- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Assmann, Jan The Price of Monotheis
Assmann, Jan The Price of Monotheism . Stanford: Stanford
University Press, 2010. 140 pages.
This book is Jan Assmann’s response to the critics of his
previous book, Moses the Egyptian: The Memory of Egypt in Western
Monotheism (Harvard University Press, 1998). Assmann states, “This
book does not aim to provide an exhaustive account of the shift from
polytheism to monotheism, from primary to secondary religions,…
but rather to clarify and further develop the position I advanced in my
book Moses the Egyptian by confronting it with a number of critical
responses and objections.” (p. 4) With this in mind, it is helpful for a
reader to actually encounter Assmann’s arguments in Moses the Egyptian
before reading this book. This said, because the primary task of this
essay is to examine The Price of Monotheism, it is going to be focus of my
attention. Let me summarize briefly first the content of each chapter
and then I will give my assessments of the book.
In Chapter 1 Assmann tries to re-articulate his argument on
the distinction between primary religion (polytheism or cosmotheism)
and secondary religion (monotheism). This is actually Assmann’s
effort to answer his critic’s objection that he is an anti-monotheistic,
or anti-Semitic, scholar that paints monotheism as a religion of
intolerance and violence. For Assmann, both primary and secondary
religions exist side by side, but in opposition to one another, in the
Bible. The primary religion can be found in the Priestly tradition,
whereas the secondary religion is seen in the Deuteronomistic source
and prophetic tradition. The break from the primary religion to the
secondary religion took place through the mythical figure of Moses.
Moses, an Egyptian who follows a strict monotheistic religion,
introduced the Jews to the concept of an exclusive God. Moses
imposes a strict law that separates between true and false religion, a
concept that Assmann calls “Mosaic distinction” throughout the book.
Assmann acknowledges that monotheism is a religion of intolerance.
It operates similar to the law of the excluded middle (tertium non datur)
introduced by the Greek philosopher, Parmenides, in the sixth century
BCE. This law of logic is characterized in its very core by
“differentiation, negation, and exclusion.” (p. 12) Assmann explains
further that the primary religion usually works within the hermeneutics
of translation. The deity is translatable to other forms of deity.
“Religion functioned as a medium of communication, not elimination
and exclusion. The principle of the translatability of divine names
Resensi Buku: The Price of Monotheism 76
helped to overcome the primitive ethnocentrism of the tribal religions,
to establish relations between cultures, and to make these cultures
more transparent to each other.” (p. 19) Conversely, monotheism or
the secondary religion functions within the hermeneutics of difference.
It “assures itself of what is its own by staking its distance from the
Other, proceeding in accordance with the principle ‘Omnis determinatio
est negatio.’” (p. 23) For Assmann, explaining this exclusive and
intolerant nature of monotheistic religion does not have to lead to anti-
Semitism or anti-monotheism. Both monotheism and the Greek
scientific understanding are “the civilizational achievements of the
highest order.” (p. 13) They are good because they contribute to a
people’s ability to “have their own criteria of validity, verifiability, and
falsifiability” by which they make a distinction between truth and lies.
Assmann argues that he is actually not advocating a return to the
primary religion. He states, “I am not advocating anything; my aim is
rather to describe and understand.” (p. 13)
In Chapter 2, Assmann deals with the question of the real
opponent of monotheism by distinguishing between religion and
theology. Theology is the conception about God, whereas religion is
the translation of theology or doctrine in everyday life. On a religious
level, the real opponent of monotheism (the belief in one God) is not
polytheism (the belief in many gods), but rather cosmotheism. As an
Egyptologist, Assmann traces the origin of monotheism not to Moses,
but to Akhenaten, an Egyptian pharaoh who lived in the 14th century
BCE. He is the “founding myth of monotheism.” (p. 35) Akhenaten
is a very important figure because he “completely broke with the
traditional religion and introduced in its place the cult of a single sun
and light god, must be understood as an exclusive and revolutionary
monotheism.” (p. 36) However, Assmann maintains that the
understanding of how the gods relate with the world in our modern
understanding is somehow different from that of Egyptian religious
tradition. In ancient Egypt, “a world of gods does not stand opposed
to the world made up of the cosmos, humankind, and society, but
endows them with meaning as a structuring and ordering principle.”
(p. 40) There are two things related to the relationship between gods
and cosmos that Assmann proposes: First, “a world of gods
constitutes the cosmos, understood as a synergetic process of
converging and conflicting forces.” (p. 40) And second, “a world of
gods constitutes society and the state insofar as the gods exercise
dominion over worldly affairs. All the great deities are gods of their
respective cities; every important settlement stands under the aegis of
a deity.” (p. 41) In this sense, “Polytheism is cosmotheism. The divine
cannot be divorced from the world.” (Ibid.) Thus, Assmann contends
77 Indonesian Journal of Theology
that the real opponent of monotheism is actually cosmotheism.
Behind monotheism, there is an effort to separate the world from
gods. Borrowing from Max Weber, Assmann argues that monotheism
at its very core is a project of “disenchantment of the world.” (p. 102)
In addition, related to the idea of disenchantment of the world,
Assmann argues that the law of justice in the Ancient Mediterranean
world was actually a human institution. It has profane origins.
Monotheism is not the inventor of justice. What monotheism
achieved was “to have transferred them [laws and justice] from the
earth and human experience, as the source of law, to heaven and divine
will.” (p. 52)
The main premise of Chapter 3 is that anti-Semitism in Egypt
is actually rooted not in the Jewish community itself, but in the
psychohistory of the Egyptians. The monotheistic revolution that
Akhenaten brought to Egypt in the Amarna period had caused a deep
traumatic experience in Egyptian society. The story of Osarsiph and
his leper followers preserved by Manetho, an Egyptian historian living
in the Ptolemaic period, is the key to understanding the psychic of the
Egyptians in the face of monotheistic violence. (see pp. 59ff)
Josephus, a Jewish historian, makes a connection between Osarsiph
and the Exodus because Osarsiph then changed his name to Moyses.
Assmann, disagreeing with Josephus, argues that this story is not about
Moses but rather about Akhenaten. Josephus and other nonspecialists
have misread the text. The persecution and pain during the
monotheistic revolution in the Amarna period left a deep wound in the
Egyptian psychic to the extent that the name Akhenaten was removed
from the lists of kings of Egypt.
People no longer knew the name of the leader who had
initiated the reforms; they forgot the extremely regrettable
complicity of their own monarchy and drew on the semantics
of illness to characterize the unnamable heresy as the worst
form of impurity known to Egypt (and incidentally to Israel as
well): leprosy. (p. 62)
So, when encountering the Jewish community, the trauma that had
existed in their psychohistory for many centuries shaped the way the
Egyptians engaged with the Jews. Assmann states, “The Egyptians
were probably the first people in history to undergo this experience, in
the fourteenth century BCE. I cannot imagine it to have been anything
other than traumatic.” (p. 64) Assmann calls this the Egyptian
“Amarna complex.” (p. 66) In addition, the clash of memories not
only takes place in the psychohistorical level, but also in the political
Resensi Buku: The Price of Monotheism 78
and religious level. Monotheism is also closely related to the ban on
graven images. As we have seen before, cosmotheism (or polytheism)
sees the world and the gods as two entities that live together in one
reality. “The ban on graven images… entails the rejection of
cosmotheism.” (p. 69) It is obvious that images are intended to
“establish contact between mortals and gods.” So the rejection of
images is an act of separating the divine from the world. The different
understanding of images has triggered a clash between iconoclast and
iconolatry.
Chapter 4 is the expansion, as well as a somewhat of a revision
of his previous book. It examines Sigmund Freud’s book Moses and
Monotheism. Freud contends that Moses is an Egyptian, and Assmann
agrees with that notion. He is not only an Egyptian, he was also killed
by the Jews. Freud’s assessment of the monotheism in the Bible is
done in the psychoanalytical frame of “repression, latency, and the
return of the repressed.” (p. 85) The Freudian development of
monotheism is a “progress in intellectuality,” a concept which
Assmann acknowledges that he misunderstood in his previous book.
Assmann thought that “Freud was trying to abolish Mosaic distinction
between true and false religion.” (p. 86) After rereading Freud’s book
a few more times, Assmann came to the conclusion that his suspicion
of Freud was wrong and that the idea of progress in intellectuality is
actually a positive move of monotheism. It is a stage that monotheism
becomes a religion of intellectualism. So anti-monotheism is also antiintellectualism.
Freud basically wants to know “how the Jews have come to be
what they are and why they have attracted this undying hatred.” (p. 89)
Freud finds the answer in the psychoanalytical analysis of the trauma
University Press, 2010. 140 pages.
This book is Jan Assmann’s response to the critics of his
previous book, Moses the Egyptian: The Memory of Egypt in Western
Monotheism (Harvard University Press, 1998). Assmann states, “This
book does not aim to provide an exhaustive account of the shift from
polytheism to monotheism, from primary to secondary religions,…
but rather to clarify and further develop the position I advanced in my
book Moses the Egyptian by confronting it with a number of critical
responses and objections.” (p. 4) With this in mind, it is helpful for a
reader to actually encounter Assmann’s arguments in Moses the Egyptian
before reading this book. This said, because the primary task of this
essay is to examine The Price of Monotheism, it is going to be focus of my
attention. Let me summarize briefly first the content of each chapter
and then I will give my assessments of the book.
In Chapter 1 Assmann tries to re-articulate his argument on
the distinction between primary religion (polytheism or cosmotheism)
and secondary religion (monotheism). This is actually Assmann’s
effort to answer his critic’s objection that he is an anti-monotheistic,
or anti-Semitic, scholar that paints monotheism as a religion of
intolerance and violence. For Assmann, both primary and secondary
religions exist side by side, but in opposition to one another, in the
Bible. The primary religion can be found in the Priestly tradition,
whereas the secondary religion is seen in the Deuteronomistic source
and prophetic tradition. The break from the primary religion to the
secondary religion took place through the mythical figure of Moses.
Moses, an Egyptian who follows a strict monotheistic religion,
introduced the Jews to the concept of an exclusive God. Moses
imposes a strict law that separates between true and false religion, a
concept that Assmann calls “Mosaic distinction” throughout the book.
Assmann acknowledges that monotheism is a religion of intolerance.
It operates similar to the law of the excluded middle (tertium non datur)
introduced by the Greek philosopher, Parmenides, in the sixth century
BCE. This law of logic is characterized in its very core by
“differentiation, negation, and exclusion.” (p. 12) Assmann explains
further that the primary religion usually works within the hermeneutics
of translation. The deity is translatable to other forms of deity.
“Religion functioned as a medium of communication, not elimination
and exclusion. The principle of the translatability of divine names
Resensi Buku: The Price of Monotheism 76
helped to overcome the primitive ethnocentrism of the tribal religions,
to establish relations between cultures, and to make these cultures
more transparent to each other.” (p. 19) Conversely, monotheism or
the secondary religion functions within the hermeneutics of difference.
It “assures itself of what is its own by staking its distance from the
Other, proceeding in accordance with the principle ‘Omnis determinatio
est negatio.’” (p. 23) For Assmann, explaining this exclusive and
intolerant nature of monotheistic religion does not have to lead to anti-
Semitism or anti-monotheism. Both monotheism and the Greek
scientific understanding are “the civilizational achievements of the
highest order.” (p. 13) They are good because they contribute to a
people’s ability to “have their own criteria of validity, verifiability, and
falsifiability” by which they make a distinction between truth and lies.
Assmann argues that he is actually not advocating a return to the
primary religion. He states, “I am not advocating anything; my aim is
rather to describe and understand.” (p. 13)
In Chapter 2, Assmann deals with the question of the real
opponent of monotheism by distinguishing between religion and
theology. Theology is the conception about God, whereas religion is
the translation of theology or doctrine in everyday life. On a religious
level, the real opponent of monotheism (the belief in one God) is not
polytheism (the belief in many gods), but rather cosmotheism. As an
Egyptologist, Assmann traces the origin of monotheism not to Moses,
but to Akhenaten, an Egyptian pharaoh who lived in the 14th century
BCE. He is the “founding myth of monotheism.” (p. 35) Akhenaten
is a very important figure because he “completely broke with the
traditional religion and introduced in its place the cult of a single sun
and light god, must be understood as an exclusive and revolutionary
monotheism.” (p. 36) However, Assmann maintains that the
understanding of how the gods relate with the world in our modern
understanding is somehow different from that of Egyptian religious
tradition. In ancient Egypt, “a world of gods does not stand opposed
to the world made up of the cosmos, humankind, and society, but
endows them with meaning as a structuring and ordering principle.”
