Impairment Testing U.S. GAAP. Firms

Impairment Testing
U.S. GAAP. Firms have the option to perform a qualitative assessment to evaluate possible goodwill impairment based on a greater than 50 percent likelihood that a reporting unit's fair value is less than its carrying amount. If such a likelihood exists, then a two-step testing procedure is performed. In step one, a reporting unit's total fair value is compared to its carrying amount. If the carrying amount exceeds fair value, then a second step comparing goodwill's implied fair value to its carrying amount is performed.
IFRS. A one-step approach compares the fair and carrying amounts of each cash-generating unit with goodwill. If the carrying amount exceeds the fair value of the cash-generating unit, then goodwill (and possibly other assets of the cash-generating unit) is considered impaired.
Determination of the lmpairment Loss
U.S. GAAP. In step two, a reporting unit's implied fair value for goodwill is computed as the excess of the reporting unit's fair value over the fair value of its identifiable net assets. If the carrying amount of goodwill is greater than its implied fair value, an impairment loss is recognized for the difference.
IFRS. Any excess carrying amount over fair value for a cash-generating unit is first assigned to reduce goodwill. If goodwill is reduced to zero, then the other assets of the cash-generating unit are reduced pro-rata based on the carrying amounts of the assets.
Finally, the FASB and IASB have agreed to include impairment recognition and reporting as one of their future convergence projects.
Amortization and Impairment of Other Intangibles
As discussed in Chapter 2, the acquisition method governs how we initially consolidate the assets acquired and liabilities assumed in a business combination. In periods subsequent to acquisition, income determination becomes a regular part of the consolidation process.The fair-value bases (established at the acquisition date) for definite-lived subsidiary assets acquired and liabilities assumed will be amortized over their remaining lives for income recognition. For indefinite-lived assets (e.g., goodwill, certain other intangibles), an impairment model is used to assess whether asset write-downs are appropriate. Current accounting standards suggest categories of intangible assets for possible recognition when one business acquires another. Examples include noncompetition agreements, customer lists, patents, subscriber lists, databases, trademarks, lease agreements, licenses, and many others. All identified intangible assets should be amortized over their economic useful life unless such life is considered indefinite. The term indefinite life is defined as a life that extends beyond the foreseeable future. A recognized intangible asset with an indefinite life should not be amortized unless and until its life is determined to be finite. Importantly, indefinite does not mean "infinite. " Also, the useful life of an intangible asset should not be considered indefinite because a precise finite life is not known.
For intangible assets with finite lives, the amortization method should reflect the pattern of decline in the economic usefulness of the asset. If no such pattern is apparent, the straight-line method of amortization should be used. The amount to be amortized should be the value assigned to the intangible asset less any residual value. In most cases, the residual value is presumed to be zero. However, that presumption can be overcome if the acquiring enterprise has a commitment from a third party to purchase the intangible at the end of its useful life or an observable market exists for the intangible asset.
The length of the amortization period for identifiable intangibles (i.e., those not included in goodwill) depends primarily on the assumed economic life of the asset. Factors that should be considered in determining the useful life of an intangible asset include
Legal, regulatory, or contractual provisions.
