Neonatal physiologic jaundice resul

Neonatal physiologic jaundice results from simultaneous occurrence of the following two phenomena[1] :

Bilirubin production is elevated because of increased breakdown of fetal erythrocytes. This is the result of the shortened lifespan of fetal erythrocytes and the higher erythrocyte mass in neonates.
Hepatic excretory capacity is low both because of low concentrations of the binding protein ligandin in the hepatocytes and because of low activity of glucuronyl transferase, the enzyme responsible for binding bilirubin to glucuronic acid, thus making bilirubin water soluble (conjugation).
Bilirubin is produced in the reticuloendothelial system as the end product of heme catabolism and is formed through oxidation-reduction reactions. Approximately 75% of bilirubin is derived from hemoglobin, but degradation of myoglobin, cytochromes, and catalase also contributes. In the first oxidation step, biliverdin is formed from heme through the action of heme oxygenase, the rate-limiting step in the process, releasing iron and carbon monoxide. The iron is conserved for reuse, whereas carbon monoxide is excreted through the lungs and can be measured in the patient's breath to quantify bilirubin production.

Next, water-soluble biliverdin is reduced to bilirubin, which, because of the intramolecular hydrogen bonds, is almost insoluble in water in its most common isomeric form (bilirubin IXα Z,Z). Because of its hydrophobic nature, unconjugated bilirubin is transported in the plasma tightly bound to albumin. Binding to other proteins and erythrocytes also occurs, but the physiologic role is probably limited. Binding of bilirubin to albumin increases postnatally with age and is reduced in infants who are ill.

The presence of endogenous and exogenous binding competitors, such as certain drugs, also decreases the binding affinity of albumin for bilirubin. A minute fraction of unconjugated bilirubin in serum is not bound to albumin. This free bilirubin is able to cross lipid-containing membranes, including the blood-brain barrier, leading to neurotoxicity. In fetal life, free bilirubin crosses the placenta, apparently by passive diffusion, and excretion of bilirubin from the fetus occurs primarily through the maternal organism.

When it reaches the liver, bilirubin is transported into liver cells, where it binds to ligandin. Uptake of bilirubin into hepatocytes increases with increasing ligandin concentrations. Ligandin concentrations are low at birth but rapidly increase over the first few weeks of life. Ligandin concentrations may be increased by the administration of pharmacologic agents such as phenobarbital.

Bilirubin is bound to glucuronic acid (conjugated) in the hepatocyte endoplasmic reticulum in a reaction catalyzed by uridine diphosphoglucuronyltransferase (UDPGT). Monoconjugates are formed first and predominate in the newborn. Diconjugates appear to be formed at the cell membrane and may require the presence of the UDPGT tetramer.

Bilirubin conjugation is biologically critical because it transforms a water-insoluble bilirubin molecule into a water-soluble molecule. Water-solubility allows conjugated bilirubin to be excreted into bile. UDPGT activity is low at birth but increases to adult values by age 4-8 weeks. In addition, certain drugs (phenobarbital, dexamethasone, clofibrate) can be administered to increase UDPGT activity.

Infants who have Gilbert syndrome or who are compound heterozygotes for the Gilbert promoter and structural mutations of the UDPGT1A1 coding region are at an increased risk of significant hyperbilirubinemia. Interactions between the Gilbert genotype and hemolytic anemias such as glucose-6-phosphatase dehydrogenase (G-6-PD) deficiency, hereditary spherocytosis, or ABO hemolytic disease also appear to increase the risk of severe neonatal jaundice.

Further, the observation of jaundice in some infants with hypertrophic pyloric stenosis may also be related to a Gilbert-type variant. Genetic polymorphism for the organic anion transporter protein OATP-2 correlates with a 3-fold increased risk for developing marked neonatal jaundice. Combination of the OATP-2 gene polymorphism with a variant UDPGT1A1 gene further increases this risk to 22-fold.[2] Studies also suggest that polymorphisms in the gene for glutathione-S-transferase (ligandin) may contribute to higher levels of total serum bilirubin.

Thus, some interindividual variations in the course and severity of neonatal jaundice may be explained genetically. As the impact of these genetic variants is more fully understood, development of a genetic test panel for risk of severe and/or prolonged neonatal jaundice may become feasible.[3]

Once excreted into bile and transferred to the intestines, bilirubin is eventually reduced to colorless tetrapyrroles by microbes in the colon. However, some deconjugation occurs in the proximal small intestine through the action of B-glucuronidases located in the brush border. This unconjugated bilirubin can be reabsorbed into the circulation, increasing the total plasma bilirubin pool. This cycle of uptake, conjugation, excretion, deconjugation, and reabsorption is termed 'enterohepatic circulation'. The process may be extensive in the neonate, partly because nutrient intake is limited in the first days of life, prolonging the intestinal transit time.

