Hiyama only thought of himself and

Hiyama only thought of himself and his confusion had already been disappeared. Because of his accomplice, he was made to look away from the thing he must see, believing that his action was justified, while it all stemmed from his desire for Kaori.

The silhouette turned silent as it understood Hiyama's feelings. Smiling, it waited for Hiyama's answer.

"... Okay. Just like before, I will lend you a hand. However..."

"Aah, I understand. I will obtain what I desired, and you will obtain yours. Give and take, isn't that a nice word? From now on is crucial. The case in the Imperial Capital too, can I leave that to you?"

Without minding Hiyama's distorted expression, that person turned on their heels and disappeared, as if merging with the space between the trees. Afterwards, what was left was the fallen boy whose eyes were filled with darkness.

* * *


On the other hand, at the time the suspicious meeting happened in the outskirts of the town, another boy and girl were also standing under the moonlight.

They weren't in the location where the secret meeting happened, they were on a small, arched bridge, above one of the waterways that passed through between the shops and back alleys of the town. A lot of waterways were built for the large number of restaurants and service buildings, and the boy on the bridge was looking down on the flowing water's surface as it reflected the moon above it, under the moonlight.

More accurately, he wasn't looking but "drooping his head", moreover, his expression was dark, far from its usual shine. The boy's appearance was just like that a person whose company bankrupted, incurred large amount of debt, and was now despairing about his future as he looked far into the distance, into the twilight. It was our hero, Amanogawa Kouki.

"... Do you not want to talk?"

A voice called out to Kouki who didn't look away from the moon reflected on the water surface. It was his childhood friend for ten years, the pair of the girl that went away, Yaegashi Shizuku.

Unlike Kouki, Shizuku was entrusting her back to the bridge's railing, looking up at the moon in the sky. Towards the railing, her trademark ponytail was swaying, playing in the wind. Without looking at his childhood friend, and Shizuku who also not looking at him, Kouki replied as he continued to look at the moon.

"Is there something you want to say?"

"..."

There was no answer, no, Kouki just could not answer her. Even though he was looking at the moon reflected on the water's surface, what was in his mind was the spectacle of Kaori speaking her feelings. Within her anxiety and rejoice, as if praying, she spoke her feelings without any hint of a lie, which even convinced Kouki, whose denseness was at the level of a chronic disease.

Kouki and Kaori were friends for around ten years, but he was hurt when he saw her beautiful strength, he had never seen Kaori made such expressions. It was just like a bolt out of the blue for him.

Every time he recalled her expression, an unspeakable feeling sprang up in his mind. It was dark and heavy, a truly murky feeling. Unconditionally, without any basis, he believed his thought was a natural one. That was that, his childhood friend, Kaori, would always be by his side, without any change. It could be said he thought of Kaori as his. In other words, he was jealous.

That jealousy, Kouki himself didn't know as to whether it came from love or just his desire to monopolize her, but the feeling that she was "snatched" from him was swirling in his mind, intensely.