The effects of obsolescence, demand, competition, industry stability, rate of technological change, and expected changes in distribution channels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการทดสอบ สหรัฐอเมริกา GAAP บริษัทสามารถเลือกที่จะทำการประเมินเชิงคุณภาพเพื่อประเมินการด้อยค่าค่าความนิยมที่สุดตามมากขึ้นกว่า 50 เปอร์เซ็นต์โอกาสที่มูลค่ายุติธรรมของหน่วยที่รายงานว่าน้อยกว่าจำนวนเงินถือครอง ถ้าโอกาสมีอยู่ แล้วขั้นตอนการทดสอบสองขั้นตอนจะดำเนินการ ในขั้นตอนที่หนึ่ง ธรรมรวมของหน่วยที่รายงานจะเปรียบเทียบกับจำนวนการถือครอง ถ้าจำนวนเงินถือครองเกินกว่ามูลค่ายุติธรรม แล้วขั้นตอนที่สองของค่าความนิยมการเปรียบเทียบโดยนัยปฏิบัติธรรมจำนวนการถือครองIFRS วิธีการขั้นตอนเดียวเปรียบเทียบยุติธรรมและการดำเนินการของแต่ละหน่วยสร้างเงินสดกับค่าความนิยม ถ้ายอดถือครองเกินกว่ามูลค่ายุติธรรมของหน่วย สร้างเงินสดจาก นั้นค่าความนิยม (และอาจเป็นหน่วยการสร้างเงินสดสินทรัพย์อื่น) ถือว่า เป็นความบกพร่องทางด้านกำหนด lmpairment สูญเสีย สหรัฐอเมริกา GAAP ในขั้นตอนที่ 2 หน่วยรายงานโดยนัยมีคำนวณมูลค่ายุติธรรมสำหรับค่าความนิยมเป็นเกินกว่ามูลค่ายุติธรรมของหน่วยรายงานกว่ามูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์สุทธิระบุ เมื่อถือครองสูงมากกว่าค่าธรรมโดยนัย มีการรับรู้ขาดทุนจากการด้อยค่าสำหรับความแตกต่าง IFRS ยอดถือครองส่วนเกินกว่ามูลค่ายุติธรรมสำหรับหน่วยสร้างเงินสดก่อนได้กำหนดให้ลดค่าความนิยม ถ้าค่าความนิยมจะลดลงเป็นศูนย์ แล้วอื่นๆ สินทรัพย์ของหน่วยสร้างเงินสดได้ลดสัดตามจำนวนสินทรัพย์ถือครอง สุดท้าย FASB และ IASB ได้ตกลงที่จะรู้ผลและการรายงานโครงการบรรจบกันในอนาคตของพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่งตัดจำหน่ายและผลของ Intangibles อื่น ๆ As discussed in Chapter 2, the acquisition method governs how we initially consolidate the assets acquired and liabilities assumed in a business combination. In periods subsequent to acquisition, income determination becomes a regular part of the consolidation process.The fair-value bases (established at the acquisition date) for definite-lived subsidiary assets acquired and liabilities assumed will be amortized over their remaining lives for income recognition. For indefinite-lived assets (e.g., goodwill, certain other intangibles), an impairment model is used to assess whether asset write-downs are appropriate. Current accounting standards suggest categories of intangible assets for possible recognition when one business acquires another. Examples include noncompetition agreements, customer lists, patents, subscriber lists, databases, trademarks, lease agreements, licenses, and many others. All identified intangible assets should be amortized over their economic useful life unless such life is considered indefinite. The term indefinite life is defined as a life that extends beyond the foreseeable future. A recognized intangible asset with an indefinite life should not be amortized unless and until its life is determined to be finite. Importantly, indefinite does not mean "infinite. " Also, the useful life of an intangible asset should not be considered indefinite because a precise finite life is not known. For intangible assets with finite lives, the amortization method should reflect the pattern of decline in the economic usefulness of the asset. If no such pattern is apparent, the straight-line method of amortization should be used. The amount to be amortized should be the value assigned to the intangible asset less any residual value. In most cases, the residual value is presumed to be zero. However, that presumption can be overcome if the acquiring enterprise has a commitment from a third party to purchase the intangible at the end of its useful life or an observable market exists for the intangible asset. The length of the amortization period for identifiable intangibles (i.e., those not included in goodwill) depends primarily on the assumed economic life of the asset. Factors that should be considered in determining the useful life of an intangible asset include Legal, regulatory, or contractual provisions. The effects of obsolescence, demand, competition, industry stability, rate of technological change, and expected changes in distribution channels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดสอบการด้อยค่าของสหรัฐ GAAP
บริษัท มีตัวเลือกที่จะดำเนินการประเมินคุณภาพในการประเมินค่าความนิยมที่เป็นไปได้จากการด้อยค่าอยู่บนพื้นฐานของความเป็นไปได้มากกว่าร้อยละ 50 ที่มูลค่าที่เหมาะสมของการรายงานหน่วยน้อยกว่ามูลค่าตามบัญชีของ ถ้าเช่นโอกาสที่มีอยู่แล้วขั้นตอนการทดสอบสองขั้นตอนที่จะดำเนินการ ในขั้นตอนที่หนึ่งมูลค่าหน่วยรายงานยุติธรรมรวมเมื่อเทียบกับมูลค่าตามบัญชีของ หากมูลค่าตามบัญชีสูงกว่ามูลค่ายุติธรรมจากนั้นขั้นตอนที่สองเมื่อเทียบกับมูลค่ายุติธรรมโดยนัยค่าความนิยมของราคาตามบัญชีของตนจะดำเนินการ.
IFRS วิธีการขั้นตอนเดียวเปรียบเทียบจำนวนเงินที่เป็นธรรมและการดำเนินการของแต่ละหน่วยที่ก่อให้เกิดเงินสดที่มีความปรารถนาดี หากมูลค่าตามบัญชีสูงกว่ามูลค่ายุติธรรมของหน่วยก่อให้เกิดเงินสดแล้วค่าความนิยม (และอาจสินทรัพย์อื่น ๆ ของหน่วยก่อให้เกิดเงินสด) ถือเป็นความบกพร่อง.