In mother-infant dyads who are experiencing difficulties with the establishment of breast feeding, inadequate fluid and nutrient intake often leads to significant postnatal weight loss in the infant. Such infants have an increased risk of developing jaundice through increased enterohepatic circulation, as described above. This phenomenon is often referred to as breastfeeding jaundice and is different from the breast milk jaundice described below.

Certain factors present in the breast milk of some mothers may also contribute to increased enterohepatic circulation of bilirubin (breast milk jaundice). β-glucuronidase may play a role by uncoupling bilirubin from its binding to glucuronic acid, thus making it available for reabsorption. Data suggest that the risk of breast milk jaundice is significantly increased in infants who have genetic polymorphisms in the coding sequences of the UDPGT1A1 or OATP2 genes. Although the mechanism that causes this phenomenon is not yet agreed on, evidence suggests that supplementation with certain breast milk substitutes may reduce the degree of breast milk jaundice (see Other therapies).

Neonatal jaundice, although a normal transitional phenomenon in most infants, can occasionally become more pronounced. Blood group incompatibilities (eg, Rh, ABO) may increase bilirubin production through increased hemolysis. Historically, Rh isoimmunization was an important cause of severe jaundice, often resulting in the development of kernicterus. Although this condition has become relatively rare in industrialized countries following the use of Rh prophylaxis in Rh-negative women, Rh isoimmunization remains common in developing countries.

Nonimmune hemolytic disorders (spherocytosis, G-6-PD deficiency) may also cause increased jaundice, and increased hemolysis appears to have been present in some of the infants reported to have developed kernicterus in the United States in the past 15-20 years. The possible interaction between such conditions and genetic variants of the Gilbert and UDPGT1A1 genes, as well as genetic variants of several other proteins and enzymes involved in bilirubin metabolism, is discussed above.

These discoveries also highlight the challenges involved in the common use of the terms physiologic jaundice and pathologic jaundice. Although physiologic jaundice is a helpful concept from a didactic perspective, applying it to an actual neonate with jaundice is more difficult.