However, it was Kaori herself that decided to go along with the one who "snatched" her away, Hajime (though he would surely object to it). Moreover, he didn't want to believe and tried to deny the existence called Hajime by challenging him to a duel where he was defeated. His misery, resentment towards Hajime, doubts about Kaori's feelings, and a lot of other feelings were mixed together, making Kouki's mind a mess, just like the inside of kicked trash can.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hiyama เท่านั้นคิดว่า ของตัวเอง และความสับสนของเขาได้หายตัวไป เพราะเขารู้ เขาทำให้ดูจากสิ่งเขาต้องดู เชื่อว่า การกระทำของเขาเป็นธรรม ในขณะที่มันดังจากความปรารถนาของเขาสำหรับห้องสแตนดาร์ดรูปเงาดำที่เปิดเงียบ ตามที่มันเข้าใจความรู้สึกของ Hiyama มันยิ้ม รอคำตอบของ Hiyama"... โอเควันนั้น เหมือนก่อน ฉันจะยืมมือ อย่างไรก็ตาม... ""Aah ผมเข้าใจ ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้อง และคุณจะได้รับของคุณ ให้ และใช้ ไม่ที่คำดี จากนี้เป็นสิ่งสำคัญ กรณีในอิมพีเรียล เกินไป ฝากได้ที่คุณ? "โดยการดูแลของ Hiyama เพี้ยนนิพจน์ บุคคลที่เปิดส้นเท้าของพวกเขา และหาย ไป ถ้ารวมกับช่องว่างระหว่างต้นไม้ สิ่งที่เหลือภายหลัง ถูกเด็กลดลงตาเต็มไป ด้วยความมืด* * *บนมืออื่น ๆ ในขณะการประชุมที่น่าสงสัยเกิดขึ้นในพื้นที่รอบนอกของเมือง เด็กชายและสาวอื่นได้ยังยืนใต้แสงจันทร์พวกเขาไม่ได้ในตำแหน่งที่ลับการประชุมเกิดขึ้น พวกเขาบนเล็ก มนสะพาน อยู่เหนือจุดที่ส่งผ่านระหว่างร้านค้าและสนามหลังของเมือง หนึ่ง สร้างมากการบ้านจำนวนร้านอาหารและบริการอาคารขนาดใหญ่ และเด็กบนสะพานถูกมองลงบนพื้นผิวของน้ำไหลมันสะท้อนดวงจันทร์เหนือ ใต้แสงจันทร์เพิ่มความถูกต้อง เขาไม่ได้มอง แต่ "drooping ศีรษะ" นอก นิพจน์ของเขาเป็นสีเข้ม จากนั้นขัดตามปกติ ลักษณะของเด็กได้เพียงเช่นเดียวกับที่คนบริษัท bankrupted จำนวนหนี้ที่เกิดขึ้น และมีตอนนี้ despairing เกี่ยวกับอนาคตของเขาเขามองการไกลเป็นระยะทาง ในยามอาทิตย์อัสดง ก็พระเอกของเรา Amanogawa Kouki"... คุณไม่ต้องการพูดคุยหรือไม่"เสียงร้องเรียก Kouki ที่ไม่ได้ดูจากดวงจันทร์สะท้อนบนผิวน้ำ มันเป็นเพื่อนวัยเด็กของเขา 10 ปี คู่ของหญิงสาวที่ไปรับ Yaegashiซึ่งแตกต่างจาก Kouki รับถูก entrusting ของเธอกลับไปที่ราวสะพาน หาที่ดวงจันทร์ในท้องฟ้า ต่อราว ponytail เครื่องหมายการค้าของเธอถูกห้อม เล่นลม โดยไม่มองที่เขาเพื่อนวัยเด็ก และรับ ที่ยัง ไม่ได้มองที่เขา Kouki ตอบขณะที่เขายังคงมองไปที่ดวงจันทร์"มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการจะพูดหรือไม่""..."ไม่ตอบรับ ไม่มี Kouki เพียงอาจไม่ตอบเธอ แม้ว่าเขาได้มองที่ดวงจันทร์ปรากฏบนพื้นผิวน้ำ อะไรอยู่ในจิตใจของเขาน่าตื่นเต้นของริพูดความรู้สึกของเธอ ในความกังวลของเธอ และสิ่งมีชีวิต อธิษฐาน ว่าเธอพูดความรู้สึกของเธอโดยไม่ต้องแนะนำใด ๆ ของการโกหก ซึ่งแม้มั่นใจ Kouki, denseness ที่อยู่ในระดับของโรคเรื้อรังKouki และห้องสแตนดาร์ดถูกเพื่อนในรอบสิบปี แต่เขาเจ็บเมื่อเขาเห็นความสวยงามของเธอ เขาไม่เคยเห็นริทำนิพจน์ดังกล่าว มันเป็นเหมือนสายฟ้าออกจากสีฟ้าสำหรับเขาทุกครั้งที่เขายกเลิกนิพจน์ของเธอ ความรู้สึกที่ unspeakable sprang ขึ้นในจิตใจของเขา เข้ม และ หนัก ความรู้สึกยากที่เข้าใจอย่างแท้จริง โดยไม่มีเงื่อนไข ไม่ มีพื้นฐานใด เขาเชื่อว่า ความคิดของเขาเป็นหนึ่งในธรรมชาติ คำว่า เพื่อนวัยเด็ก ริ เสมอจะ โดยด้านข้างของเขา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ พูดอย่างเขาคิดว่า ริเป็นของเขา ในคำอื่น ๆ เขาถูกอิจฉาพระที่ Kouki เองไม่ทราบว่ามาจากความรักหรือเพียงแค่ความปรารถนาที่เขาจะ monopolize เธอ แต่รู้สึกว่า เธอถูก "กระชาก" จากเขาถูกหมุนรอบในจิตใจของเขา เจี๊ยบอย่างไรก็ตาม ได้ริตัวเองที่ตัดสินใจไปกับคน "กระชาก" เธอ Hajime (ว่าเขาย่อมต้องวัตถุนั้น) นอกจากนี้ เขาไม่อยากเชื่อ และพยายามปฏิเสธอยู่เรียก Hajime โดยท้าทายเขาจะปะทะคารมที่เขาแพ้ ความทุกข์ยาก ขุ่นไปทาง Hajime ข้อสงสัยเกี่ยวกับความรู้สึกของริ และมีความรู้สึกอื่น ๆ ของเขาถูกสกัด Kouki ของทราบระเบียบ เหมือนเตะถังขยะภายในสามารถทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Hiyama เพียงความคิดของตัวเองและความสับสนของเขาได้รับหายไปแล้ว เพราะการสมรู้ร่วมคิดของเขาทำให้เขาเป็นที่จะมองออกไปจากสิ่งที่เขาต้องดูเชื่อว่าการกระทำของเขาได้รับการพิสูจน์ในขณะที่มันทั้งหมดเกิดจากความปรารถนาของเขาสำหรับ Kaori. เงาหันเงียบในขณะที่มันเข้าใจความรู้สึกของ Hiyama ยิ้มก็รอคำตอบของ Hiyama. "เอาล่ะ ... . เช่นเดียวกับก่อนที่ผมจะให้ยืมมือคุณ. แต่ ... " "อาผมเข้าใจ. ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการและคุณจะได้รับของคุณ. ให้ และใช้เวลาไม่ว่าคำดี? จากนี้เป็นสิ่งสำคัญ. ในกรณีที่อิมพีเรียลทุนเกินไปผมสามารถออกจากที่ให้คุณ? " โดยไม่รังเกียจการแสดงออกบิดเบี้ยว Hiyama ของคนที่เปิดบนส้นเท้าของพวกเขาและหายไปราวกับว่า การควบรวมกับช่องว่างระหว่างต้นไม้ หลังจากนั้นสิ่งที่เหลือเป็นเด็กลดลงมีตาที่เต็มไปด้วยความมืด. * * * * * * * * * * * * บนมืออื่น ๆ ในเวลาการประชุมที่น่าสงสัยที่เกิดขึ้นในเขตชานเมืองของเมืองเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงคนอื่นก็ยังยืนอยู่ใต้แสงจันทร์. พวกเขา ไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่ประชุมลับที่เกิดขึ้นที่พวกเขาอยู่บนขนาดเล็กสะพานโค้งเหนือหนึ่งของน้ำที่ผ่านระหว่างร้านค้าและตรอกซอกซอยด้านหลังของเมือง จำนวนมากของน้ำที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับจำนวนมากของร้านอาหารและอาคารบริการและเด็กบนสะพานถูกมองลงบนพื้นผิวของน้ำที่ไหลเป็นมันสะท้อนให้เห็นดวงจันทร์ข้างต้นนั้นภายใต้แสงจันทร์. อื่น ๆ ได้อย่างถูกต้องเขาก็ไม่ได้มอง แต่ "หลบตาหัวของเขา" ยิ่งไปกว่านั้นการแสดงออกของเขาเป็นที่มืดห่างไกลจากความเงางามตามปกติ ลักษณะของเด็กที่ได้รับเช่นเดียวกับที่คนซึ่ง บริษัท ล้มละลายที่เกิดขึ้นจำนวนมากของหนี้และตอนนี้ความหวังเกี่ยวกับอนาคตของเขาขณะที่เขามองไกลในระยะทางที่เข้าไปในพลบค่ำ มันเป็นพระเอกของเรา Amanogawa Kouki. "... คุณไม่ต้องการที่จะพูดคุย?" เสียงที่เรียกว่าออกไป Kouki ที่ไม่ได้มองออกไปจากดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นบนผิวน้ำ มันเป็นเพื่อนในวัยเด็กของเขาเป็นเวลาสิบปีที่ผ่านมาคู่ของหญิงสาวที่เดินออกไป Yaegashi ชิสุกะ. ซึ่งแตกต่างจาก Kouki, ชิสุกะได้รับมอบหมายให้เธอกลับไปราวสะพานเงยหน้าขึ้นมองไปที่ดวงจันทร์อยู่บนท้องฟ้า ในช่วงราวบันได, หางม้าเครื่องหมายการค้าของเธอถูกโยกเล่นในลม โดยไม่ได้มองที่เพื่อนในวัยเด็กของเขาและชิสุกะที่ยังไม่ได้มองไปที่เขา Kouki ตอบในขณะที่เขายังคงมองไปที่ดวงจันทร์. "มีสิ่งที่คุณต้องการที่จะพูด?" "... " มีคำตอบไม่ได้ไม่มี Kouki ก็ไม่สามารถตอบเธอ แม้เขาจะถูกมองไปที่ดวงจันทร์ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ, สิ่งที่อยู่ในใจของเขาเป็นภาพของคาโอริพูดความรู้สึกของเธอ ภายในความวิตกกังวลของเธอและชื่นชมยินดีเช่นถ้าอธิษฐานเธอพูดความรู้สึกของเธอโดยไม่ต้องคำใบ้ของความเท็จใด ๆ ที่เชื่อว่าแม้ Kouki ซึ่งมีความหนาแน่นอยู่ในระดับของการเป็นโรคเรื้อรัง. Kouki และคาโอริเป็นเพื่อนประมาณสิบปี แต่เขาก็ เจ็บเมื่อเขาเห็นความแข็งแรงสวยงามของเธอเขาไม่เคยเห็นมาคาโอริทำสำนวนดังกล่าว มันเป็นเพียงเหมือนสายฟ้าจากสีฟ้าสำหรับเขา. เวลาที่เขาจำได้ว่าการแสดงออกของเธอทุกความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้ผุดขึ้นในใจของเขา มันมืดและหนักความรู้สึกที่มืดอย่างแท้จริง โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ โดยไม่ต้องพื้นฐานเขาเชื่อว่าความคิดของเขาเป็นธรรมชาติ นั่นคือการที่เพื่อนในวัยเด็กของเขาคาโอริ, มักจะอยู่เคียงข้างเขาโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ มันอาจจะบอกว่าเขาคิดว่าเป็นของคาโอริ ในคำอื่น ๆ เขาเป็นคนขี้อิจฉา. ความหึงหวงที่ Kouki ตัวเองไม่ได้รู้ว่าเป็นไปได้ว่ามันมาจากความรักหรือเพียงแค่ความปรารถนาของเขาที่จะผูกขาดของเธอ แต่รู้สึกว่าเธอเป็น "คว้า" จากเขาได้รับการหมุนในใจของเขาอย่างเข้มข้น . แต่มันเป็นคาโอริตัวเองที่ตัดสินใจที่จะไปพร้อมกับคนที่ "คว้า" เธอออกไป, ฮาจิเมะ (แม้ว่าเขาก็จะคัดค้านมัน) นอกจากนี้เขาไม่อยากจะเชื่อและพยายามที่จะปฏิเสธการดำรงอยู่ที่เรียกว่าฮาจิเมะโดยท้าทายให้เขาต่อสู้ที่เขาพ่ายแพ้ ความทุกข์ยากของเขาไม่พอใจที่มีต่อฮาจิเมะสงสัยเกี่ยวกับความรู้สึกของคาโอริและจำนวนมากของความรู้สึกอื่น ๆ ที่ถูกผสมเข้าด้วยกันทำให้ใจของ Kouki ระเบียบเช่นเดียวกับภายในของถังขยะเตะสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิยามะ คิดว่า ตัวเองและความสับสนของเขาได้หายตัวไป เพราะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด เขาจึงละสายตาจากสิ่งที่เขาเห็น และเชื่อว่าการกระทำของเขามีเหตุผล ในขณะที่มันสืบเนื่องมาจากความปรารถนาของเขาให้คาโอริ