(p. 40) There are two things related to the relationship between gods
and cosmos that Assmann proposes: First, “a world of gods
constitutes the cosmos, understood as a synergetic process of
converging and conflicting forces.” (p. 40) And second, “a world of
gods constitutes society and the state insofar as the gods exercise
dominion over worldly affairs. All the great deities are gods of their
respective cities; every important settlement stands under the aegis of
a deity.” (p. 41) In this sense, “Polytheism is cosmotheism. The divine
cannot be divorced from the world.” (Ibid.) Thus, Assmann contends
77 Indonesian Journal of Theology
that the real opponent of monotheism is actually cosmotheism.
Behind monotheism, there is an effort to separate the world from
gods. Borrowing from Max Weber, Assmann argues that monotheism
at its very core is a project of “disenchantment of the world.” (p. 102)
In addition, related to the idea of disenchantment of the world,
Assmann argues that the law of justice in the Ancient Mediterranean
world was actually a human institution. It has profane origins.
Monotheism is not the inventor of justice. What monotheism
achieved was “to have transferred them [laws and justice] from the
earth and human experience, as the source of law, to heaven and divine
will.” (p. 52)
The main premise of Chapter 3 is that anti-Semitism in Egypt
is actually rooted not in the Jewish community itself, but in the
psychohistory of the Egyptians. The monotheistic revolution that
Akhenaten brought to Egypt in the Amarna period had caused a deep
traumatic experience in Egyptian society. The story of Osarsiph and
his leper followers preserved by Manetho, an Egyptian historian living
in the Ptolemaic period, is the key to understanding the psychic of the
Egyptians in the face of monotheistic violence. (see pp. 59ff)
Josephus, a Jewish historian, makes a connection between Osarsiph
and the Exodus because Osarsiph then changed his name to Moyses.
Assmann, disagreeing with Josephus, argues that this story is not about
Moses but rather about Akhenaten. Josephus and other nonspecialists
have misread the text. The persecution and pain during the
monotheistic revolution in the Amarna period left a deep wound in the
Egyptian psychic to the extent that the name Akhenaten was removed
from the lists of kings of Egypt.
People no longer knew the name of the leader who had
initiated the reforms; they forgot the extremely regrettable
complicity of their own monarchy and drew on the semantics
of illness to characterize the unnamable heresy as the worst
form of impurity known to Egypt (and incidentally to Israel as
well): leprosy. (p. 62)
So, when encountering the Jewish community, the trauma that had
existed in their psychohistory for many centuries shaped the way the
Egyptians engaged with the Jews. Assmann states, “The Egyptians
were probably the first people in history to undergo this experience, in
the fourteenth century BCE. I cannot imagine it to have been anything
other than traumatic.” (p. 64) Assmann calls this the Egyptian
“Amarna complex.” (p. 66) In addition, the clash of memories not
only takes place in the psychohistorical level, but also in the political
Resensi Buku: The Price of Monotheism 78
and religious level. Monotheism is also closely related to the ban on
graven images. As we have seen before, cosmotheism (or polytheism)
sees the world and the gods as two entities that live together in one
reality. “The ban on graven images… entails the rejection of
cosmotheism.” (p. 69) It is obvious that images are intended to
“establish contact between mortals and gods.” So the rejection of
images is an act of separating the divine from the world. The different
understanding of images has triggered a clash between iconoclast and
iconolatry.
Chapter 4 is the expansion, as well as a somewhat of a revision
of his previous book. It examines Sigmund Freud’s book Moses and
Monotheism. Freud contends that Moses is an Egyptian, and Assmann
agrees with that notion. He is not only an Egyptian, he was also killed
by the Jews. Freud’s assessment of the monotheism in the Bible is
done in the psychoanalytical frame of “repression, latency, and the
return of the repressed.” (p. 85) The Freudian development of
monotheism is a “progress in intellectuality,” a concept which
Assmann acknowledges that he misunderstood in his previous book.
Assmann thought that “Freud was trying to abolish Mosaic distinction
between true and false religion.” (p. 86) After rereading Freud’s book
a few more times, Assmann came to the conclusion that his suspicion
of Freud was wrong and that the idea of progress in intellectuality is
actually a positive move of monotheism. It is a stage that monotheism
becomes a religion of intellectualism. So anti-monotheism is also antiintellectualism.
Freud basically wants to know “how the Jews have come to be
what they are and why they have attracted this undying hatred.” (p. 89)
Freud finds the answer in the psychoanalytical analysis of the trauma
0/5000
Assmann ม.ค.ราคาของเตาหีด สแตนฟอร์ด: สแตนฟอร์ด
ข่าวมหาวิทยาลัย 2010 หน้า 140.
หนังสือเล่มนี้จะตอบสนอง Jan Assmann นักวิจารณ์ของเขา
จองก่อนหน้า Moses ที่อียิปต์: หน่วยความจำของอียิปต์ในตะวันตก
เตาหีด (ฮาร์วาร์ดมหาวิทยาลัยกด 1998) อเมริกา Assmann, "นี้
สมุดไม่มุ่งให้องค์กรหมดแรงของกะจาก
polytheism กับเตาหีด ประถมรองศาสนา,...
แต่แทนที่จะไปชี้แจง และพัฒนาผมขั้นสูงในตำแหน่งของฉัน
จอง Moses ที่อียิปต์ โดยการเผชิญกับตัวเลขของสำคัญ
ตอบรับและปฏิเสธ " (p. 4) กับจิตใจนี้ จะเป็นประโยชน์สำหรับการ
อ่านจริง เจอ Assmann ของอาร์กิวเมนต์ในอียิปต์ที่ Moses
ก่อนอ่านหนังสือเล่มนี้ นี้กล่าวว่า เพราะงานหลักนี้
เรียงความคือการ ตรวจสอบราคาเตาหีด มันจะ โฟกัสของฉัน
ความสนใจ ผมสรุปสั้น ๆ แรกเนื้อหาของแต่ละบท
แล้ว จะให้ฉันประเมินของสมุด
ในบทที่ 1 Assmann พยายามออกเสียงโต้แย้งของเขาอีกครั้งบน
ความแตกต่างระหว่างหลักศาสนา (polytheism หรือ cosmotheism)
และศาสนารอง (เตาหีด) นี้เป็นจริง Assmann ของ
ความพยายามในการตอบปฏิเสธของเขาวิจารณ์ว่า เป็นการต่อต้าน-monotheistic,
หรือ Semitic ป้องกัน นักวิชาการที่วาดเตาหีดเป็นศาสนาของ
intolerance และความรุนแรง สำหรับ Assmann หลัก และรอง
ศาสนาอยู่เคียงข้าง แต่ ใน อีกแบบหนึ่ง ในการ
พระคัมภีร์ ศาสนาหลักสามารถพบได้ในประเพณีพันธ์,
ในขณะที่ศาสนารองจะเห็นได้ในแหล่ง Deuteronomistic
และประเพณีนบี แบ่งจากศาสนาหลักไป
ศาสนารองเกิดขึ้นผ่านตัวเลขตำนานของ Moses
Moses อียิปต์ที่ตามศาสนา monotheistic เข้มงวด,
แนะนำชาวยิวกับแนวคิดของพระเจ้าเป็นพิเศษ Moses
กำหนดกฎหมายเข้มงวดที่แยกระหว่างความจริง และเท็จศาสนา เป็น
แนวคิด Assmann ที่เรียก "Mosaic แตก" ทั้งสมุด
Assmann รับทราบว่า เตาหีดศาสนาของ intolerance
ทำงานคล้ายกับของกลางถูกแยกออก (tertium ไม่ใช่ datur)
แนะนำ โดยนักปราชญ์กรีก Parmenides ในศตวรรษที่ 6
ปีก่อนคริสต์ศักราช ตรรกะกฎหมายนี้มีลักษณะในหลักการมากโดย
"สร้างความแตกต่าง ปฏิเสธ และแยก" (p 12) อธิบาย Assmann
เพิ่มเติมว่า หลักศาสนาจะทำงานอยู่ในอรรถปริวรรตศาสตร์
แปล พระเป็นงานสำหรับผู้พิการเป็นแบบฟอร์มอื่น ๆ ของพระเจ้า
"ศาสนาแยกเป็นสื่อ ไม่ตัด
ครบถ้วน หลักการของ translatability ชื่อพระเจ้า
Resensi Buku: ราคาที่ของเตาหีด 76
ช่วยให้เอาชนะ ethnocentrism ดั้งเดิมของศาสนาชาว,
เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรม และทำให้วัฒนธรรมเหล่านี้
โปร่งใสกันมากขึ้น " (p. 19) ในทางกลับกัน เตาหีด หรือ
ฟังก์ชันศาสนารองภายในอรรถปริวรรตศาสตร์ของความแตกต่าง
มัน "มั่นใจตัวเองว่าเป็นของตนเองโดย staking จาก
อื่น ๆ ดำเนินตามหลักการ " Omnis determinatio
est negatio '" (p. 23) สำหรับ Assmann อธิบายเฉพาะนี้ และ
intolerant ธรรมชาติของศาสนา monotheistic ไม่จำเป็นต้องให้ยาแก้อักเสบ
Semitism หรือเตาหีดป้องกัน เตาหีดและกรีกที่
มีความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ " civilizational ความสำเร็จของการ
สุด" (p 13) พวกเขาจะดี เพราะจะนำไปสู่การ
ประชาชนสามารถ "มีเกณฑ์ของตนเองมีผลบังคับใช้ มีน และ
falsifiability " ด้วยซึ่ง จะทำให้ความแตกต่างระหว่างความจริงและอยู่
Assmann จนที่ เขาเป็นจริง ๆ ไม่ advocating กลับไป
หลักศาสนา เขาระบุการ "ฉันกำลังไม่ advocating อะไร จุดมุ่งหมายของฉันคือ
แทนที่จะไปอธิบาย และเข้าใจ " (p. 13)
ในบทที่ 2 Assmann เกี่ยวข้องกับคำถามที่จริง
คู่แข่งของเตาหีดโดยแยกระหว่างศาสนา และ
ศาสนศาสตร์ ศาสนาคือ ความคิดเกี่ยวกับพระเจ้า ศาสนาเป็น
แปลศาสนาหรือหลักคำสอนในชีวิตประจำวัน ในศาสนาเป็น
ระดับ ฝ่ายตรงข้ามจริงของเตาหีด (ความเชื่อในพระเจ้า) ไม่ใช่
polytheism (ความเชื่อในพระเจ้ามาก), แต่แทนที่จะ cosmotheism เป็นการ
Egyptologist Assmann การสืบค้นกลับจุดเริ่มต้นของเตาหีดไม่ให้ Moses,
Akhenaten ฟาโรห์อียิปต์มีผู้อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 14 แต่
คริสตศักราช เขาคือ "ก่อตั้งความเป็นมาของเตาหีด" Akhenaten (35 p.)
