indicates that the value of r is 0.

indicates that the value of r is 0.6369 which further indicates a
significant positive correlation between Permissiveness provided by the teachers and
Moral Reasoning among youngsters. It means that there is a significant positive
relationship between Permissiveness provided by the teachers and Moral Reasoning of
the subjects under study. One can infer that higher the Permissiveness provided by the
teachers better will be the Moral Reasoning among the students. So, Hypothesis No. 1
stating that there is no significant relationship between Permissiveness provided by the
teachers and Moral Reasoning among youngsters is rejected and it can be reframed as:
There exists a significant relationship between Permissiveness provided by the
teachers and Moral Reasoning among pre- adolescents.
Hypothesis No. 2: “There is no significant relationship between Acceptance
provided by the teachers and Moral Reasoning among youngsters.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ่งชี้ว่า ค่าของ r 0.6369 ซึ่งบ่งชี้ต่อความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง Permissiveness โดยครู และศีลธรรมที่ใช้เหตุผลในหมู่เยาวชน มีการ บวกอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ระหว่าง Permissiveness ครูและการใช้เหตุผลจริยธรรมของหัวข้อภายใต้การศึกษา หนึ่งรู้ว่า สูง Permissiveness ที่โดยครูดีจะได้ด้าน คุณธรรมในหมู่นักเรียน ดังนั้น สมมติฐานหมายเลข 1ระบุว่า มีไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง Permissiveness โดยครูและการใช้เหตุผลทางศีลธรรมในหมู่เยาวชนถูกปฏิเสธ และจะไป reframed เป็น:มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง Permissiveness โดยครูและการใช้เหตุผลทางศีลธรรมในหมู่วัยรุ่นก่อนสมมติฐานที่หมายเลข 2: "ไม่มีไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการยอมรับโดยครูและการใช้เหตุผลทางศีลธรรมในหมู่เยาวชน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นว่าค่าของ r คือ 0.6369 ซึ่งต่อไปจะแสดงให้เห็น
ความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการอนุญาตให้ครูและ
เหตุผลเชิงจริยธรรมในหมู่เยาวชน ก็หมายความว่ามีความเป็นไปในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญ
ความสัมพันธ์ระหว่างการอนุญาตให้ครูและเหตุผลเชิงจริยธรรมของ
อาสาสมัครภายใต้การศึกษา หนึ่งสามารถสรุปว่าสูงกว่าการอนุญาตให้
ครูที่ดีขึ้นจะเป็นเหตุผลเชิงจริยธรรมในหมู่นักเรียน ดังนั้นสมมติฐานที่ 1
ที่ระบุว่าไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการอนุญาตให้
ครูและเหตุผลเชิงจริยธรรมในหมู่เยาวชนถูกปฏิเสธและจะสามารถเป็นนิยาม:
มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการอนุญาตให้บริการโดยมี
ครูและเหตุผลเชิงจริยธรรมในหมู่ก่อน วัยรุ่น
สมมติฐานที่ 2: "ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการตอบรับเป็น
ที่ได้รับจากครูและเหตุผลเชิงจริยธรรมในหมู่เยาวชน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า ค่าของ R ที่ต่อ 0.6369 แสดงความสัมพันธ์ทางบวก ส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรส

โดยครูและการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมของเยาวชน มันหมายความว่า มีความสัมพันธ์เชิงบวกส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสโดย
ความสัมพันธ์ระหว่างครู และการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมของ
วิชาที่ศึกษาหนึ่งสามารถอนุมานได้ว่าสูงกว่า ส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสโดย
ครูก็จะมีเหตุผลเชิงจริยธรรมของนักเรียน ดังนั้น สมมติฐานที่ 1
ระบุว่าไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสโดย
ครูและการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรม ของเยาวชน คือ ปฏิเสธ และมันสามารถ reframed :
มีความสัมพันธ์ส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสโดย
ครูและการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมของ pre - วัยรุ่น
สมมุติฐานที่ 2 : " ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการยอมรับ
โดยครู และการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของเยาวชน "