For reasons more political than eco

For reasons more political than economic, neoclassical theory displaced classical political economy in the 1870s, and has remained the dominant framework for conducting formal economic analysis ever since. The works of utilitarian social philosopher Jeremy Bentham (1748-1832), were highly influential in the formation of early neoclassical economics. Bentham maintained that all human motivation could be reduced to a single principal: the individual's desire to maximize utility or satisfaction. Contrary to the class-conflict conclusions reached by classical political economy, utilitarianism espoused an economic doctrine of class harmony where the satisfaction of individual preferences informed all economic decisions. The appeal to class harmony resided in the "rational" notion that if capitalists and workers were brought to understand that they each received only a portion of what they had jointly created, then social justice would prevail. Several early attempts at constructing an economic theory of value and exchange on the basis of a utilitarian approach failed. Only with the separate publication of economic texts by William Stanley Jevons (1835-82) and Carl Menger in 1871, and by Leon Walras three year later, did neoclassical theory emerge as an internally coherent theoretical tradition. A short time later, the work of Alfred Marshall (1842-1924) provided additional support of neoclassical theory.

Read more: http://www.referenceforbusiness.com/encyclopedia/Kor-Man/Labor-Economics.html#ixzz3bPvBo6io

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยเหตุผลทางการเมืองมากกว่าทางเศรษฐกิจมากขึ้น ฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีพลัดถิ่นเศรษฐศาสตร์คลาสสิกใน 1870s และมียังคง กรอบหลักสำหรับการทำการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจนับตั้งแต่การ ผลงานของนักปราชญ์ทางสังคมเป็นประโยชน์เจเรมีเบนแธม (1748-1832), มีอิทธิพลสูงในการก่อตัวของเศรษฐศาสตร์ช่วงฟื้นฟูคลาสสิก เบนแธมรักษาที่ สามารถลดแรงจูงใจมนุษย์ทั้งหมดเพื่อหลักเดียว: บุคคลของความปรารถนาที่จะให้อรรถประโยชน์หรือความพึงพอใจ ขัดกับบทสรุปความขัดแย้งระดับตามเศรษฐกิจการเมืองคลาสสิก ประโยชน์นิยม espoused เป็นลัทธิเศรษฐกิจของสามัคคีระดับที่พึงพอใจของแต่ละคนทราบทุกการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ อุทธรณ์ให้สมัยเรียนอยู่ในความ "เชือด" ว่า ถ้านายทุนและคนงานถูกนำไปทำความเข้าใจว่า พวกเขาแต่ละได้รับเฉพาะส่วนของสิ่งเหล่านั้นได้ร่วมกันสร้าง แล้วความยุติธรรมทางสังคมจะเหนือกว่า พยายามหลายต้นที่เป็นทฤษฎีทางเศรษฐกิจมูลค่าและอัตราแลกเปลี่ยนตามวิธีการเป็นประโยชน์ในการสร้างล้มเหลว เท่ากับการแยกพิมพ์ของข้อเศรษฐกิจ โดย William สแตนลีย์ Jevons (ปีค.ศ. 1835-82) และ Carl Menger ใน 1871 และ Leon Walras สามปีต่อมา ได้ฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีออกเป็นประเพณีทฤษฎีเป็น coherent ภายใน เวลาสั้น ๆ ภายหลัง การทำงานของอัลเฟรดมาร์แชล (1842-1924) ให้การสนับสนุนฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีเพิ่มเติมอ่านเพิ่มเติม: http://www.referenceforbusiness.com/encyclopedia/Kor-Man/Labor-Economics.html#ixzz3bPvBo6io

