Walter Gropius“The Theory and Organ

Walter Gropius
“The Theory and Organization of the Bauhaus” (1923)
The dominant spirit of our epoch is already recognizable although its form is not yet clearly
defined. The old dualistic world-concept which envisaged the ego in opposition to the universe is
rapidly losing ground. In its place is rising the idea of a universal unity in which all opposing forces
exist in a state of absolute balance. This dawning recognition of the essential oneness of all things
and their appearances endows creative effort with a fundamental inner meaning.
No longer can anything exist in isolation. We perceive every form as the embodiment of an idea,
every piece of work as a manifestation of our innermost selves. Only work which is the product of
inner compulsion can have spiritual meaning. Mechanized work is lifeless, proper only to the
lifeless machine. So long, however, as machine-economy remains an end in itself rather than a
means of freeing the intellect from the burden of mechanical labor, the individual will remain
enslaved and society will remain disordered. The solution depends on a change in the individual's
attitude toward his work, not on the betterment of his outward circumstances, and the acceptance of
this new principle is of decisive importance for new creative work.
The “academy”
The tool of the spirit of yesterday was the `academy.' It shut off the artist from the world of
industry and handicraft, and thus brought about his complete isolation from the community. In vital
epochs, on the other hand, the artist enriched all the arts and crafts of a community because he had
a part in its vocational life, and because he acquired through actual practice as much adeptness and
understanding as any other worker who began at the bottom and worked his way up. But lately the
artist has been misled by the fatal and arrogant fallacy, fostered by the state, that art is a profession
which can be mastered by study. Schooling alone can never produce art! Whether the finished
product is an exercise in ingenuity or a work of art depends on the talent of the individual who
creates it. This quality cannot be taught and cannot be learned. On the other hand, manual dexterity
and the thorough knowledge which is a necessary foundation for all creative effort, whether the
workman's or the artist's, can be taught and learned.
Isolation of the artist
Academic training, however, brought about the development of a great art-proletariat
destined to social misery. For this art-proletariat, lulled into a dream of genius and enmeshed in
artistic conceit, was being prepared for the `profession' of architecture, painting, sculpture or
graphic art, without being given the equipment of a real education - which alone could have assured
it of economic and esthetic independence. Its abilities, in the final analysis, were confined to a sort
of drawing-painting that had no relation to the realities of materials, techniques or economics. Lack
of all vital connection with the life of the community led inevitably to barren esthetic speculation.
The fundamental pedagogic mistake of the academy arose from its preoccupation with the idea of
the individual genius and its discounting the value of commendable achievement on a less exalted
level. Since the academy trained a myriad of minor talents in drawing and painting, of whom
scarcely one in a thousand became a genuine architect or painter, the great mass of these
individuals, fed upon false hopes and trained as one-sided academicians, was condemned to a life
of fruitless artistic activity. Unequipped to function successfully in the struggle for existence, they
found themselves numbered among the social drones, useless, by virtue of their schooling, in the
productive life of the nation.
With the development of the academies genuine folk art died away. What remained was a
drawing-room art detached from life. In the 19th century this dwindled to the production of individual
paintings totally divorced from any relation to an architectural entity. The second half of the 19th
century saw the beginning of a protest against the devitalizing influence of the academies. Ruskin and
Morris in England, van de Velde in Belgium, Olbrich, Behrens and others in Germany, and, finally, the
Deutsche Werkbund, all sought, and in the end discovered, the basis of a reunion between creative
artists and the industrial world. In Germany, arts and crafts (Kunstgewerbe) schools were founded for
the purpose of developing, in a new generation, talented individuals trained in industry and handicraft.
But the academy was too firmly established: practical training never advanced beyond dilettantism, and
draughted and rendered `design' remained in the foreground. The foundations of this attempt were laid
neither wide enough nor deep enough to avail much against the old l’art pour l’art [art for art’s sake]
attitude, so alien to, and so far removed from life. [ ... ]
Analysis of the designing process
The objective of all creative effort in the visual arts is to give form to space. ... But what is
space, how can it be understood and given a form?
... Although we may achieve an awareness of the infinite we can give form to space only with
finite means. We become aware of space through our undivided Ego, through the simultaneous activity
of soul, mind and body. A like concentration of all our forces is necessary to give it form. Through his
intuition, through his metaphysical powers, man discovers the immaterial space of inward vision and
inspiration. This conception of space demands realization in the material world, a realization which is
accomplished by the brain and the hands.
The brain conceives of mathematical space in terms of numbers and dimensions. . . . The hand
masters matter through the crafts, and with the help of tools and machinery.
Conception and visualization are always simultaneous. Only the individual's capacity to feel, to
know and to execute varies in degree and in speed. True creative work can be done only by the man
whose knowledge and mastery of the physical laws of statics, dynamics, optics, acoustics equip him to
give life and shape to his inner vision. In a work of art the laws of the physical world, the intellectual
world and the world of the spirit function and are expressed simultaneously.
The Bauhaus at Weimar
Every factor that must be considered in an educational system which is to produce actively
creative human beings is implicit in such an analysis of the creative process. At the `State Bauhaus at
Weimar' the attempt was made for the first time to incorporate all these factors in a consistent program.
[ ... ] The theoretical curriculum of an art academy combined with the practical curriculum of an
arts and crafts school was to constitute the basis of a comprehensive system for gifted students. Its
credo was: `The Bauhaus strives to coordinate all creative effort, to achieve, in a new architecture, the
unification of all training in art and design. The ultimate, if distant, goal of the Bauhaus is the collective
work of art - the Building - in which no barriers exist between the structural and the decorative arts.
The guiding principle of the Bauhaus was therefore the idea of creating a new unity through the
welding together of many `arts' and movements: a unity having its basis in Man himself and significant
onlv as a living organism.
Human achievement depends on the proper coordination of all the creative faculties. It is not
enough to school one or another of them separately: they must all be thoroughly trained at the same
time. The character and scope of the Bauhaus teachings derive from the realization of this.
