Reducing Patient Restraints: A Pilo

Reducing Patient Restraints: A Pilot Approach Using Clinical Case Review
Results
The results of this project are summarized in Table 1. In tracking the total number of restraints applied to patients From November 2003 to February 2005, a steady decline in the use of restraints is apparent from a range of 29 to 36 episodes per month to 0. The application of restraints to the two multiple-incident patients focused on during the consultation process also steadily decreased over the same period, which averaged approximately a third of the total restraints to 0.
Table 2 lists five factors that may have contributed to the reduction of the use of restraints on the unit; these included the use of a specific clinical case consultation protocol focused on multi-incident patients, a focus on mobilization and enhanced communication among the treatment team and ward staff, staff training, small group projects to enhance program organization, and instituting staff supports to enable a refocusing of attitudes toward patients and the various factors contributing to patients’ behaviors.
In reviewing the consultation process with the unit treatment team and ward staff, it was concluded that the unit had changed from one that placed excessive reliance on mechanical restraints to minimize patient disruptive behaviors to one that utilized a more ecological perspective that included modifying setting conditions that precipitated aggressive behaviors and instituted more individualized approaches to patient behaviors, needs, and characteristics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พนักพิงของผู้ป่วยที่ลดลง: นำร่องวิธีการใช้รีวิวกรณีคลินิกผลลัพธ์ผลลัพธ์ของโครงการนี้จะสรุปในตารางที่ 1 ในการติดตามจำนวนของพนักพิงที่ใช้กับผู้ป่วยจาก 2003 พฤศจิกายนกุมภาพันธ์ 2005 ลดลงมั่นคงในการใช้อุปกรณ์รัดเป็นชัดเจนจากช่วงของตอนที่ 29 ถึง 36 เดือนเป็น 0 โปรแกรมประยุกต์ของพนักพิงเพื่อผู้ป่วยหลายครั้งครั้งสองที่มุ่งเน้นในการให้คำปรึกษายังลดลงในระยะเวลาเดียวกัน ซึ่งเฉลี่ยประมาณหนึ่งในสามของพนักพิงทั้งหมด 0ตารางที่ 2 แสดงปัจจัยห้าที่อาจมีส่วนให้การลดการใช้อุปกรณ์รัดหน่วย เหล่านี้รวมถึงการใช้โพรโทคอปรึกษากรณีคลินิกเฉพาะที่มุ่งเน้นผู้ป่วยหลายเหตุการณ์ เน้นการระดมและการสื่อสารขั้นสูงในการรักษาผู้ป่วยและทีมพนักงาน อบรมพนักงาน โครงการกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อเพิ่มโปรแกรมองค์กร และริพนักงานสนับสนุนการเปิดใช้งานการ refocusing ทัศนคติต่อผู้ป่วยและปัจจัยต่าง ๆ ที่เอื้อต่อการพฤติกรรมของผู้ป่วยตรวจสอบการให้คำปรึกษากับหน่วยรักษาผู้ป่วยและทีมพนักงาน มันถูกสรุปว่า ได้เปลี่ยนหน่วยจากที่วางกลพนักพิงเพื่อลดพฤติกรรมก่อกวนผู้ป่วยที่ใช้มุมมองเพิ่มเติมระบบนิเวศที่รวมการปรับเปลี่ยนการตั้งค่าเงื่อนไขที่ตกตะกอนพฤติกรรมก้าวร้าว และก่อขึ้นเป็นรายบุคคลวิธีการพฤติกรรมผู้ป่วย ความต้องการ พึ่งพามากเกินไป และลักษณะการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดพันธนาการผู้ป่วย: วิธีการนำร่องการใช้ทบทวนกรณีคลินิก
ผล
ผลที่ได้จากโครงการนี้ได้สรุปไว้ในตารางที่ 1 ในการติดตามจำนวนรวมของหมอนรองนำไปใช้กับผู้ป่วยจากพฤศจิกายน 2003 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2005 ลดลงอย่างต่อเนื่องในการใช้งานของพันธนาการเป็นที่ประจักษ์ จากช่วงของ 29-36 ครั้งต่อเดือนเพื่อ 0. แอพลิเคชันของหมอนรองกับสองผู้ป่วยหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างการมุ่งเน้นไปที่การให้คำปรึกษายังลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาเดียวกันซึ่งเฉลี่ยประมาณหนึ่งในสามของหมอนรองรวมถึง 0
ตารางที่ 2 แสดงห้าปัจจัยที่อาจมีส่วนร่วมในการลดลงของการใช้เครื่องพันธนาการบนตัวเครื่องนั้น เหล่านี้รวมถึงการใช้งานของโปรโตคอลกรณีการให้คำปรึกษาทางคลินิกเฉพาะมุ่งเน้นไปที่ผู้ป่วยหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมุ่งเน้นไปที่การชุมนุมและการสื่อสารที่เพิ่มขึ้นในหมู่ทีมการรักษาและพนักงานหอผู้ป่วย, การฝึกอบรมพนักงานโครงการกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อเสริมสร้างองค์กรของโปรแกรมและจัดตั้งเจ้าหน้าที่สนับสนุนการเปิดใช้งาน พระคาร์ดินัลของทัศนคติที่มีต่อผู้ป่วยและปัจจัยต่างๆที่เอื้อต่อพฤติกรรมของผู้ป่วย.
ในการตรวจสอบกระบวนการให้คำปรึกษากับทีมรักษาหน่วยและพนักงานวอร์ดก็สรุปได้ว่าหน่วยงานที่มีการเปลี่ยนแปลงจากที่หนึ่งที่วางความเชื่อมั่นมากเกินไปในเครื่องพันธนาการเพื่อลดผู้ป่วย พฤติกรรมก่อกวนหนึ่งที่ใช้มุมมองทางนิเวศวิทยามากขึ้นซึ่งรวมถึงการปรับเปลี่ยนเงื่อนไขการตั้งค่าที่ตกตะกอนพฤติกรรมก้าวร้าวและทำการแนวทางรายบุคคลมากขึ้นกับพฤติกรรมของผู้ป่วยความต้องการและลักษณะ