Narrative Writing It was a cloudy d

Narrative Writing
It was a cloudy day in fall, downtown Seattle in the afternoon was still crowded. People were walking through the falling leaves on the ground. McDonalds was full of people, nearby the window there was a girl, I sat over there talking seriously too. This girl was my best friend; she decided to run away from home because she did not like her parents very much. She can’t stand anymore when they forced her to break up with her boyfriend. He was not as rich as them. At that time I was persuading her to go back home, her parents were really worried they hoped to have her back home as soon as possible. But…she did not listen to me at all! She said that I didn’t understand her. Both of us were crying and our conversation was louder and louder, every single person in McDonalds was looking at us and whispering about what we were talking about. Finally she did not care about anything; she stood up and ran away from McDonalds left me there crying alone at the table. I didn’t know how long I was crying but I cried and cried…until I felt something hit my leg…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนเล่าเรื่อง มันเป็นวันที่มีเมฆในฤดูใบไม้ร่วง ดาวน์ทาวน์ซีแอตเทิลในช่วงบ่ายก็ยังแออัด ท่านกำลังเดินผ่านใบร่วงบนพื้นดิน McDonalds ได้เต็มคน เคียงหน้าต่างมีผู้หญิง ฉันนั่งโน้นพูดอย่างจริงจังเกินไป ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เธอจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เพราะเธอไม่ชอบพ่อแม่ของเธอมาก เธอไม่สามารถยืนอีกต่อไปเมื่อพวกเขาบังคับให้เธอเลิกกับแฟนของเธอ เขาก็ไม่ได้เป็นมากเท่านั้น เวลาที่ฉันถูกจูงใจเธอจะกลับบ้าน พ่อแม่ของเธอห่วงจริง ๆ พวกเขาหวังว่าจะมีให้เธอกลับบ้านโดยเร็วที่สุด แต่...เธอไม่ได้ฟังผมเลย เธอกล่าวว่า ฉันไม่เข้าใจเธอ เราทั้งสองก็ร้องไห้ และสนทนาของเราก็ดังขึ้น และดัง กำลังดูเรา และกระซิบเกี่ยวกับสิ่งที่เรากำลังพูดถึงทุกคนใน McDonalds สุดท้าย เธอไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับอะไร เธอลุกขึ้นยืน และวิ่งห่างจาก McDonalds ที่ทิ้งฉันมีร้องไห้คนเดียวที่โต๊ะ ไม่นานฉันจะร้องไห้ แต่ผมร้องไห้ และร้องไห้...จนผมรู้สึกว่า บางสิ่งบางอย่างตีขาของฉัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่าเรื่อง
มันเป็นวันที่มีเมฆในฤดูใบไม้ร่วงเมืองซีแอตเติในช่วงบ่ายยังคงแออัด ผู้คนที่เดินผ่านใบตกอยู่บนพื้นดิน McDonalds ก็เต็มไปด้วยผู้คนที่อยู่ใกล้เคียงหน้าต่างมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันนั่งอยู่ที่นั่นพูดคุยอย่างจริงจังเกินไป เธอคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอตัดสินใจที่จะหนีออกจากบ้านเพราะเธอไม่ชอบพ่อแม่ของเธอเป็นอย่างมาก เธอไม่สามารถยืนอีกต่อไปเมื่อพวกเขาบังคับให้เธอเลิกกับแฟนหนุ่มของเธอ เขาไม่ได้รวยเท่าพวกเขา ในเวลาที่ฉันได้รับการจูงใจของเธอที่จะกลับไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอเป็นห่วงจริงๆพวกเขาหวังว่าจะมีเธอกลับบ้านโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่ ... เธอไม่ฟังฉันเลย! เธอบอกว่าผมไม่เข้าใจเธอ เราทั้งคู่ร้องไห้และการสนทนาของเราก็ดังขึ้นและดัง, ทุกคนเดียวใน McDonalds ถูกมองที่เราและกระซิบเกี่ยวกับสิ่งที่เราได้พูดคุยเกี่ยวกับ ในที่สุดเธอก็ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอะไร; เธอลุกขึ้นยืนและวิ่งออกไปจาก McDonalds ทิ้งฉันมีร้องไห้คนเดียวที่โต๊ะ ผมไม่ทราบว่านานแค่ไหนฉันก็ร้องไห้ แต่ฉันร้องไห้และร้องไห้ ... จนผมรู้สึกว่าสิ่งที่ตีขาของฉัน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเขียนบรรยายมันคือวันที่มีเมฆในฤดูใบไม้ร่วง ดาวน์ทาวน์ซีแอตเทิล ในช่วงบ่ายก็ยังคงแออัด คนเดินผ่านใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมาบนพื้น แมคโดนัลด์ เต็มไปด้วยผู้คน ที่ต่างมีผู้หญิง ผมนั่งอยู่ที่นั่นพูดอย่างจริงจังด้วย ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เพราะเขาไม่เหมือนพ่อแม่ของหล่อนมาก เธอทนไม่ได้อีกต่อไปเมื่อเขาบังคับให้เธอเลิกกับแฟนของเธอ เขาไม่ได้รวยเท่านั้น เวลาที่ฉันชวนเธอกลับบ้าน พ่อแม่ของเธอเป็นกังวลมากที่พวกเขาหวังว่าจะได้กลับบ้านโดยเร็วที่สุด แต่ . . . . . . . เธอไม่ฟังฉันเลย ! เธอบอกว่าฉันไม่เข้าใจเธอ เราทั้งสองร้องไห้และการสนทนาของเราก็ดังขึ้นและดังขึ้น ทุกคนในพนักงานมองเรา และกระซิบ เกี่ยวกับเรื่องที่เราคุยกัน ในที่สุดหล่อนก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอลุกขึ้นและวิ่งหนีไปจาก McDonalds ซ้ายฉันร้องไห้อยู่คนเดียวที่โต๊ะ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันร้องไห้ แต่ฉันร้องไห้และร้องไห้ . . . จนผมรู้สึกว่ามีบางอย่างตีที่ขาของฉัน . . . . . . .