The Curriculum
The course of instruction at the Bauhaus is divided into:
The Preliminary Course (Vorlehre)
Practical and theoretical studies are carried on simultaneously in order to release the
creative powers of the student, to help him grasp the physical nature of materials and the basic laws
of design. Concentration on any particular stylistic movement is studiously avoided. Observation
and representation - with the intention of showing the desired identity of Form and Content - define
the limits of the preliminary course. Its chief function is to liberate the individual by breaking down
conventional patterns of thought in order to make way for personal experiences and discoveries
which will enable him to see his own potentialities and limitations. For this reason collective work
is not essential in the preliminary course. Both subjective and objective observation will be
cultivated: both the system of abstract laws and the interpretation of objective matter.
Above all else, the discovery and proper valuation of the individual's means of expression
shall be sought out. The creative possibilities of individuals vary. One finds his elementary
expressions in rhythm, another in light and shade, a third in color, a fourth in materials, a fifth in
sound, a sixth in proportion, a seventh in volumes or abstract space, an eighth in the relations
between one and another, or between the two to a third or fourth.
All the work produced in the preliminary course is done under the influence of instructors.
It possesses artistic quality only in so far as any direct and logically developed expression of an
individual which serves to lay the foundations of creative discipline can be called art.
Instruction in form problems
Intellectual education runs parallel to manual training. The apprentice is acquainted with his
future stock-in-trade - the elements of form and color and the laws to which they are subject.
Instead of studying the arbitrary individualistic and stylized formulae current at the academies, he
is given the mental equipment with which to shape his own ideas of form. This training opens the
way for the creative powers of the individual, establishing a basis on which different individuals
can cooperate without losing their artistic independence. Collective architectural work becomes
possible

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Walter โกรเปียส"ทฤษฎีและองค์กรของการแสวง" (1923)จิตวิญญาณโดดเด่นของยุคเราอยู่รู้จักแม้ว่ารูปแบบยังไม่ชัดเจนกำหนด เก่า dualistic โลกที่ envisaged อาตมาในจักรวาลเป็นสูญเสียพื้นดินอย่างรวดเร็ว ในสถานที่สูงขึ้นความคิดของความเป็นสากลซึ่งกองทัพฝ่ายตรงข้ามทั้งหมดอยู่ในสมดุลสัมบูรณ์ การรับรู้นี้ dawning oneness สำคัญของทุกสิ่งและนัดความหลังความพยายามสร้างสรรค์ มีความหมายภายในเป็นพื้นฐานไม่สามารถสิ่งที่มีอยู่ในแยก เราสังเกตทุกฟอร์มเป็นศูนย์รวมแห่งความคิดทุกชิ้นงานเป็นการตัวที่สุดของเรา เฉพาะ งานซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของผลบังคับภายในสามารถมีความหมายฝ่ายวิญญาณ งาน mechanized ถูก lifeless เหมาะสมเฉพาะเครื่อง lifeless นาน แต่ เป็นเครื่องเศรษฐกิจยังคงจบในตัวเอง มากกว่าการวิธีเพิ่มพื้นที่สติปัญญาจากภาระของแรงงานเครื่องจักรกล บุคคลจะยังคงอยู่enslaved และสังคมยังคง disordered การแก้ปัญหาขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของแต่ละบุคคลทัศนคติต่องานของเขา