The Burmese harp is classified as a

The Burmese harp is classified as an arched horizontal harp since the resonator body is more horizontal as opposed to the Western harp, which has a vertical resonator. The main parts of the harp are the body, the long curved neck, carved out of the root of a tree, and a string bar running down the center of the top of the body. The top of the resonator body is covered with a tightly stretched deer hide, heavily lacquered in red with four small circular sound holes.[1] The standard dimensions of the saung are 80×16×16 centimetres (31.5×6.3×6.3 in).[1] The neck terminates in a highly decorated representation of the bo tree leaf. The whole of the harp body is decorated with pieces of mica ("Mandalay pearls"), glass, gilt, and red and black lacquer. The stand is similarly decorated. The ends of the strings on the harp is decorated with red cotton tassels. The saung's strings are made of silk or nylon.[1]

The thirteen to sixteen strings of the harp angle upwards from the string bar to the string bindings on the lower part of the curved arch of the neck. Traditionally, tuning was accomplished by twisting and adjusting the string bindings. Recently constructed harps have machine heads or tuning pegs to make tuning easier. The traditional silk strings have also been supplanted by nylon strings, but silk-stringed harps can still be seen.

A full-sized harp has a body of about 80 cm long, 16 cm wide, and 16 cm deep, and the arch rises about 60 cm from the body. Smaller harps have been made for smaller players.

The harp is played by sitting on the floor with the body in the lap, and the arch on the left.[1] The strings are plucked with the right hand fingers from the outside. The left hand is used to dampen the strings to promote clarity and produce staccato notes. Stopped tones are produced by using left thumbnail to press against the string from the inside to increase its tension.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮาร์ปพม่าถูกจัดประเภทเป็นฮาร์ปมีแนวมนเนื่องจากแนวนอนมากขึ้นตรงข้ามกับฮาร์ปตะวันตก ซึ่งมีเซอร...แนวตั้งตัวเซอร... ส่วนประกอบหลักของฮาร์ปมีร่างกาย คอโค้งยาว แกะสลักจากรากของต้นไม้ และสตริบาร์วิ่งลงกึ่งกลางของด้านบนของร่างกาย ด้านบนของตัวเซอร...ครอบคลุมกับการยืดแน่นกวางซ่อน หนักทรงเครื่องสีแดงมีสี่วงกลมเสียงรูเล็ก ๆ[1] ขนาดมาตรฐานของ saung มี 80 × 16 × 16 หน่วยเซนติเมตร (ยาว 31.5 × 6.3 × 6 ใน 3)[1] คอการยุติในการแสดงสูงตกแต่งของใบต้นไม้บ่อ ทั้งหมดของร่างกายฮาร์ปตกแต่ง ด้วยชิ้นแก้ว ("มัณฑะเลย์ไข่มุก"), แก้ว ปีก และแลคเกอร์สีแดง และสีดำ ในทำนองเดียวกันมีตกแต่งขาตั้ง สิ้นสุดของสตริงการในฮาร์ปที่ตกแต่งกับ tassels ผ้าฝ้ายสีแดง สายอักขระของ saung ที่ทำจากไหมหรือไนลอน[1]

สาย 13 ไปหกของฮาร์ปในมุมขึ้นจากแถบสายการรวมสายอักขระในส่วนล่างของซุ้มโค้งของคอ ประเพณี ปรับแต่งได้สำเร็จ โดยการบิดปรับผูกสาย เพิ่งสร้างพิณมีหัวเครื่อง หรือปรับแต่งตอกเพื่อทำการปรับแต่งง่าย ยังมีการ supplanted สายไหมโบราณ โดยสายไนล่อน แต่ยังคงสามารถดูได้ไหมเครื่องสายพิณ

ฮาร์ปที่ขนาดใหญ่มีเนื้อ ความประมาณ 80 ซม.ยาว กว้าง 16 ซม. 16 ซม.ลึก และโค้งขึ้นประมาณ 60 ซม.จากร่างกาย ได้ทำพิณเล็กสำหรับเครื่องเล่นขนาดเล็ก

