Rheology (/riːˈɒlədʒi/; from Greek

Rheology (/riːˈɒlədʒi/; from Greek ῥέω rhéō, "flow" and -λoγία, -logia, "study of") is the study of the flow of matter, primarily in a liquid state, but also as 'soft solids' or solids under conditions in which they respond with plastic flow rather than deforming elastically in response to an applied force.[1] It applies to substances which have a complex microstructure, such as muds, sludges, suspensions, polymers and other glass formers (e.g., silicates), as well as many foods and additives, bodily fluids (e.g., blood) and other biological materials or other materials which belong to the class of soft matter.

Newtonian fluids can be characterized by a single coefficient of viscosity for a specific temperature. Although this viscosity will change with temperature, it does not change with the strain rate. Only a small group of fluids exhibit such constant viscosity. The large class of fluids whose viscosity changes with the strain rate (the relative velocity of flow) are called non-Newtonian fluids.

Rheology generally accounts for the behavior of non-Newtonian fluids, by characterizing the minimum number of functions that are needed to relate stresses with rate of change of strain or strain rates. For example, ketchup can have its viscosity reduced by shaking (or other forms of mechanical agitation, where the relative movement of different layers in the material actually causes the reduction in viscosity) but water cannot. Ketchup is a shear thinning material, like yoghurt and emulsion paint, exhibiting thixotropy, where an increase in relative velocity will cause a reduction in viscosity, for example, by stirring. Some other non-Newtonian materials show the opposite behavior: viscosity going up with relative deformation, which are called shear thickening or dilatant materials. Since Sir Isaac Newton originated the concept of viscosity, the study of liquids with strain rate dependent viscosity is also often called Non-Newtonian fluid mechanics.[1]

The term rheology was coined by Eugene C. Bingham, a professor at Lafayette College, in 1920, from a suggestion by a colleague, Markus Reiner.[2][3] The term was inspired by the aphorism of Simplicius (often attributed to Heraclitus), panta rhei, "everything flows"[4][5]

