กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายสุด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายสุดหล่อและเจ้าหญิงแสนสวย ปกครองเมืองแห่งหนึ่งอย่างมีความสุข

~เจ้าหญิงเดินลงมาแบบสวยๆ~

เจ้าหญิง:เป็นไง ฉันสวยไหม

เจ้าชาย:สวยมากๆเลยละที่รัก

เจ้าหญิง:คุณชอบสีอะไรหรอ วันหลังฉันจะได้ใส่ชุดสีนั้นมั้ง

เจ้าชาย:อืม ก็คงเป็นสีที่คุณชอบละมั้ง

เจ้าหญิง:ฮิฮิ น่ารักที่สุด

~นั่งรถไปงานเต้นรำ~

เจ้าหญิง:คุณคิดว่างานเต้นรำคราวนี้จะเป็นไง

เจ้าชาย:ก็คงเป็นเหมือนทุกๆปีละมั้ง อาหารอร่อย เพลงเพราะ เจ้าหญิงสวย

เจ้าหญิง:แหม่ ปากหวานเชียว

~ถึงงานเต้นรำ~

ฝูงชน:กรี๊ดดดด เจ้าชายเจ้าหญิงมาแล้ว กริ๊ดดดดดด

~โบกมือ นางแบบ นายแบบ ~

เจ้าหญิง:ที่รัก ฉันขอไปเดินแถวสวนดอกไม้ก่อนได้ไหมกว่างานจะเริ่มก็อีกนาน

เจ้าชาย:ได้สิ เดี๋ยวผมรอนะ

เจ้าหญิง:จ๊ะ

~ณ สวนดอกไม้~

เจ้าหญิง:อืม ดอกไม้สวยจังเลยนะ โอ๊ะ!!! (สะดุดอะไรสักอย่าง) อู๊ยเจ็บๆ เหอ? ไม้คทาหรอ

แม่มด:นั้นมันของฉันเอามานี้เลยนะ ยัยน่าเกลียด!!!!!!!!(กระโดดไปแย่ง) เชอะฉันกลับดีกว่า

เจ้าหญิง:เดี๋ยวก่อนสิ เธอเป็นใคร

แม่มด:เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ยัยน่าเกลียด

เจ้าหญิง:งั้นหรอ แต่เธอน่ารักมากเลยนะ ฮิฮิ(เจ้าหญิงจับหัวแม่มดเทียบส่วนสูง)

แม่มด:.......แก......มันจะหยามมากไปแล้วนะ!!!! ฉันจะสาปเธอ!!!!!!! (ร่ายมนต์)

เจ้าหญิง:กรี๊ด!!!!!!

~กลับมาที่งานเต้นรำ~

ฝูงชน:เจ้าชายสุดหล่อค่ะเจ้าหญิงไปไหนละค่ะเนี่ย

เจ้าชาย:ก็ไปเดินเล่นนะครับ โอ๊ะมาแล้วละมั้ง

~ประตูเปิดออกช้าๆ ถ่ายจากขาขึ้นไปจนเจอ.......~

ฝูงชน:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

~ไอ้พีคอ้าปากออกมาาาาาาาาาาาาาาาาา~

เจ้าหญิง(ugly):ที่ร้ากกกกกกก ฮือออออออออออออ

เจ้าชาย:คุณเป็นใครเนี่ย?

เจ้าหญิง(ugly):เจ้าหญิงไงฉันโดนแม่มดสาป ฮือๆๆๆๆๆๆ

เจ้าชาย:รอฉันก่อนนะฉันจะช่วยเธอเอง แต่ถ้าฉันช่วยเธอไม่ได้ฉันจะไม่กลับมาเลย ฉันสาบาน

เจ้าหญิง(ugly):ไปดีมาดีนะค่ะที่รัก

~เจ้าชายหาวิธีรักษาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งบอกว่าให้ไปหาอาจาร์ยบนภูเขา~

~เจ้าชายกำลังไต่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย~

B2:ดูสิ b1 นั้นเจ้าชาย

B1:เราน่าจะไปช่วยเจ้าชายนะ b2

B2:เจ้าชายท่านมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย:คุณพอจะรู้ไหมว่าอาจาร์ยอยู่ที่ไหน

B1:ท่านอาจาร์ยหรอ

B1/B2:ไปทางนี้(ชี้ไปคนละทาง)

B2:ไปทางนี้ต่างหาก

B1:ไม่ไปทางนี้

B2:ไปทางนี้

B1:ไปทางนี้

เจ้าชาย:สรุปไปทางไหน

B1/B2:ไปทางนี้(ชี้ไปคนละทาง)

เจ้าชาย:งั้นข้าไปทางนี้ละกัน

B1/B2:ข้าตามไปด้วยสิ



อาจาร์ย:เจ้าเป็นใครมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย:ข้าต้องการวิธีรักษามนต์คาถาของแม่มด คุณพอจะ....

อาจาร์ย:ไม่!!!!!!! ข้าจะช่วยเจ้าก็ต่อเมื่อเจ้าสู้กับข้า....อุ๊ก(เจ้าชายต่อย) เดี๋ยวก่อนอุ๊ก(ต่อยอีกรอบพ่นเลือดด้วย)

เจ้าชาย:ข้าสู้กับท่านแล้วท่านคงจะ(ง้างมือจะต่อยอีกรอบ)

อาจาร์ย:เดี๋ยว!! ok ข้าเข้าใจแล้วข้าจะช่วย

~ฝึกวิทยายุทธ~

อาจาร์ย:เจ้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้!!!!

~ฝึกเสร็จ~

อาจาร์ย:เจ้าฝึกเสร็จแล้ว

เจ้าชาย:ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย:เจ้าจงไปสู้กับแม่มดซะ

เจ้าชาย:ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย:ขอให้เจ้าโชคดี

~ปราสาทแม่มด~

เจ้าชาย:แม่มด เจ้าอยู่ที่ไหน

แม่มด : ข้าอยู่ที่นี่ เจ้าเป็นแฟนของยัยน่าเกลียดนั้นใช่ไหม ฮิฮิ

เจ้าชาย:ข้าจะมาปราปแกเพื่อช่วยคนสวยของฉัน

แม่มด:ถ้าทำได้ก็ลองดู ผู้ช่วยจงออกมา

~ผู้ช่วย2คนออกมา~

ผู้ช่วย1:ด้วยพลังแห่งท้องฟ้า

ผู้ช่วย2:คนสวยจะจัดการแกเอง

แม่มด:ย้ากกกกกกกกก

~สู้กัน~

ผู้ช่วย1:หึ จากการคำนวนของผมคุณเป็นคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอมาก

B1:หึ คิดอย่างนั้นหรอ 555

ผู้ช่วย1:ระดับผมกับคุณมันต่างกันมากนะครับ

B1:งั้นมาสู้กันเถอะ!!!!!!

ผู้ช่วย1:หึ อ่อนหัด ย้ากกกก



~ทางฝั่ง b2~

B2/ผู้ช่วย2:ฉันจะฆ่าแก ย้ากกกกกกกกก

~มือb2โดนหน้าผู้ช่วย2เบาๆ~

ผู้ช่วย2:โอ๊ย รุนแรงอ่ะ ทำร้ายผู้หญิง

B2:ขอโทษๆ

ผู้ช่วย2:ตอนนี้แหละย้าก(เอามือต่อยหน้าเบา)

B2:เหอ

ผู้ช่วย2:ว้า ไม่แรงเลยแงงงงงงงง

B2:น่ารัก........

~ด้านแม่มด~

แม่มด:หึ เจ้าชายนายคิดว่าจะชนะฉันหรอ 55555555555555

เจ้าชาย:หึ เพื่อคนสวยของฉัน ฉันทำได้

แม่มด:งั้นหรอ ย้ากกกกกก

!!!!!!!!ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ตัดฉากมาทางฝั่งผู้ช่วย)

ผู้ช่วย1:อึก เจ้า อัก ร้ายกาจ เอื้ออ

ผู้ช่วย2:ท่านพี่ ท่านพี่ อย่าเป็นอะไรนะ

ผู้ช่วย1:น้องสาว อึก ดูแลตัวเองด้วยนะ อึก แล้วก็

ผู้ช่วย2:หนูจะทำเพื่อพี่เองงงงงงงงงง อ๊ะ (สะดุ้ดหิน) ว้าตายซะและ

ผู้ช่วย1:มึงนี่มัน

เจ้าชาย:บอกฉันมา! บอกวิธีที่จะถอนคำสาปมา!

~ กระชากคอแม่มด[ขึ้นมาจูบ --> ไม่ใช่ล่ะๆ 5555] ~

แม่มด:ข้ามศพชั้นไปก่อนสิ

!!!!!!!!ร่ายมนต์+ปล่อยพลังคลื่นเต่า!!!!!!!!!!

แม่มด:อ๊ะ แก...อ๊ากกกกกกกกก(ตาย)

~กลับมาที่วัง~

เจ้าหญิง(ugly):ฮือๆ หน้าตาสวยๆของฉัน

เจ้าชาย:กลับมาแล้ว

เจ้าหญิง(ugly):ที่รัก ฉันคิดถึงคุณจังเลย

เจ้าชาย:ฉันจะถอนพิษให้เธอเอง

~ทำท่าปล่อยพลังใส่~

เจ้าหญิง(ugly):ฉะ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่ม....

เจ้าหญิง:สวยเหมือนเดิมแล้ว!!!!! ขอบคุณนะค่ะที่รัก

~แล้วทั้ง2คนก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าชายสุดหล่อและเจ้าหญิงแสนสวยปกครองเมืองแห่งหนึ่งอย่างมีความสุข

~ เจ้าหญิงเดินลงมาแบบสวย ๆ ~

เจ้าหญิง:เป็นไงฉันสวยไหม

เจ้าชาย:สวยมากๆเลยละที่รัก

เจ้าหญิง:คุณชอบสีอะไรหรอวันหลังฉันจะได้ใส่ชุดสีนั้นมั้ง

เจ้าชาย:อืมก็คงเป็นสีที่คุณชอบละมั้ง

เจ้าหญิง:ฮิฮิน่ารักที่สุด

~ นั่งรถไปงานเต้นรำ ~

เจ้าหญิง:คุณคิดว่างานเต้นรำคราวนี้จะเป็นไง

เจ้าชาย:ก็คงเป็นเหมือนทุกๆปีละมั้งอาหารอร่อยเพลงเพราะเจ้าหญิงสวย

เจ้าหญิง:แหม่ปากหวานเชียว

~ ถึงงานเต้นรำ ~

ฝูงชน:กรี๊ดดดดเจ้าชายเจ้าหญิงมาแล้วกริ๊ดดดดดด

~ โบกมือนางแบบนายแบบ ~

เจ้าหญิง:ที่รักฉันขอไปเดินแถวสวนดอกไม้ก่อนได้ไหมกว่างานจะเริ่มก็อีกนาน

เจ้าชาย:ได้สิเดี๋ยวผมรอนะ

เจ้าหญิง:จ๊ะ

~ ณสวนดอกไม้ ~

เจ้าหญิง:อืมดอกไม้สวยจังเลยนะโอ๊ะ!!! (สะดุดอะไรสักอย่าง) อู๊ยเจ็บ ๆ เหอ ไม้คทาหรอ

แม่มด:นั้นมันของฉันเอามานี้เลยนะยัยน่าเกลียด!!!เชอะฉันกลับดีกว่า (กระโดดไปแย่ง)

เจ้าหญิง:เดี๋ยวก่อนสิเธอเป็นใคร

แม่มด:เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกยัยน่าเกลียด

เจ้าหญิง:งั้นหรอแต่เธอน่ารักมากเลยนะฮิฮิ (เจ้าหญิงจับหัวแม่มดเทียบส่วนสูง)

แม่มด: ...แก...มันจะหยามมากไปแล้วนะ!!! ฉันจะสาปเธอ!!! (ร่ายมนต์)

เจ้าหญิง:กรี๊ด!!!