Consider the following metaphor: Think of total serum bilirubin in neonatal jaundice as a mountain covered by a glacier. If a measurement of the height of the mountain is taken when standing on the summit, the amount of rock and the amount of ice that comprise this measurement is unclear. The same is true for many total serum bilirubin values obtained in neonatal jaundice. An underpinning of physiologic processes and pathological process (eg, Rhesus incompatibility) may clearly contribute to the measurement. However, how much of the measured total value comes from each of these components is unclear. Also, because genetic variants in bilirubin metabolism are only exceptionally pursued in the diagnostic work-up of infants with jaundice, their possible contribution to the measured total serum bilirubin is usually unknown.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทารกแรกเกิด physiologic jaundice ผลลัพธ์จากการเกิดขึ้นพร้อมกันของปรากฏการณ์สองต่อไปนี้ [1]:ผลิต bilirubin เป็นการยกระดับเนื่องจากครรภ์ erythrocytes แบ่งเพิ่มขึ้น นี่คือผลของอายุย่อ erythrocytes ครรภ์และมวลของเม็ดเลือดแดงสูงกว่าใน neonatesกำลังขับถ่ายตับมีน้อยเนื่อง จากความเข้มข้นต่ำสุดของ ligandin โปรตีนรวมใน hepatocytes และเนื่อง จากกิจกรรมต่ำของ glucuronyl transferase เอนไซม์ที่รับผิดชอบสำหรับผูก bilirubin glucuronic กรด จึง ทำน้ำ bilirubin ละลาย (conjugation)Bilirubin ผลิตในระบบ reticuloendothelial เป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของ heme แคแทบอลิซึม และจะเกิดขึ้นผ่านปฏิกิริยา oxidation-reduction ประมาณ 75% ของ bilirubin ได้รับมาจากฮีโมโกลบิน แต่ของไมโยโกลบิน cytochromes และ catalase ยังสนับสนุน ในขั้นแรกในการออกซิเดชัน biliverdin จะเกิดขึ้นจาก heme ผ่านการดำเนินการของ heme oxygenase ขั้นตอนการจำกัดอัตราในกระบวนการ ปล่อยเหล็กและคาร์บอนมอนอกไซด์ เหล็กจะอยู่ในนำ ในขณะที่คาร์บอนมอนอกไซด์ excreted ผ่านปอด และสามารถวัดได้ในลมหายใจของผู้ป่วยเพื่อกำหนดปริมาณ bilirubin ผลิตถัดไป ที่ละลายใน biliverdin จะลดลงเป็น bilirubin ที่ เนื่องจากพันธบัตรไฮโดรเจน intramolecular แทบละลายได้ในน้ำในรูปแบบ isomeric ทั่ว (bilirubin IXα Z, Z) เนื่องจากลักษณะ hydrophobic เป็นการขนส่ง unconjugated bilirubin ในพลาสม่ากับ albumin แน่น ผูกกับโปรตีนและ erythrocytes อื่น ๆ นอกจากนี้ยังเกิดขึ้น แต่บทบาท physiologic จำกัดคง ผูกของ albumin กับ bilirubin เพิ่ม postnatally อายุ และลดลงในทารกที่ป่วยสถานะของคู่แข่งรวม endogenous และบ่อย เช่นยาเสพติดบางอย่าง นอกจากนี้ยังลดความสัมพันธ์รวมของ albumin ใน bilirubin เศษเสี้ยวนาทีของ unconjugated bilirubin ในซีรั่มไม่ได้ถูกผูกไว้กับ albumin Bilirubin ฟรีนี้สามารถข้ามไขมันที่ประกอบด้วยเยื่อหุ้ม รวมเลือด–สมองอุปสรรค นำ neurotoxicity ได้ ในชีวิตและทารกในครรภ์ bilirubin ฟรีตัดรก เห็นได้ชัด โดยแฝงแพร่ และการขับถ่ายของ bilirubin จากทารกในครรภ์ที่เกิดขึ้น โดยสิ่งมีชีวิตแม่เป็นหลักเมื่อถึงตับ bilirubin จะขนส่งลงในเซลล์ตับ ซึ่งมัน binds ไป ligandin เพิ่มของ bilirubin ใน hepatocytes ด้วยเพิ่มความเข้มข้น ligandin Ligandin ความเข้มข้นต่ำเกิด ได้อย่างรวดเร็วเพิ่มสองสามสัปดาห์แรกของชีวิต อาจจะเพิ่มความเข้มข้นของ Ligandin โดยตัวแทน pharmacologic เช่น phenobarbitalBilirubin is bound to glucuronic acid (conjugated) in the hepatocyte endoplasmic reticulum in a reaction catalyzed by uridine diphosphoglucuronyltransferase (UDPGT). Monoconjugates are formed first and predominate in the newborn. Diconjugates appear to be formed at the cell membrane and may require the presence of the UDPGT tetramer.Bilirubin conjugation is biologically critical because it transforms a water-insoluble bilirubin molecule into a water-soluble molecule. Water-solubility allows conjugated bilirubin to be excreted into bile. UDPGT activity is low at birth but increases to adult values by age 4-8 weeks. In addition, certain drugs (phenobarbital, dexamethasone, clofibrate) can be administered to increase UDPGT activity.Infants who have Gilbert syndrome or who are compound heterozygotes for the Gilbert promoter and structural mutations of the UDPGT1A1 coding region are at an increased risk of significant hyperbilirubinemia. Interactions between the Gilbert genotype and hemolytic anemias such as glucose-6-phosphatase dehydrogenase (G-6-PD) deficiency, hereditary spherocytosis, or ABO hemolytic disease also appear to increase the risk of severe neonatal jaundice.Further, the observation of jaundice in some infants with hypertrophic pyloric stenosis may also be related to a Gilbert-type variant. Genetic polymorphism for the organic anion transporter protein OATP-2 correlates with a 3-fold increased risk for developing marked neonatal jaundice. Combination of the OATP-2 gene polymorphism with a variant UDPGT1A1 gene further increases this risk to 22-fold.[2] Studies also suggest that polymorphisms in the gene for glutathione-S-transferase (ligandin) may contribute to higher levels of total serum bilirubin.Thus, some interindividual variations in the course and severity of neonatal jaundice may be explained genetically. As the impact of these genetic variants is more fully understood, development of a genetic test panel for risk of severe and/or prolonged neonatal jaundice may become feasible.[3]Once excreted into bile and transferred to the intestines, bilirubin is eventually reduced to colorless tetrapyrroles by microbes in the colon. However, some deconjugation occurs in the proximal small intestine through the action of B-glucuronidases located in the brush border. This unconjugated bilirubin can be reabsorbed into the circulation, increasing the total plasma bilirubin pool. This cycle of uptake, conjugation, excretion, deconjugation, and reabsorption is termed 'enterohepatic circulation'. The process may be extensive in the neonate, partly because nutrient intake is limited in the first days of life, prolonging the intestinal transit time.In mother-infant dyads who are experiencing difficulties with the establishment of breast feeding, inadequate fluid and nutrient intake often leads to significant postnatal weight loss in the infant. Such infants have an increased risk of developing jaundice through increased enterohepatic circulation, as described above. This phenomenon is often referred to as breastfeeding jaundice and is different from the breast milk jaundice described below.Certain factors present in the breast milk of some mothers may also contribute to increased enterohepatic circulation of bilirubin (breast milk jaundice). β-glucuronidase may play a role by uncoupling bilirubin from its binding to glucuronic acid, thus making it available for reabsorption. Data suggest that the risk of breast milk jaundice is significantly increased in infants who have genetic polymorphisms in the coding sequences of the UDPGT1A1 or OATP2 genes. Although the mechanism that causes this phenomenon is not yet agreed on, evidence suggests that supplementation with certain breast milk substitutes may reduce the degree of breast milk jaundice (see Other therapies).Neonatal jaundice, although a normal transitional phenomenon in most infants, can occasionally become more pronounced. Blood group incompatibilities (eg, Rh, ABO) may increase bilirubin production through increased hemolysis. Historically, Rh isoimmunization was an important cause of severe jaundice, often resulting in the development of kernicterus. Although this condition has become relatively rare in industrialized countries following the use of Rh prophylaxis in Rh-negative women, Rh isoimmunization remains common in developing countries.
Nonimmune hemolytic disorders (spherocytosis, G-6-PD deficiency) may also cause increased jaundice, and increased hemolysis appears to have been present in some of the infants reported to have developed kernicterus in the United States in the past 15-20 years. The possible interaction between such conditions and genetic variants of the Gilbert and UDPGT1A1 genes, as well as genetic variants of several other proteins and enzymes involved in bilirubin metabolism, is discussed above.