ไม่เกี่ยวกับกันถ้วนหน้าของสถานการณ์ภายนอกของเขา และการยอมรับหลักการใหม่นี้เป็นของสำคัญเด็ดขาดทำงานสร้างสรรค์"ออสการ์"เครื่องมือของจิตวิญญาณของเมื่อวานมีการ 'ออสการ์' มันปิดศิลปินจากโลกของอุตสาหกรรมและหัตถกรรม และจึง นำมาเกี่ยวกับเขาแยกสมบูรณ์จากชุมชน ในความสำคัญepochs คง ศิลปินอุดมไปทั้งหมดการหัตถกรรมของชุมชนเพราะมีเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตอาชีพ และเนื่อง จากเขาได้รับผ่านการปฏิบัติจริง adeptness มาก และความเข้าใจในฐานะคนงานอื่น ๆ ที่เริ่มต้นที่ด้านล่าง และทำทางของเขาขึ้น แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ศิลปินที่ได้รับไว้ โดยร้ายแรง และมีชีวิตเข้าใจผิด เด็ก ๆ โดยรัฐ ว่า ศิลปะเป็นอาชีพซึ่งสามารถเข้าใจ โดยการศึกษา Schooling คนเดียวสามารถไม่เคยผลิตศิลปะ ว่าจะเสร็จสิ้นผลิตภัณฑ์เป็นการออกกำลังกายในการประดิษฐ์คิดค้น หรืองานศิลปะขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนสร้าง คุณภาพนี้ไม่สอน และไม่ได้เรียนรู้ ในทางกลับกัน ความชำนาญด้วยตนเองและความรู้อย่างละเอียดซึ่งจะเป็นพื้นฐานที่จำเป็นในการพยายามที่สร้างสรรค์ ว่าของรำหรือของศิลปิน สามารถสอน และเรียนรู้แยกของศิลปินหลักสูตรฝึกอบรม ไร นำเกี่ยวกับการพัฒนาของกรุงฯ ศิลปะดีกำหนดให้ทุกข์ทางสังคม สำหรับนี้ศิลปะกรุงฯ ฟังเป็นความฝันของอัจฉริยะ และ enmeshed ในศิลปะหยิ่ง ได้ถูกเตรียมไว้สำหรับ 'อาชีพ' สถาปัตยกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม หรือศิลปะกราฟิก โดยไม่ได้รับอุปกรณ์การศึกษาจริง - ที่อยู่คนเดียวไม่ได้มั่นใจมันเป็นอิสระทางเศรษฐกิจ และคลื่น ความสามารถความ สรุป ถูกขังเพื่อการเรียงลำดับของภาพวาด ที่มีไม่สัมพันธ์กับความเป็นจริงของวัสดุ เทคนิค หรือเศรษฐศาสตร์ ขาดทั้งหมดเชื่อมต่อสำคัญกับชีวิตของชุมชนย่อมนำไปสู่การเก็งกำไรคลื่นเป็นหมันความผิด pedagogic พื้นฐานของสถาบันเกิดจากของ preoccupation กับความคิดของอัจฉริยะแต่ละรายและการให้ค่าของ commendable ผลสัมฤทธิ์ทางการยกย่องน้อยระดับ เนื่องจากสถาบันการฝึกอบรมของรองพรสวรรค์ในการวาดและระบายสี ของที่ฟุตบอลหนึ่งในพันกลายเป็น สถาปนิกที่แท้หรือจิตรกร มวลมากเหล่านี้บุคคล เลี้ยงเมื่อผิดหวัง และฝึกเป็น academicians ด้านเดียว ถูกลงโทษให้ชีวิตfruitless กิจกรรมศิลปะ Unequipped ทำงานประสบความสำเร็จในการต่อสู้เพื่อชาติ พวกเขาพบตัวเลขระหว่าง drones สังคม ประโยชน์ อาศัยความ schooling ในการชีวิตที่มีประสิทธิภาพของประเทศกับการพัฒนาของการทหารแท้ศิลปะพื้นบ้านเสียชีวิตไป ที่ยังคงมีการศิลปะห้องเดี่ยวจากชีวิต ในศตวรรษ นี้ dwindled การผลิตของแต่ละบุคคล ภาพวาดทั้งหมดหย่าแล้วจากความสัมพันธ์ใด ๆ กับเอนทิตีที่สถาปัตยกรรม ครึ่งของที่ 19เซ็นจูรี่เห็นจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านอิทธิพลของทหาร devitalizing รัสคิ่น และมอร์ริสในอังกฤษ van de Velde ในเบลเยี่ยม Olbrich, Behrens และอื่น ๆ ในประเทศเยอรมนี และ สุด ท้าย การDeutsche Werkbund ขอทั้งหมด และ ในสุดค้นพบ พื้นฐานของเรอูนียงระหว่างความคิดสร้างสรรค์ศิลปินและโลกอุตสาหกรรม ในเยอรมนี โรงเรียนศิลปะและงานหัตถกรรม (Kunstgewerbe) ได้ก่อตั้งขึ้นในวัตถุประสงค์ของการพัฒนา ในรุ่นใหม่ บุคคลที่มีความสามารถฝึกอบรมในอุตสาหกรรมและหัตถกรรมแต่มั่นเกินไปก่อจากสถาบัน: ฝึกปฏิบัติขั้นสูงไม่เกิน dilettantism และdraughted และแสดง 'ออกแบบ' ยังคงในเบื้องหน้า มีวางรากฐานของความพยายามนี้ไม่กว้างมาก หรือลึกพอที่จะใช้มากกับ l'art เก่าเท l'art [ศิลปะสำหรับ sake ของศิลปะ]ทัศนคติ เพื่อให้คนต่างด้าวออกไป และเพื่อให้ห่างไกลจากชีวิต [ ... ]การวิเคราะห์การออกแบบวัตถุประสงค์ของความพยายามสร้างสรรค์ทั้งหมดในทัศนศิลป์ให้แบบฟอร์มเท่านั้น ... แต่คืออะไรพื้นที่ วิธีสามารถจะเข้าใจ และให้ฟอร์ม... ถึงแม้ว่าเราอาจบรรลุความเป็นอนันต์เราสามารถให้แบบฟอร์มพื้นที่เท่ากับวิธีจำกัด