He saw the tears in her eyes. "Go h

He saw the tears in her eyes. "Go home. I'll stand in line."She handed him the empty pot and took the children home.
Jim's eyes followed them, and then he looked forward again,turning his collar up against the wind. The soup truck seemed far,far away, but Jim had become good at waiting.Hours later, familiar sounds greeted Jim's ears—-jump ropes hitting the wooden floors, leather gloves hitting punching bags.This was the gym that Jim had trained in for years. It was the place
where he had first met Joe Gould. Even now, part of him wanted to get into the ring and fight.As he entered the gym, the usual smell of leather and sweat hithim. He looked at all the boxers training hard."Jimmy!" said a friendly voice. "Have you come to train?"It was Joe Jeannette, the owner of the gym. The old fighter hadnever been a champion, but he had always been a hero to Jim. A great boxer with quick hands and a knockout punch, Jeannettehad been one of the best heavyweights in the country. But he was a black man, and few white boxers agreed to fight him. Jeannette never had the chance to fight for the title. But Jeannette couldn't stay away from the fight game. He had become a referee, and he had opened this gym. He was never too busy to give advice to ayoung boxer. Jim tried to return Jeannette's smile, but he couldn't. He put the
soup pot down and pulled his boxing shoes out of his coat.A few minutes later, Joe Gould stepped onto the gym floor. He
was here to see a new boxer, not Jim Braddock. Joe watched as Jimhanded his boxing shoes to a young, black boxer, who paid Jim ten cents. Then Jim picked up his soup and bread and turned towardthe front entrance.Joe Jeannette looked up and saw the manager standing at the back of the gym. His eyes held a question for Joe, but Joe just shook his head and stepped behind the door.It's better for both of us if Jim doesn't see me, Joe thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ "บ้านไป ฉันจะยืนเข้าแถว" เธอมอบเขาหม้อเปล่า และเอาเด็กที่บ้านตามตาจิม และจากนั้น เขามองไปข้างหน้าอีก เปิดคอเขาขึ้นกับลม รถบรรทุกน้ำซุปดูเหมือนห่างไกล ห่างไกล แต่จิมได้กลายเป็นที่ดีที่รอคอย ชั่วโมงหลัง คุ้นเคยเสียงจิมหูการรับการต้อนรับ--ตีพื้นไม้เชือกกระโดด กดปุ่ม punching ถุงถุงมือหนัง นี้เป็นยิมที่จิมได้รับการฝึกอบรมในปี มันเป็นซึ่งเขามีแรกพบ Gould โจ ป่านนี้ ส่วนหนึ่งของเขาต้องเป็นแหวน และต่อสู้ เขาป้อนโรงยิม กลิ่นปกติของหนังและเหงื่อ hithim เขามองนักมวยที่ฝึกหนัก" จิมมี่ "เสียงเยี่ยมกล่าว "คุณมาฝึกหรือไม่" โจแล้ว เจ้าของโรงยิมได้ Hadnever รบเก่าได้แชมป์ แต่เขาได้เสมอเป็นวีรบุรุษไปจิม นักมวยดี มีมืออย่างรวดเร็วและหมัดชนะน็อกโดยเทคนิค Jeannettehad รับหนึ่งในคุณสมบัติที่ดีที่สุดในประเทศ แต่เขาเป็นคนดำ และกางเกงขาสั้นสีขาวไม่ตกลงที่จะต่อสู้กับเขา แล้วไม่เคยมีโอกาสที่จะต่อสู้เรื่อง แต่แล้วไม่พักเกมต่อสู้ เขาได้กลายเป็นเป็นกรรมการผู้ตัดสิน และเขาได้เปิดห้องนี้ เขาก็ไม่เคยไม่ว่างที่จะให้คำแนะนำนักมวย ayoung พยายามกลับยิ้มแล้วของจิม แต่เขาไม่ เขาใส่การหม้อต้มลง และดึงรองเท้ามวยของเขาออกจากเสื้อของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา โจ Gould ก้าวลงบนพื้นโรงยิม เขาwas here to see a new boxer, not Jim Braddock. Joe watched as Jimhanded his boxing shoes to a young, black boxer, who paid Jim ten cents. Then Jim picked up his soup and bread and turned towardthe front entrance.Joe Jeannette looked up and saw the manager standing at the back of the gym. His eyes held a question for Joe, but Joe just shook his head and stepped behind the door.It's better for both of us if Jim doesn't see me, Joe thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ "ไปที่บ้าน. ฉันจะยืนอยู่ในเส้น." เธอมือเขาหม้อที่ว่างเปล่าและเอาเด็กที่บ้าน.
