Memories can be vile, repulsive lit

Memories can be vile, repulsive little brutes. Like children I suppose. But can we live without them? Memories are what our reason is based upon. If we can’t face them, we deny reason itself! Although, why not? We aren’t contractually tied down to rationality! There is no sanity clause! So when you find yourself locked onto an unpleasant train of thought, heading for the places in your past where the screaming is unbearable, remember there’s always madness. Madness is the emergency exit…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความทรงจำได้ brutes น้อยมั่น repulsive เช่นผมสมมติว่า เด็ก แต่เราสามารถอยู่ไม่ได้ ความทรงจำได้ว่าเหตุผลของเราขึ้น ถ้าเราไม่หน้าพวกเขา เราปฏิเสธเหตุผลตัวเอง ถึงแม้ว่า ทำไมไม่ ในสัญญาเราไม่ผูกลงกับ rationality มีส่วนไม่สติ ดังนั้น เมื่อคุณค้นหาตัวเองล็อกบนรถไฟไม่มีความคิด หัวสำหรับสถานที่ในอดีตกรีดร้องความ จำไว้บ้า บ้าเป็นทางออกฉุกเฉิน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความทรงจำอาจจะเลวทราม, สัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่ารังเกียจ เหมือนเด็กผมคิดว่า แต่เราสามารถอยู่ได้โดยปราศจากพวกเขา? ความทรงจำเป็นสิ่งที่เหตุผลของเราจะขึ้นอยู่กับ หากเราไม่สามารถเผชิญกับพวกเขา, เราปฏิเสธเหตุผลที่ตัวเอง! แต่ทำไมไม่? เราไม่ได้ผูกติดอยู่กับสัญญาที่ลงไปเป็นเหตุ! มีข้อสติไม่เป็น! ดังนั้นเมื่อคุณพบว่าตัวเองถูกขังอยู่บนรถไฟที่ไม่พึงประสงค์ของความคิดมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ในอดีตที่กรีดร้องของคุณเป็นที่ทนไม่ได้จำได้ว่ามีบ้าเสมอ บ้าเป็นทางออกฉุกเฉิน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทรงจำสามารถเลว คนเหี้ยมโหด เล็ก ๆน้อย ๆที่น่ารังเกียจ ชอบเด็กครับ แต่เราสามารถอยู่โดยไม่มีพวกเขา ความทรงจำเป็นสิ่งที่เหตุผลของเราจะขึ้นอยู่กับ . ถ้าเราไม่สามารถเผชิญหน้ากับพวกเขา เราปฏิเสธเหตุผลของมันเอง แต่ , ทำไมไม่ ? เราไม่ได้ในสัญญาผูกลงไปมาก ! ไม่มีสติข้อ ! ดังนั้นเมื่อคุณพบตัวเองล็อคบนรถไฟที่ไม่พึงประสงค์ของการคิดมุ่งหน้าไปสถานที่ในอดีตที่ร้องยาก จำได้ว่ามันบ้า ความบ้าคลั่งคือทางออกฉุกเฉิน . . . . . . .