I decided to go to university after

I decided to go to university after 14 years away from the classroom. As a secretary, although I was earning a reasonable amount of money, I was bored doing something where I hardly had to think. I became more and more depressed by the idea that I was stuck in the job. I was jealous of the students at the local university who looked happy, carefree and full of hope, and part of something that I wanted to explore further.

How did the write feel about her job as a secretary?

Select one:
a. It didn’t make use of her brain.
b. It gave her the opportunity to study.
c. Her salary wasn’t good enough.
d. Her collages made her depressed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตัดสินใจที่จะไปมหาวิทยาลัยหลังจาก 14 ปีจากห้องเรียน เป็นเลขานุการ แม้ว่าฉันมีรายได้จำนวนเงิน สมเหตุสมผลผมทำสิ่งที่ฉันไม่ได้คิดเบื่อ ฉันกลายเป็นหดหู่มาก โดยคิดว่า ฉันถูกจมอยู่ในงาน ผมอิจฉานักเรียนมหาวิทยาลัยท้องถิ่นที่ดูมีความสุข ฟิจิ และเต็มไปด้วยความหวัง และเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่อยากจะสำรวจเพิ่มเติมวิธีเขียนไม่รู้สึกเกี่ยวกับงานของเธอเป็นเลขานุการเลือกหนึ่ง:อ.ก็ไม่ได้ทำให้ใช้สมองของเธอเกิดมันให้เธอมีโอกาสที่จะศึกษาc. เงินเดือนเธอไม่ดีพอดีอาชีพระดับสูงเธอทำเธอหดหู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันตัดสินใจที่จะไปที่มหาวิทยาลัยหลังจาก 14 ปีออกไปจากห้องเรียน ในฐานะที่เป็นเลขานุการแม้ว่าฉันเป็นรายได้จำนวนที่เหมาะสมของเงินผมก็เบื่อการทำสิ่งที่ฉันแทบจะไม่ต้องคิด ฉันกลายเป็นมากขึ้นและมีความสุขมากขึ้นโดยความคิดที่ว่าผมติดอยู่ในงาน ผมเป็นที่อิจฉาของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยในท้องถิ่นที่ดูมีความสุข, ห่วงและเต็มไปด้วยความหวังและเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ผมอยากจะสำรวจต่อไป. อย่างไรเขียนรู้สึกเกี่ยวกับงานของเธอเป็นเลขานุการหรือไม่เลือกหนึ่งที่: มันไม่ได้ทำให้การใช้สมองของเธอ. ข มันทำให้เธอมีโอกาสในการศึกษา. ค เงินเดือนของเธอไม่ดีพอ. d ภาพของเธอทำให้เธอมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันตัดสินใจที่จะไปมหาวิทยาลัย หลังจาก 14 ปีไปจากห้องเรียน เป็นเลขานุการ ถึงแม้ว่าเราได้รายได้เป็นจำนวนเงินที่เหมาะสมของเงิน ฉันเบื่อทำอะไรบางอย่างที่ผมแทบจะไม่ต้องคิด ฉันก็ยิ่งหดหู่ โดยความคิดผมติดอยู่ในงาน ฉันอิจฉานักเรียนที่มหาวิทยาลัยท้องถิ่นที่ดูมีความสุข ไร้ความกังวล และเต็มไปด้วยความหวัง และเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่งบางอย่างที่ฉันต้องการที่จะสำรวจเพิ่มเติมทำไมเขียนความรู้สึกเกี่ยวกับเธอทำงานเป็นเลขาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง :1 . มันไม่ได้ใช้สมองของเธอมันให้โอกาสการศึกษาค . เงินเดือนเธอไม่ดีพอD . ปะของเธอทำให้เธอหดหู่