She did not come up with a clear professional goal. She considered her peers to be mistaken for wanting to get into the 500 most prestigious companies in the world. She came to realise the complexity of business and felt embarrassed that she had no brain for handling it (Interview #5, 3 July, 2010). However, she reconciled herself to this state when she realised that:
很多情况下只有老板才是 decision-maker, 只需要他们有眼光就可以了, 你不需要有眼光, 呵呵, 你只是你更多的而是更多的只是听他们的命令, 然后去做你的事情 [often it is only the boss who is the real decision-maker, only they need to have the vision, you don’t, haha, you just follow their orders, and then do your job] (Interview #5, 3 July, 2010).
เธอไม่ได้เกิดขึ้นโดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนเป็นมืออาชีพ เธอคิดว่าเพื่อนของเธอจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นความต้องการที่จะได้รับใน 500 บริษัท ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก เธอเดินเข้ามาที่จะตระหนักถึงความซับซ้อนของธุรกิจและรู้สึกอายที่เธอไม่มีสมองในการจัดการกับมัน (สัมภาษณ์ # 5, 3 กรกฎาคม 2010) อย่างไรก็ตามเธอคืนดีตัวเองให้รัฐนี้เมื่อเธอรู้ว่า
很多情况下只有老板才是ตัดสินใจ,只需要他们有眼光就可以了,你不需要有眼光,呵呵,你只是你更多的而是更多的只是听他们的命令,然后去做你的事情[มักจะเป็นเพียงเจ้านายที่เป็นจริงตัดสินใจเพียงพวกเขาจำเป็นต้องมีวิสัยทัศน์ที่คุณไม่ได้ฮ่า ๆ คุณเพียงแค่ทำตามคำสั่งของพวกเขา แล้วทำงานของคุณ] (สัมภาษณ์ # 5, 3 กรกฎาคม 2010)
การแปล กรุณารอสักครู่..
เธอไม่ได้มากับเป้าหมายมืออาชีพชัดเจน เธอว่าเพื่อนของเธอจะเข้าใจผิดว่าอยากจะเข้า 500 บริษัท ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก เธอมาเพื่อตระหนักถึงความซับซ้อนของธุรกิจ และรู้สึกอายที่เธอไม่มีสมองเพื่อการจัดการ ( สัมภาษณ์ # 5 , 3 กรกฎาคม 2553 ) แต่เธอก็คืนดีเองแบบนี้เมื่อเธอตระหนักว่า :คน只需要他们有眼光就可以了很多情况下只有老板才是 , 你不需要有眼光呵呵你只是你更多的而是更多的只是听他们的命令 , , , , 然后去做你的事情 [ มักจะเป็นเพียงเจ้านายที่เป็นคนจริง เพียง แต่พวกเขาจะต้องมีวิสัยทัศน์ คุณไม่ ฮ่า ฮ่า คุณแค่ทำตามคำสั่งของพวกเขา และจากนั้น ทำงานของคุณ ( สัมภาษณ์ # 5 , 3 กรกฎาคม 2553 )
การแปล กรุณารอสักครู่..