If we explore Indonesian culture th

If we explore Indonesian culture through the lens of the 6-D Model©, we can get a good overview of the deep drivers of Indonesian culture relative to other world cultures.

Power Distance
This dimension deals with the fact that all individuals in societies are not equal – it expresses the attitude of the culture towards these inequalities amongst us. Power Distance is defined as the extent to which the less powerful members of institutions and organisations within a country expect and accept that power is distributed unequally.

Indonesia scores high on this dimension (score of 78) which means that the following characterises the Indonesian style: Being dependent on hierarchy, unequal rights between power holders and non power holders, superiors in-accessible, leaders are directive, management controls and delegates. Power is centralized and managers count on the obedience of their team members. Employees expect to be told what to do and when. Control is expected and managers are respected for their position. Communication is indirect and negative feedback hidden. High Power Distance also means that Indonesian co-workers would expect to be clearly directed by the boss or manager – it is the classic Guru-Student kind of dynamic that applies to Indonesia. Westerners may be considerably surprised with the visible, socially acceptable, wide and unequal disparity between the rich and poor .

Individualism
The fundamental issue addressed by this dimension is the degree of interdependence a society maintains among its members. It has to do with whether people´s self-image is defined in terms of “I” or “We”. In Individualist societies people are supposed to look after themselves and their direct family only. In Collectivist societies people belong to ‘in groups’ that take care of them in exchange for loyalty.

Indonesia, with a low score of (14) is a Collectivist society. This means there is a high preference for a strongly defined social framework in which individuals are expected to conform to the ideals of the society and the in-groups to which they belong. One place this is visible clearly is in the aspect of the Family in the role of relationships. For example, In Indonesia, if one wishes to marry, it is important to meet a woman’s family because the family is so important to her. If a man wants to be taken seriously by a woman, he has to visit the latter's family and introduce himself formally to the parents of the girl. It is inappropriate to court a woman and formalize the relationship without informing the parents of the girl first. Another example of collectivist culture of Indonesia is in the equation between child and parent

Indonesian children are committed to their parents, as are the parents committed to them all their growing lives. Their desire is to make their parents' life easier. There is a desire to take care of parents and give them support in their old age. There is an Asian saying that is accepted in Indonesia, "You can get another wife or husband but not another mother or father". This family loyalty is also apparent in the fact that Indonesian families keep elders (such as grandparents) at home instead of sending them to any institution. In Individualist societies the focus is on the nuclear family only.

Masculinity
A high score (Masculine) on this dimension indicates that the society will be driven by competition, achievement and success, with success being defined by the winner / best in field – a value system that starts in school and continues throughout organisational life.

A low score (Feminine) on the dimension means that the dominant values in society are caring for others and quality of life. A Feminine society is one where quality of life is the sign of success and standing out from the crowd is not admirable. The fundamental issue here is what motivates people, wanting to be the best (Masculine) or liking what you do (Feminine).

Indonesia scores (46) on this dimension and is thus considered low Masculine. While not entirely like most North European countries who are very low in Masculinity and thus considered Feminine, Indonesia is less Masculine than some other Asian countries like Japan, China and India. In Indonesia status and visible symbols of success are important but it is not always material gain that brings motivation. Often it is the position that a person holds which is more important to them because of an Indonesian concept called “gengsi” – loosely translated to be, “outward appearances”. It is important that the “gengsi” be strongly maintained thereby projecting a different outward appearance aimed at impressing and creating the aura of status.

