Additional longitudinal evidence su

Additional longitudinal evidence supports the notion that happy employees are more likely to remain at their jobs (Pelled & Xin, 1999). To illustrate, researchers assessed the positive affect of a variety of employees at an electronics company (including supervisors, administrative staff, and engineers) and then tracked their absence rate in the months that followed. Results indicated that positive emotions and absence were negatively related, such that those employees who were the happiest were the least likely to be absent from work. Happy people are also less likely to lose their jobs and to be unemployed than less happy people (Diener, Nickerson, Lucas, & Sandvik, 2002; Marks & Fleming, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักฐานเพิ่มเติมตามยาวสนับสนุนความคิดที่มีความสุขที่พนักงานมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ที่งานของพวกเขา (Pelled & ซินเจีย 1999) การแสดง นักวิจัยประเมินผลเชิงบวกของพนักงานที่เป็นบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ (รวมหัวหน้างาน บริหาร สบาย และวิศวกร) และติดตามอัตราการขาดงานแล้ว เดือนที่ตาม ผลระบุว่า อารมณ์เชิงบวกและไม่มีผลเสียเกี่ยวข้อง เช่นที่พนักงานผู้ที่มีความสุขที่สุดได้อย่างน้อยน่าจะขาดจากการทำงาน ท่านมีความสุขยังมีแนวโน้ม การสูญเสียงานของพวกเขา และเป็นผู้ว่างงานมากกว่าคนน้อยมีความสุข (ไดเนอร์ Nickerson ลูคัส และแซนด์ วิ 2002 เครื่องหมาย & เฟลมิง 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานเพิ่มเติมยาวสนับสนุนความคิดที่ว่าพนักงานมีความสุขมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ในงานของพวกเขา (Pelled และซิน, 1999) เพื่อแสดงให้เห็นนักวิจัยประเมินผลกระทบต่อการบวกของความหลากหลายของพนักงานใน บริษัท อิเล็กทรอนิกส์ (รวมทั้งผู้บังคับบัญชาเจ้าหน้าที่บริหารและวิศวกร) และจากนั้นการติดตามอัตราการขาดของพวกเขาในช่วงหลายเดือนที่ตามมา ผลการวิจัยพบว่าอารมณ์ในเชิงบวกและการขาดมีความสัมพันธ์ในเชิงลบเช่นว่าพนักงานผู้ที่มีความสุขเป็นอย่างน้อยน่าจะขาดจากการทำงาน คนมีความสุขนอกจากนี้ยังมีโอกาสน้อยที่จะสูญเสียงานของพวกเขาและจะเป็นผู้ว่างงานกว่าคนมีความสุขน้อยกว่า (Diener, Nickerson, ลูคัสและแซนด์ 2002; Marks & เฟลมมิ่ง, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักฐานเพิ่มเติมที่สนับสนุนความคิดที่ว่า และพนักงานมีความสุขมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ที่งานของพวกเขา ( pelled & ซิน , 1999 ) เพื่อให้นักวิจัยประเมินผลกระทบในเชิงบวกของความหลากหลายของพนักงานในบริษัท อิเล็กทรอนิกส์ ( รวมถึงหัวหน้างาน บริหารพนักงาน และวิศวกร ) และติดตามของพวกเขาขาดคะแนนในเดือนที่ติดตาม ผลการศึกษาพบว่า อารมณ์เชิงบวกและการได้มีความสัมพันธ์ทางลบ เช่น พวกพนักงานที่ผมมีความสุขที่สุด คือ อย่างน้อยน่าจะหายไปจากที่ทำงาน คนมีความสุขยังมีโอกาสน้อยที่จะตกงานและว่างงานมากกว่าสุขน้อย ( ไดเนอร์นิเคอร์สัน , ลูคัส และ แซนด์ , 2002 ; เครื่องหมาย & เฟลมมิ่ง 1999 )