เป็นตัวเลขที่สำคัญมากเพราะเขา "สมบูรณ์ยากจนกับ
ศาสนาดั้งเดิม และนำลัทธิของแดดเดียวแทน
และแสงพระ ต้องเข้าใจเป็นพิเศษและปฏิวัติ
เตาหีด" (p. 36) อย่างไรก็ตาม Assmann รักษาที่
เข้าใจว่าเทพเจ้าเกี่ยวข้องกับโลกสมัยใหม่ของเรา
อย่างใดเป็นความเข้าใจของศาสนาอียิปต์
ประเพณี อียิปต์โบราณ, "โลกของเทพเจ้ายืน opposed
โลกทำดาวกระจาย มวลมนุษย์ และ สังคม แต่
หลังด้วยหมายความว่า เป็นการจัดโครงสร้าง และหลักการในการสั่งซื้อ"
(p. 40) มีสองสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้า
และคอสมอสที่ Assmann เสนอ: ครั้งแรก, "โลกของพระเจ้า
ถือดาวกระจาย เข้าใจเป็นกระบวนการ synergetic ของ
กองบรรจบ และความขัดแย้ง" (p. 40) และที่ สอง, "โลกของ
เทพเจ้าถือสังคมและรัฐ insofar เป็นการออกกำลังกายพันธุ
ประเทศราชทางกิจการ เทวดาดีทั้งหมดคือ พระเจ้าของพวกเขา
เมืองตามลำดับ ทุกการชำระเงินที่สำคัญอยู่ภายใต้การสนับสนุนของ
พระเจ้า " (p. 41) ในความรู้สึกนี้ "Polytheism ได้ cosmotheism พระ
ไม่หย่าจากโลกได้ " (Ibid) ดังนั้น Assmann contends
สมุดอินโดนีเซีย 77 ของศาสนศาสตร์
ว่า ฝ่ายตรงข้ามจริงของเตาหีดได้จริง cosmotheism
หลังเตาหีด มีความพยายามที่จะแยกโลกจาก
เทพเจ้า กู้ยืมเงินจากเวเบอร์ Max, Assmann จนเตาหีดนั้น
หลักการมากคือโครงการ "disenchantment ของโลก" (p. 102)
, เกี่ยวข้องกับความคิดของ disenchantment ของโลก,
Assmann จนที่กฎหมายยุติธรรมในเมดิเตอร์เรเนียนโบราณ
โลกมีจริงมนุษย์สถาบันการ มันมีจุดเริ่มต้นของหยาบคาย.
เตาหีดไม่ยุติธรรมผู้ประดิษฐ์ เตาหีดอะไร
ทำได้ "ที่ได้โอนย้ายพวกเขา [กฎหมายและความยุติธรรม] จาก
ประสบการณ์ แหล่งที่มาของกฎหมาย สวรรค์โลกและมนุษย์ และพระเจ้า
จะ" (p. 52)
ประทับใจหลักของบทที่ 3 เป็น Semitism ที่ต่อต้านในอียิปต์
จริงรากในชุมชนชาวยิวเอง แต่ไม่การ
psychohistory ของอียิปต์ การปฏิวัติ monotheistic ที่
Akhenaten นำไปอียิปต์ในระยะ Amarna ได้เกิดมี
ประสบการณ์กับบาดแผลในสังคมอียิปต์ เรื่องราวของ Osarsiph และ
ลูกศิษย์ของเขา leper ที่รักษา โดย Manetho นักประวัติศาสตร์อียิปต์ที่อยู่
ในช่วงเวลา Ptolemaic เป็นกุญแจสำคัญที่จะทำความเข้าใจเกี่ยวกับ psychic ของ
คนหน้ารุนแรง monotheistic (ดูนำ 59ff)
Josephus นักประวัติศาสตร์ชาวยิว ทำให้การเชื่อมต่อระหว่าง Osarsiph
และอพยพเนื่องจาก Osarsiph แล้วเปลี่ยนชื่อของเขาเพื่อ Moyses
Assmann, disagreeing กับ Josephus จนว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ
Moses เกี่ยวกับ Akhenaten แต่แทนที่จะ Josephus และอื่น ๆ nonspecialists
มีตู่ตัวข้อความ เบียดเบียนและความเจ็บปวดในระหว่าง
ปฏิวัติ monotheistic ในระยะ Amarna ทิ้งบาดแผลลึกในการ
Psychic อียิปต์ที่ถูกลบชื่อ Akhenaten
จากรายนามพระมหากษัตริย์ของอียิปต์
คนไม่รู้ชื่อของผู้นำที่มี
เริ่มต้นปฏิรูป พวกเขาลืมพอมาก
เข้าไปของพระมหากษัตริย์ของตนเอง และดึงความหมายการ
เจ็บป่วยต้องกำหนดลักษณะคอก unnamable เป็นร้าย
ฟอร์มของมลทินที่อียิปต์ที่รู้จักกัน (และบังเอิญอิสราเอลเป็น
ใจ: leprosy (p. 62)
ดังนั้น เมื่อพบกับชุมชนชาวยิว การบาดเจ็บที่มี
อยู่ใน psychohistory ของพวกเขาสำหรับศตวรรษในรูปแบบ
อียิปต์ร่วมกับชาวยิว อเมริกา Assmann, "อียิปต์
ได้คงพบคนแรกในประวัติศาสตร์การรับนี้ ใน
ศตวรรษซึ่งปีก่อนคริสต์ศักราช ไม่คิดจะมีอะไร
ใช่เจ็บปวดได้ " (p 64) Assmann เรียกอียิปต์ที่นี้
"Amarna คอมเพล็กซ์" นอกจากนี้ใน (p. 66) การปะทะกันของความทรงจำไม่
เท่านั้นจะเกิดขึ้น ในระดับ psychohistorical แต่ยังอยู่ ในการเมือง
Resensi Buku: ราคาที่ของเตาหีด 78
และศาสนาระดับ เตาหีดอย่างใกล้ชิดนอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับบ้านบน
graven ภาพ เราได้เห็นก่อน cosmotheism (หรือ polytheism)
เห็นโลกและเทพเจ้าเป็นสองเอนทิตีที่อาศัยอยู่ร่วมกันในหนึ่ง
จริง "บ้านบน graven ภาพ...มีการปฏิเสธของ
cosmotheism " (p. 69) มันเป็นที่ชัดเจนว่า ภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ
"สร้างการติดต่อระหว่าง mortals และพระเจ้า" ดังนั้นการปฏิเสธของ
ภาพเป็นการส่งจากโลก ต่าง ๆ
ความเข้าใจของรูปมีทริกเกอร์ปะทะระหว่าง iconoclast และ
iconolatry.
บทที่ 4 มีการขยายตัว เป็นค่อนข้างของการปรับปรุง
ของหนังสือของเขาก่อนหน้านี้ มันตรวจสอบสมุด Sigmund Freud Moses และ
เตาหีด Freud contends ที่ Moses เป็นอียิปต์ และ Assmann
ตกลงกับ เขาไม่ใช่เฉพาะชาวอียิปต์ ยังถูกฆ่า
โดยชาวยิว การประเมินของ Freud เตาหีดในพระคัมภีร์เป็น
ทำในกรอบ psychoanalytical ของ "ปราบปราม แอบแฝง และ
กลับที่ repressed " (p. 85) เดอะ Freudian พัฒนา
เตาหีดจะเป็น "ความคืบหน้าใน intellectuality แนวคิดซึ่ง
Assmann รับทราบว่า เขา misunderstood ในของเขาก่อนหน้านี้จอง
Assmann คิดที่" พยายามยุบแตก Mosaic Freud
ระหว่างความจริง และเท็จศาสนา" จอง (p. 86) หลังจาก rereading Freud ของ
กี่ครั้ง Assmann มาถึงข้อสรุปที่ความสงสัยของเขา
ของ Freud ได้ไม่ถูกต้องและความคิดของความคืบหน้าใน intellectuality เป็น
จริงย้ายค่าบวกของเตาหีด มันเป็นระยะที่เตาหีด
กลายเป็นศาสนาของ intellectualism เพื่อต่อต้านเตาหีดก็ antiintellectualism.
Freud พื้นอยากทราบ "วิธีมาชาวยิวต้อง
คืออะไรและทำไมพวกเขาได้ดึงดูดความเกลียดชังนี้อมตะ" (p. 89)
Freud พบคำตอบในการวิเคราะห์การบาดเจ็บ psychoanalytical
ข่าวมหาวิทยาลัย 2010 หน้า 140.
หนังสือเล่มนี้จะตอบสนอง Jan Assmann นักวิจารณ์ของเขา
จองก่อนหน้า Moses ที่อียิปต์: หน่วยความจำของอียิปต์ในตะวันตก
เตาหีด (ฮาร์วาร์ดมหาวิทยาลัยกด 1998) อเมริกา Assmann, "นี้
สมุดไม่มุ่งให้องค์กรหมดแรงของกะจาก
polytheism กับเตาหีด ประถมรองศาสนา,...
แต่แทนที่จะไปชี้แจง และพัฒนาผมขั้นสูงในตำแหน่งของฉัน
จอง Moses ที่อียิปต์ โดยการเผชิญกับตัวเลขของสำคัญ
ตอบรับและปฏิเสธ " (p. 4) กับจิตใจนี้ จะเป็นประโยชน์สำหรับการ
อ่านจริง เจอ Assmann ของอาร์กิวเมนต์ในอียิปต์ที่ Moses
ก่อนอ่านหนังสือเล่มนี้ นี้กล่าวว่า เพราะงานหลักนี้
เรียงความคือการ ตรวจสอบราคาเตาหีด มันจะ โฟกัสของฉัน
ความสนใจ ผมสรุปสั้น ๆ แรกเนื้อหาของแต่ละบท
แล้ว จะให้ฉันประเมินของสมุด
ในบทที่ 1 Assmann พยายามออกเสียงโต้แย้งของเขาอีกครั้งบน
ความแตกต่างระหว่างหลักศาสนา (polytheism หรือ cosmotheism)
และศาสนารอง (เตาหีด) นี้เป็นจริง Assmann ของ
ความพยายามในการตอบปฏิเสธของเขาวิจารณ์ว่า เป็นการต่อต้าน-monotheistic,
หรือ Semitic ป้องกัน นักวิชาการที่วาดเตาหีดเป็นศาสนาของ
intolerance และความรุนแรง สำหรับ Assmann หลัก และรอง
ศาสนาอยู่เคียงข้าง แต่ ใน อีกแบบหนึ่ง ในการ
พระคัมภีร์ ศาสนาหลักสามารถพบได้ในประเพณีพันธ์,
ในขณะที่ศาสนารองจะเห็นได้ในแหล่ง Deuteronomistic
และประเพณีนบี แบ่งจากศาสนาหลักไป
ศาสนารองเกิดขึ้นผ่านตัวเลขตำนานของ Moses
Moses อียิปต์ที่ตามศาสนา monotheistic เข้มงวด,
แนะนำชาวยิวกับแนวคิดของพระเจ้าเป็นพิเศษ Moses
กำหนดกฎหมายเข้มงวดที่แยกระหว่างความจริง และเท็จศาสนา เป็น
แนวคิด Assmann ที่เรียก "Mosaic แตก" ทั้งสมุด
Assmann รับทราบว่า เตาหีดศาสนาของ intolerance
ทำงานคล้ายกับของกลางถูกแยกออก (tertium ไม่ใช่ datur)
แนะนำ โดยนักปราชญ์กรีก Parmenides ในศตวรรษที่ 6
ปีก่อนคริสต์ศักราช ตรรกะกฎหมายนี้มีลักษณะในหลักการมากโดย
"สร้างความแตกต่าง ปฏิเสธ และแยก" (p 12) อธิบาย Assmann
เพิ่มเติมว่า หลักศาสนาจะทำงานอยู่ในอรรถปริวรรตศาสตร์
แปล พระเป็นงานสำหรับผู้พิการเป็นแบบฟอร์มอื่น ๆ ของพระเจ้า
"ศาสนาแยกเป็นสื่อ ไม่ตัด
ครบถ้วน หลักการของ translatability ชื่อพระเจ้า
Resensi Buku: ราคาที่ของเตาหีด 76
ช่วยให้เอาชนะ ethnocentrism ดั้งเดิมของศาสนาชาว,
เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรม และทำให้วัฒนธรรมเหล่านี้
โปร่งใสกันมากขึ้น " (p. 19) ในทางกลับกัน เตาหีด หรือ
ฟังก์ชันศาสนารองภายในอรรถปริวรรตศาสตร์ของความแตกต่าง
มัน "มั่นใจตัวเองว่าเป็นของตนเองโดย staking จาก
อื่น ๆ ดำเนินตามหลักการ " Omnis determinatio
est negatio '" (p. 23) สำหรับ Assmann อธิบายเฉพาะนี้ และ
intolerant ธรรมชาติของศาสนา monotheistic ไม่จำเป็นต้องให้ยาแก้อักเสบ
Semitism หรือเตาหีดป้องกัน เตาหีดและกรีกที่
มีความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ " civilizational ความสำเร็จของการ
สุด" (p 13) พวกเขาจะดี เพราะจะนำไปสู่การ
ประชาชนสามารถ "มีเกณฑ์ของตนเองมีผลบังคับใช้ มีน และ
falsifiability " ด้วยซึ่ง จะทำให้ความแตกต่างระหว่างความจริงและอยู่
Assmann จนที่ เขาเป็นจริง ๆ ไม่ advocating กลับไป
หลักศาสนา เขาระบุการ "ฉันกำลังไม่ advocating อะไร จุดมุ่งหมายของฉันคือ
แทนที่จะไปอธิบาย และเข้าใจ " (p. 13)
ในบทที่ 2 Assmann เกี่ยวข้องกับคำถามที่จริง
คู่แข่งของเตาหีดโดยแยกระหว่างศาสนา และ
ศาสนศาสตร์ ศาสนาคือ ความคิดเกี่ยวกับพระเจ้า ศาสนาเป็น
แปลศาสนาหรือหลักคำสอนในชีวิตประจำวัน ในศาสนาเป็น
ระดับ ฝ่ายตรงข้ามจริงของเตาหีด (ความเชื่อในพระเจ้า) ไม่ใช่
polytheism (ความเชื่อในพระเจ้ามาก), แต่แทนที่จะ cosmotheism เป็นการ
Egyptologist Assmann การสืบค้นกลับจุดเริ่มต้นของเตาหีดไม่ให้ Moses,
Akhenaten ฟาโรห์อียิปต์มีผู้อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 14 แต่
คริสตศักราช เขาคือ "ก่อตั้งความเป็นมาของเตาหีด" Akhenaten (35 p.)