The experimental characterization of a material's rheological behaviour is known as rheometry, although the term rheology is frequently used synonymously with rheometry, particularly by experimentalists. Theoretical aspects of rheology are the relation of the flow/deformation behaviour of material and its internal structure (e.g., the orientation and elongation of polymer molecules), and the flow/deformation behaviour of materials that cannot be described by classical fluid mechanics or elasticity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้งานกับ (/ riːˈɒlədʒi / จากภาษากรีกῥέω rhéō "ไหล" และ - λoγία - logia "ศึกษา") เป็นการศึกษาการไหลเวียนของเรื่อง หลักในสถานะของเหลว แต่ยังเป็น "ของแข็งอ่อน' หรือของแข็งภายใต้เงื่อนไขที่ จะตอบสนองกับกระแสพลาสติกแทนที่เปลี่ยนรูปหมายถึงการปิดเพื่อบังคับใช้การตอบสนอง[1] มันใช้กับสารที่มีความซับซ้อนต่อโครงสร้างจุลภาค โคลน sludges พัก โพลิเมอร์ และ formers แก้วอื่น ๆ (เช่น silicates), และอาหารจำนวนมาก และวัตถุเจือปน ร่างกายของเหลว (เช่น เลือด) และวัสดุชีวภาพอื่น ๆ หรือวัสดุอื่น ๆ ที่อยู่ในคลาสของเรื่องนุ่มทฤษฎีของเหลวสามารถมีลักษณะ โดยความหนืดของสัมประสิทธิ์เดียวสำหรับอุณหภูมิเฉพาะ แม้ว่าความหนืดนี้จะเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ มันไม่เปลี่ยนต้องใช้อัตรา เฉพาะกลุ่มเล็ก ๆ ของของเหลวแสดงความหนืดคงที่เช่น ชั้นเรียนขนาดใหญ่ของของเหลวมีความหนืดเปลี่ยนแปลงต้องใช้อัตรา (สัมพันธ์กับความเร็วของไหล) จะเรียกว่าของเหลวที่ไม่ใช่ทฤษฎีใช้งานกับโดยทั่วไปบัญชีลักษณะการทำงานของของเหลวไม่ใช่ทฤษฎี ลเห็นจำนวนต่ำสุดของฟังก์ชันที่จำเป็นในการเชื่อมโยงความเครียดกับอัตราการเปลี่ยนแปลงต้องใช้หรือต้องใช้อัตรา ตัวอย่าง ซอสมะเขือเทศได้ความหนืดที่ลดลง โดยการสั่น (หรือแบบฟอร์มอื่น ๆ ของอาการกังวลต่อกล ที่การเคลื่อนที่สัมพัทธ์ของชั้นต่าง ๆ ในวัสดุจะทำให้เกิดการลดในความหนืด) แต่น้ำไม่ได้ ซอสมะเขือเทศจะเฉือนบางวัสดุ เช่นโยเกิร์ตและสีอิมัลชัน thixotropy อย่างมีระดับที่เพิ่มขึ้นในความเร็วสัมพัทธ์จะทำให้ลดในความหนืด เช่น โดยกวน วัสดุอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ทฤษฎีแสดงพฤติกรรมตรงกันข้าม: ความหนืดจะขึ้นกับแมพญาติ ซึ่งเรียกว่าแรงเฉือน thickening หรือ dilatant วัสดุ เนื่องจากเซอร์ไอแซกนิวตันเป็นต้นกำเนิดของแนวคิดของความหนืด การศึกษาของของเหลวมีความหนืดขึ้นอัตราต้องใช้คือยังมักจะเรียกว่าไม่ใช่ทฤษฎีกลศาสตร์ของไหล[1]ใช้งานกับระยะถูกจังหวะ โดย Eugene C. Bingham อาจารย์ที่วิทยาลัยลาฟาแยตต์ ในปี 1920 จากคำแนะนำโดยเพื่อนร่วมงาน Markus Reiner[2][3] คำว่าบันดาล aphorism ของ Simplicius (มักบันทึก Heraclitus), rhei รีสอร์ท "ทุกอย่างไหล" [4] [5]จำแนกทดลองของพฤติกรรมของวัสดุ rheological จะรู้จักกันเป็น rheometry แม้ว่าใช้งานกับระยะใช้บ่อย synonymously ด้วย rheometry โดยเฉพาะอย่างยิ่ง experimentalists ด้านทฤษฎีของการใช้งานกับมีความสัมพันธ์พฤติกรรมการไหล/แมพของวัสดุและโครงสร้างภายในของ (เช่น ปฐมนิเทศและ elongation ของโมเลกุลพอลิเมอร์), และพฤติกรรมการไหล/แมพของวัสดุที่ไม่สามารถอธิบายได้ ด้วยกลศาสตร์คลาสสิกหรือความยืดหยุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รีโอโลยี (/ riːɒlədʒi /; จาก Rheo ῥέωกรีก "ไหล" และ-λoγία, -logia "การศึกษา") คือการศึกษาการไหลของเรื่องนี้ส่วนใหญ่อยู่ในสภาพของเหลว แต่ยังเป็น 'นุ่มของแข็งหรือของแข็ง ภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขาตอบสนองกับการไหลของพลาสติกมากกว่าการเปลี่ยนรูปยืดหยุ่นในการตอบสนองต่อแรง. [1] ซึ่งจะใช้กับสารที่มีโครงสร้างจุลภาคที่ซับซ้อนเช่นโคลน, กากตะกอนแขวนลอยโพลิเมอร์และ formers แก้วอื่น ๆ (เช่นซิลิเกต ) เช่นเดียวกับอาหารหลายชนิดและสารเติมแต่ง, ของเหลวในร่างกาย (เช่นเลือด) และวัสดุทางชีวภาพอื่น ๆ หรือวัสดุอื่น ๆ ที่อยู่ในชั้นเรียนของเรื่องนุ่ม. ของเหลวนิวตันสามารถโดดเด่นด้วยค่าสัมประสิทธิ์เดียวของความหนืดสำหรับอุณหภูมิที่เฉพาะเจาะจง แม้ว่าจะมีความหนืดนี้จะเปลี่ยนอุณหภูมิก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปตามอัตราความเครียด เพียงกลุ่มเล็ก ๆ ของของเหลวแสดงความหนืดคงที่ดังกล่าว ชั้นขนาดใหญ่ของของเหลวที่มีการเปลี่ยนแปลงความหนืดที่มีอัตราความเครียด (ความเร็วสัมพัทธ์ของการไหล) จะเรียกว่าของเหลวที่ไม่ใช่ของนิวตัน. รีโอโลยีโดยทั่วไปบัญชีสำหรับพฤติกรรมของของเหลวที่ไม่ใช่ของนิวตันโดยพัฒนาการจำนวนขั้นต่ำของฟังก์ชั่นที่มีความจำเป็นที่จะเกี่ยวข้อง เน้นที่มีอัตราการเปลี่ยนแปลงของสายพันธุ์หรือมีอัตราความเครียด ตัวอย่างเช่นซอสมะเขือเทศสามารถมีความหนืดลดลงโดยการเขย่า (หรือรูปแบบอื่น ๆ ของการกวนกลที่การเคลื่อนที่ของชั้นที่แตกต่างในวัสดุจริงทำให้ลดความหนืด) แต่น้ำไม่ได้ ซอสมะเขือเทศเป็นวัสดุที่ผอมบางเฉือนเช่นโยเกิร์ตและสีน้ำ, การแสดง thixotropy ที่เพิ่มขึ้นของความเร็วสัมพัทธ์จะทำให้เกิดการลดลงของความหนืด, ตัวอย่างเช่นโดยการกวน บางวัสดุที่ไม่ใช่ของนิวตันอื่น ๆ แสดงพฤติกรรมตรงข้าม: ความหนืดจะขึ้นกับความผิดปกติของญาติซึ่งเรียกว่าหนาเฉือนหรือวัสดุ dilatant ตั้งแต่เซอร์ไอแซกนิวตันมีต้นกำเนิดแนวคิดของความหนืด, การศึกษาของของเหลวที่มีอัตราความเครียดความหนืดขึ้นก็มักจะเรียกว่ากลศาสตร์ของไหลที่ไม่ใช่ของนิวตัน. [1] rheology คำประกาศเกียรติคุณจากยูซีบิงแฮมอาจารย์ที่วิทยาลัยลาฟาแยตใน 1920 จากข้อเสนอแนะโดยเพื่อนร่วมงาน, มาร์คัส Reiner. [2] [3] คำว่าแรงบันดาลใจจากคำพังเพยของพลิ (มักจะตุส), Panta Rhei "ทุกอย่างไหล" [4] [5] ลักษณะการทดลอง พฤติกรรมการไหลของวัสดุเป็นที่รู้จักกัน rheometry แม้ว่า rheology คำที่ใช้บ่อยกับ synonymously rheometry โดยเฉพาะอย่างยิ่ง experimentalists ด้านทฤษฎีของการไหลเป็นความสัมพันธ์ของการไหล / พฤติกรรมการเสียรูปของวัสดุและโครงสร้างภายในของตน (เช่นการปฐมนิเทศและการยืดตัวของโมเลกุลพอลิเมอ) และการไหล / พฤติกรรมความผิดปกติของวัสดุที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยกลศาสตร์ของไหลคลาสสิกหรือความยืดหยุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีโอโลยี ( / ริːˈɒเพลงชาติ D / L ʒ ; จากกรีก ῥέω Rh éō " ไหล " และλ O γία , - โลเกีย " การศึกษา " ) คือการศึกษาการไหลของเรื่องหลักในสถานะของเหลว แต่ยังเป็น ' ของแข็ง ' นุ่มหรือแข็งภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขา ตอบสนองกับการไหลของพลาสติกมากกว่าการ เปลี่ยนรูป elastically ในการตอบสนองต่อแรงประยุกต์ [ 1 ] ใช้กับสารซึ่งมีโครงสร้างที่ซับซ้อนเช่น น้ำโคลน , กากตะกอนแขวนลอย โพลิเมอร์ และ formers แก้วอื่น ๆ ( เช่นซิลิเกต ) เช่นเดียวกับอาหารมากมายและสารเหลวในร่างกาย ( เลือดเช่น ) และวัสดุทางชีวภาพอื่น ๆหรือวัสดุอื่น ๆที่เป็นของรุ่นนุ่มขึ้น