เราทราบพื้นที่ทางอาตมาเรา undivided ผ่านกิจกรรมพร้อมจิตวิญญาณ จิตใจ และร่างกาย เข้มข้นเช่นของกองกำลังทั้งหมดของเราจำเป็นต้องให้แบบฟอร์ม ผ่านเขาสัญชาตญาณ ผ่านอำนาจของเขาขัดแย้ง คนพบพื้นที่ immaterial เห็นขาเข้า และแรงบันดาลใจ แนวความคิดนี้รับรู้ความต้องการพื้นที่ในโลกวัสดุ การรับรู้ซึ่งเป็นทำได้ โดยสมองและมือสมอง conceives พื้นที่ทางคณิตศาสตร์ตัวเลขและมิติ... มือเรื่องต้นแบบผ่าน ทางงานฝีมือ และวิธีใช้ของเครื่องมือและเครื่องจักรความคิดและการแสดงภาพประกอบเพลงมักเกิดขึ้นพร้อมกัน เฉพาะของแต่ละคนกำลังใจ การทราบ และดำเนินการไปจนระดับ และความเร็ว งานสร้างสรรค์ที่แท้จริงโดยเฉพาะผู้ชายมีความรู้และเป็นครูกฎหมายทางกายภาพของสถิตยศาสตร์ dynamics เลนส์ เปลืองให้เขาให้ชีวิตและรูปร่างกับวิสัยทัศน์ของเขาภายใน ในงานศิลปะกฎหมายของโลกทางกายภาพ ทรัพย์สินทางปัญญาโลกและโลกของจิตวิญญาณการทำงาน และแสดงพร้อมกันแสวงที่ไวมาร์ทุกปัจจัยที่ต้องพิจารณาในระบบการศึกษาซึ่งเป็นการผลิตอย่างมนุษย์สร้างสรรค์คือความนัยในเช่นการวิเคราะห์กระบวนการสร้างสรรค์ ในการ ' รัฐแสวงไวมาร์ ' พยายามทำครั้งแรกจะรวมปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้ในโปรแกรมที่สอดคล้องกัน[ ... ] ทฤษฎีหลักสูตรของสถานศึกษาที่ร่วมกับหลักสูตรการปฏิบัติของการโรงเรียนหัตถกรรมประกอบเป็นพื้นฐานของระบบที่ครอบคลุมสำหรับนักเรียนที่มีพรสวรรค์ได้ ของบริษัทเครโดอินเตอร์ถูก: ' การแสวงพยายามประสานทั้งหมดพยายามสร้างสรรค์ เพื่อให้บรรลุ ตกแต่งใหม่ การการรวมกันของการฝึกอบรมในศิลปะและการออกแบบทั้งหมด กลุ่มเป็นเป้าหมายสูงสุด ไกล ถ้าของการแสวงงานศิลปะ - อาคาร - อุปสรรคไม่มีอยู่ในโครงสร้างและศิลปะตกแต่งหลักการพื้นฐานของการแสวงจึงมีความคิดในการสร้างเอกภาพใหม่ผ่านการเชื่อมกันของ 'ศิลปะ' และการเคลื่อนไหวมาก: ความสามัคคีที่มีพื้นฐานในตัวเอง และที่สำคัญonlv เป็นแบบสิ่งมีชีวิตความสำเร็จของมนุษย์ขึ้นอยู่กับการประสานงานที่เหมาะสมของคณะที่สร้างสรรค์ทั้งหมด มันไม่ใช่พอไปโรงเรียนของพวกเขาอีกอย่างหนึ่งต่างหาก: พวกเขาต้องจะต้องฝึกอบรมทั้งหมดที่เหมือนกันเวลา อักขระและขอบเขตของธรรมแสวงมาจากสำนึกนี้หลักสูตรหลักสูตรสอนที่แสวงถูกแบ่งออกเป็น:หลักสูตรเบื้องต้น (Vorlehre)ศึกษาทฤษฎี และปฏิบัติจะดำเนินพร้อมกันเพื่อปล่อยตัวพลังสร้างสรรค์ของนักเรียน เพื่อช่วยให้เขาเข้าใจลักษณะทางกายภาพของวัสดุและกฎหมายพื้นฐานของการออกแบบ ความเข้มข้นในการเคลื่อนไหวเป็นสำนวนเฉพาะ studiously หลีกเลี่ยง สังเกตดูอาการและการแสดง -ตั้งใจแสดงตัวระบุของแบบฟอร์มและเนื้อหา - กำหนดข้อจำกัดของหลักสูตรเบื้องต้น ทำหน้าที่ประธานเป็นการ ปลดปล่อยบุคคล โดยแบ่งรูปแบบทั่วไปของความคิดเพื่อให้ประสบการณ์ส่วนบุคคลและการค้นพบที่จะให้เขาดู potentialities และข้อจำกัดของตัวเอง เหตุนี้รวมงานไม่ได้สำคัญในหลักสูตรเบื้องต้น สังเกตตามอัตวิสัย และประสงค์จะcultivated: ทั้งระบบกฎหมายนามธรรมและการตีความเรื่องวัตถุประสงค์บริการอื่นทั้งหมด ค้นหา และประเมินค่าที่เหมาะสมของแต่ละวิธีของนิพจน์จะขอออก ไปสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคลแตกต่างกันไป คุณได้พบเขาระดับประถมศึกษานิพจน์ในจังหวะอื่นในแสงและเงา มีสามสี สี่ในวัสดุ,, ห้าในเสียง หกในสัดส่วน เจ็ดในไดรฟ์ข้อมูลหรือพื้นที่นามธรรม แปดมีความสัมพันธ์ระหว่างหนึ่งและอื่น หรือ ระหว่างที่สองกับที่สามหรือสี่งานทั้งหมดที่ผลิตในหลักสูตรเบื้องต้นแล้วภายใต้อิทธิพลของผู้สอนมีคุณภาพทางศิลปะเฉพาะในตราบใดโดยตรง และเหตุผลพัฒนาของการบุคคลซึ่งทำหน้าที่วางรากฐานของระเบียบวินัยความคิดสร้างสรรค์สามารถเรียกศิลปะคำสั่งในแบบฟอร์มปัญหาการศึกษาปัญญาขนานไปฝึกอบรมด้วยตนเอง ฝึกงานมีความคุ้นเคยกับเขาในอนาคต stock-in-trade-องค์ประกอบของสีและแบบฟอร์มและกฎหมายที่เป็นหัวข้อแทนที่จะศึกษาการกำหนด individualistic และสุกใสสูตรปัจจุบันที่ทหาร เขาได้รับอุปกรณ์จิตซึ่งรูปร่างของตัวเองความคิดของแบบฟอร์ม เปิดฝึกการวิธีการอำนาจสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคล การสร้างพื้นฐานในแต่ละบุคคลที่แตกต่างกันสามารถร่วมมือกันโดยไม่สูญเสียความเป็นอิสระของศิลปะ ทำงานสถาปัตยกรรมรวมเป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วอลเตอร์ Gropius
"ทฤษฎีและองค์กรของ Bauhaus" (1923)
จิตวิญญาณที่โดดเด่นของยุคของเราเป็นที่รู้จักอยู่แล้วถึงแม้ว่ารูปแบบยังไม่ได้อย่างชัดเจนที่กำหนดไว้
สติคเก่าโลกแนวคิดที่ยึดอัตตาในการต่อสู้กับจักรวาลอย่างรวดเร็วสูญเสียดิน
ในสถานที่ที่จะเพิ่มขึ้นความคิดของความสามัคคีสากลซึ่งตรงข้ามกองกำลังทั้งหมดที่มีอยู่ในสถานะของความสมดุลแน่นอน
นี้ได้รับการยอมรับการเริ่มของเอกภาพที่สำคัญของทุกสิ่งและปรากฏตัวของพวกเขา endows ความพยายามความคิดสร้างสรรค์มีความหมายด้านพื้นฐาน. ไม่มีอีกต่อไปสิ่งที่สามารถอยู่ในการแยก เรารับรู้รูปแบบที่เป็นศูนย์รวมของความคิดทุกชิ้นงานเป็นประกาศของตัวเองอยู่ด้านในสุดของเราทุกคน ทำงานเฉพาะซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของการบังคับภายในสามารถมีความหมายทางจิตวิญญาณ การทำงานของยานยนต์เป็นตายที่เหมาะสมเฉพาะกับเครื่องไม่มีชีวิตชีวา ตราบใด แต่เป็นเครื่องที่เศรษฐกิจยังคงเป็นสิ้นสุดในตัวเองมากกว่าวิธีการพ้นจากภาระสติปัญญาของการใช้แรงงานเครื่องจักรกลที่แต่ละบุคคลจะยังคงเป็นทาสและสังคมจะยังคงเป็นระเบียบ การแก้ปัญหาขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของแต่ละบุคคลเป็นทัศนคติที่มีต่อการทำงานของเขาไม่ได้อยู่ที่ดีขึ้นของสถานการณ์ภายนอกของเขาและได้รับการยอมรับของหลักการใหม่นี้มีความสำคัญที่เด็ดขาดในการสร้างสรรค์งานใหม่. ว่า "สถาบันการศึกษา" เครื่องมือของจิตวิญญาณของเมื่อวานนี้ที่ เป็นสถาบันการศึกษา `. มันปิดศิลปินจากโลกของอุตสาหกรรมและหัตถกรรมและนำจึงเกี่ยวกับการแยกสมบูรณ์ของเขาจากชุมชน ในความสำคัญepochs ในมืออื่น ๆ ที่ศิลปินอุดมศิลปะและงานฝีมือทั้งหมดของชุมชนเพราะเขามีส่วนร่วมในชีวิตของวิชาชีพของตนและเพราะเขาได้มาจากการปฏิบัติจริงเป็นadeptness มากและความเข้าใจเป็นคนงานอื่นๆ ที่เริ่มต้นที่ ด้านล่างและวิธีการทำงานของเขาขึ้น แต่เมื่อเร็ว ๆศิลปินที่ได้รับการเข้าใจผิดจากการเข้าใจผิดร้ายแรงและหยิ่งสนับสนุนโดยรัฐศิลปะที่เป็นอาชีพที่สามารถเข้าใจโดยการศึกษา การศึกษาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถผลิตงานศิลปะ! ไม่ว่าจะดำเนินการเสร็จสิ้นผลิตภัณฑ์คือการออกกำลังกายในความฉลาดหรืองานศิลปะขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละบุคคลผู้ที่สร้างมัน คุณภาพนี้ไม่สามารถได้รับการสอนและไม่สามารถที่จะเรียนรู้ บนมืออื่น ๆ , ชำนาญและความรู้อย่างละเอียดซึ่งเป็นรากฐานที่จำเป็นสำหรับความพยายามสร้างสรรค์ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นคนงานหรือศิลปินที่สามารถสอนและเรียนรู้. แยกของศิลปินการฝึกอบรมทางวิชาการ แต่นำเกี่ยวกับการพัฒนาที่ดี ศิลปะชนชั้นแรงงานลิขิตมาให้ความทุกข์ยากทางสังคม สำหรับวันนี้ทางศิลปะชนชั้นแรงงาน, วางใจในความฝันของอัจฉริยะและพัวพันอยู่ในความคิดของศิลปะที่ถูกเตรียมไว้สำหรับ`อาชีพของสถาปัตยกรรมจิตรกรรมประติมากรรมหรือศิลปะกราฟิกโดยไม่ต้องได้รับอุปกรณ์การศึกษาจริง - ที่อยู่คนเดียวอาจจะมี มั่นใจได้ว่ามันเป็นอิสระทางเศรษฐกิจและความงาม ความสามารถของตนในการวิเคราะห์สุดท้ายถูกกักขังอยู่ในการจัดเรียงของการวาดภาพจิตรกรรมที่ไม่มีความสัมพันธ์กับความเป็นจริงของวัสดุเทคนิคหรือเศรษฐศาสตร์ ขาดทุกการเชื่อมต่อที่สำคัญกับชีวิตของชุมชนที่จะนำไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่หมันเก็งกำไรงาม. ความผิดพลาดที่สอนพื้นฐานของสถาบันการศึกษาที่เกิดขึ้นจากความลุ่มหลงกับความคิดของอัจฉริยะบุคคลและลดมูลค่าของความสำเร็จที่น่ายกย่องที่มีต่อยกย่องน้อยระดับ ตั้งแต่สถาบันการศึกษาได้รับการฝึกฝนมากมายของความสามารถพิเศษเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการวาดภาพและการวาดภาพของผู้ที่แทบจะเป็นหนึ่งในพันกลายเป็นสถาปนิกของแท้หรือจิตรกรมวลที่ดีของเหล่าบุคคลที่เลี้ยงอยู่กับความหวังเท็จและการฝึกฝนให้เป็นนักวิชาการด้านเดียวได้รับการลงโทษชีวิตของกิจกรรมศิลปะที่ไร้ผล ถอดทำงานประสบความสำเร็จในการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ของพวกเขาพบว่าตัวเองมีหมายเลขในหมู่เจ้าหน้าที่สังคมที่ไร้ประโยชน์โดยอาศัยอำนาจของการศึกษาของพวกเขาในชีวิตของการผลิตของประเทศ. กับการพัฒนาของสถาบันการศึกษาศิลปะพื้นบ้านของแท้เสียชีวิตไป สิ่งที่ยังคงเป็นศิลปะการวาดภาพห้องพักออกจากชีวิต ในศตวรรษที่ 19 นี้ลดลงเหลือการผลิตของแต่ละภาพวาดหย่าร้างกันโดยสิ้นเชิงจากความสัมพันธ์ใดๆ กับกิจการสถาปัตยกรรม ในช่วงครึ่งหลังของ 19 ศตวรรษที่เห็นจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านอิทธิพล devitalizing ของสถานศึกษา รัสกินและมอร์ริสในอังกฤษแวนเดอ Velde ในประเทศเบลเยียม Olbrich, Behrens และอื่น ๆ ในเยอรมนีและในที่สุดดอยท์เชอร์Werkbund ทุกแสวงหาและในท้ายที่สุดค้นพบพื้นฐานของการชุมนุมระหว่างความคิดสร้างสรรค์ที่ศิลปินและโลกอุตสาหกรรม ในประเทศเยอรมนี, ศิลปะและงานฝีมือ (Kunstgewerbe) โรงเรียนถูกก่อตั้งขึ้นสำหรับวัตถุประสงค์ของการพัฒนาในคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถได้รับการฝึกฝนในอุตสาหกรรมและหัตถกรรม. แต่สถาบันการศึกษาได้รับการก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงเกินไป: การฝึกอบรมภาคปฏิบัติไม่สูงเกินกว่า dilettantism และdraughted และการแสดงผล `การออกแบบ 'ยังคงอยู่ในเบื้องหน้า รากฐานของความพยายามนี้ถูกวางไม่กว้างพอที่ไม่ลึกพอที่จะใช้ประโยชน์มากกับศิลปะแมงเก่าเทศิลปะแมง [ศิลปะเป็นประโยชน์ของ] ทัศนคติเพื่อให้คนต่างด้าวและเพื่อให้ห่างไกลจากชีวิต [... ] การวิเคราะห์ขั้นตอนการออกแบบวัตถุประสงค์ของความพยายามในการสร้างสรรค์ทัศนศิลป์คือการให้รูปแบบไปยังพื้นที่ ... แต่สิ่งที่เป็นพื้นที่วิธีที่จะสามารถทำความเข้าใจและรับแบบฟอร์มได้หรือไม่... ถึงแม้ว่าเราอาจจะประสบความสำเร็จในการรับรู้ของอนันต์เราสามารถให้รูปแบบไปยังพื้นที่เฉพาะกับวิธีการจำกัด เราตระหนักถึงพื้นที่ผ่านอาตมาไม่มีการแบ่งแยกของเราผ่านกิจกรรมพร้อมกันของจิตวิญญาณจิตใจและร่างกาย ความเข้มข้นเหมือนของกองกำลังทั้งหมดของเรามีความจำเป็นที่จะให้มันในรูปแบบ ผ่านเขาสัญชาตญาณผ่านอำนาจเลื่อนลอยของเขาคนที่ค้นพบพื้นที่ที่สำคัญของวิสัยทัศน์ขาเข้าและแรงบันดาลใจ ความคิดของพื้นที่นี้เรียกร้องสำนึกในโลกวัสดุที่ก่อให้เกิดซึ่งเป็นที่ประสบความสำเร็จโดยสมองและมือ. สมองตั้งครรภ์ของพื้นที่ทางคณิตศาสตร์ในแง่ของจำนวนและขนาด . . . มือโทเรื่องผ่านงานฝีมือและด้วยความช่วยเหลือของเครื่องมือและเครื่องจักร. ความคิดและการมองเห็นอยู่เสมอพร้อมกัน เฉพาะกำลังการผลิตของแต่ละบุคคลที่จะรู้สึกในการรับรู้และการดำเนินการที่แตกต่างกันในระดับและความเร็วในการ งานสร้างสรรค์ที่แท้จริงสามารถทำได้โดยเฉพาะคนที่มีความรู้และการเรียนรู้ของกฎหมายทางกายภาพของสถิตศาสตร์การเปลี่ยนแปลง, เลนส์, อะคูสติกให้เขาที่จะให้ชีวิตและรูปร่างกับวิสัยทัศน์ภายในของเขา ในงานศิลปะกฎหมายของโลกทางกายภาพที่เป็นทางปัญญาโลกและโลกของการทำงานของจิตวิญญาณและมีการแสดงไปพร้อม ๆ กัน. Bauhaus ที่มาร์ปัจจัยที่ทุกคนที่จะต้องได้รับการพิจารณาในระบบการศึกษาซึ่งเป็นในการผลิตอย่างแข็งขันมนุษย์สร้างสรรค์โดยนัยดังกล่าวในการวิเคราะห์ของกระบวนการความคิดสร้างสรรค์ ที่ `รัฐ Bauhaus ที่มาร์'ความพยายามที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นครั้งแรกที่จะรวมปัจจัยเหล่านี้ทั้งหมดในโปรแกรมที่สอดคล้องกัน. [... ] หลักสูตรของสถาบันการศึกษาทางทฤษฎีศิลปะรวมกับหลักสูตรการปฏิบัติของศิลปะและงานฝีมือเป็นโรงเรียนจะเป็นพื้นฐานของระบบที่ครอบคลุมสำหรับนักเรียนที่มีพรสวรรค์ มันลัทธิความเชื่อคือ: `Bauhaus มุ่งมั่นในการประสานงานความคิดสร้างสรรค์ความพยายามทั้งหมดเพื่อให้บรรลุในสถาปัตยกรรมใหม่ที่รวมกันของการฝึกอบรมทั้งหมดในศิลปะและการออกแบบ สุดยอดถ้าห่างไกลเป้าหมายของ Bauhaus เป็นกลุ่มงานศิลปะ- อาคาร - ที่ไม่มีอุปสรรคอยู่ระหว่างโครงสร้างและศิลปะการตกแต่ง. หลักการของ Bauhaus จึงคิดของการสร้างความสามัคคีใหม่ผ่านเชื่อมเข้าด้วยกันของหลาย `ศิลปะและการเคลื่อนไหว: ความสามัคคีที่มีพื้นฐานในชายตัวเองและที่สำคัญ. onlv เป็นสิ่งมีชีวิตความสำเร็จของมนุษย์ขึ้นอยู่กับการประสานงานที่เหมาะสมของทุกคณะมีความคิดสร้างสรรค์ มันไม่พอที่จะโรงเรียนหนึ่งหรืออีกอย่างหนึ่งของพวกเขาต่างหากที่พวกเขาทั้งหมดจะต้องผ่านการฝึกอบรมอย่างทั่วถึงในเวลาเดียวกันเวลา ตัวละครและขอบเขตของคำสอน Bauhaus เป็นผลมาจากการก่อให้เกิดนี้. หลักสูตรหลักสูตรการเรียนการสอนที่ Bauhaus แบ่งออกเป็น: หลักสูตรเบื้องต้น (Vorlehre) การศึกษาปฏิบัติและทฤษฎีที่มีการดำเนินการไปพร้อม ๆ กันเพื่อที่จะปล่อยพลังความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนจะช่วยให้เขาเข้าใจลักษณะทางกายภาพของวัสดุและกฎหมายพื้นฐานของการออกแบบ ความเข้มข้นในการเคลื่อนไหวโวหารใดจะหลีกเลี่ยงอย่างรอบคอบ การสังเกตและการเป็นตัวแทน - มีความตั้งใจในการแสดงตัวตนที่ต้องการของรูปแบบและเนื้อหา - กำหนดขอบเขตของหลักสูตรเบื้องต้น ฟังก์ชั่นหัวหน้าของมันคือการปลดปล่อยของแต่ละบุคคลโดยทำลายลงรูปแบบเดิมของความคิดในการสั่งซื้อเพื่อหลีกทางให้ประสบการณ์ส่วนตัวและการค้นพบซึ่งจะช่วยให้เขาเห็นศักยภาพของตัวเองและข้อจำกัด ด้วยเหตุนี้การทำงานร่วมกันไม่จำเป็นในหลักสูตรเบื้องต้น ทั้งการสังเกตอัตนัยและวัตถุประสงค์จะได้รับการปลูกฝังทั้งสองระบบกฎหมายที่เป็นนามธรรมและการตีความของเรื่องวัตถุประสงค์. เหนือสิ่งอื่นใดการค้นพบและการประเมินมูลค่าที่เหมาะสมของวิธีการของแต่ละบุคคลในการแสดงออกจะต้องขอออก ความเป็นไปได้ความคิดสร้างสรรค์ของบุคคลที่แตกต่างกันไป หนึ่งที่พบว่าระดับประถมศึกษาของเขาแสดงออกในจังหวะอีกในแสงและเงาที่สามในสีที่สี่ในวัสดุที่ห้าในเสียงที่หกในสัดส่วนที่เจ็ดในปริมาณหรือพื้นที่นามธรรมที่แปดในความสัมพันธ์ระหว่างหนึ่งและอื่นหรือระหว่างสองที่สามหรือสี่. การทำงานทั้งหมดที่ผลิตในหลักสูตรเบื้องต้นจะทำภายใต้อิทธิพลของอาจารย์. มันมีคุณภาพของศิลปะเฉพาะในเท่าที่ใด ๆ แสดงออกทางตรงและพัฒนาเหตุผลของแต่ละบุคคลซึ่งทำหน้าที่ในการวางรากฐานของการมีวินัยความคิดสร้างสรรค์สามารถเรียกว่าศิลปะ. การเรียนการสอนในรูปแบบปัญหาการศึกษาทางปัญญาไหลขนานไปกับการฝึกอบรมคู่มือ ฝึกงานจะคุ้นเคยกับเขาในอนาคตหุ้นในการค้า - องค์ประกอบของรูปแบบและสีและกฎหมายที่พวกเขาอาจมี. แทนการศึกษาสูตรคณิตศาสตร์และสุกใสโดยพลการในปัจจุบันสถาบันการศึกษาที่เขาจะได้รับอุปกรณ์จิตที่เพื่อรูปร่างความคิดของตัวเองในรูปแบบ การฝึกอบรมนี้จะเปิดทางให้พลังความคิดสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคลการสร้างพื้นฐานที่บุคคลที่แตกต่างกันสามารถให้ความร่วมมือโดยไม่สูญเสียความเป็นอิสระของศิลปะของพวกเขา งานสถาปัตยกรรมโดยรวมจะกลายเป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วอลเตอร์ โกรเปียส
" ทฤษฎีและองค์กรของ Bauhaus ( 1923 )
วิญญาณเด่นของยุคของเราได้รู้จัก แม้ว่ารูปแบบจะยังไม่ชัด
ที่กําหนด สติคเก่าโลกแนวคิดที่เห็นอัตตาในการต่อต้านการเป็นจักรวาล
อย่างรวดเร็วการสูญเสียดิน ในสถานที่ขึ้นแนวคิดของความสามัคคีสากลซึ่งทุกกองกำลังของฝ่ายตรงข้าม
อยู่ในสถานะของการสมดุลสัมบูรณ์ นี่เป็นการยอมรับของที่จำเป็นทุกอย่าง และการปรากฏตัวของพวกเขาสมบูรณ์
ความพยายามสร้างสรรค์ที่มีความหมายภายในพื้นฐาน .