~ กลับมาที่งานเต้นรำ ~

ฝูงชน:เจ้าชายสุดหล่อค่ะเจ้าหญิงไปไหนละค่ะเนี่ย

เจ้าชาย:ก็ไปเดินเล่นนะครับโอ๊ะมาแล้วละมั้ง

~ ประตูเปิดออกช้า ๆ ถ่ายจากขาขึ้นไปจนเจอ... ~

ฝูงชน:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

~ ไอ้พีคอ้าปากออกมาาาาาาาาาาาาาาาาา ~

เจ้าหญิง (น่าเกลียด): ที่ร้ากกกกกกกฮือออออออออออออ

เจ้าชาย:คุณเป็นใครเนี่ย?

(น่าเกลียด) เจ้าหญิง: เจ้าหญิงไงฉันโดนแม่มดสาปฮือๆๆๆๆๆ ๆ

เจ้าชาย:รอฉันก่อนนะฉันจะช่วยเธอเองแต่ถ้าฉันช่วยเธอไม่ได้ฉันจะไม่กลับมาเลยฉันสาบาน

เจ้าหญิง (น่าเกลียด): ไปดีมาดีนะค่ะที่รัก

~ เจ้าชายหาวิธีรักษาอย่างเอาเป็นเอาตายจนไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งบอกว่าให้ไปหาอาจาร์ยบนภูเขา ~

~ เจ้าชายกำลังไต่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ~

B2:ดูสิ b1 นั้นเจ้าชาย

B1:เราน่าจะไปช่วยเจ้าชายนะ b2

B2:เจ้าชายท่านมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย:คุณพอจะรู้ไหมว่าอาจาร์ยอยู่ที่ไหน

B1:ท่านอาจาร์ยหรอ

B1 / B2:ไปทางนี้ (ชี้ไปคนละทาง)

B2:ไปทางนี้ต่างหาก

B1:ไม่ไปทางนี้

B2:ไปทางนี้

B1:ไปทางนี้

เจ้าชาย:สรุปไปทางไหน

B1 / B2:ไปทางนี้ (ชี้ไปคนละทาง)

เจ้าชาย:งั้นข้าไปทางนี้ละกัน

B1 / B2:ข้าตามไปด้วยสิ


อาจาร์ย:เจ้าเป็นใครมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย:ข้าต้องการวิธีรักษามนต์คาถาของแม่มดคุณพอจะ...

อาจาร์ย:ไม่!!! ข้าจะช่วยเจ้าก็ต่อเมื่อเจ้าสู้กับข้า...อุ๊ก(เจ้าชายต่อย)เดี๋ยวก่อนอุ๊ก (ต่อยอีกรอบพ่นเลือดด้วย)

เจ้าชาย:ข้าสู้กับท่านแล้วท่านคงจะ (ง้างมือจะต่อยอีกรอบ)

อาจาร์ย:เดี๋ยว!! ตกลงข้าเข้าใจแล้วข้าจะช่วย

~ ฝึกวิทยายุทธ ~

อาจาร์ย:เจ้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้!!!

~ ฝึกเสร็จ ~

อาจาร์ย:เจ้าฝึกเสร็จแล้ว

เจ้าชาย:ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย:เจ้าจงไปสู้กับแม่มดซะ

เจ้าชาย:ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย:ขอให้เจ้าโชคดี

~ ปราสาทแม่มด ~

เจ้าชาย:แม่มดเจ้าอยู่ที่ไหน

แม่มด: ข้าอยู่ที่นี่เจ้าเป็นแฟนของยัยน่าเกลียดนั้นใช่ไหมฮิฮิ

เจ้าชาย:ข้าจะมาปราปแกเพื่อช่วยคนสวยของฉัน

แม่มด:ถ้าทำได้ก็ลองดูผู้ช่วยจงออกมา

~ ผู้ช่วย2คนออกมา ~

ผู้ช่วย1:ด้วยพลังแห่งท้องฟ้า

ผู้ช่วย2:คนสวยจะจัดการแกเอง

แม่มด:ย้ากกกกกกกกก

~ สู้กัน ~

ผู้ช่วย1:หึ จากการคำนวนของผมคุณเป็นคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอมาก

B1:หึ คิดอย่างนั้นหรอ 555

ผู้ช่วย1:ระดับผมกับคุณมันต่างกันมากนะครับ

B1:งั้นมาสู้กันเถอะ!!!

ผู้ช่วย1:หึ อ่อนหัดย้ากกกก


~ ทางฝั่ง b2 ~

B2 / ผู้ช่วย2:ฉันจะฆ่าแก ย้ากกกกกกกกก

~ มือb2โดนหน้าผู้ช่วย2เบา ๆ ~

ผู้ช่วย2:โอ๊ย รุนแรงอ่ะทำร้ายผู้หญิง

B2:ขอโทษ ๆ

ผู้ช่วย2:ตอนนี้แหละย้าก (เอามือต่อยหน้าเบา)

B2:เหอ

ผู้ช่วย2:ว้า ไม่แรงเลยแงงงงงงงง

B2:น่ารัก...

~ ด้านแม่มด ~

แม่มด:หึเจ้าชายนายคิดว่าจะชนะฉันหรอ 55555555555555

เจ้าชาย:หึเพื่อคนสวยของฉันฉันทำได้

แม่มด:งั้นหรอย้ากกกกกก

!!!ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ตัดฉากมาทางฝั่งผู้ช่วย)

ผู้ช่วย1:อึก เจ้าอักร้ายกาจเอื้ออ

ผู้ช่วย2:ท่านพี่ ท่านพี่อย่าเป็นอะไรนะ

ดูแลตัวเองด้วยนะ ผู้ช่วย1:น้องสาว อึกอึกแล้วก็

ผู้ช่วย2:หนูจะทำเพื่อพี่เองงงงงงงงงงอ๊ะ (สะดุ้ดหิน) ว้าตายซะและ

ผู้ช่วย1:มึงนี่มัน

เจ้าชาย:บอกฉันมา บอกวิธีที่จะถอนคำสาปมา!

~ กระชากคอแม่มด [ขึ้นมาจูบ-->ไม่ใช่ล่ะ ๆ 5555] ~

แม่มด:ข้ามศพชั้นไปก่อนสิ

!!!ร่ายมนต์ปล่อยพลังคลื่นเต่า!!!

แม่มด:อ๊ะแก...อ๊ากกกกกกกกก (ตาย)

~ กลับมาที่วัง ~

เจ้าหญิง (น่าเกลียด): ฮือ ๆ หน้าตาสวยๆของฉัน

เจ้าชาย:กลับมาแล้ว

(น่าเกลียด) เจ้าหญิง: ที่รักฉันคิดถึงคุณจังเลย

เจ้าชาย:ฉันจะถอนพิษให้เธอเอง

~ ทำท่าปล่อยพลังใส่ ~

เจ้าหญิง (น่าเกลียด): ฉะฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่ม...