นิวตันของเหลวสามารถโดดเด่นด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความหนืดสำหรับเดี่ยว โดยเฉพาะอุณหภูมิถึงแม้ว่าความหนืดนี้จะเปลี่ยนแปลงตามอุณหภูมิ มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงด้วยอัตราความเครียด . เพียงกลุ่มเล็ก ๆของของเหลวมีความหนืดคงที่เช่น ระดับของของเหลวที่มีความหนืดที่มีการเปลี่ยนแปลงด้วยอัตราความเครียด ( ความเร็วสัมพัทธ์ของการไหล ) เรียกว่าไม่นิวตันของเหลว

รายได้โดยทั่วไปบัญชีสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ใช่นิวตันของเหลวโดยลักษณะจำนวนขั้นต่ำของฟังก์ชันที่จำเป็นที่เกี่ยวข้องกับความเครียดกับอัตราการเปลี่ยนแปลงของอัตราความเครียดหรือความเครียด ตัวอย่างเช่น ซอสมะเขือเทศสามารถมีความหนืดลดลงสั่น ( หรือรูปแบบอื่น ๆของกลการ ที่ญาติการเคลื่อนไหวของชั้นต่างๆในวัสดุจริงสาเหตุที่ลดความหนืด แต่น้ำไม่ได้ซอสมะเขือเทศเป็นกรรไกรผอมบางวัสดุ เช่น โยเกิร์ต และทาสี , exhibiting ไทโซโทรพี ซึ่งการเพิ่มขึ้นของความเร็วสัมพัทธ์จะทำให้เกิดการลดความหนืด เช่น การกวน บางอื่น ๆวัสดุที่ไม่ใช่นิวตันแสดงพฤติกรรมตรงข้าม : ความหนืดขึ้นด้วยการเสียรูปสัมพัทธ์ ซึ่งเรียกว่า แบบหนา หรือวัสดุไดลาแทนต์ .เพราะ เซอร์ ไอแซก นิวตัน มาจากแนวคิดของความหนืดของของเหลว มีการศึกษาอัตราความเครียดขึ้นอยู่กับความหนืดมักเรียกว่านอนนิวโตเนียนกลศาสตร์ของไหล [ 1 ]

เทอมรีโอโลยีตั้งขึ้นโดย Eugene C บิงแฮม , อาจารย์ที่ลาฟาแยตวิทยาลัย ในปี 1920 จากข้อเสนอแนะโดยเพื่อนร่วมงาน , มาร์คัส ไรเนอร์ .[ 2 ] [ 3 ] คำว่า ได้รับแรงบันดาลใจจากคำพังเพยของปิอุสที่ ( มักจะเกิดจากเซฟาดรอกซิล ) , ปาน rhei " ไหล " ทุกอย่าง [ 4 ] [ 5 ]

การทดลองของวัสดุการพฤติกรรม เป็นที่รู้จักกันเป็น rheometry ถึงแม้ว่าระยะเวลาศึกษามักใช้มีความหมายเหมือนกันกับ rheometry โดยเฉพาะโดย experimentalists .มุมมองเชิงทฤษฎีของรายได้มีความสัมพันธ์ของการไหล / การพฤติกรรมของวัสดุและโครงสร้างภายใน เช่น การปฐมนิเทศและการยืดตัวของโพลิเมอร์ โมเลกุล ) และการไหล / การพฤติกรรมของวัสดุที่ไม่สามารถอธิบายโดยกลศาสตร์ของไหลคลาสสิกหรือความยืดหยุ่น