If secrets could count as accumulat

If secrets could count as accumulated emotions between two people, then she and Meng Hao had many. There were many secrets that only the two of them could understand.

“I went to the Black Lands, and the Western Desert,” Meng Hao said with a smile. As the evening wind blew Xu Qing’s hair into disarray, Meng Hao reached up and grasped her wrist.

She lowered her head, a slight smile tugging at her lips.

“So did I,” she said, looking back up at him.

“I know,” he replied, grinning.

The soft moonlight shone down on the two of them, covering them like a layer of silver sand. The beautiful wind lifted up their long hair.

Xu Qing looked at Meng Hao, then suddenly gaped in astonishment as she realized something. Her eyes filled with a strange look.

“Wait…. Why… why do you look the same as before?”

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากความลับที่สามารถนับเป็นอารมณ์สะสมระหว่างคนสองคนแล้วเธอและเม้งเฮามีจำนวนมาก มีหลายความลับว่ามีเพียงสองของพวกเขาสามารถเข้าใจได้.

"ฉันไปดินแดนสีดำและทะเลทรายตะวันตก" เม้งเฮากล่าวด้วยรอยยิ้ม ลมเย็นพัดผมเสี่ยวชิงเข้าไปในระบบเม้งเฮาถึงขึ้นและคว้าข้อมือของเธอ.

เธอลดลงหัวของเธอมีรอยยิ้มเล็กน้อย tugging ที่ริมฝีปากของเธอ.

"ดังนั้นไม่ฉัน" เธอกล่าวมองย้อนกลับไปขึ้นที่เขา.

"ฉัน รู้ว่า "เขาตอบยิ้ม.

แสงจันทร์นุ่มส่องลงบนสองของพวกเขาครอบคลุมพวกเขาเช่นชั้นของทรายสีเงิน ลมสวยงามยกขึ้นผมยาวของพวกเขา.

เสี่ยวชิงมองที่เม้งเฮาแล้วก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจที่เธอตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยรูปลักษณ์ที่แปลก.

"รอสักครู่ ... ทำไม ... ทำไมคุณมองเช่นเดียวกับก่อน

"? -

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าความลับสามารถนับสะสมอารมณ์ระหว่างคน 2 คน แล้วเธอกับเมิ่งเฮ่าได้มากมาย มีความลับมากมายที่เพียงสองของพวกเขาจะเข้าใจ" ฉันไปดินแดนสีดำ และทะเลทรายตะวันตก " เมิ่งฮ่าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม เป็นเย็นลม พัดเส้นผมของ ซู ชิง เป็น กัน เมิ่งฮ่าวถึงขึ้นและคว้าข้อมือของเธอเธอลดหัวของเธอเล็กน้อย ยิ้มอีกที่ริมฝีปากของเธอ" งั้นฉัน " เธอกล่าว มองกลับมาที่เขา" ฉันรู้ " เขาตอบ ยิ้มเลยแสงจันทร์อ่อนส่องลงบนสองของพวกเขาครอบคลุมพวกเขาชอบชั้นของทรายเงิน ลมสวยยกขึ้นผมยาวของพวกเขาXu ชิงมองเมิงเฮา แล้วทันใดนั้น gaped ในความประหลาดใจขณะที่เธอตระหนักถึงบางสิ่ง ตาของเธอเต็มไปด้วยดูแปลกๆ" เดี๋ยว . . . . . . . ทำไม . . . ทำไมคุณถึงมองเหมือนเดิม "- จำกัด