การกำหนด lmpairment
ขาดทุนสหรัฐGAAP ในขั้นตอนที่สองมูลค่าที่เหมาะสมโดยนัยหน่วยรายงานสำหรับค่าความนิยมจะคำนวณส่วนที่เกินจากมูลค่ายุติธรรมของหน่วยการรายงานของที่สูงกว่ามูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์สุทธิที่ระบุตัวตน หากมูลค่าตามบัญชีของค่าความนิยมที่มีค่ามากกว่ามูลค่ายุติธรรมโดยนัยขาดทุนจากการด้อยค่าได้รับการยอมรับความแตกต่าง.
IFRS มูลค่าตามบัญชีใด ๆ ที่เกินมูลค่ายุติธรรมสำหรับหน่วยก่อให้เกิดเงินสดที่ได้รับมอบหมายเป็นครั้งแรกที่จะลดค่าความนิยม ถ้าค่าความนิยมจะลดลงเป็นศูนย์แล้วทรัพย์สินอื่นของหน่วยก่อให้เกิดเงินสดจะลดลงตามสัดส่วนขึ้นอยู่กับราคาตามบัญชีของสินทรัพย์ที่.
สุดท้าย FASB และ IASB ได้ตกลงที่จะรวมถึงการรับรู้การด้อยค่าและการรายงานว่าเป็นหนึ่งในอนาคตของพวกเขา โครงการบรรจบ.
ค่าตัดจำหน่ายและการด้อยค่าของ Intangibles อื่น ๆ
ตามที่กล่าวไว้ในบทที่ 2 วิธีซื้อควบคุมวิธีการที่เราเริ่มแรกรวมสินทรัพย์ที่ได้มาและหนี้สินจากการรวมธุรกิจ ในงวดต่อมาภายหลังการได้มาการกำหนดรายได้เป็นปกติส่วนหนึ่งของการรวม process.The ฐานมูลค่ายุติธรรม (ที่จัดตั้งขึ้น ณ วันที่ซื้อ) สินทรัพย์ บริษัท ย่อยที่ชัดเจนชีวิตที่ได้มาและหนี้สินที่จะได้รับการตัดจำหน่ายตลอดอายุที่เหลือของพวกเขาสำหรับการรับรู้รายได้ สินทรัพย์ไม่ จำกัด อายุ (เช่นค่าความนิยมจับอื่น ๆ ) ซึ่งเป็นรูปแบบการด้อยค่าจะถูกใช้ในการประเมินว่าสินทรัพย์เขียนดาวน์ที่มีความเหมาะสม มาตรฐานการบัญชีปัจจุบันแนะนำประเภทของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนสำหรับการรับรู้ที่เป็นไปได้เมื่อธุรกิจได้มาอีก ตัวอย่างเช่นข้อตกลง noncompetition รายชื่อลูกค้าสิทธิบัตรรายชื่อสมาชิกฐานข้อมูลเครื่องหมายการค้าสัญญาเช่า, ใบอนุญาตและอื่น ๆ อีกมากมาย สินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่ระบุทั้งหมดควรจะตัดจำหน่ายตลอดอายุการใช้งานทางเศรษฐกิจเว้นแต่ชีวิตเช่นเป็นที่ยอมรับว่าไม่แน่นอน ระยะเวลาไม่แน่นอนชีวิตถูกกำหนดให้เป็นชีวิตที่ขยายเกินในอนาคตอันใกล้ สินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนยอมรับกับชีวิตที่ไม่แน่นอนไม่ควรตัดจำหน่ายจนกว่าชีวิตจะถูกกำหนดให้เป็นแน่นอน ที่สำคัญไม่แน่นอนไม่ได้หมายความว่า "ไม่มีที่สิ้นสุด." นอกจากนี้อายุการใช้งานของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนไม่ควรได้รับการพิจารณาไม่แน่นอนเพราะชีวิตที่ จำกัด ได้อย่างแม่นยำไม่เป็นที่รู้จัก.
สำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่มีอายุการ จำกัด วิธีการตัดจำหน่ายควรจะสะท้อนถึงรูปแบบของการลดลงใน ประโยชน์ทางเศรษฐกิจของสินทรัพย์ ถ้าไม่มีรูปแบบที่ชัดเจนดังกล่าวเป็นวิธีเส้นตรงของค่าตัดจำหน่ายที่ควรจะใช้ จำนวนเงินที่จะได้รับการตัดจำหน่ายควรจะเป็นค่าที่กำหนดให้สินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนหักด้วยมูลค่าคงเหลือ ในกรณีส่วนใหญ่มูลค่าคงเหลือถูกสันนิษฐานว่าเป็นศูนย์ แต่เชื่อว่าจะสามารถเอาชนะถ้าองค์กรที่ได้รับมีความมุ่งมั่นจากบุคคลที่สามที่จะซื้อไม่มีตัวตนในตอนท้ายของชีวิตที่มีประโยชน์หรือตลาดที่สังเกตมีอยู่สำหรับสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตน.
ความยาวของระยะเวลาการตัดจำหน่ายของสินทรัพย์ที่จับต้องระบุตัวตน (เช่น , ผู้ที่ไม่ได้รวมอยู่ในค่าความนิยม) ขึ้นอยู่กับชีวิตทางเศรษฐกิจสันนิษฐานของสินทรัพย์
ปัจจัยที่ควรพิจารณาในการกำหนดอายุการใช้งานของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนรวมถึงกฎหมายกฎระเบียบหรือข้อกำหนดตามสัญญา.
ผลของการเสื่อมสภาพความต้องการการแข่งขันเสถียรภาพอุตสาหกรรมอัตราการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีและคาดว่าการเปลี่ยนแปลงในช่องทางการจัดจำหน่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดสอบการด้อยค่าของสหรัฐ GAAP
. บริษัท ได้เลือกที่จะทำการประเมินเชิงคุณภาพ เพื่อประเมินการด้อยค่าค่าความนิยมที่เป็นไปได้ขึ้นอยู่กับมากกว่าร้อยละ 50 โอกาสที่มูลค่ายุติธรรมรายงานหน่วยเป็นน้อยกว่าแบกเงิน ถ้าเช่น โอกาสมีอยู่แล้วขั้นตอนการทดสอบสองขั้นตอนจะดำเนินการ ในขั้นตอนเดียวรายงานของหน่วย รวมมูลค่ายุติธรรมเมื่อเปรียบเทียบกับการถือครองเงิน ถ้าด้อยค่าเกินกว่ามูลค่ายุติธรรม แล้วขั้นตอนที่สองเปรียบเทียบค่าความนิยมเป็นนัยๆมูลค่ายุติธรรมของด้อยค่าา .
IFRS ขั้นตอนเดียววิธีการเปรียบเทียบที่ยุติธรรมและถือยอดเงินของแต่ละเงินสดสร้างหน่วยด้วยไมตรี ถ้าด้อยค่าเกินกว่ามูลค่ายุติธรรมของเงินสดสร้างหน่วยแล้วเมตตา ( และอาจสินทรัพย์อื่น ๆของเงินสดสร้างหน่วย ) ถือว่าบกพร่อง ความมุ่งมั่นของการสูญเสีย

lmpairment สหรัฐ GAAP . ในขั้นตอนที่ 2 รายงานของหน่วยโดยมูลค่ายุติธรรมสำหรับค่าความนิยมจะคำนวณเป็นส่วนเกินของมูลค่ายุติธรรมรายงานหน่วยเหนือมูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์สุทธิที่ระบุ . ถ้าการด้อยค่าของค่าความนิยมสูงกว่ามูลค่ายุติธรรมของโดยมีรายการขาดทุนที่ได้รับการยอมรับในความแตกต่าง
IFRS ด้อยค่ากว่าเกินมูลค่ายุติธรรมสำหรับเงินสดสร้างเป็นหน่วยแรกที่ได้รับมอบหมายเพื่อลดค่าความนิยม ถ้าหวังดีจะลดลงถึงศูนย์แล้ว ทรัพย์สินอื่น ๆของเงินสดสร้างหน่วยลดลง Pro ราตาตามถือปริมาณของสินทรัพย์
ในที่สุดโดย FASB ตกลงที่จะรวมถึงการกำหนดและการรับรู้และการรายงานเป็นหนึ่งในโครงการที่บรรจบกันของพวกเขาในอนาคต และขยายผลของ intangibles อื่น

ตามที่กล่าวไว้ในบทที่ 2 โดยวิธีบังคับว่าเราเริ่มรวบรวมทรัพย์สินและหนี้สินว่าได้มาในการรวมธุรกิจ ในช่วงเวลาต่อมาถึงได้มาการกำหนดรายได้ประชาชาติเป็นส่วนหนึ่งปกติของกระบวนการการรวม ฐานมูลค่ายุติธรรม ( ก่อตั้ง ณวันที่ซื้อ ) แน่นอนว่าสินทรัพย์และหนี้สินว่าได้มาอยู่บริษัทจะหักกลบลบล้างชีวิตที่เหลืออยู่ของพวกเขาสำหรับรายได้ที่รับรู้ สำหรับทรัพย์สินที่ไม่แน่นอนอยู่ ( เช่น เมตตา ไม่มีตัวตนอื่น ๆแน่นอน )