เป็นตัวเลขที่สำคัญมากเพราะเขา "สมบูรณ์ยากจนกับ
ศาสนาดั้งเดิม และนำลัทธิของแดดเดียวแทน
และแสงพระ ต้องเข้าใจเป็นพิเศษและปฏิวัติ
เตาหีด" (p. 36) อย่างไรก็ตาม Assmann รักษาที่
เข้าใจว่าเทพเจ้าเกี่ยวข้องกับโลกสมัยใหม่ของเรา
อย่างใดเป็นความเข้าใจของศาสนาอียิปต์
ประเพณี อียิปต์โบราณ, "โลกของเทพเจ้ายืน opposed
โลกทำดาวกระจาย มวลมนุษย์ และ สังคม แต่
หลังด้วยหมายความว่า เป็นการจัดโครงสร้าง และหลักการในการสั่งซื้อ"
(p. 40) มีสองสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้า
และคอสมอสที่ Assmann เสนอ: ครั้งแรก, "โลกของพระเจ้า
ถือดาวกระจาย เข้าใจเป็นกระบวนการ synergetic ของ
กองบรรจบ และความขัดแย้ง" (p. 40) และที่ สอง, "โลกของ
เทพเจ้าถือสังคมและรัฐ insofar เป็นการออกกำลังกายพันธุ
ประเทศราชทางกิจการ เทวดาดีทั้งหมดคือ พระเจ้าของพวกเขา
เมืองตามลำดับ ทุกการชำระเงินที่สำคัญอยู่ภายใต้การสนับสนุนของ
พระเจ้า " (p. 41) ในความรู้สึกนี้ "Polytheism ได้ cosmotheism พระ
ไม่หย่าจากโลกได้ " (Ibid) ดังนั้น Assmann contends
สมุดอินโดนีเซีย 77 ของศาสนศาสตร์
ว่า ฝ่ายตรงข้ามจริงของเตาหีดได้จริง cosmotheism
หลังเตาหีด มีความพยายามที่จะแยกโลกจาก
เทพเจ้า กู้ยืมเงินจากเวเบอร์ Max, Assmann จนเตาหีดนั้น
หลักการมากคือโครงการ "disenchantment ของโลก" (p. 102)
, เกี่ยวข้องกับความคิดของ disenchantment ของโลก,
Assmann จนที่กฎหมายยุติธรรมในเมดิเตอร์เรเนียนโบราณ
โลกมีจริงมนุษย์สถาบันการ มันมีจุดเริ่มต้นของหยาบคาย.
เตาหีดไม่ยุติธรรมผู้ประดิษฐ์ เตาหีดอะไร
ทำได้ "ที่ได้โอนย้ายพวกเขา [กฎหมายและความยุติธรรม] จาก
ประสบการณ์ แหล่งที่มาของกฎหมาย สวรรค์โลกและมนุษย์ และพระเจ้า
จะ" (p. 52)
ประทับใจหลักของบทที่ 3 เป็น Semitism ที่ต่อต้านในอียิปต์
จริงรากในชุมชนชาวยิวเอง แต่ไม่การ
psychohistory ของอียิปต์ การปฏิวัติ monotheistic ที่
Akhenaten นำไปอียิปต์ในระยะ Amarna ได้เกิดมี
ประสบการณ์กับบาดแผลในสังคมอียิปต์ เรื่องราวของ Osarsiph และ
ลูกศิษย์ของเขา leper ที่รักษา โดย Manetho นักประวัติศาสตร์อียิปต์ที่อยู่
ในช่วงเวลา Ptolemaic เป็นกุญแจสำคัญที่จะทำความเข้าใจเกี่ยวกับ psychic ของ
คนหน้ารุนแรง monotheistic (ดูนำ 59ff)
Josephus นักประวัติศาสตร์ชาวยิว ทำให้การเชื่อมต่อระหว่าง Osarsiph
และอพยพเนื่องจาก Osarsiph แล้วเปลี่ยนชื่อของเขาเพื่อ Moyses
Assmann, disagreeing กับ Josephus จนว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ
Moses เกี่ยวกับ Akhenaten แต่แทนที่จะ Josephus และอื่น ๆ nonspecialists
มีตู่ตัวข้อความ เบียดเบียนและความเจ็บปวดในระหว่าง
ปฏิวัติ monotheistic ในระยะ Amarna ทิ้งบาดแผลลึกในการ
Psychic อียิปต์ที่ถูกลบชื่อ Akhenaten
จากรายนามพระมหากษัตริย์ของอียิปต์
คนไม่รู้ชื่อของผู้นำที่มี
เริ่มต้นปฏิรูป พวกเขาลืมพอมาก
เข้าไปของพระมหากษัตริย์ของตนเอง และดึงความหมายการ
เจ็บป่วยต้องกำหนดลักษณะคอก unnamable เป็นร้าย
ฟอร์มของมลทินที่อียิปต์ที่รู้จักกัน (และบังเอิญอิสราเอลเป็น
ใจ: leprosy (p. 62)
ดังนั้น เมื่อพบกับชุมชนชาวยิว การบาดเจ็บที่มี
อยู่ใน psychohistory ของพวกเขาสำหรับศตวรรษในรูปแบบ
อียิปต์ร่วมกับชาวยิว อเมริกา Assmann, "อียิปต์
ได้คงพบคนแรกในประวัติศาสตร์การรับนี้ ใน
ศตวรรษซึ่งปีก่อนคริสต์ศักราช ไม่คิดจะมีอะไร
ใช่เจ็บปวดได้ " (p 64) Assmann เรียกอียิปต์ที่นี้
"Amarna คอมเพล็กซ์" นอกจากนี้ใน (p. 66) การปะทะกันของความทรงจำไม่
เท่านั้นจะเกิดขึ้น ในระดับ psychohistorical แต่ยังอยู่ ในการเมือง
Resensi Buku: ราคาที่ของเตาหีด 78
และศาสนาระดับ เตาหีดอย่างใกล้ชิดนอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับบ้านบน
graven ภาพ เราได้เห็นก่อน cosmotheism (หรือ polytheism)
เห็นโลกและเทพเจ้าเป็นสองเอนทิตีที่อาศัยอยู่ร่วมกันในหนึ่ง
จริง "บ้านบน graven ภาพ...มีการปฏิเสธของ
cosmotheism " (p. 69) มันเป็นที่ชัดเจนว่า ภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ
"สร้างการติดต่อระหว่าง mortals และพระเจ้า" ดังนั้นการปฏิเสธของ
ภาพเป็นการส่งจากโลก ต่าง ๆ
ความเข้าใจของรูปมีทริกเกอร์ปะทะระหว่าง iconoclast และ
iconolatry.
บทที่ 4 มีการขยายตัว เป็นค่อนข้างของการปรับปรุง
ของหนังสือของเขาก่อนหน้านี้ มันตรวจสอบสมุด Sigmund Freud Moses และ
เตาหีด Freud contends ที่ Moses เป็นอียิปต์ และ Assmann
ตกลงกับ เขาไม่ใช่เฉพาะชาวอียิปต์ ยังถูกฆ่า
โดยชาวยิว การประเมินของ Freud เตาหีดในพระคัมภีร์เป็น
ทำในกรอบ psychoanalytical ของ "ปราบปราม แอบแฝง และ
กลับที่ repressed " (p. 85) เดอะ Freudian พัฒนา
เตาหีดจะเป็น "ความคืบหน้าใน intellectuality แนวคิดซึ่ง
Assmann รับทราบว่า เขา misunderstood ในของเขาก่อนหน้านี้จอง
Assmann คิดที่" พยายามยุบแตก Mosaic Freud
ระหว่างความจริง และเท็จศาสนา" จอง (p. 86) หลังจาก rereading Freud ของ
กี่ครั้ง Assmann มาถึงข้อสรุปที่ความสงสัยของเขา
ของ Freud ได้ไม่ถูกต้องและความคิดของความคืบหน้าใน intellectuality เป็น
จริงย้ายค่าบวกของเตาหีด มันเป็นระยะที่เตาหีด
กลายเป็นศาสนาของ intellectualism เพื่อต่อต้านเตาหีดก็ antiintellectualism.
Freud พื้นอยากทราบ "วิธีมาชาวยิวต้อง
คืออะไรและทำไมพวกเขาได้ดึงดูดความเกลียดชังนี้อมตะ" (p. 89)
Freud พบคำตอบในการวิเคราะห์การบาดเจ็บ psychoanalytical
การแปล กรุณารอสักครู่..
Assmann, Jan The Price of Monotheism . Stanford: Stanford
University Press, 2010. 140 pages.
This book is Jan Assmann’s response to the critics of his
previous book, Moses the Egyptian: The Memory of Egypt in Western
Monotheism (Harvard University Press, 1998). Assmann states, “This
book does not aim to provide an exhaustive account of the shift from
polytheism to monotheism, from primary to secondary religions,…
but rather to clarify and further develop the position I advanced in my
book Moses the Egyptian by confronting it with a number of critical
responses and objections.” (p. 4) With this in mind, it is helpful for a
reader to actually encounter Assmann’s arguments in Moses the Egyptian
before reading this book. This said, because the primary task of this
essay is to examine The Price of Monotheism, it is going to be focus of my
attention. Let me summarize briefly first the content of each chapter
and then I will give my assessments of the book.
In Chapter 1 Assmann tries to re-articulate his argument on
the distinction between primary religion (polytheism or cosmotheism)
and secondary religion (monotheism). This is actually Assmann’s
effort to answer his critic’s objection that he is an anti-monotheistic,
or anti-Semitic, scholar that paints monotheism as a religion of
intolerance and violence. For Assmann, both primary and secondary
religions exist side by side, but in opposition to one another, in the
Bible. The primary religion can be found in the Priestly tradition,
whereas the secondary religion is seen in the Deuteronomistic source
and prophetic tradition. The break from the primary religion to the
secondary religion took place through the mythical figure of Moses.
Moses, an Egyptian who follows a strict monotheistic religion,
introduced the Jews to the concept of an exclusive God. Moses
imposes a strict law that separates between true and false religion, a
concept that Assmann calls “Mosaic distinction” throughout the book.