เจ้าหญิง:สวยเหมือนเดิมแล้ว!!! ขอบคุณนะค่ะที่รัก

~ แล้วทั้ง2คนก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าชายสุดหล่อและเจ้าหญิงแสนสวย อาหารอร่อยเพลงเพราะเจ้าหญิงสวยเจ้าหญิง: แหม่ เจ้าชายเจ้าหญิงมาแล้วกริ๊ดดดดดด~ โบกมือนางแบบนายแบบ ~ เจ้าหญิง: ที่รัก เดี๋ยวผมรอนะเจ้าหญิง: จ๊ะ~ ณ สวนดอกไม้ ~ เจ้าหญิง: อืมดอกไม้สวยจังเลยนะโอ๊ะ !!! (สะดุดอะไรสักอย่าง) อู๊ยเจ็บ ๆ เหอ? ยั (กระโดดไปแย่ง) ยน่าเกลียด !!!!!!!! ยัยน่าเกลียดเจ้าหญิง: งั้นหรอ แต่เธอน่ารักมากเลยนะ ฉันจะสาปเธอ !!!!!!! โอ๊ะมาแล้วละมั้ง~ ประตูเปิดออกช้าๆ b1 คุณพอจะ .... อาจาร์ย: ไม่ !!!!!!! ตกลง เจ้าอยู่ที่ไหนแม่มด: ข้าอยู่ที่นี่ คิดอย่างนั้นหรอ อ่อนหัดย้ากกกก~ ทางฝั่ง b2 ~ B2 / ผู้ช่วยที่ 2: ฉันจะฆ่าแก รุนแรงอ่ะ เจ้าชายนายคิดว่าจะชนะฉันหรอ 55555555555555 เจ้าชาย: หึเพื่อคนสวยของฉันฉันทำได้แม่มด: งั้นหรอ เจ้าอักร้ายกาจเอื้ออผู้ช่วยที่ 2: ท่านพี่ท่านพี่อย่าเป็นอะไรนะผู้ช่วย 1: น้องสาวอึกดูแลตัวเองด้วยนะอึก อ๊ะ (สะดุ้ดหิน) บอกวิธีที่จะถอนคำสาปมา! ~ กระชากคอแม่มด [ขึ้นมาจูบ -> ไม่ใช่ล่ะ ๆ 5555]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าชายสุดหล่อและเจ้าหญิงแสนสวยปกครองเมืองแห่งหนึ่งอย่างมีความสุข

~

~ เจ้าหญิงเดินลงมาแบบสวยๆเจ้าหญิง : เป็นไงฉันสวยไหม

เจ้าชาย : สวยมากๆเลยละที่รัก

เจ้าหญิง :คุณชอบสีอะไรหรอวันหลังฉันจะได้ใส่ชุดสีนั้นมั้ง

เจ้าชาย : อืมก็คงเป็นสีที่คุณชอบละมั้ง

เจ้าหญิง : ฮิฮิน่ารักที่สุด

~

~ นั่งรถไปงานเต้นรำเจ้าหญิง : คุณคิดว่างานเต้นรำคราวนี้จะเป็นไง

เจ้าชาย :ก็คงเป็นเหมือนทุกๆปีละมั้งอาหารอร่อยเพลงเพราะเจ้าหญิงสวย

เจ้าหญิง : แหม่ปากหวานเชียว

~

~ ถึงงานเต้นรำฝูงชน : กรี๊ดดดดเจ้าชายเจ้าหญิงมาแล้วกริ๊ดดดดดด

~ โบกมือนางแบบนายแบบ ~

เจ้าหญิง :ที่รักฉันขอไปเดินแถวสวนดอกไม้ก่อนได้ไหมกว่างานจะเริ่มก็อีกนาน

เจ้าชาย : ได้สิเดี๋ยวผมรอนะ

เจ้าหญิง : จ๊ะ

~ ณสวนดอกไม้ ~

เจ้าหญิง : อืมดอกไม้สวยจังเลยนะโอ๊ะ ! ! ! ! ! ! ! ! ( สะดุดอะไรสักอย่าง ) อู๊ยเจ็บๆเหอ ? ไม้คทาหรอ

แม่มด :นั้นมันของฉันเอามานี้เลยนะยัยน่าเกลียด ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ( กระโดดไปแย่ง ) เชอะฉันกลับดีกว่า