ไม่อะไรอยู่ในแยก เรารับรู้ทุกรูปแบบเป็นรูปธรรมของความคิด
ทุกชิ้นงานเป็นภาพสะท้อนของตัวตนข้างในของเรา เฉพาะงานที่เป็นผลิตภัณฑ์ของ
ภายในการบังคับสามารถมีความหมายทางจิตวิญญาณ งานที่มีชีวิตชีวา , ที่เหมาะสมเท่านั้นที่จะ
เครื่องตาย ยาวมาก แต่เครื่องยังคงเป็นเศรษฐกิจที่สิ้นสุดในตัวเองมากกว่า
วิธีการพ้นสติปัญญาจากภาระของแรงงานกล บุคคลนั้นจะยังคงอยู่และจะยังคงเป็นทาส
สังคมสับสน โซลูชั่นขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของแต่ละคน
ทัศนคติต่อการทำงานของเขา ไม่ใช่ที่ที่ดีขึ้นของสถานการณ์ภายนอก และการยอมรับของ
หลักการใหม่นี้มีความสําคัญ เฉียบขาด เพื่อสร้างสรรค์งานใหม่ ๆ

" Academy " เครื่องมือของจิตวิญญาณของเมื่อวานเป็น " สถาบัน " มันปิดศิลปินจากโลกของ
และอุตสาหกรรมหัตถกรรม จึงนำเรื่องการแยกที่สมบูรณ์ของเขาจากชุมชน ในยุคสมัยที่สําคัญ
,บนมืออื่น ๆ , ศิลปินอุดมทั้งหมดและงานศิลปะของชุมชน เพราะเขาเคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
- และเนื่องจากเขาได้รับผ่านการปฏิบัติจริงเป็น adeptness และ
เข้าใจเป็นอื่น ๆคนที่เริ่มต้นที่ด้านล่างและทำงานทางของเขาขึ้น แต่เมื่อเร็วๆนี้
ศิลปินถูกผิดโดยเข้าใจผิดร้ายแรง และหยิ่งยโส ได้รับการส่งเสริมจากรัฐ ว่า ศิลปะเป็นอาชีพ
ซึ่งสามารถควบคุมได้ด้วยการศึกษา ตนคนเดียวไม่เคยผลิตงานศิลปะ ว่าเสร็จ
ผลิตภัณฑ์คือการออกกำลังกายในความฉลาด หรือผลงานศิลปะ ขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนที่
สร้างมัน ภาพนี้ไม่สามารถสอนและไม่สามารถเรียนรู้ บนมืออื่น ๆ ,
ความชํานาญด้วยตนเอง และความรู้ที่เป็นรากฐานที่จำเป็นสำหรับสร้างสรรค์ ความพยายาม ไม่ว่า
คนงานหรือศิลปินสามารถสอนและเรียนรู้ การแยกของศิลปิน

อบรมทางวิชาการ อย่างไรก็ตาม ได้นำเรื่องการพัฒนาของกรรมาชีพศิลปะที่ยิ่งใหญ่
กำหนดให้ความทุกข์ทางสังคม สำหรับกรรมาชีพศิลปะนี้ ท่านเข้าไปในความฝันของอัจฉริยะ enmeshed ใน
ศิลปะความคิด , ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับ ' อาชีพ ' ของ สถาปัตยกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม หรือ
กราฟิกศิลปะโดยไม่ได้รับอุปกรณ์การศึกษา - จริงซึ่งคนเดียวน่าจะมั่นใจ
ของเศรษฐกิจและความเป็นอิสระของความงาม ความสามารถในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย คือ แคบไป เรียง
รูปวาดภาพวาดที่ไม่มีความสัมพันธ์กับความเป็นจริงของวัสดุ เทคนิค หรือ เศรษฐศาสตร์ ขาด
ทั้งหมดสำคัญที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของชุมชนย่อมที่จะนำความงาม
แห้งแล้งเท่านั้นความผิดพลาดเกิดขึ้นจากพื้นฐานของอาจารย์โรงเรียนวุ่นกับความคิดของอัจฉริยะบุคคล
และลดคุณค่าน่ายกย่องกลุ่มน้อยกว่ารุ่งเรือง
) เนื่องจากโรงเรียนฝึกมากมายของไมเนอร์ พรสวรรค์ในการวาดภาพระบายสี ซึ่ง
แทบหนึ่งในพันเป็นสถาปนิก จิตรกร ของแท้ หรือ มวลที่ดีของบุคคลเหล่านี้
,เลี้ยงเมื่อความหวังเท็จและฝึกเป็นรักข้างเดียวนักวิชาการคือใช้ชีวิต
กิจกรรมศิลปะที่ไร้ประโยชน์ unequipped การทำงานประสบความสำเร็จในการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ พวกเขาพบตัวเองนับในหมู่
โดรน สังคมไร้ประโยชน์ นามของตนของพวกเขาในชีวิตการผลิตของประเทศ
.
กับการพัฒนาโรงเรียนแท้ ศิลปะพื้นบ้าน ตายทันทีสิ่งที่ยังคงเป็น
ห้องวาดภาพศิลปะแยกออกจากชีวิต ในศตวรรษที่ 19 นี้ลดลงไปการผลิตภาพวาดบุคคล
ทั้งหมดหย่าจากความสัมพันธ์ใด ๆที่องค์กรสถาปัตยกรรม ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19
เห็นจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้าน devitalizing อิทธิพลของโรงเรียน . รัสกินและ
มอร์ริสในอังกฤษ แวน เดอ เวลเด้ ใน olbrich , เบลเยียมDefault และคนอื่น ๆในเยอรมัน และในที่สุด
Deutsche werkbund ทั้งหมดพยายามและในที่สุดค้นพบพื้นฐานของการรวมตัวระหว่างศิลปินสร้างสรรค์
และโลกอุตสาหกรรม ในเยอรมัน , ศิลปะและงานฝีมือ ( kunstgewerbe ) โรงเรียนก่อตั้ง
วัตถุประสงค์ของการพัฒนา ในรุ่นใหม่ บุคคลผู้มีความสามารถในการฝึกอบรมและอุตสาหกรรมหัตถกรรม .
แต่โรงเรียนก็ให้แน่นขึ้น :การฝึกปฏิบัติไม่สูงเกิน dilettantism และ
draughted และการแสดงผล ` การออกแบบ ' อยู่ในเบื้องหน้า รากฐานของความพยายามที่ถูกวาง
ไม่กว้างพอ หรือลึกพอที่จะใช้ประโยชน์มากกับเก่าศิลปะเทศิลปะ [ ศิลปะเพื่อ ]
ทัศนคติ ดังนั้นคนต่างด้าวและเพื่อให้ห่างไกลจากชีวิต [ . . . . . . . ]

การวิเคราะห์กระบวนการออกแบบ