These discoveries also highlight the challenges involved in the common use of the terms physiologic jaundice and pathologic jaundice. Although physiologic jaundice is a helpful concept from a didactic perspective, applying it to an actual neonate with jaundice is more difficult.

Consider the following metaphor: Think of total serum bilirubin in neonatal jaundice as a mountain covered by a glacier. If a measurement of the height of the mountain is taken when standing on the summit, the amount of rock and the amount of ice that comprise this measurement is unclear. The same is true for many total serum bilirubin values obtained in neonatal jaundice. An underpinning of physiologic processes and pathological process (eg, Rhesus incompatibility) may clearly contribute to the measurement. However, how much of the measured total value comes from each of these components is unclear. Also, because genetic variants in bilirubin metabolism are only exceptionally pursued in the diagnostic work-up of infants with jaundice, their possible contribution to the measured total serum bilirubin is usually unknown.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทารกแรกเกิดดีซ่านผลทางสรีรวิทยาจากการเกิดขึ้นพร้อมกันของสองต่อไปนี้ปรากฏการณ์ [1]: การผลิตบิลิรูบินสูงเป็นเพราะรายละเอียดที่เพิ่มขึ้นของเม็ดเลือดแดงของทารกในครรภ์ นี้เป็นผลมาจากอายุการใช้งานสั้นลงของเม็ดเลือดแดงของทารกในครรภ์และมวลของเม็ดเลือดแดงสูงขึ้นในทารกแรกเกิดได้. ตับความจุขับถ่ายอยู่ในระดับต่ำทั้งสองเพราะความเข้มข้นต่ำของโปรตีน ligandin ผูกพันในเซลล์ตับและเนื่องจากของกิจกรรมต่ำของ transferase glucuronyl เอนไซม์ที่รับผิดชอบในการ บิลิรูบินผูกพันกับ glucuronic กรดจึงทำให้บิลิรูบินที่ละลายน้ำได้ (ผัน). บิลิรูบินที่ผลิตในระบบ reticuloendothelial เป็นผลิตภัณฑ์ในตอนท้ายของ catabolism heme และจะเกิดขึ้นผ่านปฏิกิริยาออกซิเดชันลด ประมาณ 75% ของบิลิรูบินมาจากฮีโมโกล แต่การย่อยสลายของ myoglobin, ไซโตโครมและ catalase ยังมีส่วนช่วย ในขั้นตอนการเกิดออกซิเดชันแรก biliverdin จะเกิดขึ้นจาก heme ผ่านการกระทำของ heme oxygenase อัตรา จำกัด ขั้นตอนในกระบวนการปล่อยเหล็กและคาร์บอนมอนออกไซด์ เหล็กเป็นป่าสงวนเพื่อนำมาใช้ในขณะที่ก๊าซคาร์บอนมอนออกไซด์จะถูกขับออกมาทางปอดและสามารถวัดได้ในลมหายใจของผู้ป่วยที่จะหาจำนวนการผลิตบิลิรูบิน. ถัดไป biliverdin ละลายน้ำจะลดลงไปบิลิรูบินซึ่งเพราะพันธะไฮโดรเจนภายในโมเลกุลเกือบ ไม่ละลายในน้ำในรูปแบบ isomeric ที่พบมากที่สุด (บิลิรูบินIXα Z, Z) เพราะธรรมชาติของน้ำของบิลิรูบิน unconjugated จะถูกส่งในพลาสม่าที่ถูกผูกไว้อย่างแน่นหนากับโปรตีนชนิดหนึ่ง ผูกกับโปรตีนอื่น ๆ และเม็ดเลือดแดงยังเกิดขึ้น แต่บทบาททางสรีรวิทยาอาจจะถูก จำกัด มีผลผูกพันของการเพิ่มขึ้นของบิลิรูบินอัลบูมิ postnatally กับอายุและจะลดลงในเด็กทารกที่กำลังป่วย. การปรากฏตัวของคู่แข่งที่มีผลผูกพันภายนอกและภายนอกเช่นยาบางชนิดยังลดผูกพันใกล้ชิดของโปรตีนชนิดหนึ่งสำหรับบิลิรูบิน เศษนาทีของบิลิรูบินในซีรั่ม unconjugated จะไม่ผูกพันกับโปรตีนชนิดหนึ่ง นี้บิลิรูบินฟรีสามารถข้ามเยื่อไขมันที่มีรวมทั้งอุปสรรคเลือดสมองที่นำไปสู่พิษต่อระบบประสาท ในชีวิตของทารกในครรภ์บิลิรูบินจ่ายรกเห็นได้ชัดโดยการแพร่เรื่อย ๆ และการขับถ่ายของบิลิรูบินจากทารกในครรภ์เกิดขึ้นส่วนใหญ่ผ่านชีวิตของมารดา. เมื่อมาถึงตับบิลิรูบินจะถูกส่งเข้าสู่เซลล์ตับที่มันผูกกับ ligandin การดูดซึมของบิลิรูบินเข้าสู่การเพิ่มขึ้นของเซลล์ตับที่มีการเพิ่มความเข้มข้น ligandin ความเข้มข้น Ligandin อยู่ในระดับต่ำที่เกิด แต่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่สัปดาห์แรกของชีวิต Ligandin ความเข้มข้นอาจจะเพิ่มขึ้นจากการบริหารงานของตัวแทนยาเช่น phenobarbital. บิลิรูบินถูกผูกไว้กับ glucuronic กรด (ผัน) ใน hepatocyte ร่างแหเอนโดพลาซึมในปฏิกิริยาเร่งปฏิกิริยาด้วย uridine diphosphoglucuronyltransferase (UDPGT) Monoconjugates จะเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกและครอบงำในทารกแรกเกิด Diconjugates ปรากฏที่จะเกิดขึ้นในเยื่อหุ้มเซลล์และอาจจำเป็นต้องมี tetramer UDPGT ที่. ผันบิลิรูบินที่มีความสำคัญทางชีวภาพเพราะแปลงโมเลกุลบิลิรูบินไม่ละลายน้ำเป็นโมเลกุลที่ละลายน้ำได้ สามารถในการละลายน้ำช่วยผันบิลิรูบินที่จะขับออกมาลงในน้ำดี กิจกรรม UDPGT อยู่ในระดับต่ำที่เกิดเพิ่มขึ้น แต่ค่าผู้ใหญ่อายุ 4-8 สัปดาห์ นอกจากนี้ยาบางชนิด (phenobarbital, dexamethasone, clofibrate) สามารถบริหารเพื่อเพิ่มกิจกรรม UDPGT. ทารกที่มีอาการของโรคกิลเบิร์หรือผู้ที่ heterozygotes สารประกอบสำหรับโปรโมเตอร์กิลเบิร์และการกลายพันธุ์ของโครงสร้างของภูมิภาคเข้ารหัส UDPGT1A1 อยู่ที่ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะอย่างมีนัยสำคัญ . ปฏิสัมพันธ์ระหว่างจีโนไทป์กิลเบิร์และ anemias hemolytic เช่นกลูโคส-6-phosphatase dehydrogenase (G-6-PD) ขาด spherocytosis ทางพันธุกรรมหรือโรค hemolytic ABO ยังปรากฏให้เพิ่มความเสี่ยงของโรคดีซ่านทารกแรกเกิดอย่างรุนแรง. นอกจากการสังเกตอาการตัวเหลืองใน ทารกบางคนที่มีตีบ pyloric hypertrophic ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับตัวแปรที่กิลเบิร์ชนิด ความแตกต่างทางพันธุกรรมสำหรับขนส่งสารอินทรีย์ประจุลบโปรตีนมีความสัมพันธ์ OATP-2 กับ 3 เท่าความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการพัฒนาทำเครื่องหมายดีซ่านทารกแรกเกิด การรวมกันของ OATP-2 ความแตกต่างของยีนที่มี UDPGT1A1 ยีนเพิ่มขึ้นต่อความเสี่ยงนี้ถึง 22 เท่า. [2] การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าความหลากหลายในยีนของกลูตาไธโอน-S-transferase (ligandin) อาจนำไปสู่ระดับที่สูงขึ้นของซีรั่มรวม บิลิรูบิน. ดังนั้นบางรูปแบบ interindividual ในหลักสูตรและความรุนแรงของอาการตัวเหลืองของทารกแรกเกิดอาจจะอธิบายได้ทางพันธุกรรม ในฐานะที่เป็นผลกระทบของสายพันธุ์ทางพันธุกรรมเหล่านี้เป็นที่เข้าใจกันมากขึ้นอย่างเต็มที่การพัฒนาแผงทดสอบทางพันธุกรรมสำหรับความเสี่ยงของการรุนแรงและ / หรือเป็นเวลานานอาการตัวเหลืองของทารกแรกเกิดอาจเป็นไปได้. [3] ขับออกมาเมื่อเข้าสู่น้ำดีและโอนไปยังลำไส้บิลิรูบินจะลดลงในที่สุด tetrapyrroles ไม่มีสีโดยจุลินทรีย์ในลำไส้ใหญ่ อย่างไรก็ตาม deconjugation บางอย่างเกิดขึ้นในลำไส้เล็กใกล้ชิดผ่านการกระทำของ B-glucuronidases ตั้งอยู่ในชายแดนแปรง บิลิรูบิน unconjugated นี้สามารถดูดซึมกลับเข้ามาในการไหลเวียนที่เพิ่มขึ้นสระว่ายน้ำบิลิรูบินพลาสม่ารวม วงจรของการดูดซึมนี้ผันขับถ่าย, deconjugation และดูดซึมเรียกว่า 'การไหลเวียน enterohepatic' กระบวนการนี้อาจจะมีอย่างกว้างขวางในทารกส่วนหนึ่งเป็นเพราะการบริโภคอาหารที่มี จำกัด ในวันแรกของชีวิตยืดเวลาการขนส่งลำไส้. ใน dyads แม่ทารกที่กำลังประสบปัญหากับการจัดตั้งของการให้อาหารเต้านม, น้ำไม่เพียงพอและการบริโภคอาหารที่มักจะ นำไปสู่การสูญเสียน้ำหนักหลังคลอดที่สำคัญในเด็กทารก ทารกดังกล่าวมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของการพัฒนาโรคดีซ่านผ่านการไหลเวียนเพิ่มขึ้น enterohepatic ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ปรากฏการณ์นี้มักจะเรียกว่าดีซ่านเลี้ยงลูกด้วยนมและแตกต่างจากโรคดีซ่านเต้านมอธิบายไว้ด้านล่าง. ปัจจัยบางอย่างที่อยู่ในเต้านมของมารดาบางคนก็อาจจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการไหลเวียน enterohepatic บิลิรูบิน (ดีซ่านเต้านม) เบต้า glucuronidase อาจมีบทบาทสำคัญโดย uncoupling บิลิรูบินจากที่มีผลผูกพันในการ glucuronic กรดจึงทำให้มันสามารถใช้ได้สำหรับการดูดซึม ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงของโรคดีซ่านเต้านมจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทารกที่มีความหลากหลายทางพันธุกรรมในลำดับการเข้ารหัสของ UDPGT1A1 หรือ OATP2 ยีน แม้ว่ากลไกที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์นี้ไม่ได้ตกลงกันได้อยู่บนหลักฐานแสดงให้เห็นว่าอาหารเสริมที่มีสารทดแทนนมแม่บางอย่างอาจช่วยลดระดับของโรคดีซ่านเต้านม (ดูการรักษาอื่น ๆ ). ดีซ่านทารกแรกเกิดถึงแม้จะเป็นปรากฏการณ์ที่เปลี่ยนผ่านตามปกติในทารกส่วนใหญ่สามารถเป็นครั้งคราว กลายเป็นที่เด่นชัดมากขึ้น เลือดกลุ่มกันไม่ได้ (เช่น Rh, ABO) อาจเพิ่มการผลิตเม็ดเลือดแดงแตกบิลิรูบินผ่านเพิ่มขึ้น อดีต Rh แอนติเจนเป็นสาเหตุสำคัญของโรคดีซ่านรุนแรงมักจะเกิดในการพัฒนาของ kernicterus แม้ว่าสภาพนี้ได้กลายเป็นที่ค่อนข้างหายากในประเทศอุตสาหกรรมต่อไปนี้การใช้งานของการป้องกันโรค Rh ในผู้หญิง Rh-ลบแอนติเจน Rh ยังคงอยู่ร่วมกันในการพัฒนาประเทศ. Nonimmune ความผิดปกติของ hemolytic (spherocytosis ขาด G-6-PD) ยังอาจทำให้เกิดอาการตัวเหลืองที่เพิ่มขึ้นและ hemolysis เพิ่มขึ้นดูเหมือนจะได้รับในปัจจุบันในบางส่วนของทารกที่มีการรายงานจะมีการพัฒนา kernicterus ในประเทศสหรัฐอเมริกาใน 15-20 ปีที่ผ่านมา การทำงานร่วมกันเป็นไปได้ระหว่างเงื่อนไขดังกล่าวและตัวแปรทางพันธุกรรมของกิลเบิร์และยีน UDPGT1A1 เช่นเดียวกับสายพันธุ์ทางพันธุกรรมของโปรตีนชนิดอื่น ๆ หลายแห่งและเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องในการเผาผลาญบิลิรูบินเป็นที่กล่าวถึงข้างต้น. การค้นพบนี้ยังเน้นความท้าทายที่เกี่ยวข้องในการใช้งานทั่วไปของข้อตกลง ดีซ่านทางสรีรวิทยาและพยาธิโรคดีซ่าน แม้ว่าโรคดีซ่านสรีรวิทยาเป็นแนวคิดที่เป็นประโยชน์จากมุมมองที่สอนนำไปใช้กับทารกที่เกิดขึ้นจริงกับอาการตัวเหลืองเป็นเรื่องยากมาก. พิจารณาอุปมาต่อไปนี้: คิดว่าบิลิรูบินในซีรั่มรวมในอาการตัวเหลืองของทารกแรกเกิดเป็นภูเขาปกคลุมด้วยธารน้ำแข็ง หากการวัดความสูงของภูเขาจะมาเมื่อยืนอยู่บนยอดจำนวนของหินและปริมาณของน้ำแข็งที่ประกอบด้วยวัดนี้ก็ไม่มีความชัดเจน เช่นเดียวกับที่เป็นจริงสำหรับค่าบิลิรูบินในซีรั่มรวมจำนวนมากที่ได้รับในอาการตัวเหลืองของทารกแรกเกิด หนุนของกระบวนการทางสรีรวิทยาและกระบวนการทางพยาธิวิทยา (เช่นจำพวกเข้ากันไม่ได้) อย่างชัดเจนอาจนำไปสู่การวัด แต่วิธีการมากของวัดมูลค่ารวมมาจากแต่ละองค์ประกอบเหล่านี้ก็ไม่มีความชัดเจน นอกจากนี้เนื่องจากสายพันธุ์ทางพันธุกรรมในการเผาผลาญบิลิรูบินเป็นเพียงการดำเนินการเป็นพิเศษในการวินิจฉัยการทำงานของทารกที่มีอาการตัวเหลือง, ผลงานที่เป็นไปได้ของพวกเขาไปวัดบิลิรูบินในซีรั่มรวมมักจะไม่เป็นที่รู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะทั่วไปของอาการทางสรีรวิทยาที่เกิดขึ้นพร้อมกัน จากผลของปรากฏการณ์ต่อไปนี้สอง [ 1 ] :