เจ้าหญิง : เดี๋ยวก่อนสิเธอเป็นใคร

แม่มด : เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกยัยน่าเกลียด

เจ้าหญิง :งั้นหรอแต่เธอน่ารักมากเลยนะฮิฮิ ( เจ้าหญิงจับหัวแม่มดเทียบส่วนสูง )

แม่มด : . . . . . . . . . . . . . แกมันจะหยามมากไปแล้วนะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ฉันจะสาปเธอ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ( ร่ายมนต์ )

เจ้าหญิง : กรี๊ด ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

~

~ กลับมาที่งานเต้นรำฝูงชน :เจ้าชายสุดหล่อค่ะเจ้าหญิงไปไหนละค่ะเนี่ย

เจ้าชาย : ก็ไปเดินเล่นนะครับโอ๊ะมาแล้วละมั้ง

~ . . . . . . . ประตูเปิดออกช้าๆถ่ายจากขาขึ้นไปจนเจอ ~

ฝูงชน : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

~

~ ไอ้พีคอ้าปากออกมาาาาาาาาาาาาาาาาาเจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : ที่ร้ากกกกกกกฮือออออออออออออ

เจ้าชาย : คุณเป็นใครเนี่ย ?

เจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : เจ้าหญิงไงฉันโดนแม่มดสาปฮือๆๆๆๆๆๆ

เจ้าชาย : รอฉันก่อนนะฉันจะช่วยเธอเองแต่ถ้าฉันช่วยเธอไม่ได้ฉันจะไม่กลับมาเลยฉันสาบาน

เจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : ไปดีมาดีนะค่ะที่รัก

~ เจ้าชายหาวิธีรักษาอย่างเอาเป็นเอาตายจนไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งบอกว่าให้ไปหาอาจาร์ยบนภูเขา ~

~ เจ้าชายกำลังไต่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ~



นั้นเจ้าชายดูสิ B1 B2 : b1 :เราน่าจะไปช่วยเจ้าชายนะ B2

B2 : เจ้าชายท่านมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย : คุณพอจะรู้ไหมว่าอาจาร์ยอยู่ที่ไหน

B1 : ท่านอาจาร์ยหรอ

B1 / B2 : ไปทางนี้ ( B2 : ไปทางนี้ต่างหากชี้ไปคนละทาง )





: ไม่ไปทางนี้ B1 B2 : ไปทางนี้

B1 : ไปทางนี้

เจ้าชาย :สรุปไปทางไหน

B1 / B2 : ไปทางนี้ ( ชี้ไปคนละทาง )

เจ้าชาย : งั้นข้าไปทางนี้ละกัน

B1 / B2 : ข้าตามไปด้วยสิ



อาจาร์ย : เจ้าเป็นใครมาทำอะไรที่นี้

เจ้าชาย : ข้าต้องการวิธีรักษามนต์คาถาของแม่มดคุณพอจะ . . . . . . .

อาจาร์ย : ไม่ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !. . . . . . . ข้าจะช่วยเจ้าก็ต่อเมื่อเจ้าสู้กับข้าอุ๊ก ( เจ้าชายต่อย ) เดี๋ยวก่อนอุ๊ก ( ต่อยอีกรอบพ่นเลือดด้วย )

เจ้าชาย : ข้าสู้กับท่านแล้วท่านคงจะ ( ง้างมือจะต่อยอีกรอบ )

อาจาร์ย : เดี๋ยว ! โอเคข้าเข้าใจแล้วข้าจะช่วย

!ฝึกวิทยายุทธ ~ ~

อาจาร์ย : เจ้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้ ! ! ! ! ! ! ! !

