Olive mill wastewater (OMW) still i

Olive mill wastewater (OMW) still is a major environmental problem due to its high chemical oxygen demand (COD) and total phenolic content (TPC), contributing for the high toxicity and recalcitrant nature. Several attempts have been made for developing more efficient treatment processes, but no chemical or biological approaches were found to be totally effective, especially in terms of toxicity re- duction. In this context, the main purpose of this study was to investigate the treatability of OMW by the combination of photocatalytic oxidation, using two nanomaterials as catalysts (TiO2 and Fe2O3), with biological degradation by fungi (Pleurotus sajor caju and Phanerochaete chrysosporium). Photocatalytic oxidation was carried out using different systems, nano-TiO2/UV, nano-Fe2O3/UV, nano-TiO2/H2O2/UV and nano-Fe2O3/H2O2/UV. The effectiveness of the treatment was assessed through color (465 nm), aromatics (270 nm), COD and TPC reductions, as well as by the decrease in toxicity using the bacterium Vibrio fischeri. The chemical treatment with the system nano-TiO2/H2O2/UV promoted 43%, 14%, 38% and 31% reductions in color, aromatics content, COD and TPC, respectively. However no toxicity reduction was observed. The combination with a biological treatment increased the reduction of COD and TPC as well as a reduction in toxicity. The treatment with P. chrysosporium promoted the highest reduction in toxicity, but P. sajor caju was responsible for the best reduction in COD and TPC. However, the biological treatment was more effective when no hydrogen peroxide was used in the pre-treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะกอกน้ำเสียโรงงาน (OMW) ยังคงเป็นปัญหาสำคัญด้านสิ่งแวดล้อมเนื่องจากสารเคมีออกซิเจนความต้องการสูง (COD) และรวมเนื้อหาฟีนอ (TPC), เอื้อต่อความเป็นพิษสูงและอ้างธรรมชาติ ความพยายามหลายครั้งได้มีการพัฒนากระบวนการบำบัดที่มีประสิทธิภาพมาก แต่ไม่มีวิธีทางเคมี หรือทางชีวภาพพบว่ามีประสิทธิภาพทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของความเป็นพิษ re-duction ในบริบทนี้ วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เป็นการ ตรวจสอบ treatability ของ OMW โดยชุดของกระออกซิเดชัน ใช้ nanomaterials สองเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา (TiO2 และ Fe2O3), ด้วยการย่อยสลายทางชีวภาพ โดยเชื้อรา (เห็ด caju sajor และ Phanerochaete chrysosporium) กระออกซิเดชันที่ได้ดำเนินการใช้ระบบที่แตกต่าง nano-TiO2/UV นาโน-Fe2O3/UV, nano-TiO2/H2O2/UV และนาโน-Fe2O3/H2O2/UV รับการประเมินประสิทธิภาพของการรักษาผ่านสี (465 nm), อะโรเมติกส์ (270 nm), COD และ TPC ลด เป็นอย่างดี โดยการลดความเป็นพิษที่ใช้ fischeri เค็มแบคทีเรียเป็น การรักษาทางเคมี ด้วยระบบ nano-TiO2/H2O2/UV ส่งเสริม 43%, 14%, 38% และ 31% ลดสี อะโรเมติกส์เนื้อหา COD และ TPC ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม พบว่า ไม่ลดความเป็นพิษ ร่วมกับการบำบัดทางชีวภาพเพิ่มขึ้นการลด COD และ TPC เช่นเดียวกับการลดลงในความเป็นพิษ การรักษา ด้วย P. chrysosporium เลื่อนลดสูงสุดในความเป็นพิษ แต่ caju P. sajor ผู้รับผิดชอบสำหรับการลด COD และ TPC ที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม บำบัดทางชีวภาพมีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อไม่มีไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ใช้ในการรักษาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงสีมะกอกน้ำเสีย (OMW) ยังคงเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สำคัญเนื่องจากสารเคมีสูงความต้องการออกซิเจน (COD) และเนื้อหาฟีนอลรวม (TPC) ที่เอื้อสำหรับความเป็นพิษสูงและธรรมชาติบิดพลิ้ว พยายามหลายครั้งที่ได้รับการทำในการพัฒนากระบวนการการรักษามีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ไม่มีสารเคมีหรือชีวภาพวิธีการที่ถูกพบว่ามีประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของความเป็นพิษ duction อีกครั้ง ในบริบทนี้วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบ treatability ของ OMW โดยการรวมกันของการเกิดออกซิเดชันออกไซด์โดยใช้สองวัสดุนาโนเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา (TiO2 และ Fe2O3) กับการย่อยสลายทางชีวภาพจากเชื้อรา (Pleurotus sajor caju และ Phanerochaete chrysosporium) ออกซิเดชันโฟได้ดำเนินการใช้ระบบที่แตกต่างกันนาโน TiO2 / ยูวีนาโน Fe2O3 / ยูวีนาโน TiO2 / H2O2 / รังสียูวีและนาโน Fe2O3 / H2O2 / ยูวี ประสิทธิผลของการรักษาได้รับการประเมินผ่านสี (465 นาโนเมตร), โรเมติกส์ (270 นาโนเมตร), ซีโอดีและ TPC ลดลงเช่นเดียวกับการลดลงของความเป็นพิษโดยใช้แบคทีเรีย Vibrio fischeri การรักษาทางเคมีด้วยระบบนาโน TiO2 / H2O2 / UV เลื่อนตำแหน่ง 43%, 14%, 38% และ 31% ลดลงในสีเนื้อหาอะโรเมติก, ซีโอดีและ TPC ตามลำดับ อย่างไรก็ตามไม่มีการลดความเป็นพิษพบว่า การรวมกันด้วยการบำบัดทางชีวภาพเพิ่มขึ้นลดซีโอดีและ TPC เช่นเดียวกับการลดลงของความเป็นพิษที่ การรักษาด้วย P. chrysosporium การส่งเสริมการลดความเป็นพิษสูงที่สุดใน แต่ P. sajor caju เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการลดลงที่ดีที่สุดในซีโอดีและ TPC อย่างไรก็ตามการรักษาทางชีวภาพมีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อไม่มีไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ที่ใช้ในการรักษาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำเสียโรงงานมะกอก ( omw ) ยังคงเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ เนื่องจาก ความ สูง ความต้องการออกซิเจนทางเคมีและปริมาณฟีนอลิกทั้งหมด ( TPC ) สนับสนุนให้ความเป็นพิษสูง และหัวดื้อ ธรรมชาติ หลายครั้งได้รับการทำเพื่อพัฒนากระบวนการรักษามีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ไม่มีสารเคมีหรือวิธีการทางชีวภาพ พบว่าได้ผลจริงๆ โดยเฉพาะในแง่ของความเป็นพิษ Re - การผลิต . ในบริบทนี้ วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เพื่อศึกษาความสามารถของ omw โดยการรวมกันของ photocatalytic ออกซิเดชันโดยใช้สอง nanomaterials เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ( TiO2 ) และ Fe2O3 ) กับทางชีวภาพ การย่อยสลายด้วยเชื้อรา ( Pleurotus เขตร้อนและคาจู มิ phanerochaete chrysosporium ) รีเกิด โดยใช้ระบบที่แตกต่างกัน nano-tio2 / UV nano-fe2o3 / UV nano-tio2 / แบตเตอรี่ / UV และ nano-fe2o3 / แบตเตอรี่ / UV ประสิทธิผลของการรักษาที่ได้รับการประเมินผ่านสี ( 465 นาโนเมตร ) , บริษัท อะโรเมติกส์ ( 270 nm ) , COD และ TPC ซึ่งเป็นลดความเป็นพิษโดยใช้แบคทีเรีย Vibrio fischeri . สารเคมีการรักษาด้วยระบบ nano-tio2 / แบตเตอรี่ / UV เลื่อน 43% , 14% , 38% และ 31% ( สี ) , เนื้อหา , TPC และซีโอดี ตามลำดับ แต่ไม่ลดพิษถูกสังเกต การรักษาทางชีวภาพเพิ่มขึ้นการลดซีโอดีและ TPC ตลอดจนลดความเป็นพิษ การรักษาด้วยหน้า chrysosporium เลื่อนลดสูงสุดในความเป็นพิษ แต่หน้าในเขตร้อนคาจู มิเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการลดซีโอดีและดีที่สุดใน TPC . อย่างไรก็ตามการรักษาทางชีวภาพนั้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น เมื่อไม่มีไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ถูกนำมาใช้ในการรักษาก่อน .