ตาของจิมตามพวกเขาและจากนั้นเขามองไปข้างหน้าอีกครั้งเปลี่ยนปกของเขาขึ้นกับลม รถบรรทุกน้ำซุปดูเหมือนไกลออกไป แต่จิมได้กลายเป็นสิ่งที่ดีที่ waiting.Hours ต่อมาเสียงทักทายที่คุ้นเคยหูของจิม - กระโดดเชือกตีพื้นไม้ถุงมือหนังตีไล่ bags.This ได้รับการออกกำลังกายที่จิมได้รับการฝึกอบรมใน ปี มันเป็นสถานที่
ที่เขาได้พบกันครั้งแรกโจโกลด์ แม้ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเขาต้องการที่จะได้รับเป็นแหวนและ fight.As เขาเข้าไปในโรงยิม, กลิ่นตามปกติของหนังและเหงื่อ Hithim เขามองไปที่นักมวยทุกการฝึกอบรมอย่างหนัก. "จิมมี่" กล่าวว่าเสียงที่เป็นมิตร "คุณมาในการฝึกอบรม?" มันเป็นโจแนเจ้าของโรงยิม hadnever นักมวยเป็นแชมป์เก่า แต่เขาเคยเป็นพระเอกจิม นักมวยที่ดีกับมือที่รวดเร็วและหมัดที่น่าพิศวง, Jeannettehad เป็นหนึ่งในรุ่นที่ดีที่สุดในประเทศ แต่เขาเป็นคนสีดำและสีขาวไม่กี่นักมวยตกลงที่จะสู้กับเขา แนตไม่เคยมีโอกาสที่จะต่อสู้กับชื่อ แต่แนไม่สามารถอยู่ออกไปจากเกมการต่อสู้ เขาได้กลายเป็นผู้ตัดสินและเขาได้เปิดห้องออกกำลังกายนี้ เขาไม่เคยยุ่งเกินไปที่จะให้คำแนะนำแก่นักมวย Ayoung จิมพยายามที่จะกลับรอยยิ้มของแน แต่เขาทำไม่ได้ เขาใส่
หม้อซุปลงและดึงรองเท้ามวยของเขาออกจากไม่กี่นาทีต่อมาเขา coat.A โจโกลด์ก้าวลงบนพื้นห้องออกกำลังกาย เขา
อยู่ที่นี่เพื่อดูนักมวยใหม่ไม่จิมแบรดด็อก โจดูเป็น Jimhanded รองเท้ามวยของเขาที่จะหนุ่มนักมวยสีดำที่จ่ายจิมสิบเซ็นต์ จากนั้นจิมหยิบขึ้นซุปและขนมปังของเขาและหันหน้า towardthe entrance.Joe แนเงยหน้าขึ้นและเห็นผู้จัดการยืนอยู่ที่ด้านหลังของโรงยิม ดวงตาของเขาจัดขึ้นคำถามสำหรับโจโจเพียง แต่ส่ายหัวและก้าวที่อยู่เบื้องหลังที่ดีกว่าสำหรับ door.It ของทั้งสองของเราถ้าจิมไม่เห็นผมคิดว่าโจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเห็นน้ำตาของเธอ . กลับบ้าน ผมจะยืนในบรรทัด . " เธอส่งเขาหม้อเปล่าและรับเด็กกลับบ้าน
จิมตาตามเขา และเขาก็มองไปข้างหน้าอีกครั้ง เปิดคอเสื้อขึ้นต้านแรงลม ซุปรถบรรทุกดูไกลออกไป แต่จิม ก็กลายเป็น ดี ที่ รอ ชั่วโมงต่อมา เสียงที่คุ้นเคยทักจิมหู -- เชือกกระโดดตีพื้นไม้ถุงมือหนังตีถุงเจาะ นี้เป็นโรงยิมที่จิมเคยได้รับการฝึกสำหรับปี มันเป็นสถานที่ที่เขาได้พบกับโจ
โกล์ด ตอนนี้เขาต้องการที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของแหวนและการต่อสู้ ขณะที่เขาเข้ายิม กลิ่นปกติของหนังและเหงื่อ hithim . เขามองดูนักมวยที่ฝึกหนัก . " จิมมี่ " บอกว่าเสียงที่เป็นมิตร " . มาฝึก ? มันเป็นกับโจ ,เจ้าของโรงยิม การ hadnever รบเก่า เป็นแชมป์ แต่เขาเป็นฮีโร่ให้จิม นักมวยเก่งรวดเร็วและหมัดน็อค jeannettehad รุ่นใหญ่ , เป็นหนึ่งในดีที่สุดในประเทศ แต่เขาเป็นคนดำ และนักมวยขาวน้อยตกลงที่จะต่อสู้กับเขา กับไม่เคยมีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อตำแหน่ง แต่กับไม่ได้อยู่ห่างจากเกมส์ต่อสู้เขาเป็นผู้ตัดสิน และเขาได้เปิด ยิมนี้ เขาไม่เคยยุ่งเกินไปที่จะให้คำแนะนำกับยองนักมวย จิมกลับมากับรอยยิ้ม แต่เขาทำไม่ได้ เขาใส่
ซุปลงหม้อดึงรองเท้ามวยของเขาออกมาจากเสื้อของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา โจ กูลด์ก้าวลงบนพื้นโรงยิม เขา
ที่นี่เห็นนักมวยใหม่ ไม่ใช่จิม แบรดด๊อค โจ ดู jimhanded ของเขามวยรองเท้าสาวนักมวยสีดำ ใครจ่าย จิม สิบเซ็นต์ แล้วจิมหยิบซุปและขนมปังของเขาและเปิดต่อด้านหน้าทางเข้า โจ กับมองขึ้นและเห็นผู้จัดการยืนอยู่ที่ด้านหลังของโรงยิม ดวงตาของเขาจัดถามโจ แต่โจก็ส่ายหน้า และก้าวออกมาจากประตู มันก็ดีสำหรับเราทั้งคู่ ถ้าจิมไม่เจอผม โจคิด