~

~ ฝึกเสร็จอาจาร์ย : เจ้าฝึกเสร็จแล้ว

เจ้าชาย : ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย : เจ้าจงไปสู้กับแม่มดซะ

เจ้าชาย : ครับอาจาร์ย

อาจาร์ย : ขอให้เจ้าโชคดี

~

~ ปราสาทแม่มดเจ้าชาย :แม่มดเจ้าอยู่ที่ไหน

แม่มด : ข้าอยู่ที่นี่เจ้าเป็นแฟนของยัยน่าเกลียดนั้นใช่ไหมฮิฮิ

เจ้าชาย : ข้าจะมาปราปแกเพื่อช่วยคนสวยของฉัน

แม่มด : ถ้าทำได้ก็ลองดูผู้ช่วยจงออกมา

~ ผู้ช่วย 2 คนออกมา ~

ผู้ช่วย 1ด้วยพลังแห่งท้องฟ้า

ผู้ช่วย 2 : คนสวยจะจัดการแกเอง

แม่มด : ย้ากกกกกกกกก

~

~ สู้กันผู้ช่วย 1 : หึจากการคำนวนของผมคุณเป็นคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอมาก

B1 : หึคิดอย่างนั้นหรอ 555

ผู้ช่วย 1 : ระดับผมกับคุณมันต่างกันมากนะครับ

B1 :งั้นมาสู้กันเถอะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

ผู้ช่วย 1 : หึอ่อนหัดย้ากกกก





~ ~ ทางฝั่ง B2 B2 / ผู้ช่วย 2 : ฉันจะฆ่าแกย้ากกกกกกกกก

~ มือ B2 โดนหน้าผู้ช่วย 2 เบาๆ ~

ผู้ช่วย 2 : โอ๊ยรุนแรงอ่ะทำร้ายผู้หญิง



ผู้ช่วยขอโทษๆ B2 : 2 :ตอนนี้แหละย้าก ( B2 : เหอเอามือต่อยหน้าเบา )



ผู้ช่วย 2 : ว้าไม่แรงเลยแงงงงงงงง

น่ารัก B2 : . . . . .

~ ด้านแม่มด ~

แม่มด : หึเจ้าชายนายคิดว่าจะชนะฉันหรอ 55555555555555

เจ้าชาย : หึเพื่อคนสวยของฉันฉันทำได้

แม่มด : งั้นหรอย้ากกกกกก

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !ฉึก ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ( ตัดฉากมาทางฝั่งผู้ช่วย )

ผู้ช่วย 1 : อึกเจ้าอักร้ายกาจเอื้ออ

ผู้ช่วย 2 : ท่านพี่ท่านพี่อย่าเป็นอะไรนะ

ผู้ช่วย 1 : น้องสาวอึกดูแลตัวเองด้วยนะอึกแล้วก็

ผู้ช่วย 2หนูจะทำเพื่อพี่เองงงงงงงงงงอ๊ะ ( สะดุ้ดหิน ) ว้าตายซะและ

ผู้ช่วย 1 : มึงนี่มัน

เจ้าชาย : บอกฉันมา ! บอกวิธีที่จะถอนคำสาปมา !

~ กระชากคอแม่มด [ ขึ้นมาจูบ -- > ไม่ใช่ล่ะๆ 5555 ] ~

แม่มด : ข้ามศพชั้นไปก่อนสิ

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !ร่ายมนต์ปล่อยพลังคลื่นเต่า ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

แม่มด : อ๊ะแก . . . . . . . อ๊ากกกกกกกกก ( ตาย )

~ กลับมาที่วัง ~

เจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : ฮือๆหน้าตาสวยๆของฉัน

เจ้าชาย : กลับมาแล้ว

เจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : ที่รักฉันคิดถึงคุณจังเลย

เจ้าชายฉันจะถอนพิษให้เธอเอง

:ทำท่าปล่อยพลังใส่ ~ ~

เจ้าหญิง ( น่าเกลียด ) : ฉะฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่ม . . . . . . .

เจ้าหญิง : สวยเหมือนเดิมแล้ว ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ขอบคุณนะค่ะที่รัก

~ แล้วทั้งคนก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา
2