริษัทมากกว่าถ้าจะเชื่อมโยงกับการแบ่งกำไร (วิสาหกิจลดความเสี่ยง) ดังนั้น ถ้าประโยชน์ภาษี สาเหตุแผนโบนัสแต่เพียงผู้เดียว เราไม่หวังโบนัสของผู้จัดการฝ่ายผูกพันสมรรถนะของหน่วยงานของตน อย่างไรก็ตาม ภายใต้ทฤษฏีจูงใจ เราคาดว่าค่าตอบแทนของผู้จัดการฝ่ายขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของหน่วยงานของตน

Which Firms Use Accounting Earnings-Based แผน?
วิจัยอธิบายทำไมบางบริษัทที่ใช้แผนรายได้ตาม และคนอื่นไม่เป็นบ่อ เราทราบจากการประชุมคณะกรรมการการศึกษา (เช่น ประชุมคณะกรรมการ 1979) ที่ความถี่ของการใช้แผนดังกล่าวแตกต่างกันไปตามประเภทธุรกิจ ตัวอย่าง สัดส่วนมากกว่าของบริษัทผลิตมากกว่าบริษัทขายปลีกใช้แผนโบนัส อย่างไรก็ตาม เราไม่มีทฤษฎีอธิบายทำไมบริษัทผลิตมีแนวโน้มที่จะใช้แผนโบนัสมากกว่าบริษัทขายปลีก อย่างไรก็ตาม เราสามารถคิดของสมมุติฐานที่เป็นไปได้หมดที่บริษัทใช้แผนรายได้ตาม แนะนำหนึ่งสมมติฐาน โดยการวิเคราะห์ในบทที่ 8 และส่วนก่อนหน้า V
สำหรับแผนโบนัสให้ผู้จัดการ มีสิ่งจูงใจเพื่อเพิ่มมูลค่าของบริษัท ดัชนีประสิทธิภาพในการคำนวณโบนัส (รายได้) ที่ต้องถูก correlated กับผลของการดำเนินการตัวจัดการค่าของบริษัท Ceteris paribus ยิ่งความสัมพันธ์ระหว่างรายได้และผลของการดำเนินการตัวจัดการการกำหนดค่าของบริษัท ยิ่งมีแนวโน้มจะใช้โบนัสกำไรตามแผนการให้รางวัลผู้จัดการ ตัวอย่าง ไม่หวังสูงความสัมพันธ์ระหว่างกำไรทางบัญชีของการวิจัย และพัฒนาของบริษัทและผลของผู้จัดการการตลาด ดังนั้นเราหวังโบนัสแผนน้อยมักจะใช้ โดยบริษัทดังกล่าว (ดูสมิธและวัตต์ 1984)

ดูประชุมบอร์ด (1979) สำหรับหลักฐานที่ผู้จัดการของบริษัทด้วยแผนโบนัสจะได้รับเงินมากขึ้น สมมติฐานทางเลือกเป็นของผู้จัดการผลิตภัณฑ์กำไรสูงในอุตสาหกรรมที่มีแผนโบนัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลงาน ผูกที่ชดเชยรายได้ของบริษัท ( เมื่อเทียบกับการจ่ายเงินเดือน ) เพิ่มความแปรปรวนของผลตอบแทนของผู้จัดการพอร์ตโฟลิโอ ระบุว่าผู้จัดการด้านบนมีความเสี่ยงไม่ชอบใจและไม่หลากหลายดี พวกเขาต้องการ ( และเป็น apparently จ่าย ) มากกว่าค่าตอบแทนเฉลี่ยเมื่อ บริษัท ของพวกเขาได้วางแผนโบนัส .2 นี้ ต้นทุนที่เพิ่มขึ้นมาพร้อมกับสิทธิประโยชน์ภาษีขนาดเล็กแสดงให้เห็นว่าประโยชน์เพิ่มเติมที่จำเป็นในการอธิบายการมีอยู่ของแผนโบนัส ( เช่นสิทธิประโยชน์จูงใจ ) .

ความจริงที่ว่าโบนัสผู้จัดการกองขึ้นอยู่กับรายได้กองก็ตาม ข้อสรุปดังกล่าวข้างต้น .ความแปรปรวนของส่วนบริหารผลงานกลับเพิ่มขึ้นน้อยถ้าโบนัสจะขึ้นอยู่กับรายได้ของ บริษัท มากกว่าถ้ามันโยงกับรายได้ของกลุ่มวิสาหกิจลดความเสี่ยง ) ดังนั้น ถ้าสิทธิประโยชน์ทางภาษีที่มีเหตุผล แต่เพียงผู้เดียวสำหรับแผนโบนัส เราก็ไม่หวังโบนัสผู้จัดการแผนกผูกพันแสดงหน่วยงานของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ภายใต้แรงจูงใจสมมติฐานเราคาดว่าการชดเชยของผู้จัดการแผนกขึ้นอยู่กับการแสดงเขตการปกครองของพวกเขา ' .

ซึ่ง บริษัท ใช้บัญชีรายได้ตามแผน
วิจัยอธิบายว่าทำไมบาง บริษัท ใช้รายได้ตามแผนและคนอื่น ๆไม่ได้เป็นป่าโปร่ง เรารู้จากการศึกษาประชุมบอร์ด ( เช่น การประชุมบอร์ด , 1979 ) ที่ความถี่ของการใช้แผนการดังกล่าวแตกต่างกันไป โดยอุตสาหกรรม ตัวอย่างเช่นสัดส่วนที่มากขึ้นของ บริษัท ผลิต กว่า บริษัท ค้าปลีกใช้แผนโบนัส อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้มีทฤษฎีอธิบายว่าทำไม บริษัท การผลิตมีแนวโน้มที่จะใช้โบนัสแผนมากกว่า บริษัท ค้าปลีก อย่างไรก็ตาม เราสามารถคิดสังหรณ์ใจสัมพันธ์สมมติฐานเกี่ยวกับบริษัทที่ใช้รายได้ตามแผน สมมติฐานหนึ่งเช่นที่แนะนำโดยการวิเคราะห์ในส่วนก่อนหน้านี้และบทที่ 8V
โบนัสแผนเพื่อให้ผู้จัดการกับแรงจูงใจเพื่อเพิ่มมูลค่าบริษัท , ดัชนีประสิทธิภาพในการคำนวณโบนัส ( กำไร ) จะต้องมีความสัมพันธ์กับผลของการกระทำของผู้จัดการกับมูลค่าของบริษัท ceteris paribus มากกว่าความสัมพันธ์ระหว่างรายได้และผลของการกระทำของผู้จัดการให้กับมูลค่าของบริษัทมีแนวโน้มที่รายได้จากโบนัสแผนจะใช้รางวัลผู้จัดการ ตัวอย่างเช่นหนึ่งจะไม่คาดหวังความสัมพันธ์สูงระหว่างบัญชีรายได้ของ บริษัท วิจัยและพัฒนา และเป็นผู้จัดการต่อมูลค่าตลาดของ ! ดังนั้นเราจึงคาดว่าแผนโบนัสที่จะได้รับน้อยกว่าที่ใช้โดย บริษัท ดังกล่าว ( เห็นสมิธและวัตต์ , 1984 ) .

เห็นประชุมบอร์ด ( 1979 ) หลักฐานที่ผู้จัดการของ บริษัท ที่มีแผนโบนัสจะจ่ายเพิ่มเติม สมมติฐานทางเลือกที่ผู้จัดการผลิตภัณฑ์เพิ่มสูงขึ้นในอุตสาหกรรมที่มีแผนโบนัส