ฮาร์ปสามารถเล่นได้ โดยนั่งบนพื้นกับตัวฝักบัว และประตูทางด้านซ้าย[1] สายจะออก ด้วยมือขวามือจากด้านนอก มือซ้ายใช้ชุ่มสายอักขระส่งเสริมความชัดเจน และสร้างบันทึกย่อ staccato หยุดเสียงที่ผลิต โดยใช้รูปขนาดย่อซ้ายกดกับสตริงการจากภายในเพื่อเพิ่มความตึงเครียดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิณพม่าจัดเป็นพิณแนวนอนโค้งเนื่องจากร่างกายไอเสียเป็นแนวนอนมากขึ้นเมื่อเทียบกับพิณตะวันตกซึ่งมีไอเสียแนวตั้ง ชิ้นส่วนหลักของพิณมีร่างกายคอโค้งยาวที่แกะสลักจากรากของต้นไม้และบาร์สตริงทำงานลงที่ตรงกลางด้านบนของร่างกาย ด้านบนของร่างกายไอเสียถูกปกคลุมด้วยกวางซ่อนยืดแน่นหนักเคลือบสีแดงกับสี่หลุมเสียงวงกลมขนาดเล็ก. [1] ขนาดมาตรฐานของ Saung 80 × 16 × 16 เซนติเมตร (31.5 × 6.3 × 6.3 ใน) . [1] คอยุติในการเป็นตัวแทนของการตกแต่งสูงของต้นไม้ใบ bo ทั้งร่างกายพิณตกแต่งด้วยชิ้นส่วนของไมกา ("ไข่มุกมั ณ ฑะเล"), แก้วทองและเคลือบสีแดงและสีดำ ยืนถูกตกแต่งคล้าย ปลายของสายพิณที่ตกแต่งด้วยพู่ฝ้ายสีแดง สตริง Saung ของที่ทำจากผ้าไหมหรือผ้าไนลอน. [1] 13-16 สตริงของมุมพิณขึ้นมาจากแถบสตริงที่จะผูกเชือกที่ส่วนล่างของซุ้มประตูโค้งของลำคอ เดิมการปรับจูนก็ประสบความสำเร็จโดยการบิดและการปรับการผูกเชือก พิณเพิ่งสร้างมีหัวเครื่องหรือหมุดปรับจูนเพื่อให้ง่ายขึ้น สายผ้าไหมแบบดั้งเดิมยังได้รับการแทนที่ด้วยสายไนลอน แต่พิณไหมซึงยังสามารถเห็นพิณขนาดเต็มมีร่างกายประมาณ 80 ซม. ยาว 16 ซม. กว้าง 16 ซม. และลึกและโค้งที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับ 60 ซม. จากร่างกาย พิณมีขนาดเล็กได้รับการทำสำหรับผู้เล่นที่มีขนาดเล็กพิณที่เล่นโดยนั่งอยู่บนพื้นกับร่างกายในการชะล้างและซุ้มประตูทางด้านซ้าย. [1] สตริงจะดึงออกมากับนิ้วมือด้านขวามือจากภายนอก มือซ้ายจะใช้ในการรองรับสายที่จะส่งเสริมให้ความคมชัดและการผลิตบันทึกผับ เสียงหยุดมีการผลิตโดยใช้ภาพด้านซ้ายที่จะกดต่อสายจากภายในเพื่อเพิ่มความตึงเครียดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิณพม่าที่จัดเป็นซุ้มแนวนอนพิณตั้งแต่ร่างกาย resonator เป็นแนวนอนมากขึ้นเป็นนอกคอกพิณตะวันตกซึ่งมีชุดแนวตั้ง ชิ้นส่วนหลักของพิณมีร่างกายยาวโค้งคอ แกะออกจากรากของต้นไม้และแถบเชือกวิ่งลงศูนย์ของด้านบนของร่างกายด้านบนของร่างกายความครอบคลุมกับแน่นยืดกวางซ่อนเคลือบหนักในสีแดงกับวงกลมเล็กสี่หลุมเสียง [ 1 ] มาตรฐานขนาดของซอง 80 16 ×× 16 เซนติเมตร ( 31.5 × 6.3 × 6.3 ) . [ 1 ] คอประดับสูงสิ้นสุดลงในการเป็นตัวแทนของ โบ ต้นไม้ใบ ทั้งร่างกาย พิณ ตกแต่งด้วยชิ้นแก้ว ( " มันดาเลย์ไข่มุก " ) , แก้ว , ทองและการเคลือบสีแดงและสีดำ ยืนในการตกแต่ง ปลายสายด้วยพิณเขาคู่ ตกแต่งด้วยพู่ ผ้าฝ้ายสีแดง สายของซองทำจากผ้าไหมหรือไนลอน [ 1 ]

สิบสามถึงสิบหกสายของพิณมุมขึ้นจากเชือกแถบเชือกผูกบนส่วนล่างของซุ้มประตูโค้งของคอ ผ้าปรับแต่งได้โดยการบิดและการปรับเชือกผูก . เพิ่งสร้างพิณมีหัวเครื่องหรือแต่งหมุดเพื่อให้ปรับได้ง่าย สายผ้าไหมแบบดั้งเดิมยังถูกแทนที่ด้วยเชือกไนลอน แต่พิณสายผ้าไหมที่ยังสามารถเห็น

เต็มขนาดพิณมีร่างกายยาวประมาณ 80 ซม. 16 ซม. กว้าง 16 ซม. และลึกและโค้งเพิ่มขึ้นประมาณ 60 เซนติเมตร จากร่างกายพิณที่มีขนาดเล็กได้รับการทำสำหรับผู้เล่นขนาดเล็ก .

พิณเล่นโดยนั่งที่พื้นกับร่างกายในตัก และประตูด้านซ้าย [ 1 ] สตริงเป็น plucked กับมือขวานิ้วจากภายนอก มือซ้ายที่ใช้รองรับสายเพื่อเพิ่มความชัดเจน และสร้างบันทึกซึ่งขาดตอน .หยุดเสียงที่ผลิตโดยการใช้ภาพซ้ายกดต่อสายจากภายในเพื่อเพิ่มความตึงเครียดของ