bilirubin ในการผลิตสูงเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการแบ่งเซลล์ของทารกในครรภ์ . นี่คือผลของอายุของเม็ดเลือดแดงสั้นของทารกในครรภ์และเม็ดเลือดแดงสูงกว่าในทารกแรกเกิด
มวล .ความสามารถทางตับต่ำทั้งคู่เพราะความเข้มข้นต่ำของไลแกนดินโปรตีนในเซลล์ตับ และเนื่องจากกิจกรรมของเอนไซม์ต่ำ glucuronyl , รับผิดชอบรวม bilirubin จะ glucuronic กรดที่ละลายน้ำได้จึงทำให้ bilirubin (
) )บิลิรูบินที่ผลิตในระบบ reticuloendothelial เป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของฮีมกระบวนการสลายและถูกสร้างขึ้นโดยผ่านปฏิกิริยาออกซิเดชัน - รีดักชัน . ประมาณ 75% ของ bilirubin ได้มาจากการย่อยสลายของไมโอโกลบิน ฮีโมโกลบิน แต่ไซโตโครม , และสามารถยังจัดสรร . ในขั้นตอนการออกซิเดชันแรกกุหนีจะเกิดขึ้นจาก heme ผ่านการกระทำของ oxygenase ฮีม ,อัตราการขั้นตอนในกระบวนการปล่อยเหล็ก และก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ เหล็กเพื่อใช้ใหม่ ส่วนคาร์บอนมอนอกไซด์จะถูกขับออกมาทางปอดและสามารถวัดได้ในลมหายใจของผู้ป่วย ปริมาณการผลิต bilirubin

