There were a lot of books and magaz

There were a lot of books and magazines in his bedroom, too. But he kept them under his bed. He read them sometimes at night, but he didn't like to see them during the day. They were about babies, and the diseases that babies could get, before they were born. There were some terrible things in the books, terrible pictures. He didn't like to think about them all day, all the time.
Today, as he sat staring out of the window at the sea, he could not stop his hand shaking. Every morning he rang the hospital, to ask if his daughter Christine
MacDonald was there. He had rung this morning, and a nurse had said yes, Christine was there, and the baby was coming. That had been four hour ago. For two hours John had sat by the telephone, afraid to ring the hospital again. Three times he had picked it up, and three times he had put it down again.
He picked it up again, and rang the number. Seven....five.....eight...three...it was no good. He had to see the baby for himself.
He got up, put on his coat, and went downstairs. There was a cold wind outside, blowing from the sea. The sea and the sky were grey and miserable. He went into a shop and bought some flowers. He chose them carefully - bright red and yellow color - and the shopkeeper put paper around them to keep them safe. John took them and walked quicky, nervously, along the windy road by the sea, towards the hospital.
It was raining out at sea. Already the rain was falling on the sandbanks where the seals used to live. Soon it would be falling on the town. John Duncan shivered, and turned his coat cooler up. Then, with his bright flowers in his hand, he walked on, into the winter wind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีจำนวนมากของหนังสือและนิตยสารที่อยู่ในห้องนอนของเขามากเกินไป แต่เขาเก็บไว้ใต้เตียงของเขา เขาอ่านบางครั้งพวกเขาในเวลากลางคืน แต่เขาก็ไม่ชอบที่จะเห็นพวกเขาในระหว่างวัน พวกเขาเกี่ยวกับเด็กทารกและโรคที่ว่าทารกจะได้รับก่อนที่พวกเขาเกิด มีบางสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือภาพที่เลวร้ายได้ เขาไม่ชอบที่จะคิดเกี่ยวกับพวกเขาทุกวันตลอดเวลา. วันนี้
ในขณะที่เขานั่งจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างที่อยู่ในทะเลเขาไม่สามารถหยุดมือของเขาสั่น ทุกเช้าเขา rang โรงพยาบาลจะถามว่าลูกสาวของเขาคริสติน
Macdonald อยู่ที่นั่น เขารุ่งเช้านี้และพยาบาลบอกว่าใช่, คริสตินอยู่ที่นั่นและลูกกำลังจะมา ที่เคยสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ใช้เวลาสองชั่วโมงจอห์นนั่งทางโทรศัพท์กลัวที่จะแหวนที่โรงพยาบาลอีกครั้งสามครั้งที่เขาหยิบมันขึ้นมาและครั้งที่สามที่เขาวางมันลงอีกครั้ง
เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งและดังขึ้นจำนวน เจ็ด .... ห้า ..... แปด ... สาม ... มันก็ไม่ดี เขาจะได้เห็นลูกของตัวเอง
เขาลุกขึ้นวางบนเสื้อของเขาและมาชั้นล่าง มีลมหนาวอยู่ข้างนอก, พัดมาจากทะเล ทะเลและท้องฟ้าเป็นสีเทาและมีความสุข เขาเดินเข้าไปในร้านและซื้อดอกไม้เขาเลือกพวกเขาอย่างระมัดระวัง - สีแดงและสีเหลืองสดใส - และเจ้าของร้านใส่กระดาษรอบตัวพวกเขาเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย จอห์นพาพวกเขาและเดิน Quicky, หงุดหงิด, ลมแรงไปตามถนนริมทะเลที่มีต่อโรงพยาบาล.