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะเหตุผลทางการเมืองมากกว่าเศรษฐกิจทฤษฎีนีโอคลาสสิพลัดถิ่นเศรษฐกิจการเมืองคลาสสิกในยุค 1870 และยังคงกรอบที่โดดเด่นในการดำเนินการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจอย่างเป็นทางการนับตั้งแต่ ผลงานของนักปรัชญาสังคมประโยชน์เจเรมีแทม (1748-1832), มีอิทธิพลอย่างสูงในการก่อตัวของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิต้น แทมยืนยันว่าทุกแรงจูงใจของมนุษย์อาจจะลดลงไปหลักเดียว: ความปรารถนาของแต่ละคนเพื่อเพิ่มความพึงพอใจหรือยูทิลิตี้ ขัดกับข้อสรุปที่ระดับความขัดแย้งเข้าถึงได้โดยทางเศรษฐกิจการเมืองคลาสสิกวัตถุนิยมดำเนินการหลักคำสอนทางเศรษฐกิจของความสามัคคีที่ระดับความพึงพอใจของการตั้งค่าของแต่ละบุคคลแจ้งการตัดสินใจทางเศรษฐกิจทั้งหมด อุทธรณ์ไปยังระดับความสามัคคีอาศัยอยู่ใน "เหตุผล" ความคิดที่ว่าถ้านายทุนและคนงานที่ถูกนำตัวไปเข้าใจว่าพวกเขาแต่ละคนได้รับเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งที่พวกเขาได้ร่วมกันสร้างขึ้นแล้วความยุติธรรมทางสังคมจะได้ชัยชนะ ความพยายามหลายต้นในการสร้างทฤษฎีทางเศรษฐกิจของมูลค่าและการแลกเปลี่ยนบนพื้นฐานของวิธีการที่เป็นประโยชน์ล้มเหลว เท่านั้นที่มีการตีพิมพ์ที่แยกต่างหากจากตำราทางเศรษฐกิจโดยวิลเลียมสแตนเลย์ Jevons (1835-1882) และคาร์ล Menger ในปี 1871 และ Leon Walras สามปีต่อมาไม่ทฤษฎีนีโอคลาสสิเกิดเป็นประเพณีทางทฤษฎีที่สอดคล้องกันภายใน หลังจากนั้นไม่นานการทำงานของอัลเฟรดมาร์แชลล์ (1842-1924) ให้การสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นของทฤษฎีนีโอคลาสสิ. อ่านเพิ่มเติม: http://www.referenceforbusiness.com/encyclopedia/Kor-Man/Labor-Economics.html#ixzz3bPvBo6io

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อเหตุผลทางการเมืองมากกว่าเศรษฐกิจทฤษฎีนีโอคลาสสิกพลัดถิ่นเศรษฐศาสตร์การเมืองคลาสสิคในยุค 1870 และยังคงกรอบเด่นสำหรับการดำเนินการวิเคราะห์เศรษฐกิจอย่างเป็นทางการตั้งแต่ ผลงานของนักปรัชญาประโยชน์เจเรมี่ เบนแธมสังคม ( 1748-1832 ) เป็นผู้มีอิทธิพลอย่างสูงในการก่อตัวของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิกก่อนเบนแธมส์ ยืนยันว่ามนุษย์ทุกคนมีแรงจูงใจอาจจะลดลงเหลือหลักเดียว : ความปรารถนาของแต่ละบุคคลเพื่อเพิ่มอรรถประโยชน์ หรือความพึงพอใจ ที่ขัดแย้งกับข้อสรุปที่ได้จากความขัดแย้งทางชนชั้นเศรษฐศาสตร์การเมืองคลาสสิคประโยชน์นิยม espoused เป็นลัทธิเศรษฐกิจระดับความกลมกลืนที่ความพอใจ ความชอบของแต่ละบุคคลทราบทางเศรษฐกิจทุกการตัดสินใจอุทธรณ์ไปยังชั้นสามัคคีอยู่ใน " ความคิดที่มีเหตุผล " ถ้านายทุนและแรงงานถูกทำให้เข้าใจว่า พวกเขาแต่ละคนได้รับเพียงบางส่วนของสิ่งที่พวกเขาได้ร่วมกันสร้างขึ้น แล้วสังคมไทยจะชนะ ความพยายามในการสร้างทฤษฎีเศรษฐกิจเร็วหลายค่าและการแลกเปลี่ยนบนพื้นฐานของแนวคิดประโยชน์นิยมล้มเหลวด้วยการแยกข้อความทางเศรษฐกิจโดยวิลเลียมสแตนลีย์เจว ( 1835-82 ) และคาร์ล เมนเกอร์ใน 2414 และลีออน walras สามปีต่อมา พวกทฤษฎีต่างๆออกมาเป็นประเพณีทางทฤษฎีภายในที่สอดคล้องกัน . ไม่นานหลังจากนั้น ผลงานของ อัลเฟรด มาร์แชล ( 1842-1924 ) ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมของทฤษฎีต่างๆ

อ่านเพิ่มเติม : http://www.referenceforbusiness .ดอทคอม / สารานุกรม / ก. ชาย / เศรษฐศาสตร์แรงงาน . html # ixzz3bpvbo6io