ต่อไป ละลายกุหนีลดบิลิรูบิน ซึ่งเพราะพันธบัตร intramolecular ไฮโดรเจน ,เกือบจะไม่ละลายในน้ำ ในรูปแบบ isomeric ของมันที่พบบ่อยที่สุด ( bilirubin 9 α Z , Z ) เพราะธรรมชาติ ) ของ ถามไถ่เป็นขนส่งในพลาสมาให้แน่นผูกอัลบูมิน . การจับกับโปรตีนอื่น ๆ และเม็ดเลือดแดงยังเกิดขึ้น แต่บทบาททางสรีรวิทยาอาจจำกัดผูกพันของ bilirubin กับอัลบูมินเพิ่ม postnatally กับอายุ และจะลดลงในทารกที่ป่วย

มีโครงสร้างภายนอกและคู่แข่งผูกพัน เช่น ยาบางอย่างก็ลดความใกล้ชิดผูกพันของอัลบูมินสำหรับ bilirubin เสี้ยวนาทีถามไถ่ในซีรั่มจะไม่ผูกพันกับอัลบูมิน . บิลิรูบินอิสระนี้สามารถที่จะข้ามไขมันที่มีขนาดรวมทั้งโครงสร้างกั้นระหว่างเลือดและสมอง ทำให้เกิดประ . ในชีวิตของทารกในครรภ์บิลิรูบินฟรีข้ามรก เห็นได้ชัดโดยสุ และการขับถ่าย bilirubin จากตัวอ่อนเกิดขึ้นส่วนใหญ่ผ่านชีวิตของมารดา .

เมื่อถึงตับ , bilirubin ขนส่งในเซลล์ตับ ซึ่งจะผูกกับไลแกนดิน .การดูดซึมของบิลิรูบินในเซลล์ตับเพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของไลแกนดิน . ไลแกนดินความเข้มข้นต่ำที่กำเนิดแต่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าไม่กี่สัปดาห์แรกของชีวิต ไลแกนดินความเข้มข้นอาจจะเพิ่มขึ้น โดยการบริหารงานของ ตัวแทนยา เช่น ฟีโนบาร์บิทอล

บิลิรูบิน ( conjugated ที่ถูกผูกไว้เพื่อ glucuronic acid ) ในตับเอนโดพลาสมิกเรติคูลัมในปฏิกิริยาที่เร่งปฏิกิริยาด้วย diphosphoglucuronyltransferase ยูริดีน ( udpgt ) monoconjugates เกิดขึ้นครั้งแรก และเหนือกว่าในเด็กแรกเกิด diconjugates ปรากฏขึ้นที่เยื่อเซลล์และอาจต้องมีการแสดงตนของ udpgt .