มันเป็นฝนตกในทะเล แล้วฝนก็ตกลงมาบนหาดทรายที่ซีลที่ใช้ในการมีชีวิตอยู่ ในไม่ช้ามันจะตกลงมาบนเมือง จอห์นดันแคนสั่น,และหันเย็นเสื้อของเขาขึ้น แล้วด้วยดอกไม้สดใสของเขาอยู่ในมือของเขาเขาเดินเข้ามาในฤดูหนาวลม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขา เกินไป แต่เขาเก็บไว้ใต้เตียง เขาอ่านตอนกลางคืนบางครั้ง แต่ไม่อยากเห็นพวกเขาในระหว่างวัน พวกเกี่ยวกับทารก และโรคที่เด็กแรกเกิดจนสามารถ ก่อนที่จะเกิดนั้น มีสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือ ภาพน่ากลัว ไม่ชอบคิดว่า พวกเขาทุกวัน ทุกเวลา
วันนี้ ขณะที่เขานั่งจ้องมองออกจากหน้าต่างที่ทะเล เขาสามารถหยุดมือของเขาสั่น ทุกเช้าเขารางโรงพยาบาล ถามถ้าลูกสาวของเขาคริ
แมคโดนัลด์มี เขามีรุ่งเช้านี้ และพยาบาลได้กล่าวว่า ใช่ คริมี และทารกมา ที่ได้สี่ชั่วโมงที่ผ่านมา สองชั่วโมง จอห์นมานั่งโทรศัพท์ กลัวแหวนโรงพยาบาลอีกครั้ง ครั้งที่สามเขาได้รับมัน และครั้งที่สามเขาก็วางมันลงอีกครั้ง
เขารับมันอีกครั้ง และรางหมายเลข เจ็ด...ห้า... 8...สาม...ก็ดีไม่ เขาต้องดูเด็กสำหรับตัวเอง
เขามีค่า ใส่เสื้อของเขา และไปลงบันได มีลมเย็นนอก พัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้ามีสีเทา และต้องกลับ เขาเดินเข้าไปในร้าน และซื้อดอกไม้บาง เขาเลือกอย่างรอบคอบ - สีแดง และสีเหลืองสีสดใส - และเจ้าของร้านที่ใส่กระดาษรอบ ๆ พวกเขาเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย จอห์นถ่าย และเดิน quicky คน ไปตามถนนวินดี้บายเดอะซี ต่อโรงพยาบาล
ถูกฝนออกสับสน แล้วฝนก็ตกลงบน sandbanks ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้อยู่ เร็ว ๆ นี้ ก็จะสามารถอยู่ในเมือง จอห์นดันแคน shivered และเปิดเสื้อของเขาเย็นขึ้น แล้ว กับดอกไม้สดใสของเขาในมือของเขา เขาเดินบน เป็นลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขามากเกินไป แต่เขาได้รับการดูแลรักษาไว้ใต้เตียงของเขา เขาอ่านเขาบางครั้งในเวลากลางคืนแต่เขาไม่ต้องการเห็นเขาในระหว่างวันที่ เขาเป็นเด็กทารกและโรคที่เด็กจะได้ก่อนที่จะเกิดมา มีสิ่งเลวร้ายในหนังสือ ภาพ อันน่าขนพองสยองเกล้า เขาไม่ได้ต้องการคิดว่าเรื่องนี้กันทุกวันทุกเวลา.
ในวันนี้ขณะที่เขานั่งจ้องออกมาจากหน้าต่างที่อยู่ในท้องทะเลที่เขาไม่สามารถหยุดมือของเขาสั่น ช่วงเช้าทุกครั้งที่เขารังโรงพยาบาลเพื่อจะสอบถามว่าบุตรสาวของเขาต่อ Christine
MacDonald อยู่ที่นั่น เขาได้รุ้งเช้าวันนี้และนางพยาบาลบอกว่าใช่ Christine ก็มาอยู่ที่นั่นและลูกน้อยที่กำลังจะมาถึง ที่ได้รับการสี่ชั่วโมงก่อน สำหรับสองชั่วโมงจอห์นได้นั่งทางโทรศัพท์ที่กลัวที่จะเรียกเข้าโรงพยาบาลอีกครั้งสามครั้งเขาก็หยิบขึ้นมาและสามครั้งเขาลงไปอีกครั้ง
เขาก็หยิบขึ้นมาอีกครั้งและรังจำนวน 75 ................. 83 เป็นสิ่งที่ดีไม่มี เขาได้พบเห็นลูกน้อยสำหรับตัวเขาเอง
เขาก็ลุกขึ้นมาสวมเสื้อของเขาและเดินลงบันไดไป มีลมเย็นที่อยู่ทางด้านนอกพัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้าเป็นสีเทาและระทมทุกข์ เขาเข้าไปในร้านและซื้อดอกไม้บางส่วนเขาเลือกเขาอย่างละเอียด - สว่างสดใสสีแดงและสีเหลืองสี - และเจ้าของร้านขายของที่ใส่กระดาษโดยรอบให้ได้อย่าง ปลอดภัย จอห์นจึงเอามาเดินไปเดินมาให้กำลังใจ quicky ไปตามถนนซึ่งมีลมพัดแรงอยู่ใกล้ทะเลไปยังโรงพยาบาล.
ฝนตกอยู่ออกไปในทะเล แล้วฝนก็ตกอยู่ในคนซื่อสัตย์ต่อข้อเท็จจริงที่เป็นแมวน้ำที่ใช้ในการแสดงสด อีกไม่นานก็จะได้ลดลงในเมือง จอห์นลองมาฟัง Duncan Orange ตัวสั่นเทิ้มและเปิดอุปกรณ์ทำความเย็นเสื้อของเขาได้ จากนั้นจึงพร้อมด้วยดอกไม้สีสันสดใสในมือของเขาเขาก็เดินเข้าไปในกระแสลมฤดูหนาว