In Feminine countries the focus is on “working in order to live”, managers strive for consensus, people value equality, solidarity and quality in their working lives. Conflicts are resolved by compromise and negotiation. Incentives such as free time and flexibility are favoured. Focus is on well-being, status i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเราสำรวจวัฒนธรรมอินโดนีเซียผ่านเลนส์ของรุ่น 6 D ©, เราจะได้รับภาพรวมของโปรแกรมควบคุมที่ลึกของวัฒนธรรมอินโดนีเซียซึ่งสัมพันธ์กับวัฒนธรรมโลกอื่น ๆ ได้ระยะทางพลังงานมิตินี้ข้อเสนอ ด้วยความจริงที่ว่า บุคคลในสังคมที่ไม่เท่ากัน – บรรจงทัศนคติวัฒนธรรมไปสู่ความไม่เท่าเทียมกันเหล่านี้ท่ามกลางเรา ระยะทางพลังงานถูกกำหนดเป็นระดับที่คาดหวัง และยอมรับว่า มีกระจายพลังงาน unequally สมาชิกของสถาบันและองค์กรภายในประเทศมีประสิทธิภาพน้อยขนาดสูงนี้อินโดนีเซียคะแนน (คะแนน 78) ซึ่งหมายความว่าต่อไปนี้เป็นสไตล์อินโดนีเซีย: การลำดับชั้น สิทธิไม่เท่ากันระหว่างผู้ถืออำนาจและอำนาจไม่ใช่ผู้ถือ ผู้บังคับบัญชาในเข้าได้ ผู้นำเป็นคำสั่ง ควบคุมการจัดการ และผู้รับมอบสิทธิ์ พลังงานเป็นแบบรวมศูนย์ และผู้จัดการนับบนเชื่อฟังของสมาชิกในทีมของพวกเขา พนักงานจะบอกว่า จะทำอย่างไร และเมื่อ คาดว่าจะควบคุม และผู้จัดการมีความเคารพตำแหน่ง การสื่อสารเป็นทางอ้อม และลบความคิดเห็นที่ซ่อนอยู่ ระยะทางพลังงานสูงหมายความ ว่า ชาวอินโดนีเซียร่วมงานคาดว่าจะชัดเจนนำ โดยหัวหน้าหรือผู้จัดการเป็นคลาสสิกครูนักเรียนชนิดของแบบไดนามิกที่ใช้กับอินโดนีเซีย ชาวตะวันตกอาจจะประหลาดใจมากกับความเหลื่อมล้ำเห็น สังคมยอมรับ กว้าง และไม่เท่ากันระหว่างรวยและจนปัจเจกปัญหาพื้นฐานที่แก้ไขได้ ด้วยมิตินี้คือ รักษาระดับของสังคมพึ่งพากันระหว่างสมาชิก มีการว่า people´s ภาพตนเองถูกกำหนดในแง่ของ "ฉัน" หรือ "เรา" ในสังคม Individualist ที่คนควรจะดูแลตัวเองและครอบครัวของพวกเขาโดยตรงเท่านั้น ใน Collectivist เป็นคนสังคม 'ในกลุ่ม' ที่จะดูแลพวกเขาเพื่อแลกกับความจงรักภักดีอินโดนีเซีย เป็นสังคม Collectivist มีคะแนนต่ำ (14) ซึ่งหมายความว่า มีค่าสูงที่ขอกำหนดกรอบงานสังคมซึ่งบุคคลจะต้องสอดคล้องกับอุดมคติของสังคมและ in-groups ซึ่งเป็นของ นี่จะมองเห็นได้อย่างชัดเจนคือในด้านของครอบครัวในบทบาทของความสัมพันธ์ เช่น ในอินโดนีเซีย หากประสงค์ที่จะแต่งงานกับ ได้ความสำคัญในการตอบสนองของผู้หญิงในครอบครัวเนื่องจากครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญของเธอ ถ้าคนต้องการที่จะต้องดำเนินการอย่างจริงจัง โดยผู้หญิง เขาได้ไปที่หลังของครอบครัว และแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการผู้ปกครองของหญิงสาว มันไม่เหมาะสมไปศาลผู้หญิง และ formalize ความสัมพันธ์โดยไม่บอกพ่อแม่ของหญิงสาวแรก อีกตัวอย่างหนึ่งของวัฒนธรรม collectivist ของอินโดนีเซียอยู่ในสมการระหว่างเด็กและผู้ปกครองเด็กอินโดนีเซียพร้อมกับผู้ปกครอง เป็น ผู้ปกครองมุ่งมั่นที่จะให้ชีวิตเจริญเติบโต ความปรารถนาของพวกเขาคือการ ทำให้ชีวิตคนง่ายขึ้น มีความปรารถนาที่จะดูแลพ่อแม่ และช่วยเหลือในการ มีข้อความแจ้งว่าเอเชียเป็นที่ยอมรับในอินโดนีเซีย "ได้อีกภรรยา หรือสามี แต่อื่นไม่แม่ หรือพ่อ" สมาชิกครอบครัวนี้ก็ชัดเจนในความจริงที่ว่าครอบครัวชาวอินโดนีเซียให้ผู้ใหญ่ (เช่นปู่ย่าตายาย) ที่บ้านแทนที่จะส่งให้สถาบันใด ๆ ในสังคม Individualist สำคัญอยู่ครอบครัวนิวเคลียร์เท่านั้นวิธีสูงคะแนน (ผู้ชาย) นี้ขนาดบ่งชี้ว่า สังคมจะถูกผลักดัน โดยการแข่งขัน ความสำเร็จ และความ สำเร็จ การประสบความสำเร็จที่กำหนด โดยผู้ชนะเลิศ / ดีที่สุดในฟิลด์ – ระบบค่าที่เริ่มต้นในโรงเรียน และดำเนินต่อไปตลอดชีวิตองค์กรต่ำคะแนน (ผู้หญิง) หมายถึงมิติที่ค่าโดดเด่นในสังคมมีคุณภาพชีวิต และดูแลผู้อื่น สังคมของผู้หญิงเป็นหนึ่งที่คุณภาพชีวิตเป็นเครื่องหมายของความสำเร็จ และยืนออกจากฝูงชนไม่น่าชื่นชม ปัญหาพื้นฐานนี่เป็นอะไรที่กระตุ้นให้ผู้คน อยากได้ (ผู้ชาย) หรือชอบทำอะไร (ผู้หญิง)คะแนน (46) ในมิตินี้ และจึงพิจารณาต่ำชายอินโดนีเซีย ในขณะที่ไม่ทั้งหมดเช่นประเทศในยุโรปเหนือสุดที่ต่ำมากในวิธี และดังนั้นจึง ถือว่าผู้หญิง อินโดนีเซียน้อยผู้ชายมากกว่าบางประเทศในเอเชียอื่น ๆ เช่นญี่ปุ่น จีน และอินเดีย ใน สถานะสามารถมองเห็นสัญลักษณ์ของความสำเร็จมีความสำคัญ แต่จะไม่รับวัสดุที่นำแรงจูงใจ มักจะเป็นตำแหน่งที่มีบุคคลที่สำคัญได้เนื่องจากแนวคิดชาวอินโดนีเซียเรียกว่า "gengsi" – ซึ่งแปลเป็น "ลักษณะภายนอก" มันเป็นสิ่งสำคัญที่ "gengsi" ขอรักษาจึงฉายภาพลักษณะภายนอกอื่น ๆ ที่นิยม และสร้างความสถานะมุ่งในประเทศของผู้หญิงที่สำคัญอยู่ที่ "ทำงานเพื่อชีวิต" ผู้จัดการมุ่งมั่นสำหรับมติ ความเสมอภาคของค่าคน เอกภาพ และคุณภาพในชีวิตงาน มีแก้ไขความขัดแย้ง โดยการประนีประนอมและเจรจา เป็นที่โปรดปรานของสิ่งจูงใจเช่นเวลาและความยืดหยุ่น โฟกัสอยู่บนความเป็น สถานะของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุศิกาญจน์