in other studies also highlights a

in other studies also highlights a concern with recall. The
interviews were conducted very soon after patients were
discharged from critical care. This not only reinforces the
primacy of the critical care stay for the researchers, as
described above, but also a concern with the facts of
the experience as recalled by the informant rather than
the experience and its meaning for the individual in the
context of the whole illness-recovery trajectory. Two phenomenological
studies (Jablonski, 1994; Papathanassoglou and
Patiraki, 2003) that were interested in personal meaning as
a way of understanding rather than accurate recall, interviewed
patients 2—108 and 12—24 months after discharge
respectively. This clearly represents a longer-term view, but
one that is limited by the paucity of research. Storli et al.
(2008) conducted interviews with patients 10 years after discharge
from ICU since they were specifically interested in
living with long term memories.
Understanding an experience in terms of meaning does
not rely upon a factually accurate recall of the situation
(Madjar and Walton, 1999); for example, the exact time and
sequence of events, who said exactly what and how things
are laid out in the clinical environment. Even if, as humans
we share ways in which we derive meaning, it is argued here
that personal meaning is not objective or rational but is contextual
and individual (Benner and Wrubel, 1989; Heidegger,
1927; Van Manen, 1990).
These implicit themes highlight that there is clearly scope
in future research for deepening and expanding what is
known about the way people understand their experiences
through the personal meaning it has for them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาอื่น ๆ ยังเน้นความกังวลกับการเรียกคืน ที่ได้ดำเนินการสัมภาษณ์เร็ว ๆ นี้หลังจากผู้ป่วยได้ออกจากการดูแลที่สำคัญ นี้ไม่เพียง reinforcesprimacy ของดูแลสำคัญอยู่สำหรับนักวิจัย เป็นข้าง แต่ยังกังวลกับข้อเท็จจริงประสบการณ์เป็นการยกเลิก โดยผู้ให้ข้อมูลที่ rather กว่าประสบการณ์และความหมายสำหรับแต่ละบุคคลในการบริบทของวิถีกู้เจ็บป่วยทั้งหมด สอง phenomenologicalศึกษา (Jablonski, 1994 Papathanassoglou และPatiraki, 2003) ที่มีความสนใจในความหมายส่วนบุคคลเป็นวิธีการทำความเข้าใจแทนที่จะเรียกคืนความถูกต้อง สัมภาษณ์ผู้ป่วย 2-108 และ 12 – 24 เดือนหลังจากปล่อยตามลำดับ นี้แสดงมุมมองเยือน ชัดเจน แต่หนึ่งที่ถูกจำกัด ด้วย paucity วิจัย Storli et alการสัมภาษณ์ดำเนิน (2008) กับ 10 ปีหลังจากจำหน่ายผู้ป่วยจากฉุกเฉินเนื่องจากพวกเขาสนใจเฉพาะในอยู่กับความทรงจำระยะยาวไม่มีประสบการณ์ในด้านความหมายความเข้าใจไม่ถือเป็นสถานการณ์การเรียกคืนต้องส่ง(Madjar และวัลตัน 1999); ตัวอย่าง เวลาที่แน่นอน และลำดับเหตุการณ์ ผู้กล่าวว่า เกิดอะไร และอย่างไรสิ่งจะวางในสภาพแวดล้อมทางคลินิก ถึงแม้ว่า เป็นมนุษย์เราใช้วิธีการที่เราได้รับความหมาย มันจะโต้เถียงที่นี่ความหมายส่วนบุคคลที่ไม่ประสงค์ หรือเหตุผล แต่เป็นบริบทและบุคคล (Benner และ Wrubel, 1989 Heidegger1927 รถตู้ Manen, 1990)เน้นรูปแบบเหล่านี้นัยว่ามีชัดเจนขอบเขตในอนาคตงานวิจัยลึก และขยายคืออะไรรู้จักเกี่ยวกับวิธีบุคคลเข้าใจประสบการณ์ของพวกเขาถึงความหมายส่วนบุคคล มันมีสำหรับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีไฮไลท์ความกังวลกับการเรียกคืน in other studies also highlights a concern with recall. The
สัมภาษณ์ได้ดำเนินการในเร็ว ๆ interviews were conducted very soon after patients were
นี้หลังจากที่ผู้ป่วยได้รับการออกจากการดูแลที่สำคัญ นี้ไม่เพียงตอกย้ำความเป็นอันดับหนึ่งของการเข้าพักของการดูแลที่สำคัญสำหรับนักวิจัยที่เป็นที่อธิบายไว้ข้างต้นแต่ยังมีความกังวลกับข้อเท็จจริงของการที่มีประสบการณ์เป็นจำได้ว่าให้ข้อมูลมากกว่าประสบการณ์และความหมายของมันสำหรับบุคคลในบริบทของทั้งวิถีการเจ็บป่วยการกู้คืน discharged from critical care. This not only reinforces the
primacy of the critical care stay for the researchers, as
described above, but also a concern with the facts of
the experience as recalled by the informant rather than
the experience and its meaning for the individual in the
context of the whole illness-recovery trajectory. Two phenomenological
studies (Jablonski, 1994; Papathanassoglou and
Patiraki, 2003) that were interested in personal meaning as
a way of understanding rather than accurate recall, interviewed
patients 2—108 and 12—24 months after discharge
respectively. This clearly represents a longer-term view, but
one that is limited by the paucity of research. Storli et al.
(2008) conducted interviews with patients 10 years after discharge
from ICU since they were specifically interested in
living with long term memories.
Understanding an experience in terms of meaning does
not rely upon a factually accurate recall of the situation
(Madjar and Walton, 1999); for example, the exact time and
sequence of events, who said exactly what and how things
are laid out in the clinical environment. Even if, as humans
we share ways in which we derive meaning, it is argued here
that personal meaning is not objective or rational but is contextual
and individual (Benner and Wrubel, 1989; Heidegger,
1927; Van Manen, 1990).
These implicit themes highlight that there is clearly scope
in future research for deepening and expanding what is
known about the way people understand their experiences
through the personal meaning it has for them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเน้นเกี่ยวกับการเรียกคืน
บทสัมภาษณ์จำนวนมากหลังจากที่ผู้ป่วย
ออกจากการดูแลขั้นวิกฤต นี้ไม่เพียง แต่ช่วยเสริม
เอกอยู่ดูแลที่สำคัญสำหรับนักวิจัย ,
ที่อธิบายข้างต้น แต่ยังกังวลกับข้อเท็จจริงของ
ประสบการณ์เป็นหอ โดยแหล่งข่าวมากกว่า
ประสบการณ์และความหมายของมันสำหรับบุคคลในบริบทของการกู้คืนทั้งหมด
วิถี สองการศึกษาเชิงปรากฏการณ์วิทยา
( เจอบลอนสกี้ , 1994 ; papathanassoglou และ
patiraki , 2003 ) ที่สนใจความหมายส่วนบุคคล
วิธีของความเข้าใจมากกว่าการจำที่ถูกต้อง ได้สัมภาษณ์ผู้ป่วยและ 2-108

หลังจากนั้น 12-24 เดือน ตามลำดับนี้อย่างชัดเจนแสดงมุมมองระยะยาว แต่
ที่จำกัด โดยจำนวนเล็กน้อยของการวิจัย storli et al .
( 2551 ) ทำการสัมภาษณ์กับผู้ป่วย 10 ปีหลังจากที่ปล่อย
จากไอซียูตั้งแต่พวกเขาโดยเฉพาะสนใจ

อยู่กับความทรงจำระยะยาว ความเข้าใจประสบการณ์ในแง่ของความหมายจะไม่พึ่งพาเมื่อจำได้แม่น

( madjar factually ของสถานการณ์ และ วอลตัน1999 ) ; ตัวอย่างเช่นเวลาที่แน่นอนและ
ลำดับเหตุการณ์ ที่กล่าวว่าสิ่งที่และวิธีการที่สิ่งที่
จะวางออกในสภาพแวดล้อมทางคลินิก ถ้าเป็นมนุษย์
เราใช้วิธีที่เราได้รับ ความหมาย มันเป็นแย้งที่นี่
ที่ความหมายส่วนบุคคลไม่ได้มีวัตถุประสงค์หรือเหตุผล แต่เป็นบริบท
และบุคคล ( เบ็นเนอร์ และ wrubel , 1989 ; ไฮเดกเกอร์
1927 ; รถตู้ manen
, 2533 )ธีมนี้เน้นว่ามีความนัยชัดเจนขอบเขต
ในการวิจัยในอนาคตสำหรับลึกและขยายสิ่งที่
รู้เกี่ยวกับวิธีที่ผู้คนเข้าใจประสบการณ์ของพวกเขา
ผ่านบุคคล ความหมายมันมีสำหรับพวกเขา