One characteristic of P. larvae is

One characteristic of P. larvae is that it secretes highly active extracellular proteases during vegetative growth and infection (Dancer and Chantawannakul, 1997; Holst, 1946; Holst and Sturtevant, 1940; Hrabak and Martinek, 2007). It is tempting to speculate that some of these proteases are responsible for the disruption of the epithelial barrier integrity by degrading cell–cell and cell–matrix junctional structures thereby allowing P. larvae to invade the hemocoel. Proteases are further needed by P. larvae for the subsequent degradation of the larval remains to a brownish, semi-fluid, glue-like colloid (ropy stage). Both processes are vital for P. larvae since it must somehow escape the larval integument while still in the vegetative stage to ensure that after sporulation the spores are freely accessible for being distributed in the bee colony and swallowed by the next host. The ropy stage (Figs. 2–4) dries down to a hard scale (foulbrood scale) tightly adhering to the lower cell wall. These scales are highly infectious since they contain millions of spores which drive disease transmission within and between colonies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะหนึ่งของ P. อ่อนคือ ว่า มัน secretes proteases สารที่ใช้งานสูงในระหว่างการเจริญเติบโตของพืชและการติดเชื้อ (นักเต้นและ Chantawannakul, 1997 Holst, 1946 Holst และ Sturtevant, 1940 Hrabak และ Martinek, 2007) ดึงดูดการเก็งกำไรที่ proteases เหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งรับผิดชอบสำหรับการหยุดชะงักของความสมบูรณ์ของเยื่อบุผิวอุปสรรค โดยลดเซลล์เซลล์และเซลล์ – เมทริกซ์ junctional โครงสร้างซึ่งอ่อน P. รุก hemocoel ได้ เพิ่มเติมมีความจำเป็น proteases อ่อน P. สำหรับสลายในเวลาต่อมาของยังคงอ่อนต้องการน้ำตาล กึ่งเหลว กาวเช่นคอลลอยด์ (ropy ขั้น) กระบวนการทั้งสองมีความสำคัญสำหรับตัวอ่อน P. ตั้งแต่อย่างใดมันต้องหนี integument อ่อนในขณะที่ยังอยู่ในขั้นตอนของพืชเพื่อให้แน่ใจว่า หลังจาก sporulation ที่ราจะสามารถเข้าถึงได้อย่างอิสระสำหรับการกระจายในฝูงผึ้ง และกลืนกินเจ้าของต่อไปนี้ ขั้น ropy (มะเดื่อ. 2 – 4) แห้งลงไปขนาดหนัก (ขนาด foulbrood) แน่นยึดมั่นในผนังเซลล์ต่ำ เครื่องชั่งเหล่านี้จะติดเชื้อตั้งแต่ประกอบด้วยนับล้านของราซึ่งขับส่งโรคภายใน และ ระหว่างอาณานิคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งลักษณะของตัวอ่อนพีก็คือว่ามันจะหลั่งสารโปรตีเอสที่ใช้งานสูงในระหว่างการเจริญเติบโตของพืชและการติดเชื้อ (นักเต้นและ Chantawannakul, 1997; โฮลส์ 1946; โฮลส์และ Sturtevant 1940; Hrabak และ Martinek 2007) เป็นที่ดึงดูดที่จะคาดเดาว่าบางส่วนของโปรตีเอสเหล่านี้มีความรับผิดชอบในการหยุดชะงักของความสมบูรณ์ของเยื่อบุผิวอุปสรรคโดยการย่อยสลายเซลล์ของเซลล์และเซลล์เมทริกซ์ junctional โครงสร้างจึงทำให้ P. ตัวอ่อนที่จะบุก hemocoel ที่ โปรตีเอสที่มีความจำเป็นต่อไปโดยตัวอ่อนพีสำหรับการย่อยสลายที่ตามมาของตัวอ่อนที่ยังคงอยู่กับน้ำตาลกึ่งของเหลวคอลลอยด์ที่คล้ายกาว (เวทีเหนียว) กระบวนการทั้งสองมีความสำคัญสำหรับตัวอ่อนพีตั้งแต่อย่างใดต้องหลบหนีหุ้มตัวอ่อนในขณะที่ยังอยู่ในช่วงการเจริญเติบโตเพื่อให้มั่นใจว่าหลังจากที่สร้างสปอร์สปอร์ที่สามารถเข้าถึงได้อย่างอิสระสำหรับการกระจายอยู่ในอาณานิคมผึ้งและกลืนกินโดยโฮสต์ถัดไป ขั้นตอนที่เหนียว (มะเดื่อ. 2-4) แห้งลงไปขนาดหนัก (ขนาด foulbrood) แน่นยึดมั่นในผนังเซลล์ลดลง เครื่องชั่งน้ำหนักเหล่านี้จะติดเชื้อสูงเนื่องจากพวกเขามีนับล้านของสปอร์ซึ่งขับเกียร์โรคภายในและระหว่างอาณานิคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งลักษณะหน้าหนอนคือมัน secretes การใช้งานสูงและน้ำหนักโมเลกุลระหว่างการเจริญเติบโตทางลำต้นและการติดเชื้อ ( นักเต้นและ chantawannakul , 1997 ; โฮลส์ 1946 ; โฮลส์ และสเตอร์ตาเวินต์ 1940 ; และ hrabak Martinek , 2007 ) มันเป็นที่ดึงดูดเพื่อพิจารณาว่าบางส่วนของเหล่านี้เพื่อรับผิดชอบการหยุดชะงักของความสมบูรณ์โดยการกั้นบุเซลล์และโครงสร้างเซลล์––เมทริกซ์เพื่ออนุญาตให้เชื่อมต่อหน้าหนอนที่จะบุกฮีโมซีล . เพื่อเพิ่มเติมที่จำเป็นโดยหน้าอ่อนการตามมาของซากตัวอ่อนเพื่อของเหลวกึ่งน้ำตาล , กาว เช่น คอลลอยด์ ( เวทีซึ่งอยู่ในสภาพแย่ ) กระบวนการทั้งสองมีความสําคัญสําหรับหน้าหนอนมันก็จะต้องหนีพบตัวอ่อนในขณะที่ยังอยู่ในขั้นเจริญเติบโต เพื่อให้แน่ใจว่า หลังจากการสร้างสปอร์สปอร์จะสามารถเข้าถึงได้อย่างอิสระสำหรับการกระจายในฝูงผึ้งและกลืนโดยโฮสต์ถัดไป ที่ซึ่งอยู่ในสภาพแย่เวที ( Figs 2 ( 4 ) แห้งลงไปขนาดหนัก ( อยากให้ ) ส่วนในระดับล่างแน่น ยึดมั่นในผนังเซลล์ ระดับเหล่านี้จะติดเชื้อสูงเนื่องจากมีล้านสปอร์ซึ่งขับโรคติดต่อภายในและระหว่างอาณานิคม