Assmann acknowledges that monotheism is a religion of intolerance.
It operates similar to the law of the excluded middle (tertium non datur)
introduced by the Greek philosopher, Parmenides, in the sixth century
BCE. This law of logic is characterized in its very core by
“differentiation, negation, and exclusion.” (p. 12) Assmann explains
further that the primary religion usually works within the hermeneutics
of translation. The deity is translatable to other forms of deity.
“Religion functioned as a medium of communication, not elimination
and exclusion. The principle of the translatability of divine names
Resensi Buku: The Price of Monotheism 76
helped to overcome the primitive ethnocentrism of the tribal religions,
to establish relations between cultures, and to make these cultures
more transparent to each other.” (p. 19) Conversely, monotheism or
the secondary religion functions within the hermeneutics of difference.
It “assures itself of what is its own by staking its distance from the
Other, proceeding in accordance with the principle ‘Omnis determinatio
est negatio.’” (p. 23) For Assmann, explaining this exclusive and
intolerant nature of monotheistic religion does not have to lead to anti-
Semitism or anti-monotheism. Both monotheism and the Greek
scientific understanding are “the civilizational achievements of the
highest order.” (p. 13) They are good because they contribute to a
people’s ability to “have their own criteria of validity, verifiability, and
falsifiability” by which they make a distinction between truth and lies.
Assmann argues that he is actually not advocating a return to the
primary religion. He states, “I am not advocating anything; my aim is
rather to describe and understand.” (p. 13)
In Chapter 2, Assmann deals with the question of the real
opponent of monotheism by distinguishing between religion and
theology. Theology is the conception about God, whereas religion is
the translation of theology or doctrine in everyday life. On a religious
level, the real opponent of monotheism (the belief in one God) is not
polytheism (the belief in many gods), but rather cosmotheism. As an
Egyptologist, Assmann traces the origin of monotheism not to Moses,
but to Akhenaten, an Egyptian pharaoh who lived in the 14th century
BCE. He is the “founding myth of monotheism.” (p. 35) Akhenaten
is a very important figure because he “completely broke with the
traditional religion and introduced in its place the cult of a single sun
and light god, must be understood as an exclusive and revolutionary
monotheism.” (p. 36) However, Assmann maintains that the
understanding of how the gods relate with the world in our modern
understanding is somehow different from that of Egyptian religious
tradition. In ancient Egypt, “a world of gods does not stand opposed
to the world made up of the cosmos, humankind, and society, but
endows them with meaning as a structuring and ordering principle.”
(p. 40) There are two things related to the relationship between gods
and cosmos that Assmann proposes: First, “a world of gods
constitutes the cosmos, understood as a synergetic process of
converging and conflicting forces.” (p. 40) And second, “a world of
gods constitutes society and the state insofar as the gods exercise
dominion over worldly affairs. All the great deities are gods of their
respective cities; every important settlement stands under the aegis of
a deity.” (p. 41) In this sense, “Polytheism is cosmotheism. The divine
cannot be divorced from the world.” (Ibid.) Thus, Assmann contends
77 Indonesian Journal of Theology
that the real opponent of monotheism is actually cosmotheism.
Behind monotheism, there is an effort to separate the world from
gods. Borrowing from Max Weber, Assmann argues that monotheism
at its very core is a project of “disenchantment of the world.” (p. 102)
In addition, related to the idea of disenchantment of the world,
Assmann argues that the law of justice in the Ancient Mediterranean
world was actually a human institution. It has profane origins.
Monotheism is not the inventor of justice. What monotheism
achieved was “to have transferred them [laws and justice] from the
earth and human experience, as the source of law, to heaven and divine
will.” (p. 52)
The main premise of Chapter 3 is that anti-Semitism in Egypt
is actually rooted not in the Jewish community itself, but in the
psychohistory of the Egyptians. The monotheistic revolution that
Akhenaten brought to Egypt in the Amarna period had caused a deep
traumatic experience in Egyptian society. The story of Osarsiph and
his leper followers preserved by Manetho, an Egyptian historian living
in the Ptolemaic period, is the key to understanding the psychic of the
Egyptians in the face of monotheistic violence. (see pp. 59ff)
Josephus, a Jewish historian, makes a connection between Osarsiph
and the Exodus because Osarsiph then changed his name to Moyses.
Assmann, disagreeing with Josephus, argues that this story is not about
Moses but rather about Akhenaten. Josephus and other nonspecialists
have misread the text. The persecution and pain during the
monotheistic revolution in the Amarna period left a deep wound in the
Egyptian psychic to the extent that the name Akhenaten was removed
from the lists of kings of Egypt.
People no longer knew the name of the leader who had
initiated the reforms; they forgot the extremely regrettable
complicity of their own monarchy and drew on the semantics
of illness to characterize the unnamable heresy as the worst
form of impurity known to Egypt (and incidentally to Israel as
well): leprosy. (p. 62)
So, when encountering the Jewish community, the trauma that had
existed in their psychohistory for many centuries shaped the way the
Egyptians engaged with the Jews. Assmann states, “The Egyptians
were probably the first people in history to undergo this experience, in
the fourteenth century BCE. I cannot imagine it to have been anything
other than traumatic.” (p. 64) Assmann calls this the Egyptian
“Amarna complex.” (p. 66) In addition, the clash of memories not
only takes place in the psychohistorical level, but also in the political
Resensi Buku: The Price of Monotheism 78
and religious level. Monotheism is also closely related to the ban on
graven images. As we have seen before, cosmotheism (or polytheism)
sees the world and the gods as two entities that live together in one
reality. “The ban on graven images… entails the rejection of
cosmotheism.” (p. 69) It is obvious that images are intended to
“establish contact between mortals and gods.” So the rejection of
images is an act of separating the divine from the world. The different
understanding of images has triggered a clash between iconoclast and
iconolatry.
Chapter 4 is the expansion, as well as a somewhat of a revision
of his previous book. It examines Sigmund Freud’s book Moses and
Monotheism. Freud contends that Moses is an Egyptian, and Assmann
agrees with that notion. He is not only an Egyptian, he was also killed
by the Jews. Freud’s assessment of the monotheism in the Bible is
done in the psychoanalytical frame of “repression, latency, and the
return of the repressed.” (p. 85) The Freudian development of
monotheism is a “progress in intellectuality,” a concept which
Assmann acknowledges that he misunderstood in his previous book.
Assmann thought that “Freud was trying to abolish Mosaic distinction
between true and false religion.” (p. 86) After rereading Freud’s book
a few more times, Assmann came to the conclusion that his suspicion
of Freud was wrong and that the idea of progress in intellectuality is
actually a positive move of monotheism. It is a stage that monotheism
becomes a religion of intellectualism. So anti-monotheism is also antiintellectualism.
Freud basically wants to know “how the Jews have come to be
what they are and why they have attracted this undying hatred.” (p. 89)
Freud finds the answer in the psychoanalytical analysis of the trauma
University Press, 2010. 140 pages.
This book is Jan Assmann’s response to the critics of his
previous book, Moses the Egyptian: The Memory of Egypt in Western
Monotheism (Harvard University Press, 1998). Assmann states, “This
book does not aim to provide an exhaustive account of the shift from
polytheism to monotheism, from primary to secondary religions,…
but rather to clarify and further develop the position I advanced in my
book Moses the Egyptian by confronting it with a number of critical
responses and objections.” (p. 4) With this in mind, it is helpful for a
reader to actually encounter Assmann’s arguments in Moses the Egyptian
before reading this book. This said, because the primary task of this
essay is to examine The Price of Monotheism, it is going to be focus of my
attention. Let me summarize briefly first the content of each chapter
and then I will give my assessments of the book.
In Chapter 1 Assmann tries to re-articulate his argument on
the distinction between primary religion (polytheism or cosmotheism)
and secondary religion (monotheism). This is actually Assmann’s
effort to answer his critic’s objection that he is an anti-monotheistic,
or anti-Semitic, scholar that paints monotheism as a religion of
intolerance and violence. For Assmann, both primary and secondary
religions exist side by side, but in opposition to one another, in the
Bible. The primary religion can be found in the Priestly tradition,
whereas the secondary religion is seen in the Deuteronomistic source
and prophetic tradition. The break from the primary religion to the
secondary religion took place through the mythical figure of Moses.
Moses, an Egyptian who follows a strict monotheistic religion,
introduced the Jews to the concept of an exclusive God. Moses
imposes a strict law that separates between true and false religion, a
concept that Assmann calls “Mosaic distinction” throughout the book.
Assmann acknowledges that monotheism is a religion of intolerance.
It operates similar to the law of the excluded middle (tertium non datur)
introduced by the Greek philosopher, Parmenides, in the sixth century
BCE. This law of logic is characterized in its very core by
“differentiation, negation, and exclusion.” (p. 12) Assmann explains
further that the primary religion usually works within the hermeneutics
of translation. The deity is translatable to other forms of deity.
“Religion functioned as a medium of communication, not elimination
and exclusion. The principle of the translatability of divine names
Resensi Buku: The Price of Monotheism 76
helped to overcome the primitive ethnocentrism of the tribal religions,
to establish relations between cultures, and to make these cultures
more transparent to each other.” (p. 19) Conversely, monotheism or
the secondary religion functions within the hermeneutics of difference.
It “assures itself of what is its own by staking its distance from the
Other, proceeding in accordance with the principle ‘Omnis determinatio
est negatio.’” (p. 23) For Assmann, explaining this exclusive and
intolerant nature of monotheistic religion does not have to lead to anti-
Semitism or anti-monotheism. Both monotheism and the Greek
scientific understanding are “the civilizational achievements of the
highest order.” (p. 13) They are good because they contribute to a
people’s ability to “have their own criteria of validity, verifiability, and
falsifiability” by which they make a distinction between truth and lies.
Assmann argues that he is actually not advocating a return to the
primary religion. He states, “I am not advocating anything; my aim is
rather to describe and understand.” (p. 13)
In Chapter 2, Assmann deals with the question of the real
opponent of monotheism by distinguishing between religion and
theology. Theology is the conception about God, whereas religion is
the translation of theology or doctrine in everyday life. On a religious
level, the real opponent of monotheism (the belief in one God) is not
polytheism (the belief in many gods), but rather cosmotheism. As an
Egyptologist, Assmann traces the origin of monotheism not to Moses,
but to Akhenaten, an Egyptian pharaoh who lived in the 14th century
BCE. He is the “founding myth of monotheism.” (p. 35) Akhenaten
is a very important figure because he “completely broke with the
traditional religion and introduced in its place the cult of a single sun
and light god, must be understood as an exclusive and revolutionary
monotheism.” (p. 36) However, Assmann maintains that the
understanding of how the gods relate with the world in our modern
understanding is somehow different from that of Egyptian religious
tradition. In ancient Egypt, “a world of gods does not stand opposed
to the world made up of the cosmos, humankind, and society, but
endows them with meaning as a structuring and ordering principle.”
(p. 40) There are two things related to the relationship between gods
and cosmos that Assmann proposes: First, “a world of gods
constitutes the cosmos, understood as a synergetic process of
converging and conflicting forces.” (p. 40) And second, “a world of
gods constitutes society and the state insofar as the gods exercise
dominion over worldly affairs. All the great deities are gods of their
respective cities; every important settlement stands under the aegis of
a deity.” (p. 41) In this sense, “Polytheism is cosmotheism. The divine
cannot be divorced from the world.” (Ibid.) Thus, Assmann contends
77 Indonesian Journal of Theology
that the real opponent of monotheism is actually cosmotheism.
Behind monotheism, there is an effort to separate the world from
gods. Borrowing from Max Weber, Assmann argues that monotheism
at its very core is a project of “disenchantment of the world.” (p. 102)
In addition, related to the idea of disenchantment of the world,
Assmann argues that the law of justice in the Ancient Mediterranean
world was actually a human institution. It has profane origins.
Monotheism is not the inventor of justice. What monotheism
achieved was “to have transferred them [laws and justice] from the
earth and human experience, as the source of law, to heaven and divine
will.” (p. 52)
The main premise of Chapter 3 is that anti-Semitism in Egypt
is actually rooted not in the Jewish community itself, but in the
psychohistory of the Egyptians. The monotheistic revolution that
Akhenaten brought to Egypt in the Amarna period had caused a deep
traumatic experience in Egyptian society. The story of Osarsiph and
his leper followers preserved by Manetho, an Egyptian historian living
in the Ptolemaic period, is the key to understanding the psychic of the
Egyptians in the face of monotheistic violence. (see pp. 59ff)
Josephus, a Jewish historian, makes a connection between Osarsiph
and the Exodus because Osarsiph then changed his name to Moyses.
Assmann, disagreeing with Josephus, argues that this story is not about
Moses but rather about Akhenaten. Josephus and other nonspecialists
have misread the text. The persecution and pain during the
monotheistic revolution in the Amarna period left a deep wound in the
Egyptian psychic to the extent that the name Akhenaten was removed
from the lists of kings of Egypt.
People no longer knew the name of the leader who had
initiated the reforms; they forgot the extremely regrettable
complicity of their own monarchy and drew on the semantics
of illness to characterize the unnamable heresy as the worst
form of impurity known to Egypt (and incidentally to Israel as
well): leprosy. (p. 62)
So, when encountering the Jewish community, the trauma that had
existed in their psychohistory for many centuries shaped the way the
Egyptians engaged with the Jews. Assmann states, “The Egyptians
were probably the first people in history to undergo this experience, in
the fourteenth century BCE. I cannot imagine it to have been anything
other than traumatic.” (p. 64) Assmann calls this the Egyptian
“Amarna complex.” (p. 66) In addition, the clash of memories not
only takes place in the psychohistorical level, but also in the political
Resensi Buku: The Price of Monotheism 78
and religious level. Monotheism is also closely related to the ban on
graven images. As we have seen before, cosmotheism (or polytheism)
sees the world and the gods as two entities that live together in one
reality. “The ban on graven images… entails the rejection of
cosmotheism.” (p. 69) It is obvious that images are intended to
“establish contact between mortals and gods.” So the rejection of
images is an act of separating the divine from the world. The different
understanding of images has triggered a clash between iconoclast and
iconolatry.
Chapter 4 is the expansion, as well as a somewhat of a revision
of his previous book. It examines Sigmund Freud’s book Moses and
Monotheism. Freud contends that Moses is an Egyptian, and Assmann
agrees with that notion. He is not only an Egyptian, he was also killed
by the Jews. Freud’s assessment of the monotheism in the Bible is
done in the psychoanalytical frame of “repression, latency, and the
return of the repressed.” (p. 85) The Freudian development of
monotheism is a “progress in intellectuality,” a concept which
Assmann acknowledges that he misunderstood in his previous book.
Assmann thought that “Freud was trying to abolish Mosaic distinction
between true and false religion.” (p. 86) After rereading Freud’s book
a few more times, Assmann came to the conclusion that his suspicion
of Freud was wrong and that the idea of progress in intellectuality is
actually a positive move of monotheism. It is a stage that monotheism
becomes a religion of intellectualism. So anti-monotheism is also antiintellectualism.
Freud basically wants to know “how the Jews have come to be
what they are and why they have attracted this undying hatred.” (p. 89)
Freud finds the answer in the psychoanalytical analysis of the trauma
การแปล กรุณารอสักครู่..
assmann , ม.ค. ราคาของ monotheism . มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด Stanford :
กด 2010 140 หน้า .
หนังสือเล่มนี้ตอบสนองต่อนักวิจารณ์หนังสือเล่มก่อนหน้านี้ของแจน
assmann โมเสสอียิปต์ : หน่วยความจำของอียิปต์ในตะวันตก
เอกเทวนิยม ( กด , มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด , 1998 ) assmann สหรัฐอเมริกา " หนังสือเล่มนี้
ไม่ได้มุ่งที่จะให้บัญชีที่ครบถ้วนสมบูรณ์ของการเปลี่ยนจากการให้สัตยาบัน
พอลีธี ม ,จากหลักการศาสนารอง . . . . . . .
แต่ค่อนข้างชัดเจนและพัฒนาตำแหน่งขั้นสูงใน
หนังสือโมเสสอียิปต์โดยเผชิญกับจำนวนของการตอบสนองวิกฤต
คัดค้าน " ( หน้า 4 ) กับนี้ในจิตใจ มันเป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่านจะพบ assmann
ของอาร์กิวเมนต์ในโมเสส อียิปต์
ก่อนอ่านหนังสือเล่มนี้ นี้กล่าวว่า เพราะหลักงานนี้
เรียงความเพื่อตรวจสอบราคาของ monotheism นั้นจะเน้นความสนใจของฉัน
ผมขอสรุปสั้นๆก่อน เนื้อหาของแต่ละบท
ผมจะให้ผมประเมินหนังสือ .
ในบทที่ 1 assmann พยายามที่จะเป็นปล้องโต้แย้งของเขาบน
ความแตกต่างระหว่างศาสนาเบื้องต้น ( ลัทธิหลายพระเจ้าหรือ cosmotheism )
และศาสนามัธยมศึกษา ( monotheism ) นี้เป็นจริงของ assmann
ความพยายามที่จะตอบโจทย์ของนักวิจารณ์ของเขาว่า เขาเป็นผู้เชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว
หรือต่อต้านยิวต่อต้าน , บัณฑิตที่สีเป็นศาสนาเอกเทวนิยมของ
การแพ้และความรุนแรง สำหรับ assmann ทั้งประถมศึกษาและมัธยมศึกษา
ศาสนาอยู่เคียงข้าง แต่ในการต่อสู้กับอีกคนหนึ่งใน
คัมภีร์ ศาสนาหลักที่สามารถพบได้ในประเพณีของพระ
,ในขณะที่ศาสนารองคือ เห็นใน deuteronomistic แหล่ง
และประเพณี " . แบ่งจากศาสนาหลัก
ศาสนารองเอาสถานที่ผ่านรูปในตำนานของโมเสส
โมเสสอียิปต์ที่เข้มงวดเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว คือศาสนา
แนะนำชาวยิวกับแนวคิดของพระเจ้าโดยเฉพาะ โมเสส
เก็บกฎหมายที่เข้มงวด ที่แยกระหว่างความจริงและศาสนาเท็จเป็นแนวคิดที่ assmann เรียก " ความแตกต่าง " โมเสกตลอดเล่ม .
assmann ยอมรับว่าเป็นศาสนาเอกเทวนิยมของการศึกษา .
มันทำงานคล้ายกับกฎหมายกลางที่ได้รับการยกเว้น ( ทอร์เที่ยมไม่ datur )
แนะนำโดยกรีกปราชญ์ , ปาร์มีนิเดสในศตวรรษที่หก
BCE . นี้กฎหมายของตรรกะเป็นลักษณะเป็นหลักโดย
" การปฏิเสธและการยกเว้น . " ( หน้า12 ) assmann อธิบาย
ต่อไปว่าศาสนาหลักมักจะทำงานภายในตีความ
แปล พระเจ้าคือการเปลี่ยนรูปแบบอื่น ๆของ เทพ .
" ศาสนาทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการสื่อสาร ไม่ใช่ตัด
และการยกเว้น . หลักการของการเปลี่ยนชื่อของเทพ
resensi Buku : ราคาของ monotheism 76
ช่วยในการเอาชนะอัตตนิยมวัฒนธรรมดั้งเดิมของศาสนาเผ่า
เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรม และสร้างวัฒนธรรมเหล่านี้
เพิ่มเติมโปร่งใสกับแต่ละอื่น ๆ . " ( 19 หน้า ) ในทางกลับกัน ให้สัตยาบันหรือ
รองศาสนาฟังก์ชันภายในตีความแตกต่าง .
" มั่นใจตัวเองอะไรของตัวเองโดยการวางเดิมพันของระยะทาง จาก
อื่น ๆการดำเนินการตามหลักการ ' ทั้งหมด determinatio
EST negatio . ' " ( 23 หน้า ) สำหรับ assmann อธิบายนี้พิเศษและ
แพ้ธรรมชาติของศาสนาเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวไม่ต้องนำไปสู่การต่อต้านชาวยิว -
หรือต่อต้านศาสนาเอกเทวนิยม . ทั้งเอกเทวนิยมและกรีก
วิทยาศาสตร์เข้าใจ " ความสำเร็จ civilizational ของการสั่งซื้อสูงสุด
. " ( หน้า13 ) พวกเขาจะดีเพราะพวกเขาสนับสนุนความสามารถ
คน " มีเกณฑ์ของตัวเองของเครื่องมือการพิสูจน์ความจริงได้และ
falsifiability " ที่พวกเขาสร้างความแตกต่างระหว่างความจริงและเท็จ .
assmann แย้งว่า เขาไม่ได้เรียกร้องกลับไป
ศาสนาหลัก เขาระบุว่า " ผมไม่ได้เรียกร้องอะไร จุดมุ่งหมายของฉันคือ
ค่อนข้างที่จะอธิบายและเข้าใจ " ( หน้า 13 )
ในบทที่ 2assmann เกี่ยวข้องกับคำถามของฝ่ายตรงข้ามจริง
ของ monotheism โดยแยกระหว่างศาสนากับ
เทววิทยา เทววิทยาคือความคิดเรื่องพระเจ้า ในขณะที่ศาสนาหรือลัทธิ
การแปลธรรมในชีวิตประจำวัน ในระดับศาสนา
, คู่แข่งที่แท้จริงของศาสนาเอกเทวนิยม ( ความเชื่อในพระเจ้าองค์เดียว ) ไม่ได้
พอลีธี ม ( ความเชื่อในเทพเจ้าหลายองค์ ) แต่ cosmotheism . เป็นมัมมี่
,assmann ร่องรอยที่มาของ monotheism ไม่โมเสส
แต่อาเคนาเตน เป็นฟาโรห์แห่งอียิปต์ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 14
BCE . เขาเป็น " ผู้ก่อตั้งตำนานของศาสนาเอกเทวนิยม " ( หน้า 35 ) กาเหว่าที่บางเพลง
เป็นสำคัญมากเพราะเขาหมดตัวกับ
ศาสนาแบบดั้งเดิมและใช้ในสถานที่ของศาสนาของ
อาทิตย์เดียวและพระเจ้าแสง คงเข้าใจว่าเป็นพิเศษ และปฏิวัติ
เอกเทวนิยม " ( หน้า 36 ) อย่างไรก็ตาม assmann ยังคง
เข้าใจของวิธีการที่พระเจ้าเกี่ยวข้องกับโลกในความเข้าใจที่ทันสมัย
ของเราเป็นอย่างใดแตกต่างจากที่ของประเพณีทางศาสนา
อียิปต์ ในอียิปต์โบราณ " โลกของพระเจ้าไม่ได้ยืนตรงข้าม
โลกขึ้นของจักรวาล สังคม มนุษย์ และ แต่พวกเขาที่มีความหมายสมบูรณ์
เป็นโครงสร้างและการสั่งซื้อหลักการ "
( P40 ) มี 2 เรื่องที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับจักรวาลที่ assmann เสนอ
: ครั้งแรกใน " โลกของเทพ
ถือว่าจักรวาล เข้าใจกระบวนการหนึ่งซึ่งทำงานร่วมกันของ
บรรจบและบังคับขัดแย้งกัน " ( หน้า 40 ) และสอง " โลกของ
พระเจ้าถือเป็นสังคมและรัฐตราบเท่าที่พระเจ้าการออกกำลังกาย
ครอบครองกิจการทางโลก ทั้งหมดดีเทพเป็นเทพของพวกเขา
เมืองสำคัญที่เกี่ยวข้อง ทุกคนยืนใต้คุ้มครอง
เทพ " ( หน้า 41 ) ในความหมายนี้คือ " ลัทธิหลายพระเจ้า cosmotheism . divine ไม่สามารถ
จะหย่าขาดจากโลก . " ( อ้างแล้ว ) ดังนั้น assmann contends
77 อินโดนีเซียวารสารเทววิทยา
ที่คู่ต่อสู้ที่แท้จริงของ monotheism เป็นจริง cosmotheism .
หลังเอกเทวนิยม มีความพยายามที่จะแยกโลกจาก
เทพเจ้าการกู้ยืมเงินจาก แม็กซ์ เวเบอร์ assmann แย้งว่าศาสนาเอกเทวนิยม
ที่หลักของมันมาก เป็นโครงการของ " ทับถมของโลก . " ( หน้า 102 )
นอกจากนี้ เกี่ยวข้องกับความคิดของความต่อต้านของโลก
assmann ระบุว่ากฎหมายของความยุติธรรมในโลกเมดิเตอร์เรเนียน
โบราณ คือสถาบันของมนุษย์ มันมีที่มาคือ
เอกเทวนิยมไม่ใช่นักประดิษฐ์ของความยุติธรรม สิ่งที่ศาสนาเอกเทวนิยม
ความ " ที่จะย้ายพวกเขา [ กฎหมายและความยุติธรรม ] จาก
โลกและประสบการณ์ของมนุษย์ เป็นแหล่งที่มาของกฎหมายในฟ้าสวรรค์และเทพ
จะ . " ( หน้า 52 )
สถานที่หลักของบทที่ 3 ที่ต่อต้านชาวยิวในอียิปต์
เป็นรากไม่ได้อยู่ในชุมชนชาวยิวเอง แต่ใน
อนาคตประวัติศาสตร์ของอียิปต์ ที่เกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวที่
การปฏิวัติกาเหว่าที่บางเพลงมาถึงอียิปต์ในช่วงอะมาร์นาได้เกิดประสบการณ์บาดแผลลึก
ในสังคมอียิปต์ เรื่องราวของ osarsiph
ของเขาและผู้ติดตามโดยรักษาโรคเรื้อนมาเนโธ เป็นนักประวัติศาสตร์ชาวอียิปต์ที่อาศัยอยู่
ในช่วง Ptolemaic คือ คีย์เพื่อความเข้าใจทางจิตของ
อียิปต์ในหน้าของความรุนแรงเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว . ( ดู . 59ff )
เกียงอุยเป็นนักประวัติศาสตร์ชาวยิวทำให้การเชื่อมต่อระหว่าง osarsiph
และอพยพ เพราะ osarsiph แล้วเปลี่ยนชื่อ moyses .
assmann ไม่เห็นด้วยกับเกียงอุย , โต้แย้งว่า เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ
โมเสสแต่เกี่ยวกับอาเคนาเตน . เกียงอุย และอื่น ๆ nonspecialists
มีตู่ข้อความ การประหัตประหารและความเจ็บปวดในระหว่าง
การปฏิวัติเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวในช่วงเวลาอะมาร์นาซ้ายแผลลึกใน
อียิปต์กายสิทธิ์ในขอบเขตที่ชื่อ อาเคนาเตนก็เอาออก
จากรายการของกษัตริย์อียิปต์
คนไม่รู้จักชื่อของผู้นำที่
ริเริ่มการปฏิรูป พวกเขาลืมคิดแสนน่าเศร้า
ของกษัตริย์ของตนเอง และดึงความหมาย
เจ็บป่วยลักษณะนอกรีต unnamable เป็นรูปแบบ ที่เลวร้ายที่สุดของมลรู้จักอียิปต์
( และบังเอิญอิสราเอลเป็นดี ) : เรื้อน ( หน้า 62 )
ดังนั้นเมื่อพบกับชุมชนชาวยิว บาดแผลที่เคยมีอยู่ใน
อนาคตประวัติศาสตร์ของพวกเขาเป็นเวลาหลายศตวรรษรูปวิธี
อียิปต์หมั้นกับชาวยิว assmann อเมริกา " อียิปต์
คงเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ผ่านประสบการณ์นี้ใน
ศตวรรษที่สิบสี่ปี นึกภาพไม่ออกว่า มันมีอะไร
นอกจาก traumatic . " ( หน้า64 ) assmann นี้เรียกว่าอียิปต์
" อะมาร์นา คอมเพล็กซ์ " ( หน้า 66 ) นอกจากนี้ การปะทะกันของความทรงจำไม่
เท่านั้นจะเกิดขึ้นในระดับ psychohistorical แต่ในทางการเมือง
resensi Buku : ราคาของ monotheism 78
และระดับศาสนา เอกเทวนิยมยังเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการห้าม
สลักภาพ อย่างที่เราได้เห็นมาก่อน cosmotheism ( หรือลัทธิหลายพระเจ้า )
เห็นโลก และเทพเจ้าเป็นสององค์กรที่อาศัยอยู่ร่วมกันในหนึ่ง
ความเป็นจริง " บ้านบนเทวรูป . . . . . . . ใช้ปฏิเสธ
cosmotheism " ( หน้า 69 ) จะเห็นได้ว่าภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ
" สร้างการติดต่อระหว่างมนุษย์และพระเจ้า ดังนั้น การปฏิเสธของ
ภาพคือการกระทำที่แยกเทพจากโลก
ต่าง ๆความเข้าใจของภาพทำให้มีการปะทะกันระหว่างพวกนอกรีต และ iconolatry
.
บทที่ 4 การขยายตัวเช่นเดียวกับบางส่วนของการแก้ไข
หนังสือของเขาก่อนหน้านี้ มันตรวจสอบของ ซิกมัน ฟรอยด์หนังสือโมเสส
เอกเทวนิยม . ฟรอยด์ เชื่อว่า โมเสส เป็นชาวอียิปต์ และ assmann
เห็นด้วยกับความคิดนั้น . เขาเป็นชาวอียิปต์ เขายังฆ่า
โดยชาวยิวฟรอยด์การประเมินความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวในพระคัมภีร์คือ
ทำในกรอบทฤษฏีของ " การปราบปราม , ศักยภาพ , และ
ผลตอบแทนของหักห้ามใจ " ( หน้า 85 ) การพัฒนาทางจิตของ
เอกเทวนิยมคือ " ความคืบหน้าในปัญญา " เป็นแนวคิดที่
assmann ยอมรับว่าเขาเข้าใจผิด
หนังสือของเขาก่อนหน้านี้ assmann คิดว่า " ฟรอยด์พยายามที่จะยกเลิกความแตกต่าง
โมเสคระหว่างจริงและศาสนาเท็จ " ( หน้า 86 ) หลังจากการอ่านหนังสือของฟรอยด์
กี่ครั้ง assmann มาถึงข้อสรุปที่เขาสงสัย
ของฟรอยด์ผิดและที่ความคิดของความคืบหน้าในปัญญาคือ
ที่จริงย้ายบวกของ monotheism . มันเป็นเวทีที่เอกเทวนิยม
กลายเป็นศาสนาของทางสติปัญญา . เพื่อต่อต้านลัทธิเอกเทวนิยมก็ antiintellectualism .
ฟรอยด์โดยทั่วไปอยากทราบว่าชาวยิวมา
คืออะไร และทำไมพวกเขาถึงได้ดึงดูดความเกลียดชังอมตะนี้ . " ( หน้า 89 )
ฟรอยด์พบคำตอบในการวิเคราะห์ทฤษฏีของ trauma
กด 2010 140 หน้า .
หนังสือเล่มนี้ตอบสนองต่อนักวิจารณ์หนังสือเล่มก่อนหน้านี้ของแจน
assmann โมเสสอียิปต์ : หน่วยความจำของอียิปต์ในตะวันตก
เอกเทวนิยม ( กด , มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด , 1998 ) assmann สหรัฐอเมริกา " หนังสือเล่มนี้
ไม่ได้มุ่งที่จะให้บัญชีที่ครบถ้วนสมบูรณ์ของการเปลี่ยนจากการให้สัตยาบัน
พอลีธี ม ,จากหลักการศาสนารอง . . . . . . .
แต่ค่อนข้างชัดเจนและพัฒนาตำแหน่งขั้นสูงใน
หนังสือโมเสสอียิปต์โดยเผชิญกับจำนวนของการตอบสนองวิกฤต
คัดค้าน " ( หน้า 4 ) กับนี้ในจิตใจ มันเป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่านจะพบ assmann
ของอาร์กิวเมนต์ในโมเสส อียิปต์
ก่อนอ่านหนังสือเล่มนี้ นี้กล่าวว่า เพราะหลักงานนี้
เรียงความเพื่อตรวจสอบราคาของ monotheism นั้นจะเน้นความสนใจของฉัน
ผมขอสรุปสั้นๆก่อน เนื้อหาของแต่ละบท
ผมจะให้ผมประเมินหนังสือ .
ในบทที่ 1 assmann พยายามที่จะเป็นปล้องโต้แย้งของเขาบน
ความแตกต่างระหว่างศาสนาเบื้องต้น ( ลัทธิหลายพระเจ้าหรือ cosmotheism )
และศาสนามัธยมศึกษา ( monotheism ) นี้เป็นจริงของ assmann
ความพยายามที่จะตอบโจทย์ของนักวิจารณ์ของเขาว่า เขาเป็นผู้เชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว
หรือต่อต้านยิวต่อต้าน , บัณฑิตที่สีเป็นศาสนาเอกเทวนิยมของ
การแพ้และความรุนแรง สำหรับ assmann ทั้งประถมศึกษาและมัธยมศึกษา
ศาสนาอยู่เคียงข้าง แต่ในการต่อสู้กับอีกคนหนึ่งใน
คัมภีร์ ศาสนาหลักที่สามารถพบได้ในประเพณีของพระ
,ในขณะที่ศาสนารองคือ เห็นใน deuteronomistic แหล่ง
และประเพณี " . แบ่งจากศาสนาหลัก
ศาสนารองเอาสถานที่ผ่านรูปในตำนานของโมเสส
โมเสสอียิปต์ที่เข้มงวดเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว คือศาสนา
แนะนำชาวยิวกับแนวคิดของพระเจ้าโดยเฉพาะ โมเสส
เก็บกฎหมายที่เข้มงวด ที่แยกระหว่างความจริงและศาสนาเท็จเป็นแนวคิดที่ assmann เรียก " ความแตกต่าง " โมเสกตลอดเล่ม .
assmann ยอมรับว่าเป็นศาสนาเอกเทวนิยมของการศึกษา .
มันทำงานคล้ายกับกฎหมายกลางที่ได้รับการยกเว้น ( ทอร์เที่ยมไม่ datur )
แนะนำโดยกรีกปราชญ์ , ปาร์มีนิเดสในศตวรรษที่หก
BCE . นี้กฎหมายของตรรกะเป็นลักษณะเป็นหลักโดย
" การปฏิเสธและการยกเว้น . " ( หน้า12 ) assmann อธิบาย
ต่อไปว่าศาสนาหลักมักจะทำงานภายในตีความ
แปล พระเจ้าคือการเปลี่ยนรูปแบบอื่น ๆของ เทพ .
" ศาสนาทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการสื่อสาร ไม่ใช่ตัด
และการยกเว้น . หลักการของการเปลี่ยนชื่อของเทพ
resensi Buku : ราคาของ monotheism 76
ช่วยในการเอาชนะอัตตนิยมวัฒนธรรมดั้งเดิมของศาสนาเผ่า
เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรม และสร้างวัฒนธรรมเหล่านี้
เพิ่มเติมโปร่งใสกับแต่ละอื่น ๆ . " ( 19 หน้า ) ในทางกลับกัน ให้สัตยาบันหรือ
รองศาสนาฟังก์ชันภายในตีความแตกต่าง .