เงาก็เงียบตามที่มันเข้าใจความรู้สึกของฮิยามะ . ยิ้ม มันรอคำตอบของฮิยามะ .

" . . . . . . . โอเค เหมือนเมื่อก่อนผมจะช่วย แต่ . . . . . . "

" อ๊าาาา ผมเข้าใจ ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการ , และคุณจะได้รับของคุณ ให้และรับ ไม่พูดดี จากนี้ไปเป็นสําคัญ กรณีในเมืองหลวงของจักรวรรดิด้วย ฉันให้คุณ ?

โดยไม่สนใจสีหน้าบิดเบี้ยวของฮิยามะ คนที่เปิดส้นเท้าของพวกเขาและหายตัวไป เช่นถ้าผสานกับช่องว่างระหว่างต้นไม้หลังจากนั้น สิ่งที่ถูกทิ้งเป็นลดลง เด็กที่มีดวงตาที่เต็มไปด้วยความมืดมิด

* * *


บนมืออื่น ๆที่เวลาประชุมที่น่าสงสัยเกิดขึ้นในเขตชานเมืองของเมือง เด็กและผู้หญิงยังยืนอยู่ใต้แสงจันทร์

มันไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ ประชุมลับเกิดขึ้นพวกเขาในขนาดเล็กโค้งสะพานข้างต้นเป็นหนึ่งในเส้นทางที่ผ่านระหว่างร้านค้าและตรอกซอกซอยของเมือง มากของเส้นทางที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับจำนวนมากของร้านอาหารและอาคารบริการ และเด็กบนสะพาน มองลงไปในน้ำไหลพื้นผิวที่สะท้อนดวงจันทร์ข้างต้นนั้น ภายใต้แสงจันทร์

แม่นมาก เขาไม่ได้มองแต่ " ห้อยหัวของเขา " นอกจากนี้การแสดงออกของเขามันมืด ไกลจากปกติที่ส่องแสง ลักษณะของเด็กก็เหมือนกับว่า คนที่ บริษัท ล้มละลาย ทำให้จำนวนมากของหนี้ และตอนนี้กำลังสิ้นหวังเกี่ยวกับอนาคตของเขาที่เขามองไปสุดฟ้าไกลในทไวไลท์ มันคือพระเอกของเรา amanogawa โคคิ .

" . . . . . . . คุณไม่อยากพูด ?