" มั่นใจตัวเองอะไรของตัวเองโดยการวางเดิมพันของระยะทาง จาก
อื่น ๆการดำเนินการตามหลักการ ' ทั้งหมด determinatio
EST negatio . ' " ( 23 หน้า ) สำหรับ assmann อธิบายนี้พิเศษและ
แพ้ธรรมชาติของศาสนาเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวไม่ต้องนำไปสู่การต่อต้านชาวยิว -
หรือต่อต้านศาสนาเอกเทวนิยม . ทั้งเอกเทวนิยมและกรีก
วิทยาศาสตร์เข้าใจ " ความสำเร็จ civilizational ของการสั่งซื้อสูงสุด
. " ( หน้า13 ) พวกเขาจะดีเพราะพวกเขาสนับสนุนความสามารถ
คน " มีเกณฑ์ของตัวเองของเครื่องมือการพิสูจน์ความจริงได้และ
falsifiability " ที่พวกเขาสร้างความแตกต่างระหว่างความจริงและเท็จ .
assmann แย้งว่า เขาไม่ได้เรียกร้องกลับไป
ศาสนาหลัก เขาระบุว่า " ผมไม่ได้เรียกร้องอะไร จุดมุ่งหมายของฉันคือ
ค่อนข้างที่จะอธิบายและเข้าใจ " ( หน้า 13 )
ในบทที่ 2assmann เกี่ยวข้องกับคำถามของฝ่ายตรงข้ามจริง
ของ monotheism โดยแยกระหว่างศาสนากับ
เทววิทยา เทววิทยาคือความคิดเรื่องพระเจ้า ในขณะที่ศาสนาหรือลัทธิ
การแปลธรรมในชีวิตประจำวัน ในระดับศาสนา
, คู่แข่งที่แท้จริงของศาสนาเอกเทวนิยม ( ความเชื่อในพระเจ้าองค์เดียว ) ไม่ได้
พอลีธี ม ( ความเชื่อในเทพเจ้าหลายองค์ ) แต่ cosmotheism . เป็นมัมมี่
,assmann ร่องรอยที่มาของ monotheism ไม่โมเสส
แต่อาเคนาเตน เป็นฟาโรห์แห่งอียิปต์ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 14
BCE . เขาเป็น " ผู้ก่อตั้งตำนานของศาสนาเอกเทวนิยม " ( หน้า 35 ) กาเหว่าที่บางเพลง
เป็นสำคัญมากเพราะเขาหมดตัวกับ
ศาสนาแบบดั้งเดิมและใช้ในสถานที่ของศาสนาของ
อาทิตย์เดียวและพระเจ้าแสง คงเข้าใจว่าเป็นพิเศษ และปฏิวัติ
เอกเทวนิยม " ( หน้า 36 ) อย่างไรก็ตาม assmann ยังคง
เข้าใจของวิธีการที่พระเจ้าเกี่ยวข้องกับโลกในความเข้าใจที่ทันสมัย
ของเราเป็นอย่างใดแตกต่างจากที่ของประเพณีทางศาสนา
อียิปต์ ในอียิปต์โบราณ " โลกของพระเจ้าไม่ได้ยืนตรงข้าม
โลกขึ้นของจักรวาล สังคม มนุษย์ และ แต่พวกเขาที่มีความหมายสมบูรณ์
เป็นโครงสร้างและการสั่งซื้อหลักการ "
( P40 ) มี 2 เรื่องที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับจักรวาลที่ assmann เสนอ
: ครั้งแรกใน " โลกของเทพ
ถือว่าจักรวาล เข้าใจกระบวนการหนึ่งซึ่งทำงานร่วมกันของ
บรรจบและบังคับขัดแย้งกัน " ( หน้า 40 ) และสอง " โลกของ
พระเจ้าถือเป็นสังคมและรัฐตราบเท่าที่พระเจ้าการออกกำลังกาย
ครอบครองกิจการทางโลก ทั้งหมดดีเทพเป็นเทพของพวกเขา
เมืองสำคัญที่เกี่ยวข้อง ทุกคนยืนใต้คุ้มครอง
เทพ " ( หน้า 41 ) ในความหมายนี้คือ " ลัทธิหลายพระเจ้า cosmotheism . divine ไม่สามารถ
จะหย่าขาดจากโลก . " ( อ้างแล้ว ) ดังนั้น assmann contends
77 อินโดนีเซียวารสารเทววิทยา
ที่คู่ต่อสู้ที่แท้จริงของ monotheism เป็นจริง cosmotheism .
หลังเอกเทวนิยม มีความพยายามที่จะแยกโลกจาก
เทพเจ้าการกู้ยืมเงินจาก แม็กซ์ เวเบอร์ assmann แย้งว่าศาสนาเอกเทวนิยม
ที่หลักของมันมาก เป็นโครงการของ " ทับถมของโลก . " ( หน้า 102 )
นอกจากนี้ เกี่ยวข้องกับความคิดของความต่อต้านของโลก
assmann ระบุว่ากฎหมายของความยุติธรรมในโลกเมดิเตอร์เรเนียน
โบราณ คือสถาบันของมนุษย์ มันมีที่มาคือ
เอกเทวนิยมไม่ใช่นักประดิษฐ์ของความยุติธรรม สิ่งที่ศาสนาเอกเทวนิยม
ความ " ที่จะย้ายพวกเขา [ กฎหมายและความยุติธรรม ] จาก
โลกและประสบการณ์ของมนุษย์ เป็นแหล่งที่มาของกฎหมายในฟ้าสวรรค์และเทพ
จะ . " ( หน้า 52 )
สถานที่หลักของบทที่ 3 ที่ต่อต้านชาวยิวในอียิปต์
เป็นรากไม่ได้อยู่ในชุมชนชาวยิวเอง แต่ใน
อนาคตประวัติศาสตร์ของอียิปต์ ที่เกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวที่
การปฏิวัติกาเหว่าที่บางเพลงมาถึงอียิปต์ในช่วงอะมาร์นาได้เกิดประสบการณ์บาดแผลลึก
ในสังคมอียิปต์ เรื่องราวของ osarsiph
ของเขาและผู้ติดตามโดยรักษาโรคเรื้อนมาเนโธ เป็นนักประวัติศาสตร์ชาวอียิปต์ที่อาศัยอยู่
ในช่วง Ptolemaic คือ คีย์เพื่อความเข้าใจทางจิตของ
อียิปต์ในหน้าของความรุนแรงเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียว . ( ดู . 59ff )
เกียงอุยเป็นนักประวัติศาสตร์ชาวยิวทำให้การเชื่อมต่อระหว่าง osarsiph
และอพยพ เพราะ osarsiph แล้วเปลี่ยนชื่อ moyses .
assmann ไม่เห็นด้วยกับเกียงอุย , โต้แย้งว่า เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ
โมเสสแต่เกี่ยวกับอาเคนาเตน . เกียงอุย และอื่น ๆ nonspecialists
มีตู่ข้อความ การประหัตประหารและความเจ็บปวดในระหว่าง
การปฏิวัติเกี่ยวกับความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวในช่วงเวลาอะมาร์นาซ้ายแผลลึกใน
อียิปต์กายสิทธิ์ในขอบเขตที่ชื่อ อาเคนาเตนก็เอาออก
จากรายการของกษัตริย์อียิปต์
คนไม่รู้จักชื่อของผู้นำที่
ริเริ่มการปฏิรูป พวกเขาลืมคิดแสนน่าเศร้า
ของกษัตริย์ของตนเอง และดึงความหมาย
เจ็บป่วยลักษณะนอกรีต unnamable เป็นรูปแบบ ที่เลวร้ายที่สุดของมลรู้จักอียิปต์
( และบังเอิญอิสราเอลเป็นดี ) : เรื้อน ( หน้า 62 )
ดังนั้นเมื่อพบกับชุมชนชาวยิว บาดแผลที่เคยมีอยู่ใน
อนาคตประวัติศาสตร์ของพวกเขาเป็นเวลาหลายศตวรรษรูปวิธี
อียิปต์หมั้นกับชาวยิว assmann อเมริกา " อียิปต์
คงเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ผ่านประสบการณ์นี้ใน
ศตวรรษที่สิบสี่ปี นึกภาพไม่ออกว่า มันมีอะไร
นอกจาก traumatic . " ( หน้า64 ) assmann นี้เรียกว่าอียิปต์
" อะมาร์นา คอมเพล็กซ์ " ( หน้า 66 ) นอกจากนี้ การปะทะกันของความทรงจำไม่
เท่านั้นจะเกิดขึ้นในระดับ psychohistorical แต่ในทางการเมือง
resensi Buku : ราคาของ monotheism 78
และระดับศาสนา เอกเทวนิยมยังเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการห้าม
สลักภาพ อย่างที่เราได้เห็นมาก่อน cosmotheism ( หรือลัทธิหลายพระเจ้า )
เห็นโลก และเทพเจ้าเป็นสององค์กรที่อาศัยอยู่ร่วมกันในหนึ่ง
ความเป็นจริง " บ้านบนเทวรูป . . . . . . . ใช้ปฏิเสธ
cosmotheism " ( หน้า 69 ) จะเห็นได้ว่าภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ
" สร้างการติดต่อระหว่างมนุษย์และพระเจ้า ดังนั้น การปฏิเสธของ
ภาพคือการกระทำที่แยกเทพจากโลก
ต่าง ๆความเข้าใจของภาพทำให้มีการปะทะกันระหว่างพวกนอกรีต และ iconolatry
.
บทที่ 4 การขยายตัวเช่นเดียวกับบางส่วนของการแก้ไข
หนังสือของเขาก่อนหน้านี้ มันตรวจสอบของ ซิกมัน ฟรอยด์หนังสือโมเสส
เอกเทวนิยม . ฟรอยด์ เชื่อว่า โมเสส เป็นชาวอียิปต์ และ assmann
เห็นด้วยกับความคิดนั้น . เขาเป็นชาวอียิปต์ เขายังฆ่า
โดยชาวยิวฟรอยด์การประเมินความเชื่อว่าพระเจ้ามีองค์เดียวในพระคัมภีร์คือ
ทำในกรอบทฤษฏีของ " การปราบปราม , ศักยภาพ , และ
ผลตอบแทนของหักห้ามใจ " ( หน้า 85 ) การพัฒนาทางจิตของ
เอกเทวนิยมคือ " ความคืบหน้าในปัญญา " เป็นแนวคิดที่
assmann ยอมรับว่าเขาเข้าใจผิด
หนังสือของเขาก่อนหน้านี้ assmann คิดว่า " ฟรอยด์พยายามที่จะยกเลิกความแตกต่าง
โมเสคระหว่างจริงและศาสนาเท็จ " ( หน้า 86 ) หลังจากการอ่านหนังสือของฟรอยด์
กี่ครั้ง assmann มาถึงข้อสรุปที่เขาสงสัย
ของฟรอยด์ผิดและที่ความคิดของความคืบหน้าในปัญญาคือ
ที่จริงย้ายบวกของ monotheism . มันเป็นเวทีที่เอกเทวนิยม
กลายเป็นศาสนาของทางสติปัญญา . เพื่อต่อต้านลัทธิเอกเทวนิยมก็ antiintellectualism .
ฟรอยด์โดยทั่วไปอยากทราบว่าชาวยิวมา
คืออะไร และทำไมพวกเขาถึงได้ดึงดูดความเกลียดชังอมตะนี้ . " ( หน้า 89 )
ฟรอยด์พบคำตอบในการวิเคราะห์ทฤษฏีของ trauma
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณไปนอนเดี๋ยวนี้
- city
- แกงอ่อมผัก
- 2. ซาวข้าว ด้วยน้ำสะอาด โดยควร ซาวข้าวใน
- This show called laughter and appreciate
- รักพี่เอ็นที่สุด
- that pretty muchความฝันของฉันคือการได้ไป
- he his the only one i have now
- it's about how it tastes.
- COUNTRY SUMMARY
- ฉันนอนดึก
- Haha no they are dumb street dogs
- ถ้าถามว่าอนาคตอยากเป็นอะไร
- ไม่คุณไม่ต่องบล็อกเธอ...เพราะเธอมาก่อนฉั
- Sara har en pojkvän som heter
- การปลูกป่า
- ฉันเห็นน้ำทะเลสวยมาก
- Coalition Government Is Short-Lived
- Dear Yukontorn, Good day. Kindly note th
- artifacts
- ตอนสายๆฉันได้ไปชมภาพเขียนสีก่อนยุคประวัต
- เพลง you belong with me เป็นเพลงของศิลปิ
- ฉันให้อ้อยแกช้างI gave the cane to the e
- 今年6月、ビジネスクラスに座っていたテヨンは、客室乗務員の注意を無視して携帯電話
